Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1074/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY wobec pozwanej E. R.

Dnia 22 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant sekr. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko M. S. i E. R.

o zapłatę 38420,60 zł

I.  oddala powództwo wobec pozwanej M. S.,

II.  zasądza od pozwanej E. R. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. 38420,60 zł (trzydzieści osiem tysięcy czterysta dwadzieścia złotych 60/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 14 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty,

III.  zasądza od pozwanej E. R. na rzecz strony powodowej 4098 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  wyrokowi w pkt II i III nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych M. S. i E. R. 38 420,60 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu tj. od 14 grudnia 2017 r. oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona wierzytelności wynika z zawartej 23 czerwca 2017r. umowy pożyczki kredytu konsumenckiego – pomiędzy powodem a pozwana E. R.. Pozwana M. S. jako gwarant jest solidarnie odpowiedzialna za spłatę zadłużenia wynikającego umowy pożyczki na mocy umowy z 23 czerwca 2017r. o przystąpieniu do długu. Zawarcie umowy nastąpiło przez wypełnienie aplikacji dostępnej na stronie internetowej pożyczkodawcy, a następnie poprzez udzielenie przez pożyczkobiorcę pełnomocnictwa do podpisania umowy pożyczki w jego imieniu, na podstawie powyższego pełnomocnictwa umowa pożyczki została podpisana przez pożyczkodawcę za obie strony. Pożyczka w kwocie 25 000 zł została 23 czerwca 2017r. wypłacona przelewem na rachunek bankowy Gwaranta, godnie z postanowieniami umowy pożyczki. W myśl umowy o przystąpienie do długu gwarant był zobligowany do przekazania kwoty pożyczki pożyczkobiorcy, z którego to obowiązku Gwarant się wywiązał. Zgodnie z umową pożyczkobiorca miał zwrócić pożyczkę w 36 ratach miesięcznych. Prowizja za udzielnie pożyczki wynosiła 6000 zł, a opłata administracyjna 7500 zł, całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę i Gwaranta wynosiła 43 816,38 zł. Pożyczkobiorca oraz gwarant dokonali spłaty pierwszej raty pożyczki w dwóch częściach tj. 9 sierpnia 2017 r. 1000 zł i 16 sierpnia 2017 r. 218 zł. Pomimo wezwań i ponagleń brak wpłaty dwóch kolejnych rat spowodował wypowiedzenie umowy pożyczki bez zachowania terminu wypowiedzenia. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy doręczono pożyczkobiorcy 27 września 2017 r. a gwarantowi 21 listopada 2017r. Pozwane nie uregulowały zadłużenia w wyznaczonym terminie. Pozwane nigdy nie kwestionowały swego zadłużenia, znały zasady swojej odpowiedzialności za spłatę pożyczki, co potwierdziły w rozmowach telefonicznych przeprowadzonych z powodem.

Pozwana M. S. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w Sądzie Rejonowym Lublin –Zachód w Lublinie 12 lutego 2018r., w sprawie VI Nc- e (...) zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, zarzucając że wszystkie uzgodnienia co do warunków kredytu, zasad jego przyznania oraz kosztów kredytu przekraczających o 50% wartość kredytu, powód uzgadniał telefonicznie z pożyczkobiorcą, a następnie informował o nich telefonicznie pozwaną jako gwaranta. Umowa nigdy nie została pozwanej przedłożona na piśmie. Zdaniem pozwanej umowa została zawarta na warunkach lichwiarskich i jest nieważna, gdyż małżonek pozwanej nie wyraził zgody na jej zawarcie.

Pozwana E. R. nie stawiła się na rozprawie i nie zajęła stanowiska w sprawie w związku z czym Sąd Rejonowy w Kłodzku wydał wobec pozwanej E. R. 22 listopada 2018r. wyrok zaoczny uwzględniający powództwo w całości.

