Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1300/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 maja 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział
w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 roku, odmówił wnioskodawczyni, M. U., prawa do świadczenia przedemerytalnego, wskazując, iż, z załączonego do wniosku, wypowiedzenia umowy o pracę w związku z likwidacją stanowiska pracy, wynika, że pracodawca zaproponował wnioskodawczyni, inne stanowisko pracy. Wnioskodawczyni, natomiast, tę propozycje odrzuciła. Wobec powyższego nie można uznać, że została wypełniona przesłanka rozwiązania stosunku pracy z przyczyn, dotyczących zakładu pracy, konieczna do przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, na podstawie przepisów art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 2148).

/decyzja z dnia 8 maja 2018 r. – akta ZUS k.18/

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła wnioskodawczyni w dniu 24 maja 2018 roku, zaskarżając ją w całości. Wnioskodawczyni wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie świadczenia przedemerytalnego.

W uzasadnieniu swego stanowiska wskazała, iż podstawą prawną rozwiązania jej stosunku pracy u pracodawcy (...) Sp. z o.o. jest art. 30 § 1 pkt. 2 k.p. w związku z ustawą o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy przyczyn niedotyczacych pracowników. W wypowiedzeniu jej umowy o pracę z dnia 27 czerwca 2017 r. wskazano jako przyczynę tego stanu rzeczy likwidację placówki handlowej w związku przyczynami ekonomicznymi. Odwołująca się podniosła, że, zawarta w wypowiedzeniu umowy o prace, adnotacja, iż pracodawca zaproponował jej objecie stanowiska Doradcy Klienta, a ona ją odrzuciła, jest niezgodna ze stanem faktycznym. Wnioskodawczyni nie otrzymała, bowiem, wypowiedzenia zmieniającego w trybie art. 42 kp a dodatkowo w chwili wręczenia wypowiedzenia zajmowała już stanowisko Doradcy Klienta od 31 marca 2014 r. Wnioskodawczyni podniosła, iż początkowo tej adnotacji nie zauważyła, usiłowała wyjaśnić zaistniałą sytuację w zakładzie pracy i sprostować treść wypowiedzenia, niemniej jednak otrzymała decyzję odmowną ze wskazaniem, że to organ rentowy nieprawidłowo interpretuje określenia użyte w wypowiedzeniu definitywnym, a jedyną przyczyną rozwiązania stosunku pracy była likwidacja placówki handlowej.

/odwołanie k. 3-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 19 czerwca 2018 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

/ odpowiedź na odwołanie k. 13-13v./

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

M. U. urodziła się w dniu (...). Ma wykształcenie zasadnicze , ukończyła zasadniczą szkołę handlową.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni M. U., była zatrudniona w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością , w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 30 września 2017 r. w wymiarze ¾ etatu, w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 31 marca 2006 r., oraz na pełen etat w okresie od 1 kwietnia 2006 r. do 30 września 2017 r.

/świadectwo pracy z dnia 30 września 2017 r. k. 9 akta ZUS, akta osobowe cześć C k. 6 w kopercie k.28 zeznania wnioskodawczyni e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:03:49 -00:11:20 płyta CD k.50 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e protokół z rozprawy z dnia 8 sierpnia 2018 r. 00:03:58 -00:22:08 płyta CD k.32/.

W okresie zatrudnienia zajmowała kolejno stanowiska:

- Sprzedawcy Kasjera – do 9 września 2007 r.,

- Kontrolera Rotacji Towaru do 30 marca 2014 r.,

- Doradcy Klienta do 30 września 2017 r.

/świadectwo pracy z dnia 30 września 2017 r. k. 9 akta ZUS. akta osobowe cześć C k. 6 w kopercie k.28, zeznania wnioskodawczyni e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:22:04 -00:33:45 płyta CD k.50 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e protokół z rozprawy z dnia 8 sierpnia 2018 r. 00:03:58 -00:22:08 płyta CD k.32/.

W dniu 27 czerwca 2017 r. wnioskodawczyni złożyła pracodawcy pisemne oświadczenie, iż odmawia przyjęcia nowych warunków umowy o pracę na Ł.. Nie jest zainteresowana nowymi warunkami.

