Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 664/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Nowak

Protokolant: stażysta Justyna Krawczyk

w obecności oskarżyciela mł. asp. A. O.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22 listopada 2018 roku i 13 grudnia 2018 roku

sprawy przeciwko

P. P. (P.) urodzonemu (...) w P., synowi T. i J. z domu S.,

obwinionemu o to, że:

1.  w dniu 29 czerwca 2018 r. około godziny 12.00 na skrzyżowaniu dróg (...) z drogą relacji D.- W. (...), gm. R., woj. (...) kierując samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) wyjeżdżając z drogi podporządkowanej oznaczonej znakiem (...) (...) nie zachował należytej ostrożności doprowadzając do zderzenia z samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) z przyczepą o nr rej. (...) wykonującego manewr wyprzedzania skręcającego w prawo, w drogę w kierunku P. samochodu ciężarowego marki V. o nr rej. (...). czym zagroził bezpieczeństwu w ruchu drogowym kierującemu M. (...) W. M.

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

2.  w tym samym miejscu i czasie co w pkt 1 kierował samochodem osobowym marki (...) o nr rej. (...) nie posiadając wymaganych uprawnień

tj. za wykroczenie z art. 94 kw

1)  w miejsce czynu zarzucanego w punkcie pierwszym wniosku o ukaranie uznaje obwinionego P. P. za winnego tego, że w dniu 29 czerwca 2018 roku około godziny 12 na skrzyżowaniu drogi krajowej (...) z drogą relacji D.-W., gmina R., województwa (...), jechał jako kierujący samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) i nie zachowując szczególnej ostrożności wjechał na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej oznaczonej znakiem (...) w warunkach ograniczonej widoczności na skrzyżowaniu, co nie pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałą później kolizją drogową, tj. popełnienia wykroczenia wyczerpującego dyspozycję art. 97 kw;

2)  uznaje obwinionego P. P. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie drugim wniosku o ukaranie z tą zmianą, iż przyjmuje, że wyczerpuje on dyspozycję art. 94 § 1 kw;

3)  za przypisane czyny na podstawie art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza obwinionemu P. P. karę 300 (trzysta) złotych grzywny;

4)  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II W 664/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 czerwca 2018 roku obwinionemu P. P. zostało zatrzymane prawo jazdy za przekroczenie prędkości w obszarze zabudowanym o ponad 50 km/h.

dowód: wyjaśnienia obwinionego P. P. k. 36 – 37, 85 - 86.

W dniu 29 czerwca 2018 roku około południa drogą krajową (...) od strony W. jechał samochodem ciężarowym marki V. nr rej. (...) J. W. (1). Bezpośrednio przed nim nie poruszał się żaden pojazd, żaden pojazd też nie nadjeżdżał z przeciwnej strony. J. W. (1) zbliżył się do skrzyżowania z drogą relacji P.W. z zamiarem skrętu w prawo w kierunku P.. Zamiar ten zasygnalizował włączając prawy kierunkowskaz w swoim pojeździe.

Za samochodem ciężarowym jechał samochodem osobowym marki H. (...) nr rej. (...) J. P. (1). Ponieważ również miał zamiar skręcać w prawo w stronę P., postanowił nie wyprzedzać poprzedzającej go ciężarówki. Samochód J. P. (1) wyposażony był w video rejestrator nagrywający widok przed przednią szybą samochodu H..

Gdy samochód J. P. (1) znajdował się na wysokości tablicy informacyjnej wskazującej na skrzyżowanie, został wyprzedzony przez samochód M. (...) z przyczepą, kierowany przez W. M.. Po wykonaniu manewru wyprzedzania M. (...) z włączonym prawym kierunkowskazem odbił ponownie w kierunku prawego pasa jezdni, jadąc mniej więcej po środku pasa drogi (...).

W tym czasie od strony P. do skrzyżowania dojechał swoim samochodem osobowym marki M. (...) obwiniony J. P. (2). Z prawej strony (od strony R.) nie nadjeżdżał żaden pojazd. Obwiniony zauważył nadjeżdżające z jego lewej strony samochody, które miały włączone prawe kierunkowskazy. Uznając, iż sygnalizują one w ten sposób zamiar skrętu w prawo, w kierunku P. obwiniony podjął decyzję o przejechaniu przez drogę (...) na wprost w kierunku W..

