Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Zofia Rutkowska

Sędziowie: SO Jolanta Piórkowska

SR del do SO Andrzej Hinz (spr.)

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Niedzielska

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. R.

przeciwko T. R. (1)

o alimenty

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku

z dnia 24 lipca 2013 roku

sygn. akt III RC 102/13

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punkcie 1 zasądza alimenty od pozwanego T. R. (1) na rzecz powódki W. R. w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, płatne poczynając od 25 lipca 2013 roku;

2.  w punkcie 3 nie obciąża pozwanego kosztami procesu na rzecz powódki i zasądza od Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Giżycku) na rzecz adwokata K. R. kwotę 2952 zł w tym VAT (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote);

3.  w punkcie 4 odstępuje od obciążenia pozwanego kosztami sądowymi, od których powódka była zwolniona;

II.  W pozostałej części apelacje obu stron oddala.

III.  Zasądza od Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Giżycku) na rzecz adwokata K. R. kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) w tym 23 % VAT–u, tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt. VI RCa 305/13

UZASADNIENIE

Powódka W. R. domagała się od pozwanego alimentów w kwotach po 1.500,- zł, płatne z góry do 5 tego, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności poszczególnych rat. Żądała również zasądzenia od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu

W zadnieniu podniosła, że w dniu (...)ukończyła18 lat. W tym czasie pomiędzy jej rodzicami toczyła się sprawa o rozwód. W trakcie procesu rozwodowego Sąd zabezpieczył jej alimenty w wysokości po 800,- zł miesięcznie poczynając od dnia od 1.01.2013r. Dodała, że uczy się w III klasie technikum hodowli koni w J. P., mieszka na stancji, z uwagi na naukę nie jest w stanie podjąć pracy zarobkowej.

( k. 2-3 )

Pozwany T. R. (1) odpowiadając na pozew uznał żądania powodów do kwot po 800,- zł miesięcznie.

( k. 9 – 11 )

Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 24 lipca 2013r w sprawie III RC 102/13 zasądził od pozwanego na rzecz powódki tytułem podwyższonych alimentów kwoty po 1.200,- zł miesięcznie , płatne z góry do 15 tego poczynając od 14.03.2013r , z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki. Sąd oddalił w pozostałej części. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 738 w tym VAT tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu oraz na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240,- zł tytułem opłaty, od której powódka była zwolniona.

Sąd Rejonowy ustalił, że w sprawie rozwodowej rodziców powódki Sąd Okręgowy w Olsztynie nieprawomocnym wyrokiem Sąd zasądził na rzecz matki siostry powódki alimenty w po 700,- zł. Wcześniej w dniu 9 stycznia 2012r Sąd wydał postanowienie o zabezpieczeniu zasądzając na rzecz powódki alimenty w wysokości po 800,- zł miesięcznie, a na rzecz jej małoletniej siostry T. w wysokości po 600,- zł miesięcznie. W okresie od grudnia 2011r do marca 2013r przekazywał córce tytułem wyższe kwoty niż zostało to zabezpieczone.

Powódka ukończyła 18 lat w dniu (...), jest uczennicą technikum hodowli koni w J. P., musi posiadać specjalistyczne ubiór, sprzęt , odzież i obuwie do jazdy konnej. Powódka ma problemy zdrowotne, cierpi na schorzenie kolan – wymaga leczenia farmakologicznego. Matka powódki pozostaje bez pracy, nie ma zasiłku dla bezrobotnych. Rodzice powódki są w silnym konflikcie, powódka jest silnie zaangażowana w ten konflikt, nie utrzymuje z ojcem żadnych kontaktów.

Odnośnie sytuacji osobistej i materialnej pozwanego Sąd Rejonowy ustalił, iż prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie sprzątania, utrzymania i pielęgnacji zieleni. Z tego tytułu w 2011r pozwany osiągnął dochód w wysokości około 65.000, a w 2012r dochód w wysokości prawie 77.000,- zł, w lutym 2013r dochód pozwanego wyniósł nieco ponad 2.900,- zł. W okresie od stycznia do końca maja 2013r różnica pomiędzy przychodami i rozchodami wyniosła - 6.000,- zł. Sąd ustalił ,że pozwany posiada dwa kilkunastoletnie auta dostawcze na potrzeby prowadzone działalności oraz trzecie auto - terenowego m. z 2003r, również zarejestrowanego na prowadzoną firmę.

