Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jacek Szerer

Protokolant : Magdalena Paruch

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2018 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa P. L.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Zakładu (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda P. L. kwotę 59.150,00 zł ( pięćdziesiąt dziewięć tysięcy sto pięćdziesiąt złotych, 00/100 groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 22 maja 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  w dalszej części powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.034,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Świdnicy kwotę 3.386,00 zł tytułem wydatków.

Sygn. akt IC 2248/17

UZASADNIENIE

Powód P. L. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwot: 74.100 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 maja 2017 roku do dnia zapłaty, 1.050 zł tytułem zwrotu kosztów opieki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 maja 2017 roku do dnia zapłaty, ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku mogące ujawnić się u powoda w przyszłości oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazywał, że w dniu (...) roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznał on obrażeń ciała w postaci : złamania dalszych trzonów obu kości przedramienia lewego z bocznym przemieszczeniem i skróceniem odłamów, złuszczenia nasady dalszej lewej kości promieniowej ze złamaniem drobnego fragmentu przynasady, złamania wyrostka rylcowatego lewej kości łokciowej. W trybie pilnym powód zakwalifikowany został do leczenia operacyjnego. W protokole operacyjnym opisano, iż w zakresie kości promieniowej stwierdzono ubytek kostny o długości 4 cm obejmujący połowę grubości kości. Po zabiegu kończyna powoda została unieruchomiona i w dniu 6 kwietnia 2017 roku powód wypisany został z placówki szpitalnej z zaleceniem utrzymania unieruchomienia przez okres dalszych 5 tygodni oraz dalszego leczenia specjalistycznego. Po zakończeniu hospitalizacji powód kontynuował leczenie specjalistyczne w poradni ortopedycznej. Po usunięciu unieruchomienia gipsowego powodowi zalecono szereg zabiegów fizjoterapeutycznych w celu poprawy stanu zdrowia. Mimo pełnego stosowania się powoda do zaleceń lekarskich, stan zdrowia powoda nie uległ oczekiwanej poprawie, co skutkowało wstrzymaniem kolejnych zabiegów. Powód przez cały okres odczuwał i w dalszym ciągu odczuwa dotkliwy, ból, znaczne ograniczenie ruchomości oraz samodzielności oraz wynikającą z tego tytułu zależność od pomocy i opieki osób trzecich w okresie unieruchomienia. Obecnie nadal utrzymują się u powoda znaczne ograniczenia ruchomości złamanej ręki, jak również problemy w swobodnym chwytaniu przedmiotów. Lekarz orzecznik ustalił u powoda 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód zgłosił stronie pozwanej szkodę, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 10 maja 2017 roku przyznała mu zadośćuczynienie w kwocie 900 zł, odmawiając zwrotu kosztów opieki osób trzecich. Pismem z dnia 25 maja 2017 roku powód ostatecznie wezwał stronę pozwaną do zapłaty dodatkowej kwoty tytułem zadośćuczynienia oraz zwrotu kosztów opieki osób trzecich, w odpowiedzi na co strona pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko wskazując, że ostateczne stanowisko zostanie przez nią zajęte po zakończeniu leczenia i rehabilitacji. Powód wskazywał, iż do chwili wniesienia pozwu jego leczenie nie zostało zakończone, a rehabilitacja w istocie nie została rozpoczęta z uwagi na stan ręki powoda. Uzasadniając wysokość żądanego zadośćuczynienia wskazywał, że w dalszym ciągu odczuwa dyskomfort w lewej ręce i doświadcza ograniczeń ruchowych, co w sposób istotny wpływa na funkcjonalność ręki, zwłaszcza w zakresie rotacji. Brak pełnej sprawności lewej ręki znacznie utrudnia powodowi wykonywanie codziennych czynności m.in. w