Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela Prokuratora : ---

po rozpoznaniu dnia 20 września 2018 r. i 05 listopada 2018 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

M. M. (1) , s. W. i D. z d. K. , ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 lipca 2017 roku w L. woj. (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego , poruszał się pojazdem mechanicznym -samochodem osobowym marki M. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym , nie zatrzymując niezwłocznie w/w pojazdu i kontynuował jazdę ,

tj. o czyn z art. 178b k.k.

1.  Oskarżonego M. M. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178b k.k. skazuje, zaś na podstawie art. 178b k.k. w zw. z art. 37a k.k. wymierza mu karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 20 ( dwadzieścia ) godzin miesięcznie;

2.  Na podstawie art. 42 § 1a pkt. 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. M. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 ( trzech ) lat ;

3.  Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu M. M. (1) okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 lipca 2017 r. do dnia 05 listopada 2018 r.;

4.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego M. M. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 667/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 lipca 2017 r. około godz. 22:55 patrol policji Wydziału Wywiadowczo – Patrolowego (...) w W. w składzie sierż. A. S. i sierż. sztab. M. Z. radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) pełnili służbę na terenie L. . Radiowóz nieoznakowany marki H. (...) był zaopatrzony w sygnalizator świetlny ( lampy błyskowe koloru niebieskiego ) i dźwiękowy znajdujący się w „grillu” pojazdu oraz zakładany na dach lampę błyskową . Podczas patrolu parkingu znajdującego się na ul. (...) w L. przy (...) – sportowej (...) sierż. A. S. i sierż. sztab. M. Z. zauważyli samochód marki M. (...) nr rej. (...) który wjechał na ten parking naruszając znak drogowy B-2 „zakaz wjazdu”. Podczas wymijania się samochodu marki M. (...) nr rej. (...) z radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) na tym parkingu funkcjonariusze policji sierż. A. S. i sierż. sztab. M. Z. za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych nakazali kierującemu samochodem marki M. (...) nr rej. (...) zatrzymanie się wobec faktu iż chwilę wcześniej popełnił on wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. . Kierujący samochodem marki M. (...) nr rej. (...) nie zastosował się jednak do wydanego za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych polecenia do zatrzymają pojazdu i pojechał dalej wzdłuż parkingu i następnie skręcił w prawo w ul. (...) . Funkcjonariusze policji sierż. A. S. i sierż. sztab. M. Z. poruszający się radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) z cały czas włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi udali się za samochodem marki M. (...) nr rej. (...) , który uciekając przed nieoznakowanym radiowozem jechał ul. (...) w kierunku ul. (...). Na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) z ul. (...) kierujący samochodem marki M. (...) nr rej. (...) , gdy nieoznakowany radiowóz znajdował się za nim w odległości 10-20 m , wobec faktu iż jadący przed nim samochód zatrzymał się na rondzie chcąc przepuścić poruszający się na sygnale radiowóz policyjny ominą ten samochód pod prąd wjeżdżając na to rondo z lewej strony . Następnie kierujący samochodem marki M. (...) nr rej. (...) skręcił na tym rondzie w lewo w ul. (...) . Poruszającym się radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) z cały czas włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi sierż. A. S. i sierż. sztab. M. Z. udało się dogonić ten samochód marki M. (...) nr rej. (...) na wysokości ul. (...) . Wcześniej kierujący samochodem marki M. (...) nr rej. (...) z duża prędkością przejechał skrzyżowania równorzędne ul. (...) z ul. (...) . Kierujący samochodem marki M. (...) nr rej. (...) zatrzymał samochód dopiero gdy nieoznakowany radiowóz policyjny podjął próbę wyprzedzenia samochodu marki M. (...) nr rej. (...) i zrównał się z tym pojazdem ( było to na wysokości ul. (...) ) . Po zatrzymaniu okazało się iż kierującym samochodem marki M. (...) nr rej. (...) był oskarżony M. M. (1) , zaś pasażerem tego samochodu P. S. (1). W rozmowie z policjantami oskarżony M. M. (1) stwierdził iż słyszał i widział sygnały świetlane i dźwiękowe wzywające go do zatrzymania nie zrobił tego jednak bo jego pasażer spożywał w samochodzie alkohol w postaci piwa . Fakt ten potwierdził świadek P. S. (1) ( k. 97 ) .

Odległość od parkingu przy ul. (...) do miejsca zatrzymania się samochodu marki M. (...) nr rej. (...) kierowanego przez oskarżonego M. M. (1) ( ul. (...) ) wynosi około 800 m ( za G. M. ) . Do tego zdarzenia doszło na terenie zabudowanym .

