Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Jacek Kulesza

Protokolant – Rafał Kawałowski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 08.11.2017 r., 07.02.2018 r., 23.04.2018 r. 12.09.2018 r., 18.10.2018 r., sprawy A. K. (1) , syna S. i H. z d. R., ur. (...) w W.,

obwinionego o to, że:

I.  w dniu 26 sierpnia 2016 r. ok. godz. 13:36 w W. przy ul. (...) w budynku Starostwa Powiatowego bez zgody właściciela naniósł malunek na ścianie,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

II.  w dniu 14 listopada 2016 r. ok. godz. 13:30 w W. przy ul. (...) w budynku Starostwa Powiatowego bez zgody właściciela naniósł napis na ścianie,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

III.  w dniu 21 listopada 2016 r. ok. godz. 12:10-12:20 w W. przy ul. (...) w budynku Starostwa Powiatowego bez zgody właściciela naniósł napis na ścianie,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

IV.  w dniu 21 listopada 2016 r. ok. godz. 12:10-12:20 w W. przy ul. (...) w budynku Starostwa Powiatowego bez zgody właściciela naniósł napis na ścianie,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

V.  w dniu 25 sierpnia 2016 r. ok. godz. 13.30 w W. przy ul. (...) w budynku Powiatowego Urzędu Pracy bez zgody właściciela naniósł napisy w toalecie,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

VI.  w dniu 31 sierpnia 2016 r. ok. godz. 12:50 w W. przy ul. (...) w budynku Powiatowego Urzędu Pracy bez zgody właściciela naniósł napisy na drzwi wejściowe budynku,

tj. o wykroczenie z art. 63a kw,

orzeka

1.  Obwinionego A. K. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanych mu wykroczeń po uzupełnieniu opisów czynów o sformułowanie „w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym” zaś w pkt I poprzez wpisanie „napis” zamiast słowa „malunek” i za to na podstawie art. 63a kw za każdy z tych czynów skazuje go, zaś na podstawie art. 63a kw. w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 3000 (trzy tysiące) złotych;

2.  Zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II W 215/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodnego ujawnionego w sprawie, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. (1) kilkukrotnie w okresie od 25 sierpnia 2016 r. do 21 listopada 2016 r. w W. w budynkach Starostwa Powiatowego lub w budynku Powiatowego Urzędu Pracy naniósł na ścianach, drzwiach wulgarne napisy oraz inne napisy w toalecie tj.

w dniu 26 sierpnia 2016 r. ok. godz. 13:36 w budynku Starostwa Powiatowego naniósł napis na ścianie,

w dniu 14 listopada 2016 r. ok. godz. 13:30 w budynku Starostwa Powiatowego naniósł napis na ścianie,

w dniu 21 listopada 2016 r. ok. godz. 12:10-12:20 w budynku Starostwa Powiatowego naniósł napis na ścianie,

w dniu 21 listopada 2016 r. ok. godz. 12:10-12:20 w budynku Starostwa Powiatowego naniósł napis na ścianie,

w dniu 25 sierpnia 2016 r. ok. godz. 13.30 w budynku Powiatowego Urzędu Pracy naniósł napisy w toalecie,

w dniu 31 sierpnia 2016 r. ok. godz. 12:50 w budynku Powiatowego Urzędu Pracy naniósł napisy na drzwi wejściowe budynku,

Obwiniony A. K. (1) w toku prowadzonego w sprawie postępowania wyjaśniającego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, przy czym nie złożył wyjaśnień, „wyraził skruchę i prosił o łagodny wymiar kary”.

Podczas rozprawy głównej obwiniony nie przyznał się do winy i również nie złożył wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje.

Obwiniony chociaż nie w toku postepowania nie poczuwał się do winy sąd uznał, iż okoliczności popełnienia tych czynów nie budzą wątpliwości. W przedmiotowej sprawie przesłuchani świadkowie potwierdzili fakt uszkodzeń, wskazali, iż ujawniono je w krótkim czasie od ich dokonania, zaś świadkowie D. M. i K. S. (1) wskazali, A. K. złapany na próbie dokonania kolejnego podobnego czynu, posiadając w plecaku spray potwierdził fakt dokonywania tych czynów oprócz zdarzeń z pkt V-VI. Zdaniem sądu ww. zeznania są wiarygodne, brak było jakichkolwiek podstaw ażeby uznać je nieszczere.

