Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 384/18

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w G.– Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 13.11.2018 roku sprawy

A. B.

urodz. (...) w G.

syna A. i T. zd. I.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny z dnia 22.11.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 358/17 za przestępstwo z art. 278§1 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 28.07.2017 r. do 30.07.2017 r. na karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.

II.  Sądu Rejonowego w Ełku II Wydział Karny z dnia 19.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 964/17 za przestępstwo z art. 278§1 kk popełnione w dniu 13.08.2017 r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

III.  Sądu Rejonowego w Suwałkach II Wydział Karny z dnia 26.03.2018 r. w sprawie sygn. akt IIK 250/18 za przestępstwo z art. 278§1 kk popełnione w dniu 21.01.2018r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

IV.  Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny z dnia 18.04.2018 r. w sprawie sygn. akt IIK 441/16 za przestępstwo z art. 207§1 kk w zb. z art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk popełnione w okresie od nieustalonego dnia listopada 2013 r. do dnia 25.10.2016 r. na podstawie art. 207§1 kk w zw. z art. 11§3 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres lat 3 oraz środki karne nakazu opuszczenia z datą uprawomocnienia się wyroku mieszkania zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną na okres 3 lat i zakazu zbliżania się w okresie 3 lat do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów. Nadto orzeczono środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków.

Orzeka

1.  Na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk, art. 569§1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 i 3 kk łączy kary ograniczenia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt I (w sprawie IIK 358/17 SR w Giżycku), w pkt II (w sprawie IIK 964/17 SR w Ełku) i w pkt III (w sprawie IIK 250/18 SR w Suwałkach) i wymierza skazanemu A. B. karę łączną 1 (jeden) rok i 8 (osiem) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 576§1 kpk stwierdza, iż połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu.

3.  Na podstawie art. 572 kpk odmawia objęcia wyrokiem łącznym wyroku opisanego w pkt IV (w sprawie IIK 441/16 SR w Giżycku) i postępowanie w tej części umarza.

4.  Kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 384/18

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił i zważył, co następuje:

A. B. został prawomocnie skazany:

1.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny z dnia 22.11.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 358/17 za przestępstwo z art. 278§1 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 28.07.2017 r. do 30.07.2017 r. na karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym (dowód: akta sprawy IIK 358/17 w szczególności wyrok k. 56, którego odpisy dołączono na k. 7, 24 i 33; akta sprawy Wo 1/18 SR w Giżycku).

2.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Ełku II Wydział Karny z dnia 19.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 964/17 za przestępstwo z art. 278§1 kk popełnione w dniu 13.08.2017 r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym (dowód: akta sprawy Wo 121/18 SR w Giżycku w szczególności odpis wyroku k. 3; odpisy wyroku w sprawie IIK 964/17 SR w Ełku k. 13, 43).

3.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Suwałkach II Wydział Karny z dnia 26.03.2018 r. w sprawie sygn. akt IIK 250/18 za przestępstwo z art. 278§1 kk popełnione w dniu 21.01.2018r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym (dowód: akta sprawy IIK 250/18 SR w Suwałkach w szczególności i wyrok k. 60, którego odpis dołączono na k. 8; akta sprawy Wo 152/18 SR w Giżycku).

4.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny z dnia 18.04.2018 r. w sprawie sygn. akt IIK 441/16 za przestępstwo z art. 207§1 kk w zb. z art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk popełnione w okresie od nieustalonego dnia listopada 2013 r. do dnia 25.10.2016 r. na podstawie art. 207§1 kk w zw. z art. 11§3 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres lat 3 oraz środki karne nakazu opuszczenia z datą uprawomocnienia się wyroku mieszkania zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną na okres 3 lat i zakazu zbliżania się w okresie 3 lat do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów. Nadto orzeczono środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków (dowód: akta sprawy IIK 441/16 SR w Giżycku w szczególności wyrok k. 370, którego odpis dołączono na k. 32).