W tym czasie kierujący samochodem M. (...) W. M., będąc już w obrębie skrzyżowania oznaczonego znakami poziomymi (linie ciągłe) uznał, iż może uderzyć w tył poprzedzającej go ciężarówki i podjął manewr jej wyprzedzania. Wyjeżdżający z prawej strony samochód M. (...) P. P. uderzył wówczas w lewy tylny narożnik M. (...). Pojazd W. M. przewrócił się na bok i zsunął z jezdni, zaś ciągnięta przez niego przyczepa wypięła się, również przewróciła na bok i wypadła na przydrożną łąkę. Obwiniony P. P. zatrzymał swój samochód na środku skrzyżowania.

dowód: zeznania świadka J. W. (2) k. 86 - 87, zeznania świadka J. P. (1) k. 88, zeznania świadka W. M. k. 33 – 34, 107 – 108, wyjaśnienia obwinionego P. P. k. 36 – 37, 85 – 86, płyta z zapisem obrazu k. 16,

Obwiniony P. P. w momencie zdarzenia był trzeźwy. Trzeźwy był również kierujący samochodem marki M. (...) W. M..

dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego k. 6, 7.

Do zdarzenia doszło w miejscowości D., gm. R. na skrzyżowaniu drogi krajowej B.W. z drogą relacji P.W., oznakowanym znakami pionowymi i poziomymi oraz poprzedzonym tablicą informacyjną, w obszarze niezabudowanym, na prostym odcinku drogi.

dowód: protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 14 – 15, szkic miejsca zdarzenia k. 30.

W samochodzie M. (...) nr rej. (...) kierowanym przez obwinionego wyrwany został przedni zderzak i przedni pas, zagięta do wewnątrz chłodnica, rozbity lewy przedni reflektor, wyrwany z zaczepów prawy przedni reflektor, rozerwany w przedniej części prawy przedni błotnik, popękana przednia szyba, widoczne wycieki płynów eksploatacyjnych, wystrzelone poduszki kierowcy oraz pasażera.

Z kolei w pojeździe marki M. (...) nr rej. (...) popękała szyba czołowa, zgięty został tylny prawy błotnik, zagięta i zadrapana cała lewa strona pojazdu. Natomiast przyczepa marki R. ciągnięta przez ten pojazd miała zagiętą prawą burtę.

dowód: protokół oględzin pojazdu k. 8 – 9, 10 – 11, 12 – 13.

Taktyka i technika jazdy kierującego samochodem marki M. (...) z przyczepką W. M. była nieprawidłowa, bowiem kierujący nie zachował szczególnej ostrożności podczas zbliżania się do skrzyżowania dróg, wyprzedzał inne pojazdy na skrzyżowaniu dróg pomimo ograniczonej widoczności oraz podczas wyprzedzania przekroczył podwójną linię ciągłą, zabraniającą wykonywania tego manewru w tym miejscu. Kierujący M. (...) P. P. w tych okolicznościach nie mógł spodziewać się, że inny uczestnik ruchu nie dostosuje się do obowiązujących przepisów drogowych i podejmie manewr wyprzedzania na skrzyżowaniu dróg. Biorąc pod uwagę niedostateczną widoczność na skrzyżowaniu nie powinien włączyć się do ruchu. Popełnił zatem błąd w taktyce jazdy polegający na niezachowaniu szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu pomimo ograniczonej widoczności na skrzyżowaniu.

dowód: ekspertyza rzeczoznawcy k. 65 – 83.

P. P. był uprzednio karany (w czerwcu 2018 roku) mandatem karnym za przekroczenie prędkości powyżej 50 km/h.

dowód: informacja o wpisach w ewidencji kierowców k. 31.