W oparciu o poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwał na uwzględnienie jedynie częściowo. Powołując się na treść art. 133 kro i 135 uzasadnił istnienie obowiązku alimentacyjnego pozwanego oraz wskazał przesłanki określającego jego zakres. Sąd podkreślił, że powódka pomimo osiągnięcia pełnoletniości kontynuuje naukę, i nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Zakres obowiązku alimentacyjnego zdaniem Sądu Rejonowego wyznacza również dyrektywa zaspokajania potrzeb życiowych dzieci zgodnie z zasadą równej stopy życiowej. Sąd powołał się również na treść art. 138 kro, wskazując w jakich okolicznościach możliwa jest korekta zakresu obowiązku alimentacyjnego.

Sąd Rejonowy doszedł do wniosku, że alimenty zostały już na rzecz powódki zasądzone trybie zabezpieczenia w postępowaniu rozwodowym jej rodziców. Postępowanie to nie zostało jeszcze zakończone, a zatem wydane tam zabezpieczenie nie upadło. W ocenie Sądu przedmiotowe postępowanie toczyło się zatem w przedmiocie podwyższenia alimentów, choć jednocześnie Sąd przyznał, że w sprawie o rozwód alimenty na rzecz powódki ostatecznie nie zostały zasądzone.

Sąd wyliczył, że w czasie wydania postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie o rozwód rodziców powódki alimenty odpowiadały 26 % dochodów pozwanego. W tym czasie jej matka nie posiadała dochodów, a jej ojciec deklarował dochody na około 3.000,- zł miesięcznie – tak ustalił Sąd Okręgowy. W rzeczywistości zdaniem Sądu Rejonowego dochody pozwanego w latach 2011 i 2012 były znacznie wyższe i wynosiły one odpowiednio 5.490,- zł netto i nieco ponad 6200,- zł netto.

Sąd podniósł, iż matka powódki obecnie nadal nie posiada dochodów – pracowała jedynie w okresie od lipca 2012 do marca 2013 – i jej możliwości partycypowania w kosztach utrzymania córki są bardzo ograniczone; córka spędza za to u niej czas wolny od nauki.

Sąd wskazał, iż koszty utrzymania powódki znacznie podwyższają koszty stancji, na którą przeprowadziła się ona z internatu, bez konsultacji z pozwanym. Jednakże nawet gdyby powódka mieszkała nadal w internacie to jej koszty utrzymania wynosiłyby według obliczeń Sądu Rejonowego minimalnie kwota 600, zł miesięcznie. Jako uzasadnione wydatki powódki oprócz kosztów mieszkania i wyżywienia ( 600,- zł ) Sąd wymienił wydatki na: środki czystości, chemiczne i fryzjera ( łącznie 200,- zł miesięcznie ), leki 140, ubrania dzienne – 100, ubrania do jazdy konnej 300, opłaty związane ze szkołą 100, zł, dojazdy 100 zł.

Uzasadniając celowość wydatków związanych z kierunkiem edukacji powódki Sąd podkreśli, że ma ona prawo rozwijać swoje zainteresowania, zwłaszcza gdy ujawnia do tego szczególne talenty, osiąga w tym przedmiocie znaczne sukcesy. Obowiązkiem rodziców jest wspierać ją, i zapewniać możliwości do rozwijania zainteresowań, tym bardziej że zwiększają one kwalifikacje powódki i jej przyszłe możliwości zarobkowe dziecka. W rezultacie Sąd uznał, że wydatki związane z nauką i zainteresowaniami powódki choć znaczne są w pełni uzasadnione. Zdaniem Sądu Rejonowego powódka ma również prawo do wypoczynku w czasie wolnym od nauki i do zaspokajaniu swoich potrzeby kulturalnych , co powinno się odbywać miarę możliwości rodziców.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy podniósł, że udział pozwanego w kosztach utrzymania córki ograniczają jego możliwości zarobkowe i majątkowe. Powódka ma prawo do życia na poziomie równym poziomowi życia rodziców, a w szczególności do korzystania z samochodu. Sąd wskazał, że pozwany prowadzi działalność, jego dochody zależą od ilości wygranych przetargów. Sąd dostrzegł, że dochody pozwanego na początku 2013r były znacznie niższe niż średnie dochody w latach poprzednich, ale zaznaczył, iż specyfiką działalności pozwanego jest osiąganie najniższych dochodów w okresie zimowym. Nadto pomimo tego, że dochody pozwanego w roku 2012r były znacznie wyższe, niż przyjął to Sąd wydając postanowienie o zabezpieczeniu w styczniu 2012r, to nie przełożyło się to na łożenie przez niego dobrowolnie wyższych sum na utrzymanie córki. Zdaniem Sądu pozwany nie udowodnił również, aby w przeszłości miał łożyć na utrzymanie znacznie wyższe sumy niż zabezpieczone alimenty. Sąd wskazał także, że pozwany ma dodatkowe dochody ze sprzątania prywatnych posesji i grobów. Natomiast o ciężkiej sytuacji materialnej pozwanego nie świadczy zdaniem Sadu. zaciągnięty przez niego kredyt obrotowy, co nie jest niczym nadzwyczajnym w tego rodzaju działalności jaką się on trudni.