Na potrzebę wydania wyroku łącznego wskazując w piśmie z dnia 24.05.2018 r. wyroki jednostkowe w sprawach IIK 964/17 SR w Ełku, IIK 358/17 SR w Giżycku, IIK 250/18 SR w Suwałkach zwróciła uwagę kurator zawodowa dla dorosłych w SR w Giżycku (dowód: pismo k. 4). Pismo powyższe stanowiło podstawę wszczęcia z urzędu na podstawie art. 570 kpk przez SR w Suwałkach postępowania o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego A. B.. Po uzyskaniu karty karnej sąd ten dostrzegając możliwość połączenia w wyroku łącznym także wyroku SR w Giżycku z dnia 18.04.2018 r. w sprawie IIK 441/16, nie wskazanego w piśmie kuratora, z urzędu wszczął również postepowanie obejmujące ten wyrok (dowód: dane o karalności k. 16-17; postanowienie SR w Suwakach z dnia 18.07.2018 r. o uznanie się za niewłaściwy k. 19).

Aby zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, muszą być spełnione zarówno warunki procesowe jak i materialnokarne. Podstawowym warunkiem procesowym wynikającym z art. 569§1kpk jest wymaganie prawomocności skazań podlegających łączeniu. Warunki materialnokarne do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym określone są natomiast w art. 85-91 kk. Przepis art. 85§1kk nie określa podstaw wymiaru kary łącznej, przewidując jedynie warunek tożsamości rodzajowej kar wymierzonych za przypisane temu samemu sprawcy przestępstwa oraz alternatywny warunek różnorodności rodzajowej wymierzonych kar, wobec których ustawodawca wskazuje, iż podlegają one łączeniu. Natomiast art. 85§2kk odnosi się do podstaw wymiaru kary łącznej. Z przepisu tego wynika, że podstawą orzeczenia kary łącznej mogą być jedynie – z zastrzeżeniem sytuacji, o której mowa w art. 89§1kk – kary podlegające wykonaniu w całości lub w części oraz kary łączne orzeczone za przestępstwa, o których mowa w §1 art. 85kk. Określona w ten sposób negatywna przesłanka wymiaru kary łącznej przesądza o tym, że nie orzeka się kary łącznej na podstawie kary lub kar jednostkowych bądź też kary lub kar łącznych spełniających przesłanki określone w art. 85§1kk, jeżeli nie podlegają one wykonaniu. Z przepisu art. 89§1kk wynika natomiast, że karę łączną można budować zarówno na karach orzeczonych bez warunkowego zawieszenia ich wykonania jak na karach z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Obowiązek wymiaru kary łącznej zgodnie z tym przepisem będzie, zatem aktualizował się w trzech różnych sytuacjach:

1)  gdy wśród kar jednostkowych będą się znajdowały wyłącznie kary orzeczone bez warunkowego zawieszenia ich wykonania;

2)  gdy wśród kar jednostkowych będą się znajdowały kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania oraz kary bez warunkowego zawieszenia ich wykonania;

3)  gdy wśród kar jednostkowych będą się znajdowały wyłącznie kary orzeczone z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

Kolejna negatywna przesłanka została określona w art. 85§3 kk, zgodnie z którym jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Przesłanka ta aktualizuje się zatem wówczas, gdy sprawca popełnia kolejne przestępstwo, za które orzeczona zostaje kara spełniająca warunki wymiaru kary łącznej, po rozpoczęciu oraz przed zakończeniem wykonywania innej kary jednostkowej wymierzonej sprawcy wcześniej lub kary łącznej. Tak, więc dla zaistnienia tej przesłanki negatywnej znaczenie ma sposób określenia momentu „rozpoczęcia” wykonywania kary oraz moment „zakończenia” jej wykonywania. W przypadku kary pozbawienia wolności rozpoczęcie jej wykonania następuje z chwilą przystąpienia do wykonania tej kary, zaś zakończenie z momentem wykonania tej kary. W przypadku natomiast kary ograniczenia wolności rozpoczęciem odbywania tej kary polegającej na nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne jest zgodnie z art. 57a§1 kkw faktyczne przystąpienie skazanego do wykonywania wskazanej pracy. W przypadku orzeczenia kary ograniczenia wolności polegającej na potrącaniu procentowo określonej części wynagrodzenia za pracę rozpoczęcie odbywania kary następuje zgodnie z art. 57a§2 kkw w pierwszym dniu okresu, w którym dokonuje się potrącenia skazanemu wynagrodzenia za pracę. Ponieważ art. 34§1a pkt 4 kk mówi o potrąceniu wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym rozpoczęcie odbywania kary w tej postaci należy wiązać z pierwszym dniem mieniąca, w którym nastąpiło potrącenie. Zakończenie odbywania tej kary następuje natomiast z upływem ostatniego miesiąca, w którym skazany wykonał nieodpłatną kontrolowaną pracę lub w którym nastąpiło potrącenie z jego wynagrodzenia za pracę.