gospodarstwie domowym czy w zakresie aktywnego wypoczynku. Utrzymujące się u powoda objawy powodują niepewność co do jego dalszej przyszłości. W chwili obecnej powód uczęszcza do szkoły zawodowej kształcąc się w zawodzie(...), przed wypadkiem miał plany kontynuowania nauki w(...). W wyniku odniesionych w wypadku obrażeń i ich następstw realizacja planów powoda obejmująca oba zawody może być niemożliwa. W obu bowiem profesjach kluczową rolę odgrywa sprawność ciała, w tym przede wszystkim precyzja rąk. Sytuacja ta spowodowała wystąpienie u powoda apatii, poczucia bezsilności i bezradności życiowej. Odniesione przez niego obrażenia niekorzystnie rzutują na możliwość odbywania praktyk zawodowych i ograniczają jego możliwości zarobkowe. Powód w dniu zdarzenia miał (...) lat, a przedmiotowy wypadek w istocie przekreślił jego plany na przyszłość. Przed wypadkiem był bowiem zdrowym fizycznie młodym człowiekiem wkraczającym w dorosłość. Obecnie nie ma perspektyw na dalsze życie. Argumentując żądanie zwrotu kosztów opieki osób trzecich powód wskazywał, że bezpośrednio po wypadku, od momentu opuszczenia placówki medycznej w dniu 6 kwietnia 2017 roku, przez okres kolejnych 5 tygodni wymagał pomocy w wymiarze 3h dziennie. Argumentował, że do obliczenia należnej z tego tytułu sumy niezbędnym jest przyjęcie kwoty 10 zł/1h jako kwoty równoważnej za sprawowane usługi pielęgniarskie przez osoby trzecie.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając stanowisko strona pozwana przyznała swoją odpowiedzialność i wskazała, że w toku prowadzonego postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi kwotę 900 zł tytułem zadośćuczynienia. Dokonując wypłaty zadośćuczynienia strona pozwana uwzględniła wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, zaś lekarz orzecznik strony pozwanej stwierdził u powoda 1% trwały uszczerbek na zdrowiu w związku ze zdarzeniem z dnia 1 kwietnia 2017r. Analizie podlegała także stopień uciążliwości i czas trwania cierpień fizycznych powoda doznanych w wyniku przedmiotowego wypadku. Strona pozwana argumentowała nadto, że proces likwidacji szkody nie został jeszcze zakończony, a powód zostanie wezwany na komisję zdrowotną (...) w celu ustalenia odniesionych obrażeń. Odnosząc się do żądania powoda zwrotu kosztów opieki osób trzecich strona pozwana wskazywała, że powód nie udowodnił, że w związku z koniecznością sprawowania nad nim opieki on lub domownicy ponieśli realną szkodę (w postaci utraty np. wynagrodzenia w związku z koniecznością sprawowania nad nim bieżącej opieki). Argumentując żądanie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu powód uległ strona pozwana wskazywała, iż żądanie to jest bezpodstawne albowiem powód nie ma interesu prawnego w dochodzeniu tego roszczenia. Zakwestionowała także żądanie w zakresie zasądzenia ewentualnych odsetek wskazując, iż takowe winny być zasądzone, w przypadku uwzględnienia powództwa, od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu (...) roku w miejscowości G. doszło do zdarzenia drogowego w trakcie którego J. L. kierująca samochodem osobowym marki O. o nr rej (...) zderzyła się czołowo z jadącym prawidłowo motorowerem kierowanym przez M. P., w wyniku którego to zderzenia powód będący pasażerem motoroweru doznał obrażeń ciała w postaci złamania dalszych trzonów obu kości przedramienia lewego z bocznym przemieszczeniem i skróceniem odłamów, złuszczenia nasady dalszej lewej kości promieniowej ze złamaniem drobnego fragmentu przynasady, złamania wyrostka rylcowatego lewej kości łokciowej.

dowód :

- notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z dnia 19 kwietnia 2017r., k. 6,

- przesłuchanie powoda, k. i e-protokół,

Sprawczyni zdarzenia w chwili wypadku posiadała obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

dowód :

- notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z dnia 19 kwietnia 2017r., k. 6,