/oświadczenie z dnia 27 czerwca 2017 r. akta osobowe cześć C karta nienumerowana w kopercie k.28/

Oświadczeniem pracodawcy z dnia 27 czerwca 2017 r., doręczonym powódce tego samego dnia, wypowiedziano wnioskodawczyni umowę o pracę, w związku z likwidacją stanowiska pracy. W jego treści wskazano, iż zgodnie z porozumieniami z dnia 12 czerwca 2017 roku w sprawie zwolnień grupowych w T. (Polska) Sp. z o.o. zawartymi pomiędzy Pracodawcą a działającymi u Pracodawcy Organizacjami (...), które to porozumienia zawarto w oparciu o ustawę z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 ze zm.,) z dniem doręczenia niniejszego pisma Pracodawca, spółka (...) (Polska) Sp. z o.o., wypowiada M. U. łączący Strony stosunek pracy, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który ulegnie rozwiązaniu z dniem 30.09.2017r. Przyczyną rozwiązania stosunku pracy jest likwidacja stanowiska w związku z likwidacją placówki handlowej, w której wnioskodawczyni była zatrudniona w związku z przyczynami ekonomicznymi. Pracodawca wskazał, iż zaproponował wnioskodawczyni objęcie stanowiska Doradca Klienta w Ł., którą to propozycję ww. odrzuciła.

/wypowiedzenie umowy o pracę k. 10, 10v. akt ZUS akta osobowe cześć C karta 4 w kopercie k.28 zeznania wnioskodawczyni e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:03:49 -00:11:20 płyta CD k.50 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e protokół z rozprawy z dnia 8 sierpnia 2018 r. 00:03:58 -00:22:08 płyta CD k.32/

Zgodnie z treścią świadectwa pracy, wydanego M. U., stosunek pracy wnioskodawczyni ustał w dniu 30 września 2017 r. w wyniku wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę – art. 30 §1 pkt. 2 kp., w związku z ustawą z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 ze zm.,)

/świadectwo pracy z dnia 30 września 2017 r. k. 9 akta ZUS akta osobowe cześć C k. 6 w kopercie k.28, zeznania świadka I. J. e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:03:49 -00:11:20 płyta CD k.50/.

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , hipermarket Galeria (...), w której zatrudniona była wnioskodawczyni, została zamknięta dla klientów w dniu 14 sierpnia 2017 r., kiedy to zaprzestano sprzedaży towarów, natomiast 9 września 2017 r. nastąpiło wydanie lokalu wynajmującemu. Po zamknięciu sklepu (...), w firmie pozostało 30 osób. Czworo z nich to kierownicy, pozostałe osoby to pracownicy podstawowi. Spośród nich 29 osób miało zawarte umowy na miasto Ł. dzięki czemu pracownicy zostali przesunięci do innych jednostek T. w Ł., 1 osoba przyjęła możliwość przejścia do innej jednostki, pomimo umowy zawartej na lokalizacje sklepu (...). Wszyscy pracownicy aktywni podstawowi otrzymali propozycję przejścia do innych jednostek, 4 kierowników z 7 otrzymało również konkretna propozycje (kryteria doboru). Doszło do rozwiązania stosunku pracy z 3 kierownikami -30.09.2017 r. Ponadto doszło do rozwiązania umowy o pracę z 56 pracownikami podstawowymi w okresie od 30.09.2017 do 5.07.2018 z czego 30.09.2017 r. z 48 osobami. Umowy rozwiązane zostały w trybie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z 13 marca 2003 r. w dalszym ciągu w zatrudnieniu pozostaje 8 pracowników, którzy pozostają na długotrwałej nieobecności.

/pismo (...) Sp. z o.o. z dnia 24 sierpnia 2018 r. k. 39, zeznania świadka I. J. e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:03:49 -00:11:20 płyta CD k.50/.

Wnioskodawczyni, podobnie jak wszyscy pracownicy, który mieli zawarte umowy na jednostkę handlową (nie zaś na miasto Ł.) otrzymała propozycję zatrudnienia w innej placówce w Ł. też jako Doradca Klienta. Spotkanie w tym przedmiocie odbyło się w trzy osoby: wnioskodawczyni, (...) Personalny Regionu świadek I. J. i zastępca menagera innego sklepu. Propozycja pracy na nowych warunkach, nie miałaby wpływu na wynagrodzenie wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni podziękowała i nie przyjęła propozycji.

/zeznania świadka I. J. e - protokół z rozprawy z dni 3 października 2018 r. 00:03:49 -00:17:25 płyta CD k.50/.

W dniu 16 kwietnia 2018 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

/wniosek o świadczenie przedemerytalne –akta ZUS k. 1-3 /

Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego poza kwestionowaną przez organ rentowy przyczyną rozwiązania stosunku pracy.