W konsekwencji w ocenie Sądu Rejonowego ustalenie alimentów na poziomie około 19 % średniego wynagrodzenia pozwanego z roku 2012r jest usprawiedliwione i adekwatne do jego możliwości zarobkowych, zwłaszcza, że ma on zasądzone na młodszą córkę kwotę 700,- zł alimentów. Sąd podkreślił, że wnikliwie przeanalizował sytuację majątkową pozwanego i jego możliwości zarobkowe są nadal znaczne, gdyż posiada bogate doświadczenie zawodowe - od wielu lat prowadzi jednorodzajową działalność gospodarczą. Zasądzając alimenty w wysokości po 1200, zł miesięcznie Sąd podkreślił, że pozostałe koszty utrzymania córki będzie musiała pokryć jej matka.

Rozstrzygając kosztach procesu rozstrzygnięto Sąd powołał się na treść art. 98 k.p.c., 122 k.p.c. § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W ramach kosztów procesu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu. Na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych zasadził od pozwanego na skarb państwa opłatę sądową od zasądzonej części alimentów.

( k. 140, 146- 148 )

Od powyższego wyroku apelację złożyły obie strony.

Powódka zaskarżyła wyrok w części – co do kwoty zasądzonych alimentów oraz co do rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Podniosła zarzut błędu w poczynionych przez Sąd I instancji ustaleniach faktycznych:

1) przez przyjęcie, że sprawa toczyła się o podwyższenie przysługujących już powódce alimentów, gdy w istocie była to sprawą o alimenty, gdyż nie były one nigdy wcześniej ustalone

2 ) przez przyjęcie, że miesięczny koszt utrzymania powódki wynosi około 1.500,- zł miesięcznie, gdy w rzeczywistości suma ta, wliczając zakupy specjalistycznej odzieży do jazdy konnej, to około 1.800,- zł miesięcznie

3) przy przyjęciu wartości przedmiotu sporu, przez założenie że jest to sprawa o podwyższenie alimentów, a nie o alimenty, co skutkowało zasądzeniem zbyt niskiego wynagrodzenia dla pełnomocnika z urzędu.

W następnej kolejności powódka podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego § 6 pkt.5 i § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie poprzez ich nie zastosowanie na skutek błędnie przyjętej wartości sporu.

W oparciu o podniesione zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kwoty 2.952, zł tytułem kosztów procesu - wynagrodzenia pełnomocnika świadczącego jej pomoc prawną z urzędu.

( k. 152-155 )

Pozwany w swojej apelacji zaskarżył wyrok ponad kwotę 500,- zł oraz w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach.

Zarzucił Sądowi Rejonowemu błąd w ustaleniach faktycznych, przez przyjęcie, że zasądzone 1.200,- zł odpowiadają usprawiedliwionym potrzebom powódki, a także możliwościom zarobkowym i majątkowym pozwanego.

W oparciu o powyższe domagał się zmiany zaskarżonego orzeczenia w zaskarżonej części i zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki alimentów w kwotach po 500,- zł miesięcznie. Żądał również zwolnienia pozwanego od ponoszenia kosztów procesu, w tym za instancją odwoławczą.

W uzasadnieniu podniósł, iż jego możliwości majątkowe uległy zmianie po tym jak Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpoznając apelacje złożone w sprawie rozwodowej rodziców powódki zasądził od niego na rzecz byłej żony ( matki powódki ) alimenty w wysokości po 700,- zł miesięcznie, Tym samym jego łączne obciążenia z tytułu alimentów wynosiłyby 2.600,- zł miesięcznie, co przekracza jego możliwości zarobkowe. Podniósł, że od 1 października 2012r wykonuje już tylko prace przy konserwacji zieleni w mieście. Dodatkowo w ostatnim czasie wzrosły koszty prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności składki na ZUS i ceny paliwa, tak że w rezultacie grozi mu bankructwo. Jego średniomiesięczny dochód za pierwszych 6 miesięcy 2013r to kwota 123,- zł. Trudna sytuacja materialna nie pozwala mu również na uiszczenie kosztów sądowych.