- akta szkody nr (...), k. 47,

Bezpośrednio z miejsca zdarzenia powód przetransportowany został karetką pogotowania do (...) im. (...) A. S. w W., gdzie po wstępnym zaopatrzeniu wykonano u niego w trybie pilnym operacyjną rewizję rany, półotwartą repozycję złamań przedramienia lewego z zespoleniem gwoździami śródszpikowymi. Powód przebywał w Oddziale (...) (...) do dnia 6 kwietnia 2017r. a następnie wypisany z placówki szpitalnej z zaleceniami usunięcia szwów na 10-14 dobę od zabiegu, codziennej zmiany opatrunków, utrzymania unieruchomienia przez 5 tygodni, kontroli ortopedycznej za 2 i 5 tygodni, elewacji kończyny na temblaku i ćwiczenia palców dłoni.

dowód :

- karta medycznych czynności ratunkowych, k. 6v.,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego (...) im. (...) A. S. w W. Oddziału (...) (...) z dni a6 kwietnia 2017r., k. 7 – 8,

- protokół zużycia gwoździa do kości przedramienia i strzałkowej z dnia 1 kwietnia 2017r., k. 9,

- wynik badania TK głowy powoda z dnia 1 kwietnia 2017r., k. 9v. – 10,

- protokół zabiegu operacyjnego z dnia 1 kwietnia 2017r., k. 11,

- wypis pacjenta ze szpitala z dnia 6 kwietnia 2017r., k. 10v.,

- skierowanie do poradni specjalistycznej z dnia 6 kwietnia 2017r., k. 11v.,

- zeznania świadka K. L., k. 57v. i e-protokół,

- przesłuchanie powoda, k. 86v.,

Po opuszczeniu placówki szpitalnej powód pozostawał pod opieką matki. Odniesione obrażenia uniemożliwiały mu wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego. Z uwagi na unieruchomienie gipsowe wymagał opieki przez okres pierwszych 6 tygodni przez 2h dziennie, a przez następne 6 tygodni w wymiarze 1h dziennie przy czynnościach obejmujących czynności higieniczne, pomoc w zmianie odzieży, sprawieniu zakupów oraz przygotowaniu i podaniu posiłków. Wszystkie te czynności wykonywały matka i siostra powoda, rezygnując w tym czasie ze swoich codziennych zajęć.

Po zdjęciu opatrunku gipsowego w dniu 11 maja 2017 roku podjął leczenie w poradni ortopedycznej, a następnie po zdjęciu usztywnienia gipsowego otrzymał skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne.

dowód :

- historia choroby powoda z poradni ortopedycznej za okres 21 kwietnia 2017 roku do 11 sierpnia 2017r., k. 12 – 13,

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z dnia 12 maja 2017r., k. 14,

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z dnia 9 czerwca 2017r., k. 14v.,

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 4 kwietnia 2018r., k. 61 – 64,

- zeznania świadka K. L., k. 57v. i e-protokół,

- przesłuchanie powoda, k. 86v.,

Mimo zastosowanego leczenia, u powoda brak było widocznych efektów poprawy stanu jego zdrowia, co skutkowało wstrzymaniem dalszych zabiegów. Powód otrzymał skierowanie do szpitala.

dowód :

- skierowanie do szpitala z dnia 11 sierpnia 2017r., k. 15,

- zaświadczenie o terminie przyjęcia do szpitala z dnia 16 października 2017r., k. 15v.,

- zaświadczenie z dnia 6 listopada 2017r., k. 16,

- przesłuchanie powoda, k. 86v.,

Pismem z dnia 19 kwietnia 2017 roku powód zgłosił stronie pozwanej szkodę domagając się zapłaty kwoty 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 2.952 zł tytułem odszkodowania w zakresie zwrotu kosztów opieki osób trzecich.

W wyniku przeprowadzonego postepowania likwidacyjnego strona pozwana decyzją z dnia 9 maja 2017r. przyznała na rzecz powoda kwotę 900 zł tytułem zadośćuczynienia, odmawiając przyznania powodowi zwrotu kosztów opieki.