/bezsporne/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, dokumentację osobową wnioskodawczyni jak i treść pisma z dnia 24 sierpnia 2018 r. przedłożonego przez jej byłego pracodawcę, w przedmiocie likwidacji jednostki (...) Sp. z o.o. hipermarket Galeria (...) oraz dokonanych w niej zwolniej pracowniczych. Żaden ze wskazanych dokumentów nie był kwestionowany przez strony, brak było zatem podstaw do podważenia ich wiarygodności

Sąd oparł także ustalenia faktyczne w sprawie na podstawie zeznań świadka I. J. oraz, w ograniczonym zakresie, na podstawie zeznań samej wnioskodawczyni M. U.. Sąd odmówił częściowo wiary zeznaniom wnioskodawczyni w zakresie, w jakim wskazywała, iż w związku z likwidacją placówki T., w której była zatrudniona, nie otrzymała żadnej propozycji pracy oraz, że treść oświadczenia z dnia 27 czerwca 2017 r. – o odrzuceniu nowo zaproponowanych warunków pracy- została na niej, podobnie jak na innych pracownikach, poniekąd wymuszona. Przeczą, bowiem, temu wprost zeznania świadka I. J., jak i treść pisma pracodawcy z dnia 24 sierpnia 2018 r. k. 39. Sąd uznał je za wiarygodne, ponieważ zarówno świadek I. J. jak i były pracodawca (...) Sp. z o.o., nie są zainteresowani wynikiem rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, a co za tym idzie, nie mieli żadnego powodu ani interesu w tym, by podnosić w procesie, okoliczności na niekorzyść wnioskodawczyni. Z tych też względów, także zeznania wnioskodawczyni, wskazujące na okoliczność rozwiązania jej stosunku pracy, wyłącznie z przyczyn, leżących po stronie zakładu pracy w oparciu o przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r., o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz.U. z 2015 r. poz 192 ze zm.), nie mogły zostać uznane za wiarygodne.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych
(t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2148), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1065, 1292, 1321, 1428 i 1543), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust. 2 art. 2 przedmiotowej ustawy, za okres uprawniający do emerytury,
o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383 i 1386), zwanej dalej „ustawą
o emeryturach i rentach z FUS”.

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1, po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1. nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2. w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3. złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180 – dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne musi spełniać łącznie przesłanki wymienione w art. 2 ust. 1 i wymienione w art. 2 ust. 3. Brak spełnienia, choćby jednej z nich, skutkuje brakiem możliwości przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy rozwiązanie stosunku pracy z wnioskodawczynią nastąpiło z przyczyn, dotyczących zakładu pracy. Natomiast definicja legalna przyczyn, dotyczących zakładu pracy zawarta została w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a – d ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1265) ilekroć w ustawie jest mowa o przyczynach dotyczących zakładu pracy – oznacza to:

a) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 marca 2003 r. (Dz.U. Nr 90 poz 844 ze zm) o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, 1000 i 1076), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c) wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę
i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d) rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 1 ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 roku - Kodeks pracy
z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2016 r., poz. 1474) Przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę,
a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:

1) 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,

2) 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,

3) 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników

- zwanego dalej „grupowym zwolnieniem”.

Kwestia zwolnienia indywidualnego, uregulowana natomiast została w art. 10 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zgodnie z powołanym przepisem art. 5 ust. 3-6 i art. 8 Ustawy stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy stosuje się w stosunku do pracowników, w sytuacji gdy przyczyny rozwiązania stosunku pracy niedotyczące pracowników są wyłącznym powodem wypowiedzenia stosunku pracy. Wskazać należy, że konieczność wypowiedzenia stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, musi istnieć w przeświadczeniu pracodawcy i być związana z celem i funkcjonowaniem, łączącego strony stosunku pracy, natomiast nie może mieć dodatkowego źródła w okolicznościach dotyczących pracownika, a zwłaszcza w sposobie wywiązywania się przez niego z obowiązków pracowniczych, gdyż wówczas, przyczyna wypowiedzenia niedotycząca pracownika, nie ma charakteru wyłączności (por. wyrok Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2015 r., III PK 59/14, L.).