W przedmiotowej sprawie zabezpieczone zostały nagrania z monitoringu gdzie uwidocznione są wejścia i wyjścia obwinionego z zw. budynków w czasie gdy dokonywał były przedmiotowe czyny, co również dodatkowo potwierdziło jego winę.

Autentyczność zgromadzonych w sprawie dowodów nieosobowych, nie była przedmiotem zarzutów stron. Z tych względów sąd nie podważył ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Mając na względzie powyższe rozważania w kontekście analizy materiału dowodowego ocenianego swobodnie, zdaniem sądu nie budzi żadnych wątpliwości, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona wykroczeń z art. 63a§ k.w.

Wymierzając obwinionemu karę za popełnione wykroczenia sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 33 k.w., przy określeniu wysokości kary grzywny bacząc ponadto na treść art. 24 § 3 k.w.

W ocenie sądu kara ta jest adekwatna zarówno do stopnia zawinienia sprawcy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Przede wszystkim należy zauważyć, iż obwiniony był już kilkukrotnie karany. Ponadto A. K. pomimo początkowej skruchy w postepowaniu wyjaśniającym w toku dalszego procesu swoją postawą wskazywał, iż nie zrozumiał swojego negatywnego zachowania. Na wymiar kary miał też wpływ ilość popełnionych wykroczeń.

Zdaniem sądu jedynie orzeczony wymiar kary jest konieczny dla realizacji celów kary, a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez obwinionego innych tego typu wykroczeń w przyszłości. Nadto, orzeczona kara osiągnie swoje cele w zakresie społecznego oddziaływania, poprzez stworzenie wśród obywateli świadomości nieopłacalności popełniania wykroczeń polegających na de facto uszkadzaniu cudzego mienia. Co więcej zachowanie obwinionego towarzyszące popełnieniu przedmiotowych wykroczeń w ocenie sądu nacechowane było złośliwością i nieustępliwością. Zdaniem sądu motywacja wskazywana przez obwinionego w złożonym sprzeciwie, która determinowała jego zachowanie, po pierwsze nie zasługuje na uwzględnienie, a po drugie była nieprawdziwa biorąc pod uwagę ustalenia poczynione w sprawie IIK 1138/07 jak również jego stwierdzenie wobec świadka K. S., iż miał „złość do sądu” Zatem wymiar kary musi uwzględniać powyższe okoliczności, poprzez uświadomienie obwinionemu naganności jego zachowania. Jednocześnie obwożony jest młodym człowiekiem, który nie ma nikogo na utrzymaniu oraz kłopotów zdrowotnych zatem może podjąć zatrudnienie i w ten sposób uiścić grzywnę.

Mając na względzie powyższe okoliczności za przypisane czyny sąd wymierzył obwinionemu karę 3000 zł grzywny jako najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych wykroczeń. Kara taka, zdaniem sądu, spełni swoje cele w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego. Podkreślić należy, że wykroczenie popełnione przez A. K. zagrożone jest karą grzywny w kwocie do 5.000 zł. Wobec powyższego orzeczona kara nie może zostać uznana za nadmiernie surową. Zdaniem sądu niższa kara cechowałaby się zbytnią łagodnością, wskazując w ten sposób na pobłażliwość sądu wobec popełnionych wykroczeń, co budziłoby ryzyko powstania u obwinionego poczucia bezkarności oraz przyzwolenia na popełnienie podobnych wykroczeń w przyszłości.

Sąd jednocześnie zwolnił obwinionego z kosztów postępowania w niniejszej sprawie uznając, iż wymierzona wcześniej kara grzywny będzie wystarczającą dolegliwością finansową.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w sentencji wyroku.