M. M. (2) ma ukończone 21 lata, jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu, pracuje i uzyskuje dochód 1200 zł miesięcznie , nie leczy się odwykowo ani psychiatrycznie, z informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 78 ) wynika iż był nie był on karany .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonego M. M. (1) ( k. 12 i k. 94 - 96 ) , zeznań świadka : A. S. ( k. 2 i k. 100-101 ) i dokumentów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , kserokopii prawa jazdy ( k. 6-7 ) , postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy ( k. 14 ) , zażalenia na zatrzymanie prawa jazdy ( k. 32-33 ) , dokumentacji zdjęciowej j ( k. 36 ) , postanowienia o nieuwzględnieniu zażalenia ( k. 50-51 ) , sprzeciwu od wyroku nakazowego ( k. 62 ) , karty karnej ( k. 78 ) , dokumentacji zdjęciowej ( k. 84-92 ) oraz częściowo zeznań świadka : P. S. (1) ( k. 19 v i k. 96- 97 ).

M. M. (1) stanął pod zarzutem iż w dniu 11 lipca 2017 roku w L. woj. (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego , poruszał się pojazdem mechanicznym -samochodem osobowym marki M. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym , nie zatrzymując niezwłocznie w/w pojazdu i kontynuował jazdę , to jest popełnienia czynu art. 178 b k.k..