Ponadto, wskazuje się również, że rozwiązanie umowy o pracę na skutek odmowy przyjęcia proponowanych warunków zatrudnienia, może stanowić współprzyczynę tego rozwiązania. Zasadnicze znaczenie ma w tej sytuacji ocena, czy proponowane warunki były na tyle niekorzystne, że można było z góry zakładać, iż pracownik ich nie przyjmie. Ocena tej okoliczności należy do sądu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 sierpnia 2009 r., II PK 38/09). Tylko odmowa przyjęcia nowych warunków pracy noszących znamiona szykany, jak i nieprzyjęcie warunków, wyraźnie z jakiegoś powodu niedogodnych dla pracownika nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że przyczyny rozwiązania stosunku pracy leżą wyłącznie po stronie zakładu pracy. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2000 r., I PKN 728/99, OSNP 2002, nr 2, poz. 40 stwierdzono, że ocena "wyłączności" przyczyny rozwiązania stosunku pracy w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, powinna uwzględniać to, iż jedną z przyczyn rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę, jest odmowa pracownika przyjęcia proponowanych mu nowych warunków. Jeżeli odmowa ta nie zasługuje na aprobatę i stanowi jeden z motywów decyzji pracodawcy, to, bez wątpienia, przyczyna niedotycząca pracodawcy, nie jest w tym wypadku wyłącznym powodem uzasadniającym wypowiedzenie umowy o pracę. Dla oceny wyłączności przyczyny rozwiązania stosunku pracy, w rozumieniu tego przepisu, istotne jest bowiem nie tylko to, czy rozwiązanie to jest następstwem wypowiedzenia zmieniającego w związku z odrzuceniem przez pracownika zaproponowanych mu warunków pracy lub płacy, ale także i to, że jednym z motywów rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę jest odmowa pracownika przyjęcia proponowanych mu nowych warunków, mimo że nie stanowiła ona elementu wypowiedzenia zmieniającego, a jedynie poprzedzała wypowiedzenie (definitywne) umowy o pracę. Jeżeli odmowy tej, w okolicznościach danej sprawy, nie można uznać - z uwagi na interesy pracodawcy, jak i właściwie pojęty interes pracownika - za usprawiedliwioną czy zasługującą na aprobatę, to uzasadnia to twierdzenie, że przyczyny (przyczyna) z art. 1 ust. 1 ustawy z 28 grudnia 1989 r. nie stanowią wyłącznego powodu, uzasadniającego rozwiązanie stosunku pracy.

Zaproponowanie ubezpieczonemu warunków pracy, nie odbiegających w sposób istotny od dotychczasowych i ich odrzucenie, które nie było obiektywnie usprawiedliwione - sprawia, że odmowa ich przyjęcia przez ubezpieczonego stanowi współprzyczynę rozwiązania stosunku pracy. W konsekwencji, w tym stanie rzeczy, stosunek pracy nie ustaje z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1065), a więc ubezpieczony nie ma prawa do świadczenia przedemerytalnego.(Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 maja 2017 r.III AUa 66/17 Legalis Numer 1674059).

W przedmiotowym stanie faktycznym, brak podstaw do uznania, iż wypowiedzenie umowy o pracę wnioskodawczyni, formalnie dokonane na podstawie art. 30 §1 pkt. 2 kp. w związku z ustawą z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 ze zm.), nastąpiło wyłącznie z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie, nie daje podstaw do przyjęcia, iż wyłączną podstawą tego wypowiedzenia była likwidacja stanowiska w związku z likwidacją placówki handlowej, w której wnioskodawczyni była zatrudniona z przyczyn ekonomicznych. Zeznania świadka, jak i , wprost, treść oświadczenia samej wnioskodawczyni z dnia 27 czerwca 2017 r, wskazują, iż ww. odmówiła przyjęcia nowych warunków umowy o pracę na Ł. i nie jest zainteresowana nowymi warunkami. Jednocześnie z wiarygodnych zeznań I. J. wynikało wprost, że nie były to warunki obiektywnie nie do przyjęci,a nie były one na tyle niekorzystne, że można było z góry zakładać, iż pracownik ich nie przyjmie. Wnioskodawczyni zaproponowano takie samo stanowisko, na którym pracowała tylko w innej placówce ale usytuowanej na terenie Ł.. Jednocześnie powyższa zmiana miała nie wiązać się z obniżką wynagrodzenia. Stosunek pracy byłby kontynuowany, gdyby nie postawa wnioskodawczyni. Tym samym to również postawa powódki doprowadziła do ustania zatrudnienia. Nieistotnym jest przy tym, że formalnie nie doszło do wypowiedzenia zmieniającego. Znamiennym jest bowiem jedynie to, iż faktycznie wnioskodawczyni odmówiła przyjęcia proponowanych jej nowych warunków a odmowa ta poprzedzała jak i ostatecznie spowodowała wypowiedzenie definitywne umowy o pracę. Jednocześnie podkreślić należy, że jeżeli pracownik odrzuca nowe warunki, które obiektywnie są do przyjęcia i nie mają charakteru propozycji pozornej, zmierzającej w istocie do zakończenia stosunku pracy, to oczywiście ma on prawo to uczynić, jednak w takiej sytuacji nie ma racjonalnego powodu, który usprawiedliwiałby wypłacanie świadczenia przedemerytalnego do rozwiązania stosunku pracy nie dochodzi bowiem z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pracodawcy z przyczyn niedotyczących pracownika.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego, M. U. nie spełnia wszystkich ustawowych przesłanek warunkujących uzyskanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. W jej przypadku – jak słusznie przyjął organ rentowy w zaskarżonej decyzji, - nie doszło bowiem do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących wyłącznie po stronie zakładu pracy.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 14 § 1 k. p. c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni jako bezzasadne.

J.L.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni