Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Kawecki

Protokolant: Beata Olewińska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2018 roku w Dzierżoniowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. R.

o zapłatę kwoty 987,36 zł

I/  zasądza od pozwanej A. R. na rzecz strony powodowej (...) (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 987,36 zł (dziewięćset osiemdziesiąt siedem złotych trzydzieści sześć groszy) z odsetkami:

- ustawowymi od dnia 17 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 9 zł;

- ustawowymi od dnia 19 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 9 zł;

- ustawowymi od dnia 17 lutego 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 17 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 18 maja 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 18 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 558,05 zł;

- ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 151,39 zł;

II/  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 782/18

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) (...) (...) z siedzibą w W. wniosła w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej A. R. kwoty 987,36 zł

z odsetkami:

- ustawowymi od dnia 17 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 9 zł;

- ustawowymi od dnia 19 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 9 zł;

- ustawowymi od dnia 17 lutego 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 17 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 18 maja 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 64,98 zł;

- ustawowymi od dnia 18 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 558,05 zł,

- ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty naliczonymi od łącznej kwoty 151,39 zł.

Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30 zł

i kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł. W uzasadnieniu pozwu podała, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 29.07.2014 r. Fundusz zaś nabył przedmiotową wierzytelność od wierzyciela pierwotnego na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej z (...) Sp. z o.o.

z siedzibą w W. w dniu 29.09.2016 r., przy czym (...) Towarzystwo (...) SA z siedzibą w W., działając w imieniu i na rzecz Funduszu, udzieliło pełnomocnictwa (...) SA z siedzibą we W. dnia 07.07.2016 r. do zawierania w imieniu Funduszu umów nabycia wierzytelności. Zobowiązanie pozwanej stwierdzone jest natomiast dokumentami księgowymi w postaci faktur VAT i noty obciążeniowej. Dalej strona powodowa podała, że od kwot należności głównych wynikających z nieopłaconych należności przysługuje jej prawo do naliczenia odsetek. Dlatego dochodzi odsetek ustawowych od dat początkowych wskazanych w pozwie do dnia 31.12.2015 r., natomiast od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty domaga się odsetek ustawowych za opóźnienie, przy czym odsetki naliczane są od dnia następnego po dniu wymagalności każdej należności. Dochodzi także dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty. Strona powodowa wskazała też, że przesłała pozwanej zawiadomienie o dokonaniu cesji wierzytelności wraz z wezwaniem do dobrowolnej spłaty całej należności. Poinformowała więc ją o zmianie wierzyciela wraz z wezwaniem do dobrowolnej spłaty zadłużenia, wskazując numer rachunku bankowego właściwy do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Pozwana do dnia wniesienia pozwu nie spełniła jednak świadczenia. Dochodzona wierzytelność jest bezsporna, jako że pozwana nie kwestionowała wysokości zadłużenia w postępowaniu reklamacyjnym bądź też ewentualne reklamacje pozwanej nie zostały uwzględnione przez operatora. Zgodnie więc

z art. 107 ust. 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne z dnia 16 lipca 2004 r. pozwana nie jest obecnie uprawniona do kwestionowania wysokości faktur wystawionych przez wierzyciela pierwotnego. Wreszcie strona powodowa podała, że podjęła próbę pozasądowego rozwiązania sporu, wysyłając do pozwanej wezwanie do dobrowolnej spłaty zadłużenia. Na dzień złożenia powództwa pozwana nie spełniła jednak świadczenia.