Oskarżony M. M. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 12 i k. 94 ) . Oskarżony M. M. (1) wyjaśnił iż w dniu 11 lipca 2017 r. między godziną 22.00 a godz. 23.00 wyjeżdżał z parkingu przy hali (...) . Wcześniej na ten parking wjechał z naruszeniem znaku B-2 „zakaz wjazdu” . Gdy wjechał na ul. (...) i znajdował się przed rondem znajdującym się na ul. (...) zobaczył że bezpośrednio przed rondem stoi jakiś samochód blokujący wjazd na rondo a za nim jedzie nieoznakowany radiowóz w włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi . Oskarżony M. D. M. stwierdził iż kontrola dotyczy samochodu który zatrzymał się przed nim i zablokował mu wjazd na rondo . Dlatego ominął ten samochód wjeżdżając pod prąd na rondo i skręcając w ul. (...) . Dopiero za rondem zorientował się że ta kontrola dotyczy jego pojazdu i zatrzymał się 100 m od tego ronda , zaś radiowozu zatrzymał się za nim . Wcześniej ten radiowóz nie podejmował próby wyprzedzenia go. Oskarżony M. D. M. stwierdził iż kierowany przez niego pojazd poruszał się z prędkością około 50 km/h i od parkingu przy hali Arena L. do miejsca gdzie został zatrzymany na ul. (...) przejechał około 200-300 m . Następnie oskarżony M. D. M. opisał jak wyglądały czynności patrolu policji po tym jak zatrzymał się do kontroli drogowej ( k. 12 i k. 94 -96 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego M. M. (1) w niewielkiej części w której wskazała iż w dniu 11 lipca 2017 r. między godziną 22.00 a 23.00 wyjeżdżał na ul (...) z parkingu przy hali (...) na który wcześniej wjechał z naruszeniem znaku B-2 „zakaz wjazdu” . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego M. M. (1) z których wynika iż widząc jadący za nim z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi nieznakowany radiowóz policyjny wobec faktu iż jadący przed nim samochód się zatrzymał przejechał rondo pomiędzy ul. (...) pod prąd omijać ten samochód i skręcając w ul. (...) . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : A. S. ( k. 2 i k. 100-101 ) i P. S. (1) ( k. 19 v i k. 96- 97 ) zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał wiary natomiast pozostałym wyjaśnieniom M. M. (1) zwłaszcza odnośnie faktu iż nie widział i nie słyszał sygnałów świetlnych i dźwiękowych podawanych przez nieoznakowany radiowóz wzywających go do zatrzymania się już na parkingu przy hali (...) gdy wymijał się z nieoznakowanym radiowozem oraz ze nie uciekał przed tym radiowozem i zatrzymał się sam zanim jadący za nim z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi radiowóz podjął próbę wyprzedzenia kierowanego przez niego samochodu na ul. (...) . Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego M. M. (1) w której stwierdził iż poruszał się z prędkością około 50 km/h i od parkingu przy hali Arena L. do miejsca gdzie został zatrzymany na ul. (...) przejechał około 200-300 m. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) są nie niejasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności i pomniejszenie swojej winny. Przedstawiona przez oskarżonego M. M. (1) wersja wydarzeń stanowi przyjętą przez oskarżonego linię obrony , która nie znalazła jednak potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Na wstępie należy zauważyć iż odległość od parkingu przy ul. (...) znajdującego się przy (...) - sportowej (...) do miejsca zatrzymania się samochodu marki M. (...) nr rej. (...) kierowanego przez oskarżonego M. M. (1) wynosi około 800 m ( za G. M. ) a nie 200-300 m jak twierdzi oskarżony M. M. (1) w swoich wyjaśnieniach . Podnieść należy iż z zeznań świadka A. S. policjanta poruszającego się radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) wynika iż podjął on próbę zatrzymania samochodu marki M. kierowanego przez oskarżonego M. D. M. za pomocą włączonych sygnałów świetlnych i dźwiękowych już na parkingu przy hali (...) gdy wymijał się z samochodem kierowanym przez oskarżonego wobec faktu iż oskarżony chwile wcześniej popełnił wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. . Ponadto z zeznań tego świadka wynika iż po tym jak samochód marki M. kierowany przez oskarżonego M. D. M. nie zatrzymał się do kontroli drogowej na parkingu przy hali (...) kontynuował pościg z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi za tym samochodem który poruszał się z dużą prędkością ul. (...) . Samochód kierowany przez oskarżonego rondo przy ul. (...) przejechał pod prąd wobec faktu iż inny samochód zatrzymał się i zablokował mu wjazd na rondo a następnie zatrzymał się na wysokości ul. (...) po tym jak radiowóz nieoznakowany którym się poruszał podjął próbę wyprzedzenia tego samochodu ( k. 2 i k. 100-101 ) . Należy wskazać iż oskarżony M. M. (1) nie był w stanie logicznie wyjaśnić dlaczego ,skoro nie uciekał przed jadącym za nim z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi nieoznakowany radiowozem policyjnym który nakazywał mu się zatrzymać , nie zatrzymał się przed rondem na ul. (...) mimo iż jadący przed nim samochód zatrzymał się , tylko ominął ten samochód przejeżdżając to rondo po prąd i w dalszym ciągu kontynuując jazdę. Należy wskazać iż kierujący samochodem jadącym przed samochodem marki M. kierowanym przez oskarżonego M. M. (1) zatrzymał się by udzielić pierwszeństwa jadącemu za nim nieoznakowanym radiowozowi policyjnemu który miał włączone sygnały dźwiękowe i świetlne . Natomiast oskarżony M. M. (1) zignorował ten fakt i kontynuował jazdę omijając stojący przed nim samochód wjeżdżając na to rondo pod prąd popełniając kolejne wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. oraz narażając na niebezpieczeństwo innych uczestników ruchu . Należy również podnieść iż gdyby przyjąć za prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) iż zobaczył nieoznakowany radiowóz jadący za nim z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi dopiero na ul. (...) przed wjazdem na rondo przy ul. (...) ( z zeznań świadka P. S. (1) wynika iż wtedy radiowóz znajdował się w odległości 10-20 m za samochodem oskarżonego ) to oskarżony M. D. M. winien zatrzymać swój samochód podobnie jak kierujący samochodu poruszającego się przed nim już przed tym rondem . Natomiast oskarżony M. D. M. popełniając kolejne wykroczenie z art. 92 § 1 k.k. wjeżdżając na to rondo pod prąd i dalej kontynuował ucieczkę przed radiowozem .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego M. M. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. S. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka A. S. funkcjonariusza policji z Wydziału Wywiadowczo – Patrolowego (...) w W. wynika iż dniu 11 lipca 2017 r. razem sierż. sztab. M. Z. około godz. 22:55 radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) pełnili służbę na terenie L. . Radiowóz nieoznakowany marki H. (...) był zaopatrzony w sygnalizator świetlny ( lampy błyskowe koloru niebieskiego ) i dźwiękowy znajdujący się w grillu pojazdu oraz zakładany na dach lampę błyskową . Podczas patrolu parkingu znajdującego się na w L. przy (...) – sportowej (...) zauważyli samochód marki M. który wjechał na ten parking naruszając znak drogowy B-2 „zakaz wjazdu”. Podczas wymijania się z samochodem marki M. na tym parkingu pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych nakazali kierującemu samochodem marki M. zatrzymanie się wobec faktu iż chwilę wcześniej popełnił on wykroczenie. Z dalszych zeznań świadka A. S. wynika iż kierujący samochodem marki M. nie zastosował się jednak do wydanego za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych polecenia do zatrzymają pojazdu i pojechał dalej wzdłuż parkingu i następnie skręcił w prawo w ul. (...) . Oni poruszający się radiowozem nieoznakowanym z cały czas włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi udali się za samochodem marki M., który uciekając jechał ul. (...) w kierunku ul. (...). Na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) z ul. (...) kierujący samochodem wobec faktu iż jadący przed nim samochód zatrzymał się na rondzie chcąc przepuścić poruszający się na sygnale radiowóz policyjny ominą ten samochód pod prąd wjeżdżając na to rondo z lewej strony . Następnie kierujący samochodem marki M. skręcił na tym rondzie w ul. (...) . Świadek A. S. wskazał iż udało im dogonić ten samochód marki M. na wysokości ul. (...) , a wcześniej kierujący tym z duża prędkością przejechał skrzyżowania równorzędne ul. (...) z ul. (...) . Kierujący samochodem zatrzymał samochód dopiero gdy nieoznakowany radiowóz policyjny podjął próbę wyprzedzenia tego samochodu i zrównał się z tym . Po zatrzymaniu okazało się iż kierującym tym pojazdem był oskarżony M. M. (1) , zaś pasażerem tego samochodu P. S. (1). Z dalszych zeznań świadka A. S. wynika jak wyglądały czynności po zatrzymaniu tego samochodu ( k. 2 i k. 100-101 ) .

