Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Karina Drzewiecka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin - Niebuszewo w Szczecinie Agnieszki Długołęckiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 7 listopada 2018 r.

sprawy:

J. S.

syna Z. i S. z domu K.

urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 czerwca 2008 r. w S. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki B. o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie XXI Wydziału Karnego, sygn. akt XXI K 21/06, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz rowerów na okres 3 (trzech) lat od 18 listopada 2006 r.,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

I. J. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.244 kk w zw. z art.11§3 kk w zw. z art.4§1 kk, wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

II. na podstawie art.42§2 kk w zw. z art.4§1 kk, orzeka wobec J. S. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat

III. na podstawie art. 627 kpk, art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

Sygn. akt V K 911/17

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2008 roku J. S. kierował pojazdem osobowym marki B. o numerze rejestracyjnym (...). Razem z nim samochodem jechał pasażer. W momencie, gdy kierowca znalazł się na ul. (...) w S., został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy Policji. W momencie zatrzymania znajdował się w stanie nietrzeźwości 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- protokół użycia alkotestu k. 2,

- protokół użycia urządzenie k. 3,

- świadectwo wzorcowania k. 6,7,

- zeznania świadka P. O. k. 17v, 474, 495.

W dniu 14 czerwca 2008 roku J. S. nie miał uprawnień do kierowania pojazdem, ponieważ obowiązywał orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie XXI Wydziału Karnego, sygn. akt XXI K 21/06, środek karny w postaci zakazu prowadzenie wszelkich pojazdów mechanicznych oraz rowerów na okres 3 lat, czyli od 18 listopada 2006 roku do 18 listopada 2009 roku.

Dowód:

- informacja z ewidencji kierowców k. 8,

- odpis wyroku k. 14,

- pismo Komendy Miejskiej Policji z dnia 9 września 2008 roku k. 27,

- pismo Urzędu Miasta S. k. 427,

- zeznania świadka P. O. k. 17v, 474, 495.

J. S. nie cierpiał na zaburzenia psychiczne w sensie psychozy ani upośledzenie umysłowe. W dniu 14 czerwca 2008 roku nie miał zniesionej, w żadnym stopniu, zdolności rozpoznawania znaczenia swojego postepowania, ani kierowania swoim postępowaniem.

Dowód:

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 91.

J. S. był poprzednio wielokrotnie karany sądownie.

Dowód:

- odpis wyroku k. 14, 95, 450, 454,

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 429-431.

W trakcie odbywania kary pozbawienia wolności w innej sprawie zachowywał się zgodnie z zasadami obowiązującymi w zakładzie karnym.

Dowód:

- opinia o skazanym k. 448-448v.

J. S. ma 47 lat. Jest kawalerem i ma na utrzymaniu konkubinę i syna (2,5 roku). Posiada wykształcenie zawodowe i jest z zawodu piekarzem-cukiernikiem. Dotychczas pracował jako operator maszyn i zarabiał około 1 300 złotych netto miesięcznie. Nie ma większego majątku.

Dowód:

- dane osobopoznawcze k. 85.

W postępowaniu przygotowawczym J. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i nie złożył wyjaśnień.

W postępowaniu sądowym J. S. nie złożył żadnych oświadczeń procesowych, ponieważ był nieobecny rozprawa była prowadzona pod jego nieobecność.

/wyjaśnienia oskarżonego k. 338v-339/

Stan faktyczny w sprawie sąd ustalił na podstawie zeznań świadka P. O. oraz dowodów z dokumentów, w szczególności w postaci protokołów z pomiaru zawartości alkoholu, a także opinii sadowo-psychiatrycznej, które sąd uznał za wiarygodne (art. 424 § 1 pkt 1 kpk). Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym, ponieważ były one sprzeczne z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Oskarżony zaprzeczył temu, jakoby miał popełnić zarzucany czyn, tymczasem zupełnie inne wnioski wynikają z analizy zeznań świadka P. O. i protokołów pomiaru zawartości alkoholu w organizmie J. S., a także odpisów wyroków. Dowody przeciwne stanowisku J. S. były wiarygodne, ponieważ były one spójne, a wnioski z nich wynikające były logiczne.

