Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lipca 2018 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. G. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 29 czerwca 2018r., z którego wynikało, że ubezpieczona nie była niezdolna do pracy i stan jej zdrowia nie uzasadniał przyznania tego świadczenia.

W. G. wniosła odwołanie od ww. decyzji, podnosząc, że jej stan zdrowia nada uniemożliwiał jej podjęcie pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. G. na ostatnio zajmowanym stanowisku wykonywała pracę (na podstawie umowy o pracę) umysłową na stanowisku naczelnika wydziału świadczeń emerytalno – rentowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Niesporne

W. G. w okresie od 6 listopada 2017r. do 15 kwietnia 2018r. pobierała zasiłek chorobowy, będąc niezdolną do prac z powodu zaburzeń depresyjnych.

Niesporne, a nadto dowód: dokumentacja lekarska – w aktach sprawy (odrębne teczki)

Stan zdrowia W. G. czynił ją nadal po dniu 15 kwietnia 2018r. niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej przez okres kolejnych 4 miesięcy (do 15 sierpnia 2018r.) z powodu zaburzeń depresyjnych.

Niesporne, a nadto dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii – k. 18-20, dokumentacja lekarska – w aktach sprawy (odrębne teczki)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz. U. 10.77.512) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do wykonywania zatrudnienia. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy. Zarówno zasiłek chorobowy jak i świadczenie rehabilitacyjne stanowią świadczenia krótkookresowe niezbędne wówczas, gdy ubezpieczony na pewien tylko, stosunkowo niedługi okres, utracił możliwość zarobkowania, w sytuacji natomiast, gdy niezdolność do pracy trwa dłuższy czas, ale według wiedzy medycznej w przyszłości istnieją rokowania odzyskania zdolności do wykonywania zatrudnienia, ubezpieczonemu, przy spełnieniu innych warunków określonych przepisami, przysługuje prawo do renty z tytułu okresowej (częściowej albo całkowitej) niezdolności do pracy.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w szczególności dokumentacji medycznej oraz opinii biegłej sądowej z zakresu psychiatrii. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia dokumentów strony nie kwestionowały, również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów. Stąd też, stały się one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Bezspornym pozostaje, iż ubezpieczona wyczerpała pełny okres zasiłku chorobowego.

Sporną kwestią (przynajmniej na początku postępowania) pozostawała natomiast ocena stanu zdrowia ubezpieczonej po wykorzystaniu okresu zasiłkowego. W związku z występującymi początkowo rozbieżnymi stanowiskami stron procesu co do faktu odzyskania przez ubezpieczoną zdolności do pracy, Sąd uznał za celowe dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego posiadającego wiadomości specjalne z zakresu psychiatrii.

Odmawiając W. G. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego organ rentowy powoływał się na brak podstawowej przesłanki wskazanej w art. 18 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa tj. braku niezdolności do pracy i ta kwestia podlegała ocenie w sprawie niniejszej.

Z wydanej w sprawie na zlecenie sądu opinii biegłego z zakresu psychiatrii K. P. wynika, że W. G. po wykorzystaniu pełnego okresu zasiłkowego pozostawała nadal niezdolna do pracy jeszcze przez okres 4 miesięcy.

Z powyższą opinią zgodził się organ rentowy w piśmie z dnia 6 grudnia 2018r.

W rezultacie powyższych rozważań oraz z uwagi na merytoryczną wartość opinii, Sąd uznał sporządzoną przez biegłą sądową opinię za w pełni rzetelną i wiarygodną. Opinia jest pełna i spójna, zawiera w sposób logiczny i przekonujący umotywowane wnioski, a nadto wydana została przez wysokiej klasy specjalistę o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, po jego badaniu podmiotowym i przedmiotowym oraz prawidłowej analizie dotyczącej jego dokumentacji medycznej. W konsekwencji Sąd uznał opinię biegłej za miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie.

W konsekwencji na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję poprzez przyznanie ubezpieczonej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy, tj. do dnia 15 sierpnia 2018r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)