Przesłuchany na etapie czynności sprawdzających P. P. przyznał się do prowadzenia pojazdu bez posiadania uprawnień, nie przyznał się natomiast do spowodowania kolizji. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia jechał samochodem M. (...) z miejscowości P. w kierunku W.. Po dojechaniu do drogi krajowej (...) zatrzymał się na skrzyżowaniu, aby upewnić się, czy może bezpiecznie wjechać na skrzyżowanie. Od strony R. nie nadjeżdżał żaden pojazd, zaś od strony W. jechał samochód ciężarowy z przyczepą, samochód dostawczy M. (...) z przyczepą oraz samochód osobowy. Wszystkie te pojazdy miały włączone prawe kierunkowskazy. W tym czasie obwiniony stał swoim samochodem na linii STOP. Gdy samochód ciężarowy zaczął skręcać w prawo obwiniony uznał, że pozostałe pojazdy również wykonają ten manewr i dlatego podjął decyzję o wjeździe na skrzyżowanie. Ruszył do przodu i w połowie pasa drogi (...) uderzył w tył samochodu M. (...), który znajdował się już na lewym pasie drogi. Po uderzeniu M. (...) przewrócił się na lewy bok i zsunął z jezdni, zaś ciągniona przez niego przyczepa również się przewróciła i wypadła na przydrożną łąkę. Obwiniony zatrzymał swój pojazd i wysiadł, aby sprawdzić, czy nikomu nic się nie stało. Pomógł wydostać się z pojazdu kierowcy M. (...). Ten stwierdził, że dobrze się czuje i nic mu się nie stało. Obwiniony nie doznał żadnych obrażeń, ale jego samochód został mocno zniszczony. W dniu 19 czerwca 2018 roku zostało mu zatrzymane prawo jazdy za przekroczenie prędkości w obszarze zabudowanym o 51 km/h.

Na etapie postępowania sądowego obwiniony ponownie przyznał się do jazdy bez dokumentu prawa jazdy i nie przyznał się do spowodowania kolizji. Skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień potwierdzając te złożone na etapie czynności sprawdzających.

dowód: wyjaśnienia obwinionego P. P. k. 36 – 37, 85 - 86.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy powoduje, iż w zasadzie nie występują wątpliwości dotyczące okoliczności przebiegu zdarzenia. Podkreślić przy tym należy, iż Sąd był w o tyle komfortowej sytuacji, że przebieg zdarzenia został utrwalony w wersji video dzięki video rejestratorowi, w jaki wyposażony był samochód H. (...), kierowany przez J. P. (1).

Oceniając osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadków J. W. (1), J. P. (1), W. M. oraz wyjaśnień P. P. stwierdzić należy, iż brak jest podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności. Łączna analiza bowiem kwestii przedstawionych przez te osoby daje pełny obraz zdarzenia. Depozycje świadków i obwinionego korespondują wzajemnie między sobą, uzupełniają się w szczegółach i pozwalają na pełną rekonstrukcję zaistniałego zdarzenia drogowego. Istotnym jest także fakt, iż depozycje wskazanych powyżej osób znajdują potwierdzenie w nagraniu video przedłożonym do akt sprawy przez J. P. (1).

Oczywiście w relacjach tychże osób występują pewne nieścisłości, czy drobne rozbieżności, jednakże w ocenie Sądu podyktowane są one wyłącznie dynamiką zdarzenia oraz tym, że z powodu lokalizacji pojazdu, którym dana osoba jechała, nie była ona fizycznie w stanie zauważyć wszystkich okoliczności związanych ze zdarzeniem. Ta ostatnia kwestia dotyczy J. P. (1), który poruszał się za samochodem ciężarowym, a także przez chwilę za samochodem M. (...) i pojazdy te zasłaniały mu częściowo widok na przedpole jazdy. Stąd też wskazanie świadka, iż nie widział samochodu M. (...) obwinionego, który stał na skrzyżowaniu. Podobna sytuacja dotyczy zeznań świadka J. W. (1), który jadąc ciężarówką zaczął wykonywać manewr skrętu w prawo w stronę P. i z tego powodu nie mógł zauważyć momentu zdarzenia.

W zasadzie jedyną kwestią – jednakże mającą kluczowe znaczenie dla odpowiedzialności obwinionego za spowodowanie kolizji drogowej – nad którą głębiej musiał pochylić się Sąd, jest ustalenie, czy w momencie, gdy P. P. podjął decyzję o wjeździe na skrzyżowanie, nadjeżdżające z jego lewej strony trzy samochody kierowane odpowiednio przez J. W. (1), W. M. i J. P. (1), miały włączone prawe kierunkowskazy sugerujące zamiar wykonania skrętu w kierunku P..

