Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) FINANSE Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) FINANSE Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 2 508,75 zł (dwa tysiące pięćset osiem złotych siedemdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 1 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 043,00 zł (jeden tysiąc czterdzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1437/17/3

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 1 czerwca 2017 roku powódka (...) FINANSE sp. z o.o. w K. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 2 508,75 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że wskutek zdarzenia z dnia 19 września 2016 r., uległ uszkodzeniu samochód marki B. (...) stanowiący własność poszkodowanego H. M.. Ubezpieczycielem OC sprawcy w/w szkody była pozwana. Poszkodowany na czas naprawy uszkodzonego samochodu, wynajął od strony powodowej samochód zastępczy marki B. (...) za cenę 450 zł netto tj. 553,50 zł brutto za każdą dobę najmu. Okres najmu samochodu zastępczego trwał od 6 kwietnia 2017 r. do 10 kwietnia 2017 r. tj. łącznie 5 dni. W dniu 6 kwietnia 2017 r. powódka nabyła od poszkodowanego w drodze umowy cesji wierzytelności, wierzytelność przysługującą poszkodowanemu wobec pozwanej z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Po zakończeniu okresu najmu została wystawiona faktura VAT nr (...) z dnia 11 kwietnia 2017 r. na kwotę 2 767,50 zł brutto. Powód wezwał pozwaną do zapłaty jednak ta nie udzieliła odpowiedzi.

W dniu 18 sierpnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 1243/17 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu samochodu zastępczego jest zawyżona i nie powinna przekraczać stawki 230 zł netto za dobę. Pozwana wskazała, że uszkodzony pojazd był sprawny i poszkodowany mógł bez przeszkód poruszać się nim zatem czas najmu konieczny na naprawę pojazdu powinien wynosić maksymalnie 2 dni.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 19 września 2016 r., uległ uszkodzeniu samochód marki B. (...) stanowiący własność poszkodowanego H. M.. Ubezpieczycielem OC sprawcy w/w szkody była pozwana.

Dowód: informacja z (...) (k. 10), kopia dowodu rejestracyjnego (k. 11-12), oświadczenie (k. 13), dokumentacja fotograficzna (k. 77-78).

Poszkodowany zawarł z powódką dnia 6 kwietnia 2017 r. umowę najmu samochodu zastępczego marki B. (...). Samochód był wynajmowany od 6 kwietnia 2017 r. do 10 kwietnia 2017 r. tj. łącznie przez 5 dni. Strony ustaliły dobową stawkę najmu na kwotę 450 zł netto tj. 553,50 zł brutto. Naprawa uszkodzonego pojazdu trwała 6 kwietnia 2017 r. do dnia 10 kwietnia 2017 r.

Dowód: historia naprawy (k. 14), umowa najmu (k. 15-16, 24), pełnomocnictwo (k. 17), protokół zdawczo-odbiorczy (k. 18), ogólne warunki najmu (k. 19), pozwolenie czasowe (k. 20), oświadczenia (k. 22, 23, 26), kalkulacja naprawy (k. 79-82).

W dniu 11 kwietnia 2017 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 767,50 zł brutto z tytułu najmu samochodu zastępczego przez okres 9 dni.

Dowód: faktura VAT (k. 25).

Wezwaniem do zapłaty z 27 kwietnia 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 2 508,75 zł.

Dowód: wezwanie od zapłaty (k. 30-31), pismo przewodnie (k. 27), potwierdzenie nadania i odbioru (k. 28-29, 30).

Dobowa stawka najmu samochodu zastępczego należącego do klasy E w wysokości 450 zł netto tj. 553,50 zł brutto mieściła się w granicach stawek oferowanych przez podmioty wynajmujące pojazdy zastępcze na rynku lokalnym.

Dowód: cenniki (k. 33-36, 70-76).

Biegły sądowy wskazał, że części konieczne do naprawy zostały zorganizowane przez warsztat naprawczy przed rozpoczęciem naprawy. Biegły sądowy uznał za uzasadniony okres najmu wynoszący 3 dni robocze stwierdzając, że nieuzasadnione było oddanie samochodu do naprawy w dniu 6 kwietnia 2017 tj. w czwartek, gdyż była możliwość oddania pojazdu przy prawidłowej logistyce w poniedziałek. Zatem zdaniem biegłego najem w sobotę i niedziele był zbędny.