Postanowieniem z dnia 01.03.2018 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

W piśmie procesowym z dnia 09.04.2018 r. usuwającym braki formalne pozwu strona powodowa wniosła między innymi o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego,

Na rozprawie w dniu 18 lipca 2018 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa

w całości, w szczególności zarzucając, ze roszczenie dochodzone pozwem uległo przedawnieniu. W związku z tym Sąd zobowiązał pełnomocnika strony powodowej do złożenia oświadczenia na piśmie, czy strona powodowa podtrzymuje żądanie pozwu, czy tez cofa pozew, w związku ze złożonym przez pozwaną na rozprawie zarzutem przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

W piśmie procesowym z dnia 28 sierpnia 2018 r. pełnomocnik strony powodowej podniosła, że pozwem z dnia 13.12.2017 r., wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie, przerwała skutecznie bieg terminu przedawnienia. Zgodnie bowiem z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009 r. (III CZP 20/09) termin przedawnienia roszczenia

o opłatę abonamentową i wynagrodzenie za połączenia telefoniczne z umowy o świadczenie usług telefonicznych, zawartej na podstawie ustawy z 16.07.2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.), określa art. 118 k.c. W myśl natomiast w/w artykułu, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Ponadto, zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Jako że dnia 13.12.2017 r. powodowy Fundusz wniósł powództwo celem dochodzenia należności z nieuregulowanych faktur VAT i noty debetowej, z których najwcześniejszy termin wymagalności przypada na dzień 17.12.2014 r. (faktura VAT nr (...) z dnia 03.12.2014 r.), podjętą przed sądem czynnością przerwał bieg 3-letniego terminu przedawnienia, przez co zarzut przedawnienia roszczenia uznać należy za całkowicie bezzasadny. Mając na względzie powyższe, podtrzymała żądanie pozwu w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana A. R. w dniu 29 lipca 2014 r. zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych (dla osób indywidualnych) nr (...).

W czasie trwania tej umowy pozwana nie wywiązała się z obowiązku zapłaty należności wynikających z tytułu wykonanych usług telekomunikacyjnych za okres od grudnia 2014 r. do maja 2015 r., stwierdzonych dokumentami księgowymi w postaci faktur VAT, w kwotach 9 zł, 9 zł, 64,98 zł, 64,98 zł, 64,98 zł i 64,98 zł.

W związku z powyższym wierzyciel pierwotny wypowiedział pozwanej powyższą umowę oraz obciążył ją opłatą specjalną za przedterminowe rozwiązanie umowy w kwocie 558,05 zł, płatną do dnia 18.07.2015 r.

Dowód: odpis umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 08 marca 2013 roku, Oświadczenia (dla osób indywidualnych) z dnia 29 lipca 2014 roku i kserokopii: Regulaminu Świadczenia Usług (...) przez (...) Sp. z o.o . dla Abonentów i dowodu osobistego pozwanej; kserokopie faktur VAT numer: (...) z dnia 03 grudnia 2014 roku, (...) z dnia 03 stycznia 2015 roku, (...) z dnia 03 lutego 2015 roku, (...) z dnia 03 marca 2015 roku, (...) z dnia 03 kwietnia 2015 roku i (...) z dnia 03 maja 2015 roku oraz noty debetowej nr (...) z dnia 04 lipca 2015 roku; odpisy: wypowiedzenia Umowy o Świadczenie Usług (...) dot. numeru: (...) z dnia 18 maja 2015 roku i Załącznika do wypowiedzenia umowy nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku.

W dniu 29 września 2016 r. na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. strona powodowa (...) (...) (...) z siedzibą

w W. nabyła zaś przedmiotową wierzytelność, przy czym (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z (...) w W., działając w imieniu i na rzecz Funduszu, udzieliło pełnomocnictwa (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą we W. dnia 07 lipca 2016 r. do zawierania w imieniu Funduszu umów nabycia wierzytelności.

Dowód: odpisy: umowy cesji wierzytelności z dnia 29 września 2016 roku wraz z załącznikiem nr 1 do umowy z dnia 29.09.2016 - wykazu wierzytelności.

Strona powodowa pismem z dnia 02 listopada 2016 r. zawiadomiła pozwaną

o dokonaniu cesji wierzytelności oraz wezwała ją do dobrowolnej spłaty należności, wyliczonej na dzień 02.11.2016 r. na kwotę 956,09 zł. Pozwana nie spełniła jednak świadczenia.