W przypadku (...) z przyczepą kierowanego przez J. W. (1), który to pojazd poruszał się jako pierwszy oraz w przypadku samochodu H. (...) kierowanego przez J. P. (1), który poruszał się jako trzeci, kwestia ta nie budzi wątpliwości. Obaj kierowcy bowiem zgodnie wskazali, iż mieli zamiar skręcić w kierunku P. i zamiar ten sygnalizowali. Co więcej J. P. (1) podniósł, że właśnie z tego powodu odstąpił od wyprzedzania ciężarówki J. W. (1), bowiem zbliżali się do skrzyżowania, a ciężarówka sygnalizowała zamiar skrętu.

Natomiast samochód M. (...) kierowany przez W. M. bezpośrednio przed skrzyżowaniem wykonał manewr wyprzedzania samochodu H. (...) J. P. (1). Po wyprzedzeniu tego pojazdu zjeżdżał z powrotem na prawy pas ruchu, sygnalizując ten manewr migającym prawym kierunkowskazem. Co prawda, ani W. M., ani J. P. (1) nie byli w stanie jednoznacznie potwierdzić tej okoliczności, jednakże bezspornie wynika ona z zapisu video. Dopiero w zasadzie bezpośrednio na skrzyżowaniu W. M. podjął decyzję o wyprzedzeniu samochodu ciężarowego (tłumacząc przy tym, że obawiał się najechania na jego tył).

Zatem niekwestionowanym jest, iż bezpośrednio przed przedmiotowym zdarzeniem, w odstępie kilku sekund przed zderzeniem się obu pojazdów marki M., obwiniony P. P. miał realną możliwość zaobserwowania wszystkich trzech nadjeżdżających z jego lewej strony pojazdów z włączonym prawym kierunkowskazem. Jeżeli pamięta się przy tym, że pojazdy te znajdowały się w obrębie skrzyżowania, bądź bezpośrednio przed tym skrzyżowaniem wiarygodna staje się wersja przedstawiona przez obwinionego, iż powstało u niego przeświadczenie, że wszystkie te pojazdy skręcą w stronę P., a co za tym idzie on sam może bezpiecznie wykonać manewr przejechania skrzyżowania na wprost w kierunku W.. I właśnie z tego powodu, kierując się zasadą zaufania do pozostałych uczestników ruchu P. P. podjął manewr, w następstwie którego doszło do zderzenia z samochodem M. (...) kierowanym przez W. M..

Pomijając już osobowe źródła dowodowe powyższa wersja znajduje jednoznaczne potwierdzenie w obszernej i pełnej opinii rzeczoznawcy samochodowego znajdującej się w aktach sprawy. Dokonując analizy zgromadzonych w sprawie dowodów, także tych o charakterze materialnym, rzeczoznawca doszedł do wniosku, iż bezpośrednią przyczyną kolizji była nieprawidłowa taktyka i technika jazdy kierującego M. (...) W. M., który podjął decyzję o manewrze wyprzedzania w obrębie skrzyżowania, gdzie wykonanie takiego manewru zabronione było przez oznakowanie poziome w postaci linii ciągłych.

Za w pełni wiarygodny Sąd poczytał cały pozostały materiał dowodowy w postaci notatki urzędowej, protokołów oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdów uczestniczących z kolizji, szkicu z miejsca zdarzenia. Wymienione dowody bowiem, zostały sporządzone przez uprawnione podmioty oraz nie budziły wątpliwości odnośnie wiarygodności okoliczności, których dotyczyły.

Nie budzą natomiast żadnej wątpliwości okoliczności związane z czynem zarzuconym obwinionemu w punkcie II wniosku o ukaranie. P. P. w chwili zdarzenia nie posiadał bowiem dokumentu prawa jazdy. Dokument ten został mu zatrzymany nieco ponad tydzień przed zdarzeniem przez patrol Policji z powodu przekroczenia prędkości w obszarze zabudowanym o ponad 50 km/h. Wynika to jednoznacznie z informacji z ewidencji kierowców naruszających przepisy drogowe. Zresztą sam P. P. okoliczności tej w żaden sposób nie kwestionował.