Dowód: opinia biegłego sadowego M. D. (k. 109-112).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o dokumenty, które pod względem treści i formy nie budziły wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd uwzględnił treść pisemnej opinii biegłego sądowego M. D., która jest pełna, rzetelna i poparta wysokimi kwalifikacjami biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Spornym pomiędzy stronami był kwestia uzasadnionej dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego oraz uzasadniony okresu najmu pojazdu zastępczego.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powódka w należyty sposób wykazała, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Niewątpliwie normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, w sytuacji jego uszkodzenia lub zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Co ważne nie ulega wątpliwości, że poszkodowana niewątpliwie poniosłaby szkodę w majątku, gdyby musiał opłacić wynajem pojazdu zastępczego w dniu wynajmu, lub w chwili zdania pojazdu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Powołany w sprawie biegły sądowy wskazał, że części konieczne do naprawy zostały zorganizowane przez warsztat naprawczy przed rozpoczęciem napraw. Zatem w ocenie biegłego uzasadniony był tylko okres najmu wynoszący 3 dni robocze, gdyż nieuzasadnione było oddanie samochodu do naprawy w dniu 6 kwietnia 2017 r. tj. w czwartek, gdyż była możliwość oddania pojazdu przy prawidłowej logistyce w poniedziałek. Zatem zdaniem biegłego najem w sobotę i niedziele był zbędny. Do powyższej opinii strona powodowa wniosła zarzuty wskazując, że trudno wymagać od warsztatu naprawczego aby każdą naprawę rozpoczynał w poniedziałek, gdyż stosowanie się do powyższego rozumowania mogłoby prowadzić do sytuacji, iż warsztaty naprawcze mając moce przerobowe nie przyjmowałyby pojazdów w czwartki i piątki oczekując do poniedziałku.

W ocenie Sądu należy w pełni zgodzić się z przedstawianą przez stronę powodową argumentacją. W niniejszej sprawie mając na uwadze obowiązek minimalizacji szkody, części konieczne do naprawy zostały zorganizowane przez warsztat naprawczy przed rozpoczęciem naprawy. Nie można jednak w ocenie Sądu wymagać aby każdorazowo naprawa uszkodzonego pojazdu była planowana tak aby okres naprawy omijał weekend, gdyż należy uwzględnić również kwestię racjonalnego planowania mocy przerobowych przez warsztaty naprawcze.

Wobec powyższego Sąd do uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego uwzględnionego przez biegłego w wymiarze 3 dni doliczył również 2 dni przerwy weekendowej. Zatem zdaniem Sądu uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynosił łącznie 5 dni.

Sąd nie mógł zgodzić się również z zarzutem pozwanej co do kwestionowania wysokości stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego przyjętej przez powódkę. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie w sposób oczywisty wynika, iż przyjęta przez powódkę stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego należącego do klasy E w wysokości 450 zł netto tj. 553,50 zł brutto odpowiadała stawkom stosowanym na rynku lokalnym właściwym dla miejsca zamieszkania strony poszkodowanej. Potwierdzają to liczne cenniki wynajmu dołączone jako dowody w sprawie.

Należy również wyjaśnić, iż przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależenie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałyby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte u danego przedsiębiorcy (którego przedmiotem działalności gospodarczej jest wynajem pojazdów) byłyby wyższe od przeciętnych. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt. I CKN 1466/99) stwierdził, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi w tymże zakresie najtaniej. Tym samym przyjęcie przez pozwaną tezy jakoby stawka E w wysokości 450 zł netto tj. 553,50 zł brutto za najem pojazdu klasy E była w powyższej sprawie zawyżona w żaden sposób nie mogła się ostać zważywszy na fakt, że zastosowana przez powódkę stawka jak najbardziej mieściła się w granicach stawek stosowanych przez podmioty wynajmujące pojazdy zastępcze w tej klasie tj. klasie E na rynku lokalnym (woj. (...)).

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2 508,75 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Powódka domagała się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 126 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 1043 zł.

SSR Jolanta Brzęk