Bezspornym miedzy stronami było:

- pozwana E. R. wystąpiła do strony powodowej z wnioskiem on line o udzielenie pożyczki;

- wszystkie czynności w ramach zawieranej umowy dokonywane były za pomocą urządzeń porozumiewania się na odległość tj. on line oraz telefonicznie;

- umowa pożyczki zawarta pomiędzy pozwaną E. R. obejmowała pożyczkę 25 000 zł. Pożyczka została 23 czerwca 2017r. wypłacona przelewem na rachunek bankowy M. S., która zgodnie umową nazwaną przez powoda umową o przystąpienie do długu wskazała zarówno numer swojego rachunku bankowego jak i numer karty płatniczej, umożliwiając powodowi jej obciążanie. Pozwana M. S. zgodnie z umową przekazała pozwanej E. R. wpłacone na jej konto środki 25 000 zł;

- zgodnie z umową pożyczkobiorca miał zwrócić pożyczkę w 36 ratach miesięcznych po 1217,22 zł,

- prowizja za udzielnie pożyczki wynosiła 6000 zł, a opłata administracyjna 7500 zł,

- zgodnie z umową całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę i gwaranta wynosiła 43816,38 zł, całkowity koszt pożyczki 18 819,90 zł.

- pozwana M. S. o warunkach umowy została poinformowana telefonicznie, nigdy nie otrzymała umowy oraz jej warunków na piśmie, nigdy nie podpisywała żadnych dokumentów.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo wobec pozwanej M. S. podlegało oddaleniu w całości.

Strona powodowa dochodziła od pozwanych solidarnie M. S. i E. R. zapłaty należności wynikających z umowy pożyczki zawartej z pozwaną E. S. oraz z umowy „przystąpienia do długu” zawartej z pozwaną M. S.. Okoliczności faktyczne sprawy były pomiędzy stronami bezsporne, spór dotyczył ważności umowy łączącej pozwaną M. S. ze stroną powodową.

Umowa zawarta z pozwaną M. S. jest nieważna. Poza sporem pomiędzy stronami było, że wszelkie czynności z pozwanymi dokonywane były telefonicznie oraz on line. Pozwana M. S. wszelkich czynności z powodem dokonywała wyłącznie telefonicznie, w zasadzie była to jedna rozmowa telefoniczna, w której pozwana zgodziła się poręczyć pożyczkę 25 000 zł pozwanej E. R.. Strona powodowa nazwała umowę z pozwaną M. S. umową o przystąpienie do długu. W istocie była to jednak umowa poręczenia, w której zgodnie z art. 876 § 2 k.c. oświadczenie poręczyciela powinno być pod rygorem nieważności złożone na piśmie. Podobnie art. 522 k.c. przewiduje, że umowa o przejęcie długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu. Strona powodowa powoływała się także na pełnomocnictwa udzielone jej przez pozwane, tymczasem zgodnie z art. 99 § 2 k.c. pełnomocnictwo ogólne również powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Zgodnie z art. 73 § 1 k.c. jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.

W związku z powyższym należało uznać, że umowa zawarta z pozwaną M. S. była w istocie umową poręczenia, która dla swojej ważności wymagała oświadczenia poręczyciela w formie pisemnej. Gdyby nawet uznać, że umowa ta byłą umowa o przystąpieniu czy przejęciu długu to umowa taka również dla swojej ważności wymaga zachowania formy pisemnej. Podkreślić trzeba, że ocena treści i skutków umowy powinna być dokonywana zgodnie z art. 65 k.c., a zatem oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Decydujący jest więc cel umowy, a nie jej nazwa. Niewątpliwie celem umowy zawartej pomiędzy powodem a pozwaną M. S. było zabezpieczenie spłaty długu przez E. R., w tym solidarna z pożyczkobiorcą odpowiedzialność wobec pożyczkodawcy za ten dług.

Zgodnie zaś z art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Według zaś art. 881 k.c. w braku odmiennego zastrzeżenia poręczyciel jest odpowiedzialny jak współdłużnik solidarny.

Nazwanie umowy poręczenia – umową o przystąpienie do długu, a poręczyciela – Gwarantem, a nie zmieniło charakteru tej umowy, a jedynie zmierzało do obejścia wyżej powołanych przepisów o formie pisemnej zastrzeżonej pod rygorem nieważności. Zmiana nazwy umowy nie mogła skutecznie zwolnić powoda z obowiązku zachowania zastrzeżonej pod rygorem nieważności formy pisemnej dla oświadczenia poręczyciela.

Skoro umowa z pozwaną M. S. dotknięta byłą nieważnością powództwo należało oddalić. Jednocześnie obowiązkiem powoda jest zwrócić pozwanej bezpodstawnie pobrane od niej należności z tytułu tejże nieważnej umowy.

Z tych powodów Sąd orzekł jak w sentencji.