W ramach kary łącznej, o czym była już mowa wyżej zgodnie z art. 85§1 kk wolno łączyć kary tego samego rodzaju, a więc karę pozbawienia wolności z inną karą pozbawienia wolności, karę ograniczenia wolności z inna karą ograniczenia wolności, karę grzywny z inna karą grzywny oraz kary rodzajowo różne, lecz podlegające łączeniu, przy czym zgodnie z art. 87§1 kk możliwość kar różnych rodzajowo została ograniczona do przypadku łączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności. Z przepisu art. 85§2 kk wynika, że podstawą orzeczenia kary łącznej mogą być jedynie - z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w art. 89§1 kk - kary podlegające wykonaniu w całości lub w części oraz kary łączne orzeczone za przestępstwa, o których mowa w art. 85§1 kk. W kontekście przesłanki „kary podlegające wykonaniu” w przypadku kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, to choć kara ta niewątpliwie nie ma statusu kary podlegającej wykonaniu, to jednak na mocy wyraźnego odesłania zawartego w art. 85§2 kk w określonych przez ustawodawcę przypadkach podlega łączeniu. Rozstrzygnięcie tego, jaki jest zakres odesłania zawartego w art. 85§2 kk na co zwrócili uwagę autorzy opracowania zatytułowanego „Kara łączna i wyrok łączny” dr Dariusza Kala – sędzia Sadu Najwyższego i dr Maja Klubińska, asystent sędziego w Izbie Karnej Sadu Najwyższego, wydanego przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury w 2017 roku (karta 68-70) stanowi odpowiedź na pytanie „…czy odwołując się do art. 89 kk ustawodawca dopuścił generalną możliwość łączenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na zasadach takich, jak kar podlegających wykonaniu, czy też odwołując się do art. 89 kk wskazał, że kara ta ulega łączeniu tylko w wypadkach wskazanych w przepisach art. 89 kk”. Autorzy tego opracowania stoją na stanowisku, które sąd orzekający w powyższej sprawie w pełni podziela, że zdecydowanie opowiedzieć należy się za drugą opcją, gdyż wyraźne odesłanie do art. 89 kk przesądza o tym, że kara ta podlega łączeniu tylko w ściśle określonych przypadkach. Odesłanie odwołujące się do art. 89 kk zdaniem tych autorów rozciąga się również na rat. 89a kk, który dopełnia unormowania zawarte w art. 89§1 kk, przy czym art. 89a§1 kk stanowi lex specjalis wobec art. 89 kk natomiast pozostałe dwa przepisy (art. 89a§2 i 3 kk) uzupełniają unormowania zawarte w art. 89 kk i tak art. 89a§1kk przyznając sądowi kompetencje do orzekania grzywny określonej w art. 71§1 kk oraz kompetencje do orzekania okresów próby i zwianych z nim obowiązków na nowo. Podnieść nadto należy, że w przepisie art. 89a§1 kk wyraźnie mówi się o możliwości objęcia węzłem kary łącznej kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W konkluzji tak przedstawionej argumentacji wymienieni wyżej autorzy wyrażają pogląd zgodnie z którym „…kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie nabywa statusu kary podlegającej łączeniu w innych układach sytuacyjnych, w tym również w przypadku, gdy pozostaje w zbiegu z karą ograniczenia wolności”.