Zachowanie obwianego polegające na tym, że w dniu 29 czerwca 2018 r. na skrzyżowaniu dróg (...) z drogą relacji D. - W. kierował samochodem osobowym marki (...) o nr rej. (...) nie posiadając wymaganych uprawnień wyczerpało dyspozycję art. 94 § 1 kw. Sąd zmienił kwalifikację zaproponowaną przez oskarżyciela publicznego, albowiem we wniosku o ukaranie (...)nie wskazała właściwego paragrafu przepisu art. 94 kw (przepis ten posiada bowiem trzy paragrafy).

Odpowiedzialności z przepisu art. 94 § 1 kw podlega sprawca, który prowadzi pojazd na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu nie mając do tego uprawnień. P. P. jadąc samochodem M. (...) po drodze publicznej, w sytuacji, gdy jego prawo jazdy zostało mu zatrzymane w trybie administracyjnym spełnił wszystkie przesłanki do odpowiedzialności za to wykroczenie.

Natomiast w miejsce czynu zarzuconego obwinionemu w punkcie I Sąd uznał go za winnego tego, że w dniu 29 czerwca 2018 roku około godziny 12 na skrzyżowaniu drogi krajowej (...) z drogą relacji D.-W., gmina R., województwa (...), jechał jako kierujący samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) i nie zachowując szczególnej ostrożności wjechał na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej oznaczonej znakiem (...) w warunkach ograniczonej widoczności na skrzyżowaniu, co nie pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałą później kolizją drogową, przez co wyczerpał dyspozycję art. 97 kw.

Z powodów, o których była mowa powyżej Sąd uznał, że P. P. nie można przypisać sprawstwa (a w zasadzie współsprawstwa) zaistniałej kolizji drogowej. Nie zmienia to jednak faktu, iż naruszył on jedną z zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym wjeżdżając na skrzyżowanie w warunkach ograniczonej widoczności. Sam ten fakt (nawet gdyby nie doszło do kolizji) rodzi odpowiedzialność wykroczeniową z art. 97 kw.

Odpowiedzialności z tego przepisu kodeksu wykroczeń podlega użytkownik ruchu, który wykracza przeciwko innym przepisom o bezpieczeństwie lub o porządku na drogach publicznych. Przy czym sformułowanie „inne” dotyczy zachowań nie mieszczących się w normach przepisów art. 84 – 96a KW. Niewłaściwe użycie świateł przeciwmgielnych przednich nie mieści się w żadnej z dyspozycji wskazanych powyżej artykułów, a jednocześnie stanowi naruszenie wskazanego powyżej art. 25 ust. 1 prawa o ruchu drogowym.

Wymierzona obwinionemu kara zasadnicza 300 złotych grzywny jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynów mu przypisanych oraz stopnia winy P. P. i spełni cele kary w zakresie jest oddziaływania ogólno społecznego oraz cele kary w zakresie represji indywidualnej. Jest ona również współmierną reakcją na potencjalne niebezpieczeństwo jakie niosło za sobą zachowanie obwinionego stanowiące możliwość zderzenia się z pojazdami nadjeżdżającymi z przeciwka. Przy określaniu wysokości kary grzywny Sąd uwzględniono sytuację rodzinną i materialną obwinionego uznając, iż grzywna w tej wysokości nie będzie stanowić dla niego nadmiernej uciążliwości.

Ponieważ w przypadku P. P. Sąd orzekał jednocześnie o skazaniu za wykroczenia wyczerpujące dyspozycję dwóch różnych przepisów Kodeksu Wykroczeń, Sąd wymierzył karę – stosownie do dyspozycji art. 9 § 2 KW – na podstawie art. 94 § 1 kw, albowiem ten przepis przewiduje surowszą sankcję karną.

Na podstawie art. 627 KPK w zw. z art. 119 KPW Sąd obciążył P. P. obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania w łącznej kwocie 130 złotych, na którą składają się zryczałtowane wydatki w kwocie 100 złotych oraz opłata w kwocie 30 złotych wymierzona na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /tekst jednolity Dz. Ust. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm./.