Pismem z dnia 22 maja 2017 roku powód wystąpił do strony pozwanej o przyznanie kwoty 59.100 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia oraz kwoty 2.952 zł tytułem odszkodowania obejmującego koszty opieki osób trzecich.

Decyzją z dnia 29 maja 2017 roku strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko.

W toku procesu, decyzją z dnia 12 lutego 2018 roku strona pozwana przyznała powodowi dalszą kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia.

do wód :

- zgłoszenie szkody z dnia 19 kwietnia 2017., k. 19 – 20,

- decyzja strony pozwanej z dnia 9 maja 2017r., k. 21

- pismo powoda do strony pozwanej z dnia 22 maja 2017r., k. 22 – 23,

- decyzja strony pozwanej z dnia 29 maja 2017r., k. 24,

- decyzja strony pozwanej z dnia 12 lutego 2018r., k. 78 – 79,

W wyniku wypadku powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12%.

W zakresie prawej kończyny górnej ruchomość w poszczególnych stawach i osiach u powoda jest prawidłowa. Na lewej kończynie górnej po stronie grzbietowej w ¼ części bliższej punktowata blizna. W stawie nadgarstkowym występuje ograniczenie zgięcia grzbietowego 10 stopni, dłoniowego 30 stopni, odgięcia dołokciowego do 10 stopni. S. przedramienia wynosi 20 stopni, pronacja 60 stopni. Kończyny dolne równe i symetryczne, prawidłowa ruchomość w poszczególnych stawach i opisach. U powoda występuje niewielka niestabilność przyśrodkowa w stawie kolanowym prawym. Brak zaników mięśniowych w zakresie kończyn górnych i dolnych. U powoda stwierdza się utrzymujące się ograniczenie ruchomości w stawie nadgarstkowym oraz ograniczenie ruchów supinacji i pronacji przedramienia. W wyniku badania RTG stwierdzono u niego zrost kości promieniowej ze skrótem odłamów kostnych kości promieniowej i zagięciem dołokciowym kości promieniowej. W wyniku złamania doszło do uszkodzenia stawu promieniowo łokciowego dalszego oraz zaburzenia nachylenia powierzchni stawowej w stawie promieniowio łokciowym. U powoda dochodzi do konfliktu nadgarstka z kością łokciową. Powyższe zmiany powodują zaburzenie funkcji lewej kończyny górnej oraz przedramienia. Powoduje to u powoda trudności w chwytaniu przedmiotów, łapaniu ich, dostosowaniu kończyny do łapanego przedmiotu w przestrzeni.

Powód nie wymaga rehabilitacji.

U powoda nie ma możliwości przywrócenia pełnej ruchomości w stawie nadgarstkowym.

dowód :

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 4 kwietnia 2018r., k. 61 – 64,

Powód odczuwa silne bole po stronie grzbietowej stawu nadgarstkowego oraz w stawach biodrowych. Przez okres pierwszych dwóch miesięcy po zdarzeniu przyjmował leki przeciwbólowe.

dowód :

- zeznania świadka K. L., k. 57v. i e-protokół,

- przesłuchanie powoda, k. 86v.,

Przed wypadkiem powód kształcił się w kierunku zdobycia zawodu (...). Jego marzeniem było zostać z przyszłości (...). Należał też do (...). Aktywnie spędzał czas wolny grając w piłkę siatkową. Z uwagi na fakt, iż był wychowywany jedynie przez matkę, znacząco starał się wpierać budżet domowy zbierając jagody, które następnie sprzedawał.

dowód :

- zeznania świadka K. L., k. 57v. i e-protokół,

- przesłuchanie powoda, k. 86v.,

Sąd zważył, co następuje :

Zdaniem Sądu powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Bezspornym jest, iż strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W., jako ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za następstwa wypadku, jakiemu uległ powód, albowiem sprawca wypadku był w chwili zdarzenia objęty ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Stosownie natomiast do art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2018 roku, poz. 473) ubezpieczeniem oc posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W myśl art. 34 ust. 1 powołanej ustawy z ubezpieczenia oc posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1).

