Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 30/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki

Protokolant:

Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko (...) Ośrodkowi (...)

o wynagrodzenie

1.  Zasądza od pozwanego (...) Ośrodka (...) na rzecz powoda J. F. kwotę 13 653,80 zł (trzynaście tysięcy sześćset pięćdziesiąt trzy złote 80/100 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

2.  Zasądza od pozwanego (...) Ośrodka (...) na rzecz powoda J. F. kwotę 2 072,07 zł (dwa tysiące siedemdziesiąt dwa złote 07/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty:

a)  572,55 zł od dnia 2 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,

b)  1 499,52 zł od dnia 2 lipca 2017 r. do dnia zapłaty.

3.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

4.  Koszty procesu znosi wzajemnie.

Sygn. akt IV P 30/18

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powoda J. F. wniósł przeciwko (...) Ośrodkowi (...) o zapłatę łącznej kwoty 20.053,37 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy od 1.04.2017 r. do 26.06.2017 r. i wynagrodzenia za czas pozostawania w gotowości do pracy od 27.06.2017 r. do 16.07.2017 r. wraz z ustawowymi odsetkami i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż pozwany rozwiązał z powodem umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia z dniem 31.08.2016 r. Sąd Rejonowy w Człuchowie wyrokiem z 14.02.2017 r. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę na mocy art. 45 § 2 k.p. i oddalił powództwo o przywrócenie do pracy. Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z 22.06.2017 r. ( sygn. akt V Pa 25/17), zmienił wyrok sądu pierwszej instancji i przywrócił powoda do pracy w (...) Ośrodku (...). Powód 27 czerwca 2017 r. zgłosił pracodawcy gotowość do niezwłocznego podjęcia pracy a pozwany wskazał powodowi obowiązek stawienia się do pracy 17 lipca 2017 r. i tego dnia powód stawił się do pracy. Z uwagi na okoliczność, iż w ocenie Sądu Okręgowego w Słupsku rozwiązanie umowy o pracę z powodem podlegało ograniczeniu z mocy przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 1881) powodowi, który wrócił do pracy przysługuje wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy. Pracownikowi, który zgłosił gotowość do pracy w ciągu 7 dni od prawomocnego przywrócenia go do pracy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości wynikającej z art. 81 k.p. za okres niedopuszczenia go do pracy.

Pozwany ośrodek socjoterapii w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, iż nie zgadza się z twierdzeniami powoda, iż od dnia powzięcia uchwały przez związek zawodowy (...) tj. do 31.05.2016 r. jako członek tego związku pełniący funkcję Przewodniczącego K. przy (...) w W. podlegał ochronie z mocy przepisu art. 32 ust. 1 pkt. 1 i ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, bowiem pracodawca oficjalną informację od związku zawodowego o objęciu powoda ochroną związkową otrzymał 1.06.2016r. Pozwany więc wypowiadając powodowi umowę o pracę nie naruszył ochrony trwałości stosunku pracy przewidzianej w art. 32 ust. 1 pkt. 1 ustawy o związkach zawodowych, bowiem jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 23.02.2005 r. (sygn. akt III PK 77/04 ochrona związkowa przysługuje od chwili zawiadomienia pracodawcy o uchwale zarządu zakładowej organizacji związkowej wskazującej osoby podlegające ochronie. Pozwany kwestionuje wysokość średniego wynagrodzenia powoda liczonego według zasad jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, gdyż w istocie strona pozwana w sprawie IV P 64/16 wskazała składniki wynagrodzenia od punktu 1 do 18 karty wynagrodzeń powoda za okres od 05.2015 r. do 4.2016 r. , a winny zostać ujęte tylko składniki od pozycji 1-7 oraz od 10-15.

Sąd ustalił co następuje:

Powód J. F. był zatrudniony w (...) Ośrodkowi (...) na stanowisku wychowawcy internatu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 28.09.2009 r. do 31.08.2016 r. Z dniem 28.09.2009 r. pozwany ośrodek nawiązał z powodem stosunek pracy na podstawie mianowania. Powód posiada stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

(bezsporne).

Pozwany pracodawca 23.02.2016 r. udzielił powodowi kary nagany na podstawie art.109 § 2 k.p. w trybie art. 108 § 1 k.p. za opuszczenie stanowiska 4 stycznia 2019 r. pracy bez wiedzy i zgody przełożonych w dniu 6.02.2016 r.

(bezsporne).