( k. 157- 160 )

Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 lutego 2013r w sprawie VI RC 2043/11 zasądzono od pozwanego na rzecz siostry powódki małoletniej T. R. (2) alimenty w wysokości po 700,- zł miesięcznie. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 25 lipca 2013r w sprawie I ACa 248/ 13 zmienił w/w wyrok i zasądził od pozwanego na rzecz byłej żony alimenty w kwotach po 700,- zł miesięcznie.

W deklaracji podatkowej za rok 2013r pozwany wykazał przychód w wysokości 181.471,- zł, zaś dochód w wysokości 24.887,55 zł. Składki na ubezpieczenie społeczne wyniosły 5.821,- zł zaś podatek ( w tym składki na ubezpieczenie zdrowotne ) 2.875,- zł

( deklaracja podatkowa pozwanego za 2013r k. 181-184 )

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Obie apelacje zasługują częściowo na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w apelacji złożonej przez powódkę podnieść należy, iż Sąd w całości podziela te z nich, które dotyczą wartości przedmiotu sporu, a w konsekwencji przedmiotu sprawy, jaką rozpoznawał Sąd Rejonowy. Należy zdecydowanie podkreślić, iż Sąd Rejonowy w Giżycku prowadził postępowanie w przedmiocie ustalenia alimentów po raz pierwszy, a nie w przedmiocie zmiany już ustalonego obowiązku alimentacyjnego. Wszystkie protokoły przeprowadzonych przed Sądem Rejonowym rozpraw zawierają zapis, iż przedmiotem sprawy było roszczenie o alimenty. Również rubrum zaskarżonego wyroku zawiera zapis, iż przedmiotem sprawy było żądanie o alimenty.

Okoliczność, że w toczącej się równolegle sprawie rozwodowej rodziców powódki, w czasie gdy była ona jeszcze niepełnoletnia, zasądzono dla niej tytułem zabezpieczenia alimenty w wysokości po 800,- zł miesięcznie nie świadczy o tym, że obowiązek alimentacyjny pozwanego został już ustalony. Wspomniane orzeczenie o zabezpieczeniu miało bowiem jedynie charakter tymczasowy, zaś nawet Sąd Rejonowy trafnie zauważył, że w sprawie o rozwód Sąd Okręgowy w orzeczeniu kończącym sprawę nie mógł już orzekać w przedmiocie alimentów należnych powódce. Niezależnie od powyższego Sąd Rejonowy błędnie przyjął, że po wydaniu wyroku przez Sąd I instancji w sprawie o rozwód zabezpieczenie nadal obowiązywało. Należy bowiem wskazać, że zgodnie z treścią art. 754 ¹ k.p.c. zabezpieczenie ( jeżeli przepis szczególny lub Sąd nie postanowi inaczej ) upada po upływie miesiąca od wydania wyroku uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu. Tymczasem w przedmiotowym przypadku Sąd orzekający w sprawie o rozwód rodziców powódki w ogóle nie orzekł o alimentach dla powódki, gdyż uniemożliwiał mu to przepis szczególny art. 58 § 1 kro. Tym samym przyjąć należy, iż przedmiotowe zabezpieczenie upadło z dniem osiągnięcia przez powódkę pełnoletniości.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy błędnie przyjął wartość przedmiotu sporu jak dla sprawy o podwyższenie alimentów. Wartość przedmiotu sporu powinna być obliczona zgodnie z treścią art. 22 k.p.c. i wynosi ona w przedmiotowym przypadku 18.000,- zł. Tym samym zaskarżony wyrok należało zmienić w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach procesu, w zakresie wynagrodzenia należnego adwokatowi świadczącemu pomoc prawną powódce z urzędu. Wynagrodzenie to należało obliczyć wg. reguł wskazanych w apelacji powódki i wynosi ono 2.952,- zł.

Natomiast te zarzuty apelacji powódki, które dotyczą błędnego ustalenia zakresu jej potrzeb, co ma uzasadniać zmianę orzeczenia Sądu I instancji przez podwyższenie alimentów do kwot po 1.500,- zł miesięcznie, nie zasługują na uwzględnienie. Należy podkreślić, iż Sąd Okręgowy, podziela co do zasady ustalenia Sądu Rejonowego odnośnie zakresu usprawiedliwionych potrzeb powódki. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji zbyt wysoko oszacował jedynie wydatki związane z udziałem przez powódkę w konkursach i pokazach, a w szczególności zbyt dowolnie uznał wszystkie związane z tym koszty za wydatki konieczne. Przede wszystkim jednak omawiane zarzuty nie mogą zostać uwzględnione wobec zmienionej sytuacji materialnej pozwanego.