Zasady łączenia kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności określają przepisy art. 87 kk. Ratio legis tej regulacji należy upatrywać w tym, że nie jest możliwe jednocześnie wykonanie kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności, co uzasadnia wprowadzenie do kodeksu karnego rozwiązania umożliwiającego połączenie tych kar różnorodzajowych oraz wymierzenia na ich podstawie kary łącznej pozbawienia wolności. Tym samym uznanie, że możliwe jest łączenia kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej i kary ograniczenia wolności całkowicie rozmijałoby się z celem tej regulacji, na co zwraca się uwagę w doktrynie i orzecznictwie (patrz m.in.: P. Kardas. Kodeks karny. Cześć ogólna t. II. cz. II, Komentarz do art. 53-116, W. Wróbel, A. Zoll (red.) WK 2016; wyrok SN z 28.05.2009 r., IIIKK 107/09 LEX Nr 512137; wyrok SN z 29.07.2003 r., IIIKK 276/03, Prok i Pr. wkł. 2004/2/1).

Przepis art. 87 kk, do którego nie odwołuje się ani art. 85 kk ani art. 89 kk określający zasady łączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności nie wspomina nic o możliwości łączenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Tak więc zastosowanie art. 87§1 kk jest zdeterminowane tym, czy kara pozbawieni wolności podlega wykonaniu (patrz m.in. Jerzy Lachowski.

Komentarz do art. 87 kk, Kodeks karny. Komentarz, Konarska-Wrzosek Violetta (red.), WK 2016). W związku z tym zgodzić należy się ze stanowiskiem dr D. Kali i dr M. Klubińskiej wyrażonym w powołanym wyżej opracowaniu, że pogląd wywodzący możliwość łączenia kary ograniczenia wolności z karą pozbawienia wolności warunkowo zawieszoną z faktu, że bezwzględna kara pozbawieni wolności jest karą tego samego rodzaju co kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jaj wykonania oraz z tego, że w art. 85 kk zawarto odesłanie do art. 89 kk nie może być uznany za trafny. Przeszkoda, która uniemożliwia łączenie kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie wynika bowiem jak słusznie podnoszą to wyżej wymienieni autorzy, z tego, że karę tę uznaje się za karę odmiennego rodzaju od bezwzględnej kary pozbawienia wolności, ale z faktu, że nie jest to kara podlegająca wykonaniu. Przeszkoda ta z woli ustawodawcy ulega dezaktualizacji - o czym była już mowa - jedynie w przypadkach określonych w art. 89 kk i art. 89a kk (patrz Kodeks karny. Komentarz. Ryszard Stefański (red.) Wyd. IV, W-wa 2018; Kodeks karny, Część ogólna t. II, Komentarz pod red. A Zoll, WK 2016; również wyrok SN z 27.04.2011, IIKK 327/10, LEX Nr 795778).

Z przedstawionych wyżej rozważań wynika zatem, że w aktualnie obowiązującym stanie prawnym nie ma możliwości połączenia kary ograniczenia wolności oraz kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, dopóki oczywiście sąd nie zarządzi wykonania tej ostatniej, a ta pierwsza będzie wciąż wykonywana. Uznając z tych właśnie powodów, że brak jest warunków do wydania wyroku łącznego na podstawie art. 87§1 kk obejmującego karę pozbawienia wolności orzeczoną z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w sprawie IIK 441/16 SR w Giżycku z karami ograniczenia wolności orzeczonymi pozostałymi omówionymi wyżej wyrokami postępowanie w tej części na podstawie art. 572 kpk umorzono (pkt 3 wyroku).

Nie ulega natomiast wątpliwości, że pozostałe opisane w pkt I, II i III wyroki wskazane w piśmie kuratora są prawomocne, tak więc spełniony jest warunek określony w art. 569§1 kpk. Wyroki te spełniają również przesłanki materialne, do połączenia wyrokiem łącznym, gdyż orzeczone nimi kary ograniczenia wolności podlegają wykonaniu w całości. W związku z tym, że skazany nie rozpoczął odbywania orzeczonych powyższymi wyrokami kar ograniczenia wolności nie wystąpiła również przesłanka negatywna określona w art. 85§3 kk (dowód: akta Wo 121/18 SR w Giżycku, akta Wo 1/18 SR w Giżycku, akta Wo 152/18 SR w Giżycku).