Fakt, że wymieniony wyżej świadek precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka , świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadka są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Jeżeli chodzi o zeznania świadka P. S. (1) pasażera samochodu marki M. kierowanego przez oskarżonego M. M. (1) ( k. 19 v i k. 96- 97 ) to na wiarę zasługuje niewielka część zeznań tego świadka z której wynika iż przejeżdżając rondo przy ul. (...) oskarżony M. M. (1) widząc że w odległości 10-20 m za nim porusza się radiowóz nieoznakowany z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi przejechał to rondo pod prąd wobec faktu iż wjazd na to rondo blokował mu inny samochód który się zatrzymał . Na wiarę zasługuje również ta część zeznań świadka P. S. (2) w których przyznał iż wtedy w samochodzie spożywał alkohol w postaci piwa . W tym zakresie zeznania świadka P. S. (1) są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonego M. M. (1) ( k. 12 i k. 94 - 96 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz zeznaniami świadka A. S. ( k. 2 i k. 100-101 ) oraz dokumentami w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , dokumentacji zdjęciowej ( k. 36 i k. 84-92 ) .

Nie zasługuje na wiarę natomiast pozostała część zeznań świadka P. S. (1) zwłaszcza odnośnie faktu kiedy on i oskarżony M. D. M. zorientowali się iż nieoznakowany radiowóz policyjny za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych wzywa do zatrzymania samochód kierowany przez oskarżonego oraz co do okoliczności w jakich oskarżony M. D. M. zatrzymał samochód do kontroli drogowej i miejsca gdzie to nastąpiło . W tym zakresie zeznania świadka P. S. (1) są niejasne , wewnętrznie sprzeczne , nie logiczne i nakierowane pomniejszenie winny oskarżonego M. M. (1) oraz na uniknięcie przez niego odpowiedzialności za popełniony czyn . Sąd nie dał wiary tej części zeznań świadka P. S. (1) z takich samych powodów z jakich nie dał wiary w tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego M. D. M..

