Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 125/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: sekr. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2018 r. w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki A. G. kwotę 5200 zł (pięć tysięcy dwieście złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 31 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2777 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  nakazuje stronie pozwanej, by uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Kasa tut. Sądu tytułem wynagrodzenia biegłego tymczasowo poniesionego przez Skarb Państwa kwotę 367,37 zł.

UZASADNIENIE

Powódka A. G. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 5200 zł, tytułem dalszego zadośćuczynienia za doznana krzywdę w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 16 lutego 2016 roku wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powódka podała, że w dniu 16 lutego 2016 roku miało miejsce zdarzenie komunikacyjne, w następstwie którego została przewieziona do szpitala i doznała obrażeń ciała, a pojazd sprawcy, który zderzył się czołowo z pojazdem prowadzonym przez powódkę, ubezpieczony był, w zakresie OC w u strony pozwanej.

Strona pozwana przyznała tytułem zadośćuczynienia 800 zł i odszkodowania kwotę 205, 49 uznając co do zasady odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 16 lutego 2016 roku...

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że sprzeciwia się żądaniu powódki w przedmiocie zadośćuczynienia, jako wygórowanemu i nieadekwatnemu do krzywdy powódki doznanej w wyniku zdarzenia z dnia 16 lutego 2016 roku.

Zgodnie z przedstawioną w sprawie dokumentacją medyczną, powódka nie była hospitalizowana, a w trakcie badania w (...) P. stwierdzono jedynie urazy polegające na stłuczeniu i zaordynowano leczenie w postaci oszczędnego trybu życia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. G. była uczestniczką zdarzenia drogowego z 16 lutego 2016 roku. Była w chwili wypadku kierowcą samochodu, który zderzył się czołowo z pojazdem sprawcy ubezpieczonego w (...).

/ bezsporne/

W dniu wypadku powódka miała 44 lata. Z zawodu jest krawcową, a obecnie wykonuje zawód brygadzisty w zakładzie meblowym.

Powódka na skutek wypadku doznała urazu kręgosłupa szyjnego i urazu kręgosłupa piersiowego. Po wypadku została udzielona powódce pomoc medyczna w Szpitalu w P. / (...)/..

Do chwili obecnej od daty wypadku powódka A. G. odczuwa lęk przed jazda i korzystała z pomocy psychologa, a musi dojeżdżać do pracy samochodem.

Powódka doznała w wyniku zderzenia stłuczenia kolana prawej nogi, klatki piersiowej, skręcenia i naderwania kręgów szyjnych i miała pęknięta kość w prawej dłoni. Przebywała na zwolnieniu chorobowym od 16 lutego 2016 roku do końca czerwca 2016 roku. Do chwili obecnej odczuwa silne bóle i zawroty głowy oraz bóle kręgosłupa, pomimo rehabilitacji i noszonego kołnierza ortopedycznego.

Skutki wypadku utrudniają powódce wykonywaną pracę, bowiem ma trudności z sięganiem na górne półki. W domu ma trudności z wieszaniem firanek i pieczeniem ciast, które było jej ulubionym zajęciem.

Powódka nie może obecnie chodzić o kijkach po górach, co było formą spędzania wolnego czasu.

Bezpośrednio po wypadku wymagała pomocy męża i córki, zataczała się i odczuwała ograniczenia przez okres miesiąca.

Powołany w sprawie biegły dr nauk medycznych ortopeda M. J., stwierdził u powódki A. G. stan po urazie kręgosłupa szyjnego i kręgosłupa piersiowego i aktualny długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3 %, który bezpośrednio po zdarzeniu był większy.

Dowód:

- opinia ortopedy K- 73- 78, 95- przesłuchanie powódki K- 60

- akta szkody

- zaświadczenie K- 7

-dokumentacja medyczna k- 9-40

Powódka otrzymała od strony pozwanej zadośćuczynienie i zwrot kosztów leczenia w łącznej kwocie 1005, 29 zł

Dowód:

- akta szkody

- decyzja K- 41-42

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył , co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego ortopedy, akt szkody, przesłuchania powódki i dokumentacji medycznej.

Na podstawie przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Katalog wypadków, w których można żądać zadośćuczynienia określa przepis art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

O charakterze, jaki ma spełniać zadośćuczynienie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2000 r. wydanego w sprawie I CKN 969/98 (LEX 50824), stwierdzając, że zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy.

Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy.

W niniejszej sprawie Sąd przyznał powódce dalsze 5 200 zł zadośćuczynienia, co wynika z faktu, że rozważając wysokość w jakiej winno być zadośćuczynienie wypłacone, należy rozważać każdy przypadek indywidualnie, ponieważ jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 2002 r., wydanemu w sprawie IV CKN 1266/00 (LEX nr 80272) określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron.

Sąd uwzględnił przede wszystkim utrudnienia stanowiące skutki wypadku - wypadek skutkuje do chwili obecnej zawrotami głowy i dolegliwościami bólowymi głowy i kręgosłupa szyjnego oraz piersiowego, ograniczeniem w wykonywaniu ulubionych zajęć i spędzania czasu wolnego - powódka z powodu odczuwanych dolegliwości nie kontynuuje spacerów po górach z kijkami ani pieczenia ciast.

Skutki wypadku wpływają na życie zawodowe powódki ograniczając jej sprawność z powodu zawrotów głowy i odczuwanych dolegliwości bólowych np. w czasie konieczności sięgania na górne półki..

Powyższe okoliczności Sąd uznał za skutkujące poczuciem krzywdy i potrzebą jej kompensacji Powódce przyznanym zadośćuczynieniem, stanowiącym adekwatna kompensatę 3 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, niezdolności do pracy trwającej ponad 4 miesiące, konieczności leczenia i rehabilitacji oraz opieki rodziny po wypadku i dolegliwości bólowych odczuwanych do chwili obecnej.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli przepisu art. 98 § 1 k.p.c.