Zgodnie z art. 86§1kk dolną granicę kary łącznej wyznacza najwyższa z kar wymierzonych jednostkowo, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar jednostkowych, co odpowiada systemowi kumulacji oraz górna granica tego rodzaju kary przewidziana w tym przepisie, która w przypadku kary ograniczenia wolności nie może przekraczać dwóch lat. Z przepisu art. 86§3 kk wynika natomiast, że wymierzając karę łączną ograniczenia wolności sąd określa na nowo obowiązki lub wymiar potrącania, o których mowa w art. 34§1a kk. Stosownie zaś do art. 85a kk Sąd orzekając karę łączną bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zarówno w orzecznictwie jak i w literaturze prawniczej zgodnie podkreśla się, że przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy, jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Jak wskazano wyżej, całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 16.03.2010r., II AKa 57/10, LEX nr 583690; wyrok SA w Lublinie z dnia 25.03.2010r., II AKa 59/10, LEX nr 658856; wyrok SA w Katowicach z dnia 20.05.2008r., II AKa 129/08, Biul.SAKa 2008/3/8; wyrok SN z dnia 19.03.2008 r., IV KK 45/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 27.11. 2008r., II AKa 198/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 18.11.2008r., II AKa 178/08; por. A. Marek, Komentarz, Kodeks karny , Warszawa 2004, s. 293).

Wymierzając w sprawie niniejszej skazanemu na skutek połączenia kar:

-

1 roku ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem SR w Giżycku z dnia 22.11.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 358/17 z obowiązkiem wykonywania 24 godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społecznie w stosunku miesięcznym,

-

8 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem SR w Ełku z dnia 19.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 964/17 z obowiązkiem wykonywania 30 godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społecznie w stosunku miesięcznym,

-

6 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem SR w Suwałkach z dnia 26.03.2018 r. w sprawie sygn. akt IIK 250/18 z obowiązkiem wykonywania 30 godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społecznie w stosunku miesięcznym,

kary łącznej 1 roku i 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 30 godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społecznie w stosunku miesięcznym sąd kierował się częściowo zasadą absorpcji (najsurowsza kara jednostkowa to kara 1 roku

ograniczenia wolności), a częściowo zasadą kumulacji (suma kar jednostkowych nie może przekraczać 2 lat ograniczenia wolności). Stosując przy wymiarze kary łącznej ograniczenia wolności zasadę mieszaną, Sąd uwzględnił wysoki stopień zawinienia skazanego – przestępstw, za które został skazany dopuścił się z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim – wagę tych czynów, a także znaczny stopień ich społecznej szkodliwości. Równocześnie, w ocenie Sądu, w sprawie powyższej nie zachodzą żadne szczególne względy, które uzasadniałyby zastosowanie zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do orzeczonych kar jednostkowych, przy czym podnieść należy, że kierując się powyższą zasadą pochłonięto karę orzeczoną wyrokiem SR w Suwałkach w sprawie IIK 250/18.

Na niekorzyść skazanego ewidentnie przemawia jego dotychczasowa wielokrotna karalność oraz to, że w stosunkowo krótkim okresie czasu dopuścił się on wielu przestępstw przeciwko mieniu, co niewątpliwie świadczy o daleko posuniętym procesie jego demoralizacji (dowód: karta karna k. 16-18).

Sąd nie dopatrzył się natomiast żadnych okoliczności, które mogłyby przemawiać na korzyść skazanego.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że zastosowanie zasady mieszanej tj. częściowej absorpcji i częściowej kumulacji, jest w pełni uzasadnione zaś wymierzona kara łączna spełni cele w zakresie prewencji indywidualnej a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, o których mowa w art. 85a kk.

W oparciu o treść art. 576§1kpk Sąd orzekł o odrębnym wykonaniu połączonych wyroków w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym.

Kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2. (...)