Dokonując oceny skutków wypadku w stosunku do powoda, Sąd oparł się na dokumentach przedstawionych przez strony, w tym dokumentacji medycznej powoda, których autentyczności i wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała, a także opinii biegłego z zakresu (...), zeznaniach świadka K. L. i przesłuchaniu powoda. Świadek ten potwierdził zakres i rodzaj obrażeń doznanych przez powoda, wielkość i rozmiar jego cierpień fizycznych i psychicznych oraz bolesną rehabilitację. Wskazał na unieruchomienie powoda w okresie pierwszych 2 miesięcy po zdarzeniu w opatrunki gipsowym i konieczność pomocy osób trzecich, tu matki i siostry w codziennych czynnościach. Wskazała, że przed wypadkiem powód był osobą aktywną i zaradną życiowo, aktywnie spędzał czas wolny grając w piłkę siatkową, należał do(...) albowiem marzył o tym, by w przyszłości zostać strażakiem. Potwierdziła, że syn kształcił się w kierunku zdobycia zawodu mechanika samochodowego. Wskazywała, że powód chcąc wspomóc matkę w trudach wychowawczych podejmował prace dorywcze w celu wsparcia budżetu domowego. Po wypadku nie ma już takich możliwości i wykazuje ograniczenia ruchowe w zakresie rotacji lewej kończyny górnej, którym to ruchom towarzyszy nieustanny ból. Zeznania te korespondują w całości z zeznaniami powoda, który wskazywał na swoją ciężką sytuację zdrowotną związaną z przebiegiem leczenia i skutkami wypadku, bolesną rehabilitację i niepewną przyszłość. Wskazywał też na ograniczenia przy wielu czynnościach życia codziennego. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne, albowiem charakteryzują się one obiektywizmem i wyważeniem, a nadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym – dokumentacji medycznej.

Opinia biegłego sądowego, w której stwierdzono skutki obrażeń po wypadku powoda oraz zaistniały uszczerbek na jego zdrowiu – jest rzetelna i przekonująca. Została oparta na gruntownej i wnikliwej analizie, a biegły, który posiada adekwatną specjalizację, ma niezbędne kwalifikacje i wiedzę do jej dokonania oraz wyciągnięcia prawidłowych wniosków. Co istotne, opinia ta nie była kwestionowana przez strony i w ocenie Sądu, nie może budzić żadnych wątpliwości co do zakresu obrażeń powoda i ustalonego trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zdaniem biegłego rokowania co do poprawy stanu zdrowia powoda są niepewne, ewentualny zabieg osteotomii kości promieniowej w celu przywrócenia lepszej zborności w stawie promieniowo nadgarstkowym, może ewentualnie zniwelować zakres niesprawności kończyny i poprawić jej ruchomość, jednakże zdaniem biegłego nie ma możliwości przywrócenia pełnej ruchomości w stawie nadgarstkowym powoda.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do tego, czy powód może żądać od strony pozwanej dalszej kwoty tytułem zadośćuczynienia, jak również dalszych roszczeń dotyczących poniesionych kosztów opieki osób trzecich.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe.

Jak stanowi art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, zarówno tych już doznanych, jak i tych które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, przyznawaną jednorazowo. Wiadomo, że zadośćuczynienie nie przywróci zdrowia stronie, ale jego celem jest złagodzenie wszelkich cierpień.

Jeżeli chodzi o zagadnienie wysokości zadośćuczynienia to za ugruntowany w orzecznictwie i piśmiennictwie należy uznać pogląd o kompensacyjnym charakterze zadośćuczynienia przewidzianego. Tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta jednak nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (tak SN w wyroku z 26 lutego 1962 roku, 4 CR 902/61, OSNCP 1963, nr 5 poz. 107, w wyroku z 24 czerwca 1965 roku, I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok z 22 marca 1978 roku, IV CR 79/78, niepubl.). Jednocześnie zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłą na skutek poważnego rozstroju zdrowia i związanego z nim trwałego kalectwa, którego wysokość w ostatecznym wyniku zależy od uznania sądu, nie może być uznane za nadmierne, nawet gdyby przy uwzględnieniu przeciętnego poziomu życia i zamożności społeczeństwa mogło być tak postrzegane, jeżeli jest ono adekwatne do stopnia odniesionych obrażeń i związanych z nimi trwałych następstw dla zdrowia i egzystencji poszkodowanego (tak SN w wyroku z 10 stycznia 1997 roku, II CKN 41/96, niepubl.).

Zadośćuczynienie jest sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc „odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy (wyrok z 3 lutego 2000 roku, I CKN 969/98, LEX nr 50824).

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że żądanie powoda w zakresie zadośćuczynienia jest zasadne co do dalszej kwoty 58.100 zł. W tym zakresie Sąd uwzględnił żądanie powoda mając na uwadze uszczerbek jakiego doznał on w wyniku wypadku, jego skutki, a także rokowania na przyszłość. Łącznie zadośćuczynienie należne powodowi z tytułu krzywdy jakiej doznał on w wyniku wypadku komunikacyjnego stanowi zatem kwotę 60.00 zł (1.900 zł uznane przez ubezpieczyciela, 58.100 zł przyznane przez Sąd). W pozostałym zakresie powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Rozważając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał na względzie powagę doznanych przez niego obrażeń ciała, konieczność poddania się leczeniu operacyjnemu, jak również skutki doznanych obrażeń, które w sposób istotny wpłynęły na funkcjonowanie i tryb życia powoda. Obecnie powód nie może już w sposób aktywny korzystać z życia, gdyż z uwagi na doznane obrażenia zmuszony był przerwać rehabilitację, w dalszym ciągu odczuwa też ból w okolicy nadgarstka, Przez okres 2 miesięcy po wypadku uzależniony był od pomocy osób trzecich w podstawowych czynnościach życia codziennego, pomocy przy ubieraniu, myciu, robieniu zakupów, spożywaniu posiłków. W dalszym ciągu, mimo upływu prawie półtora roku od zdarzenia, nie odzyskał i nie odzyska już pełnej sprawności w zakresie stawu nadgarstkowego, co w sposób istotny wpływa na jego obecne jak i przyszłościowe plany życiowe. Konsekwencje zdarzenia, jakiemu uległ, odczuwać również w życiu zawodowym. Z uwagi na problemy zdrowotne nie będzie w stanie podjąć pracy w zawodzie, do którego się przyuczał, nie będzie mógł także zrealizować swoich marzeń zawodowych i pracy w charakterze zawodowego strażaka. Powód dotychczas, mimo trudności życiowych, był osobą zaradną, aktywnie korzystającą z życia, pomagał matce poprzez podejmowanie prac dorywczych z uwagi na trudności finansowe rodziny.

Duże znaczenie miał również wiek powoda. Obrażenia ciała jakich doznał w wyniku wypadku oraz jego nieodwracalne skutki, stanowią, iż konsekwencje wypadku są dla niego bardzo bolesne.

Kierując się powyższymi względami Sąd uznał, że zadośćuczynienie za doznaną przez powoda krzywdę w wysokości 58.100 zł jest kwotą odpowiednią w rozumieniu art. 445 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebna na koszty przygotowania do innego zawodu. Odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe.

Odnosząc się do żądania powoda w zakresie odszkodowania tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich Sąd żądanie to uznał za zasadne w całości. Zdaniem Sądu, co znalazło także potwierdzenie w opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii powód, z uwagi na unieruchomienie gipsowe, wymagał opieki przez okres pierwszych 6 tygodni od hospitalizacji przez 2h dziennie, a przez następne 6 tygodni w wymiarze 1h dziennie przy czynnościach obejmujących czynności higieniczne, pomoc w zmianie odzieży, sprawieniu zakupów oraz przygotowaniu i podaniu posiłków. Zasadnym zdaniem Sądu było także przyjęcie stawki 10 zł za 1 godzinę usług opiekuńczych. Mając zatem na uwadze powyższe, żądanie powoda w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości.