Na podstawie powyższych dowodów sąd uznał J. S. za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk, w brzmieniu obowiązującym w okresie przed zmianą wprowadzoną ustawą z dnia 12 lutego 2010 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z dnia 16 marca 2010 r.), ponieważ ustawa w tym brzmieniu była względniejsza dla sprawcy niż ustawa nowa (art. 4 § 1 kk) w zbiegu z art. 244 kpk w brzmieniu obowiązującym w okresie przed zmianą wprowadzoną ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ponieważ ustawa w tym brzmieniu była względniejsza dla sprawcy niż ustawa nowa (art. 4 § 1 kk). Sąd przyjął, że J. S. popełnił ten czyn umyślnie w zamiarze ewentualnym.

J. S. w dniu 26 stycznia 2017 roku został przekazany do Polski na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania wydanego przez Sąd Okręgowy w Szczecinie w sprawie o sygn. Akt III Kop 204/15, która obejmowała jedynie wykonanie kary pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie w sprawie o sygn. Akt XXI K 21/06. Na podstawie informacji strony brytyjskiej sąd ustalił, że J. S. nie zrzekł się prawa do specjalności (art. 607e § 3 pkt 7 kpk). Tymczasem ściganie oskarżonego za inne czyny niż objęte zgodą państwa wydającego jest niedopuszczalne (art. 607e § 1 kpk). Dlatego też postanowieniem z dnia 6.04.2017 r. tut. Sąd zwrócił sprawę oskarżonego Prokuratorowi Rejonowemu S. – N. w S. celem uzyskania od organu Wielkiej Brytanii zgody na ściganie oskarżonego w niniejszej sprawie. W tym czasie J. S. opuścił jednostkę penitencjarną w związku z zakończeniem odbywania kary w sprawie, w której (...) było stosowane. Dlatego też prokurator był uprawniony do ponownego skierowania aktu oskarżenia.

W sprawie nie wystąpiły żadne z przeszkód powodujących niemożność prowadzenia postępowania w postaci braku zgody na ściganie oskarżonego w sprawie. Akt oskarżenia w sprawie został wniesiony w momencie, gdy J. S. znajdował się już na trenie Polski.

Ustalając wymiar kary sąd miał na uwadze stopień winy sprawcy, stopień społecznej szkodliwości czynu, konieczność spełnienia celów wychowawczych i zapobiegawczych wobec oskarżonego, a także cele prewencji ogólnej. Sąd ocenił stopień winy sprawcy jako wysoki, ponieważ przyjął, że oskarżony miał pełną świadomość tego, że jest pod wpływem alkoholu kierując pojazdem i że obowiązuje go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Brak było jakichkolwiek okoliczności wpływających na obniżenie stopnia winy. Na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu wpływ miały takie okoliczności jak: naruszenie dóbr, jakimi są bezpieczeństwo w ruchu lądowym oraz powaga prawomocnych orzeczeń sądu, narażenie na niebezpieczeństwo innych uczestników ruchu lądowego, to, że oskarżony jechał wspólnie z pasażerem, a nie sam, poruszanie się pod wpływem alkoholu po centrum dużego miasta. Odnośnie czynników o charakterze podmiotowym, które wpływają na stopień społecznej szkodliwości czynu sąd zważył, że oskarżony działał bez żadnego powodu, nie było bowiem żadnej okoliczności, która zmuszałaby go do konieczności prowadzenia pojazdu, np. z związku z jakimś zdarzeniem incydentalnym. Działał umyślne w zamiarze ewentualnym. Okolicznością przemawiającą na niekorzyść oskarżonego była również jego poprzednia wielokrotna karalność. Na podstawie powyższych okoliczności sąd uznał, że kara roku pozbawienia wolności będzie adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni wymogi prewencji zarówno wobec oskarżonego jak i w odczuciu społeczeństwa.

W punkcie II sentencji wyroku sąd na podstawie art. 42 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu popełnienia zarzucanego czynu, które jest względniejsze dla sprawcy (art. 4 § 1 kk), orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres pięciu lat.

Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 180 zł.