W ocenie Sądu Okręgowego na częściowe uwzględnienie zasługują zarzuty apelacji pozwanego, na podstawie których żądał on zmniejszenia nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego. Po wydaniu rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji zaistniały bowiem nowe okoliczności, których strony nie mogły powołać w procesie przez Sądem Rejonowym ( art. 381 k.p.c. ), a które mają istotne znaczenie sprawie. Przede wszystkim pozwany został obciążony obowiązkiem alimentacyjnym wobec swojej byłej żony w wysokości po 700,- zł miesięcznie, co jest dla niego znacznym obciążeniem. Nadto Sąd II instancji dysponował już roczną deklaracją podatkową pozwanego za rok 2013, z której wynika znaczący ( trzykrotny ) spadek jego dochodów. Sąd podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż pozwany nadal może osiągać dodatkowe dochody z świadczonych usług na prywatnych posesjach, a jego możliwości zarobkowe nadal są znaczne, nie mniej jednak zdołał on wykazać, iż jego sytuacja majątkowa uległa znacznemu pogorszeniu w stosunku do lat poprzednich.

W konsekwencji zdaniem Sądu Rejonowego obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec córki powinien być ustalony na poziomie 800,- zł miesięcznie. Przede wszystkim jest to kwota do jakiej uznał on powództwo, i nie zmienił w tej części swojego stanowiska aż do zakończenia postępowania przed Sądem I instancji. Alimenty w w/w wysokości są adekwatne do zmniejszonych możliwości zarobkowych pozwanego jak również nadal pozwolą zaspokoić usprawiedliwione potrzeby powódki. W tym miejscu podnieść należy, iż matka powódki również zobowiązana jest łożyć na jej utrzymanie. Sama powódka przyznała, że matka przekazywała jej do tej pory na utrzymanie kwoty rzędu 200 – 400 zł miesięcznie ( k . 128v ), i to w sytuacji, gdy była ona zarejestrowana jako osoba bezrobotna i nie posiadała żadnych dochodów. Tym samym w razie uzyskania przez nią stałych dochodów jej zaangażowanie w utrzymanie córki powinno wzrosnąć. W pozostałym zakresie apelacja pozwanego w części dotyczącej wysokości zasądzonych alimentów została oddalona jako niezasadna.

Sąd Okręgowy podzielił natomiast w pełni apelację pozwanego w części, w jakiej domagał się on nie obciążania go kosztami procesu za obie instancje, aczkolwiek z innych względów niż te, które wskazał skarżący. Należy zauważyć, iż pozwany uznał powództwo do kwoty po 800,- zł miesięcznie, w której to kwocie ostatecznie ustalono jego obowiązek alimentacyjny wobec córki. Zgodnie z treścią art. 101 k.p.c. zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał on powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. W rezultacie rozpoznając sprawę w granicach apelacji pozwanego Sąd Okręgowy uznał, iż brak było podstaw do obciążania go kosztami procesu na rzecz powódki, jak również do zasądzania od niego na rzecz Skarbu Państwa opłaty sądowej, od uiszczenia której powódka była zwolniona z urzędu.

Tym samym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w pkt. III w ten sposób, że nie obciążył pozwanego kosztami procesu. W konsekwencji wynagrodzenie należne adwokatowi powódki, świadczącemu jej pomoc prawną z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa, przy uwzględnieniu trafnych zarzutów dotyczących wysokości tego wynagrodzenia podniesionych w apelacji powódki. Natomiast na podstawie art. 113 § 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 101 k.p.c. zmieniono pkt. IV zaskarżonego wyroku

Te same względy, reguły wyrażone w art. 100k.p.c. oraz treść § 2 ust. 3, § 6 pkt. 4, § 7 ust. 4, § 13 ust. 1 pkt. 1 powołanego powyżej rozporządzenia legły u podstaw rozstrzygnięcia zawartego w pkt. IV wyroku Sądu Okręgowego, którym przyznano wynagrodzenie dla adwokata świadczącego powódce pomoc prawną z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów oraz na podstawie art. 385 k.p.c. i art. 386 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.