Przed dniem wniesienia pozwu strona powodowa wezwała jeszcze dwukrotnie pozwaną do zapłaty zadłużenia, ale bezskutecznie.

Dowód: odpis zawiadomienia o przelewie wierzytelności z dnia 02 listopada 2016 roku ; kserokopie przedsądowego wezwania do zapłaty z dnia 16 lutego 2017 roku i ostatecznego wezwania do zapłaty z dnia 13 kwietnia 2017 roku skierowanych do pozwanej.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne w całości.

Dochodzone pozwem roszczenie strona powodowa wywodziła z zawartej przez pozwaną A. R. z poprzednikiem prawnym powodowego Funduszu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Na udowodnienie istnienia roszczenia wobec pozwanej z tytułu należności za świadczone usługi telekomunikacyjne, strona powodowa przedłożyła dokumenty księgowe w postaci odpisów faktur VAT o noty debetowej, wystawionych na imię i nazwisko pozwanej. Wierzytelność wobec pozwanej została też przelana na rzecz strony powodowej, która wezwała przedsądowo pozwaną do zapłaty dochodzonej pozwem należności. Pomimo upływu terminu określonego w wezwaniu do zapłaty, pozwana do dnia wniesienia pozwu nie uregulowała jednak tej należności.

Przelew wierzytelności uregulowany w przepisach art. 509 i nast. k.c., w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności a jej cesjonariusz, powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje bowiem status wierzyciela, przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu (cedentowi). Z powyższego wynika, że cesjonariusz nie może żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze, aniżeli mógł to uczynić cedent. Sytuacja prawna dłużnika nie może ulec na skutek przelewu pogorszeniu w porównaniu z sytuacją, jaka istniała przed przelewem (uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 lutego 2013 r., V ACa 733/12, LEX nr 1289450). Należy jednocześnie podkreślić, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, iż takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., V CSK 187/06, „Monitor Prawniczy” 2006, nr 16, s. 849). Strona powodowa mogła więc zasadnie dochodzić od dnia następnego po dniu wymagalności każdej należności. do dnia 31.12.2015 r. odsetek ustawowych, natomiast od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty – odsetek ustawowych za opóźnienie. To samo dotyczyło odsetek ustawowych za opóźnienie od skapitalizowanych odsetek od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Należy jednak przede wszystkim odnieść się do zarzutu pozwanej, że roszczenie strony powodowej uległo przedawnieniu. Jak słusznie podniosła strona powodowa, termin przedawnienia roszczeń o opłatę abonamentową i wynagrodzenie za połączenia telefoniczne

z umowy o świadczenie usług telefonicznych, zawartej na podstawie ustawy z 16 lipca

2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.), określa art. 118 k.c.

W myśl tego artykułu, termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata. Ponadto, zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c., bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Strona powodowa natomiast wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 13 grudnia 2017 r., a więc przed upływem rocznego trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia, skoro najwcześniejszy termin wymagalności przypada na dzień 17.12.2014 r. (faktura VAT nr (...) z dnia 03.12.2014 r.), W tych okolicznościach pozwana nie mogła się uchylić od zaspokojenia roszczenia, powołując się na zarzut przedawnienia zgodnie z przepisem art. 117 § 2 zd. 1 k.c.

Wreszcie trzeba podnieść, że pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na uzasadnienie swojego zarzutu, mimo spoczywającego na niej ciężaru dowodu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak

w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu (punkt II wyroku) Sąd oparł na przepisach art. 99 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., ustanawiających odpowiedzialność strony za wynik procesu. Skoro pozwana przegrała spór, to obowiązana jest zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty procesu w wysokości 317 zł, na które składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w stawce minimalnej wnoszącej 270 zł (§ 6 pkt 2 z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.).