Pozwany (...) w W. pismem z 4.03.2016 r. skierowanym do (...) Kuratora Oświaty w G. przekazanym Wojewodzie (...) wystąpił z wnioskiem o wszczęcie wobec powoda postępowania dyscyplinarnego za naruszenie nietykalności cielesnej wychowanka.

(bezsporne).

Pozwany (...) w W. z dniem 12.04.2016 r. zawiesił powoda w pełnieniu obowiązków wychowawcy i nauczyciela.

(bezsporne).

Komisja Dyscyplinarna dla (...) przy Wojewodzie (...) orzeczeniem z 3.03.2017 r. umorzyła postępowanie dyscyplinarne wszczęte wobec powoda.

(bezsporne).

Pozwany ośrodek socjoterapii 31.05.2016 r. rozwiązał z powodem umowę o pracę zawartą w dniu 28.09.2009 r. z zachowaniem okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na 31.08.2016 r. Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę było zmniejszenie liczby grup w internacie, a co za tym idzie brak możliwości zatrudnienia powoda w pełnym wymiarze czasu pracy ( art. 20 ust.1 pkt. 2 KN- Dz. U. t.j. z 2014 r. poz.191 ze zm.), o wytypowaniu powoda do osób zwalnianych zadecydowało m.in. nieprzestrzeganie przez powoda zasad procesu wychowania, brak wsparcia dla budowania zaufania rówieśniczego wśród skonfliktowanych wychowanków, brak należytej współpracy z pozostałą kadrą pedagogiczną, co spowodowało utratę zaufania ze strony kierownictwa. (dowód: kara porządkowa z dnia 23.02.2016 r., oświadczenie z 07.03.16r. wychowanka, notatka służbowa z 06.03.16 r. wychowawcy, notatka służbowa psychologa i pedagoga z 07.03.16 r.).

(bezsporne).

Sąd Rejonowy w Człuchowie wyrokiem z 14.02.2017 r. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę na mocy art. 45 § 2 k.p. i oddalił powództwo o przywrócenie do pracy.

(dowód: wyrok k.9-13)

Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z 22.06.2017 r. ( sygn. akt V Pa 25/17), zmienił wyrok sądu pierwszej instancji i przywrócił powoda do pracy w (...) Ośrodku (...).

(dowód: wyrok k.14-20)

Powód 27 czerwca 2017 r. zgłosił pracodawcy gotowość do niezwłocznego podjęcia pracy a pozwany wskazał powodowi obowiązek stawienia się do pracy 17 lipca 2017 r. i tego dnia powód stawił się do pracy.

(dowód: k.25).

Powód ponownie został zatrudniony w pozwanym (...) w W. od 17.07.2017 r.

(dowód: k.27).

Pełnomocnik powoda pismem z 4.08.2017 r. wezwał pozwanego (...) w W. do zapłaty kwoty 62.644,52 zł.

(dowód: wezwanie do zapłaty k.28-30).

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy wyrokiem z 19.01.2018 r. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda 19.621,42 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

(dowód: wyrok k. 21-24)

Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 16.11.2018 r. ( sygn. akt V Pa 11/18), zmienił wyrok sądu pierwszej instancji i obniżył zasądzona kwotę do wysokości 12.649,1 zł .

(bezsporne)

Średnie wynagrodzenie miesięczne powoda liczone za okres 12 miesięcy wynosi 4859,83 zł brutto

(dowód: k.42 i 81).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Prawo pracy w przepisie art. 47 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (tekst jednolity Dz.U. 1998, Nr 21, poz.94 z zmianami) stanowi, iż pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące - nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem - ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Pracownikowi zgłaszającemu gotowość do pracy po przywróceniu do pracy na skutek prawomocnego orzeczenia sądowego, należy się wynagrodzenie od dnia zgłoszenia gotowości do pracy. Wysokość wynagrodzenia za czas gotowości do pracy winna być obliczona według zasad określonych w art. 81 k.p. (tak: wyrok SN z 4.04.2012 r. II PK 193/11).

W niniejszej sprawie jak wynika z prawomocnego wyroku Sąd Okręgowego w Słupsku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 22.06.2017 r. ( sygn. akt V Pa 25/17), sąd przywrócił powoda do pracy w (...) Ośrodku (...).

W uzasadnieniu powyższego wyroku będącego integralną częścią wyroku Sąd Okręgowy ustalił, iż powodowi w chwili składania oświadczenia woli o wypowiedzeniu przysługiwała ochrona stosunku pracy wynikająca z treści przepisu art. 32 ustawy o związkach zawodowych.

Szczególna ochrona trwałości stosunku pracy działaczy związkowych sprowadza się do zakazu wypowiadania i rozwiązywania stosunku pracy przez pracodawcę bez uzyskania uprzedniej zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej a w przypadku ich przywrócenia do pracy i jej podjęcia przysługuje im wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy.

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno więc odpowiadać (być obliczone) wynagrodzeniu za pracę, jakie otrzymywałby pracownik, gdyby w tym czasie pracował. Nie jest to świadczenie płatne okresowo (w terminach, w jakich wypłaca się wynagrodzenie za pracę), lecz świadczenie jednorazowe.

Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia (...) z 29.5.1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289 ze zm.), przy ustalaniu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, przysługującego pracownikowi przywróconemu do pracy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

W tym względzie, do powoda będącego nauczycielem, ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 26 czerwca 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wynagrodzenia oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy nauczycieli (Dz. U. z 2001 r. nr 71 poz. 737), stosownie do przepisu art. 5 k.p.

W § 6 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 26 czerwca 2001 r. wyraźnie określono, iż ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy ustala się, stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Zaś § 1 powołanego rozporządzenia stanowi, że w wynagrodzeniu za urlop wypoczynkowy nauczyciela, z zastrzeżeniem ust. 2 uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze, dodatki: za wysługę lat, motywacyjny, funkcyjny oraz za warunki pracy, wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej, odrębne wynagrodzenie za zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze wykonywane w dniu wolnym od pracy, wynagrodzenie za pracę w święto i dodatek za uciążliwość pracy, o którym mowa w art.19 ust.2 pkt 2 Karty Nauczyciela.

Zatem w ocenie sądu, skoro wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno więc odpowiadać wynagrodzeniu za pracę, jakie otrzymywałby powód, gdyby w tym czasie pracował, to w skład średniego wynagrodzenia powoda winno wyliczać się dodatek za trudne warunki pracy i dodatek motywacyjny, w wysokości przyznanej przed zwolnieniem powoda.

Skoro postępowanie dyscyplinarne wobec powoda zostało umorzone i odpadała podstawa zawieszenia powoda i ograniczenia jego wynagrodzenia do połowy, to podstawą wyliczenia wynagrodzenia powoda za czas pozostawania bez pracy zdaniem sądu, winny być składniki wynagrodzenia powoda wypłacane mu przed ograniczeniem jego wynagrodzenia. Powodowi wypłacano między innymi dodatek za trudne warunki pracy i dodatek motywacyjny.

Dopiero tak wyliczone wynagrodzenie powoda rekompensuje i stanowi wartość utraconego, należnego mu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, na skutek naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę.

Ponadto dodatki za trudne warunki pracy oraz motywacyjny są ustawowymi składnikami wynagrodzenia nauczyciela.

W niniejszej sprawie średnie wynagrodzenie powoda liczone według zasad jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy gdyby powód pracował, uwzgledniające wszystkie składniki wynagrodzenia określone w § 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 26 czerwca 2001 r. wynosiło 4.859,83 zł brutto.

Sąd nie zalazł podstaw prawnych do niewliczania do podstawy wyliczenia średniego wynagrodzenia powoda, liczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop nauczycieli, dodatku za trudne warunki pracy i dodatku motywacyjnego.

W ocenie sądu podstawą wynagrodzenia powoda za czas pozostawania bez pracy nie może być kwota 6.380,46 zł, do której pracodawca niezgodnie z przepisami wliczył nagrodę jubileuszową i dodatkowe wynagrodzenie roczne tzw. „13” powoda.

Mając na uwadze powyższe rozważania sąd na mocy art. 47 k.p. zasądził od pozwanego na rzecz powoda wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy w wysokości 13.653,80 zł za okres od 1.04.2017 r. do 26.06.2017 r. ( tj. 2 m -ce x 4.859,83 zł = 9.719,66 zł plus 4.859,83 zł : 21 dni roboczych w czerwcu 2017 r. = 231,42 zł x 17 dni przepracowanych w tym miesiącu = 3.934,14 zł), wynagrodzenie za czas gotowości do pracy, na podstawie art. 81 k.p., w kwocie dochodzonej pozwem, którą sąd jest związany, 2.072, 07 zł wraz z ustawowymi odsetkami i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Z uwagi na częściowe uwzględnienie powództwa o kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.