Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1665/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska – Szota

Protokolant: p.o. prot. sąd. Małgorzata Zawieja

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy P.

przeciwko P. S.

o zapłatę kwoty 1.460,67 zł

I.  zasądza od pozwanego P. S. na rzecz strony powodowej Gminy P. kwotę 1.460,67 zł (jeden tysiąc czterysta sześćdziesiąt zł 67/100);

II.  umarza postępowanie w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 74 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

(...)

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina P. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. S. kwoty 14 460,67 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że 20 sierpnia 2014 r. zawarła z pozwanym umowę najmu lokalu socjalnego położonego w P., a pozwany zobowiązał się uiszczać czynsz, lecz pozwany zaprzestał uiszczania należności dotyczących wywozu odpadów, a od czerwca 2016 r. pełnego i systematycznego czynszu Strona powodowa wskazała, że na kwotę 1 460,67 zł składają się należności: nieuiszczony czynsz za najem lokalu mieszkalnego 613,08 zł od czerwca 2016 r. do sierpnia 2017 r., należności za wywóz odpadów w wysokości 510,84 zł za okres od września 2014 r. do sierpnia 2017 r., odszkodowanie za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego w wysokości 171,56 zł za okres od września 2017 r. do grudnia 2017 r., odszkodowanie z tytułu strat poniesionych przez powódkę w związku z nieuiszczaniem opłat za wywóz odpadów w wysokości 41,16 zł za okres od września 2017 r. do grudnia 2017 r. i odsetki w wysokości 124,03 obliczone dla kwot zaległości pozwanego za okres od września 2014 r. do grudnia 2017 r. na dzień 21 lutego 2018 r. na podstawie przepisu art.481 § 1 k.c.

Pozwany P. S. na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. uznał powództwo. Pozwany obecnie przebywa w Domu Pomocy Społecznej w P..

Strona pozwana ostatecznie wniosła o zasądzenie należności głównej i opłaty od pozwu bez kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd zważył:

Zgodnie z art.213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Mając na względzie tę czynność dyspozytywną pozwanego sąd, w kontekście okoliczności Przytocznych w pozwie i załączników do pozwu uznał, że uznanie powództwa przez pozwanego nie jest sprzeczne z prawem, ani z zasadami współżycia społecznego, jak też nie zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu. (teza 1. Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2017 r. VI ACa 1603/16).

Zatem pozwany przyznał okoliczności faktyczne przytoczone w pozwie.

Wobec tego, że strona powodowa cofnęła w istocie powództwo co do odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, sąd bacząc na treść art.203 § 4 k.p.c. umorzył postępowanie w tym zakresie na mocy art.355§ 1 k.p.c.

Sąd zasądził zgodnie z żądaniem wyrażonym na rozprawie, należność główną w kwocie 1 460,67 zł.

O kosztach orzeczono na podstawie art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je w wysokości opłaty sądowej od pozwu wynoszącej 74 zł, ponieważ strona powodowa odstąpiła od kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art.333 § 1 pkt 2 k.p.c.