Termin wymagalności należało przyjąć od dnia 22 maja 2017 roku. Powód bowiem swoje roszczenie w zakresie żądanego zadośćuczynienia i odszkodowania skierował do strony pozwanej pismem z dnia 19 kwietnia 2017r., zaś strona pozwana zajęła stanowisko decyzją z dnia 9 maja 2017 roku. Przyjmując zatem 30-dniowy termin wypłaty stosownych świadczeń wynikający z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2018 roku, poz. 473), odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot 58.100 zł oraz 1.050 zł należało zasądzić od dnia 22 maja 2017 roku.

Żądanie dotyczące ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za szkody mogące powstać w przyszłości jako pozbawione podstaw faktycznych i prawnych podlegało oddaleniu albowiem nie zostało przez powoda wykazane. Stosownie bowiem do treści art. 189 k.p.c. powódka może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Wprowadzenie ustawą z dnia 16 lutego 2007r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.U. nr 80, poz. 538) nowej regulacji w art. 442 ¹ § 3 k.c. oznacza, że nie został w żaden sposób ograniczony czas, w jakim może ujawnić się nowa szkoda na osobie, prowadząc do zaktualizowania się odpowiedzialności pozwanego za skutki danego zdarzenia. Tym samym w/w przepis eliminuje niebezpieczeństwo upływu terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie wcześniej niż szkoda ta się ujawniła. Wobec powyższego uznać należy, iż powód nie ma interesu prawnego w żądaniu wskazanego wyżej ustalenia, albowiem w przypadku wystąpienia „nowego” skutku pozostającego w związku przyczynowym z wypadkiem poszkodowana będzie mógł w terminie 3 lat od powzięcia wiadomości o jej wystąpieniu dochodzić jej naprawienia na drodze sądowej. Skoro zatem powodowi będzie przysługiwało roszczenie o zasądzenie świadczenia (a więc inna forma ochrony jej praw), to brak jest interesu prawnego w żądaniu ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość. W razie wystąpienia „nowej” szkody w przyszłości będzie on mógł domagać się jej naprawienia na drodze postępowania sądowego o świadczenie (zapłatę dalszego zadośćuczynienia, odszkodowania bądź ewentualnie renty). Mając zatem na uwadze powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu (punkt II wyroku).

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz.U. z 2058, poz. 1800 ze zm.) w zw. z § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018, poz. 265) stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Powód wygrał proces w 78%, a poniesione przez niego koszty procesu stanowiły kwotę 5.417 zł (koszty zastępstwa procesowego 5.400 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa 17 zł). Przy uwzględnieniu wysokości wygranej koszty te wyniosły 4.225,26 zł. Koszty procesu strony pozwanej stanowiły kwotę 5.417 zł (koszty zastępstwa procesowego), co przy wygranej w 22% wynosi 1.191,74 zł. Przy wzajemnej kompensacie tychże kosztów należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.034 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt III wyroku).

Odnośnie kosztów sądowych : wydatki poczynione w sprawie stanowiły kwotę 4.341,02 zł (3.758 zł opłata sądowa od pozwu, od której powód postanowieniem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 21 grudnia 2017 roku był zwolniony, 583,02 zł wynagrodzenie za opinię biegłego ortopedy-traumatologa). Przy uwzględnieniu stopnia wygranej strona pozwana zobowiązana jest, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. 2018, poz. 300 ze zm.) uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Świdnicy kwotę 3.386 zł tytułem wydatków (punkt IV wyroku), Sąd jednocześnie nie obciążył powoda dalszymi kosztami sądowymi w sprawie (art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych [t.j. Dz.U. 2018, poz. 300 ze zm.]).