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka P. S. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie treścią art. 178b k.k. karze podlega kto, pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, poruszającą się pojazdem lub znajdującą się na statku wodnym albo powietrznym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymuje niezwłocznie pojazdu i kontynuuje jazdę. Rodzajowym przedmiotem ochrony czynu z art. 178b k.k. jest bezpieczeństwo komunikacji. Indywidualnym przedmiotem ochrony jest raczej porządek publiczny. Jest to przestępstwo z narażenia na niebezpieczeństwo abstrakcyjne. Przepis art. 178b k.k. wprowadza sankcję za zachowanie niezgodne z obowiązkiem wynikającym z art. 5 ust. 1 ustawy z 20.06.1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1260 ze zm.), polegającym na konieczności stosowania się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, sygnałów świetlnych oraz znaków drogowych, nawet wówczas, gdy z przepisów ustawy wynika inny sposób zachowania niż nakazany przez te osoby, sygnały świetlne lub znaki drogowe. Czynność sprawcza czynu z art. 178 b k.k. polega na niezatrzymaniu pojazdu i kontynuowaniu jazdy. Jest zatem przestępstwem dwuaktowym. Do zrealizowania znamion czynu zabronionego z art. 178 b k.k. niezbędne jest zrealizowanie przez sprawcę obu znamion czasownikowych. Pierwszy fragment czynu może zostać popełniony przede wszystkim przez zaniechanie. Wbrew pozorom jednak możliwe jest także popełnienie omawianego czynu zabronionego przez działanie, ponieważ przepis wymaga, by sprawca zatrzymał pojazd niezwłocznie. Niezwłocznie, czyli bez zbędnej zwłoki, a zatem w pierwszym momencie, w którym po zobaczeniu lub usłyszeniu sygnałów nakazujących zatrzymanie pojazdu możliwe jest jego bezpieczne unieruchomienie. Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, w którym nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu. W celu dojazdu do takiego miejsca policjant może wydać kontrolowanemu uczestnikowi ruchu polecenie jazdy za pojazdem policyjnym (§ 3 rozporządzenia o kontroli ruchu drogowego). Obowiązek zastosowania się do poleceń osoby uprawnionej do kontroli ruchu ciąży na każdym uczestniku ruchu. Każdy uczestnik ruchu może ponieść odpowiedzialność za popełnienie tego czynu przez zaniechanie. Drugi fragment czynności wykonawczej może zostać popełniony tylko przez działanie.

Przestępstwo z art. 178 b k.k. ma charakter jest formalny. Do jego znamion nie należy skutek w postaci sprowadzenia niebezpieczeństwa.

Osoby uprawnione do dawania uczestnikom ruchu poleceń lub sygnałów zostały wymienione w art. 6 ust. 1 ustawy z 20.06.1997 r. – Prawo o ruchu drogowym. Do znamion przestępstwa z art. 178b k.k. należy okoliczność, by osoba uprawniona do kontroli poruszała się pojazdem lub znajdowała się na statku wodnym albo powietrznym. Osoba uprawniona do kontroli ruchu ma dawać polecenie zatrzymania się sygnałami dźwiękowymi i świetlnymi. Wydaje się, że w tym przypadku użyta liczba mnoga ma charakter organizacyjno-techniczny. Pojedynczy sygnał może składać się z kilku machnięć zapaloną latarką. Ustawodawca niepotrzebnie wprowadził tu koniunkcję. Wystarczyłoby, gdyby użył spójnika „lub”.

Szczegółowo aspekty techniczne kontroli ruchu określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18.07.2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. Nr 132, poz. 841 ) . Zgodnie z treścią w/w rozporządzenia Policjant umundurowany w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym (§ 2 ust. 1). Policjant nieumundurowany jest uprawniony do zatrzymania kierującego pojazdem wyłącznie na obszarze zabudowanym (§ 2 ust. 2). Policjant nieumundurowany w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów, a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym (§ 2 ust. 3). Policjant jadący pojazdem samochodowym może podawać kierującemu pojazdem polecenia do określonego zachowania się za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych (§ 2 ust. 4). Policjant patrolu powietrznego polecenie do zatrzymania pojazdu podaje za pomocą urządzeń nagłaśniających lub świetlnych (§ 2 ust. 5). Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej odległości, w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie w miejscu wskazanym przez policjanta. Miejsce zatrzymania pojazdu może być wyznaczone przez ustawienie znaku „stój – kontrola drogowa”. Dla zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia policjant może używać sygnałów dźwiękowych (§ 2 ust. 8).

Przestępstwo z art. 178 b k.k. jest powszechne. Można je uznać za indywidualne co do czynu, ponieważ popełnić je może tylko kierujący pojazdem wezwany do zatrzymania się. Chodzi tu o kierującego jakimkolwiek pojazdem – zarówno mechanicznym, jak i nie mechanicznym, ale tylko w ruchu lądowym. Czyn z art. 178 b k.k. może zostać popełniony tylko umyślnie w obu postaciach zamiaru. Ustawodawca nie wymaga żadnego znamienia motywacyjnego. ( za Magdalena Budnik – Kulik Komentarz aktualizowany do art.178b Kodeksu karnego ).

W powyższej sprawie oskarżony M. M. (1) wypełniła wszystkie znamiona czynu z art. 178 b k.k. . Oskarżony M. M. (1) w dniu 11 lipca 2017 roku w L. woj. (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego , poruszał się pojazdem mechanicznym -samochodem osobowym marki M. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym , nie zatrzymując niezwłocznie w/w pojazdu i kontynuował jazdę . Oskarżony M. M. (1) , po tym jak funkcjonariusze policji z Wydziału Wywiadowczo – Patrolowego (...) w W. poruszający sie radiowozem nieoznakowanym marki H. (...) za pomocą sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej w które wyposażony by ten radiowóz podjęli próbę zatrzymana na parkingu przy hali widowiskowo sportowej (...) na ul. (...) w L. ( na terenie zabudowanym ) zgodnie z § 2 ust. 4 rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18.07.2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. Nr 132, poz. 841 ) kierowanego przez niego samochodu marki M. (...) nr rej. (...) wobec popełnienia przez oskarżonego wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. polegającego na wjeździe na ten parking wbrew znakowi B-2 „zakaz wjazdu”, nie zastosował się do tych poleceń i podjął próbę ucieczki wyjeżdżając na ul. (...) . Następnie oskarżony M. M. (1) mimo wydawania przez funkcjonariuszy policji poruszających się nieznakowanym radiowozem którzy udali się w pościg za jego samochodem sygnałów świetlnych i dźwiękowych zgodnie z § 2 ust. 4 rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18.07.2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. Nr 132, poz. 841 ) nie zatrzymała niezwłocznie swojego samochodu kontynuując jazdę jadąc ul. (...) a następnie przejeżdżając pod prąd skrzyżowanie z ruchem okrężnym ul. (...) i skręcając w ul (...) przejeżdżając odległość około 800 m ( za G. M. ) mimo iż bezpośrednio za jego samochodem w odległości 10-20 m ( zeznania świadka P. S. (1) – k. 19 v i k. 96- 97 ) jechał nieoznakowany radiowóz policyjny nadający sygnały świetlne i dźwiękowe nakazujące niezwłoczne zatrzymanie pojazdu przez oskarżonego . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadka A. S. ( k. 2 i k. 100-101 ) oraz dowodów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , dokumentacji zdjęciowej ( k. 36 i k. 84-92 ) . Należy wskazać iż zgodnie z treścią § 2 ust. 4 określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18.07.2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. Nr 132, poz. 841 ) Policjant jadący pojazdem samochodowym może podawać kierującemu pojazdem polecenia do określonego zachowania się za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych. Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie sytuacja taka miała miejsce co potwierdzają zeznania świadka A. S. ( k. 2 i k. 100-101 ) oraz częściowo zeznania świadka P. S. (1) ( k. 19 v i k. 96- 97 ) i wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) ( k. 12 i k. 94 - 96 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Tym samym oskarżony M. M. (1) działał umyślnie nie zatrzymując się mimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza policji , poruszającego się nieznakowanym radiowozem policyjnym , przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego do kontroli drogowej .

Tym samym okoliczności sprawy i wina oskarżonego M. M. (1) odnośnie popełnienia przez niego czynu z art. 178b k.k. nie budzą wątpliwości .

Wymierzając oskarżonemu M. M. (1) karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżoną dobra jakim jest bezpieczeństwo komunikacji i porządek publiczny.

Jako okoliczność łagodząca wobec oskarżony M. M. (2) Sąd uznał fakt iż oskarżona nie była dotychczas karana ( k. 78 ) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu M. M. (1) za czyn opisany w pkt. 1 zarzutów stanowiący przestępstwo z art. 178 b k.k. na podstawie art. 178b k.k. w zw. z art. 37a k.k. karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 20 ( dwudziestu ) godzin miesięcznie.

Orzeczona wobec oskarżonego M. M. (1) kara ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 20 ( dwudziestu ) godzin miesięcznie spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynów . Winna spełnić wobec oskarżonego M. M. (1) funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawcy .

Na podstawie art. 42 § 1a pkt. 1 k.k. Sąd orzeka wobec oskarżonego M. M. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 ( trzech ) lat . Sąd uznał bowiem , iż okres 3 lat jest wystarczający dla spełnienia roli represyjnej wobec oskarżonego . Tylko ten środek karny spełni wobec oskarżonego funkcję prewencyjną i wychowawczą oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Ponadto ten środek karny winien wyeliminować przez okres jego obowiązywania zagrożenie jakie stanowi oskarżony dla innych uczestników ruchu drogowego.

Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na Sąd poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu M. M. (1) okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 lipca 2017 r. do dnia 05 listopada 2018 r..

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego M. M. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąco pod uwagę jego obecne dochody .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.