Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt X GC 1460/16

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSR Joanna Stelmasik

Protokolant:

Agata Kicińska

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

przeciwko K. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego K. W. na rzecz powódki Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 962,67 zł (dziewięćset sześćdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie

od dnia 5 czerwca 2018 roku,

II.  oddala powództwo o odsetki w pozostałej części,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 317 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu,

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt X GC 1460/16

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego

W dniu 1 czerwca 2016 roku powódka Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w poznaniu wniosła do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew przeciwko pozwanemu K. W. o zapłatę kwoty 962,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 615 zł od dnia 22 września 2011 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, a następnie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty i od kwot 347,67 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wyjaśniła, że Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w P. IX Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w sprawie o sygnaturze IX GNc 3945/12 z powództwa L. F. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.. Nakaz został opatrzony klauzulą wykonalności w dniu 26 lipca 2012 roku. L. F. wszczęła przeciwko (...) spółce z o.o. postępowanie egzekucyjne pod sygnaturą Km 97796/12, które zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Uzasadniając swoja legitymację procesową powódka powołała się na zawartą z pierwotną wierzycielką umowę przelewu wierzytelności, na mocy której nabyła przedmiotową wierzytelność. Tym samym, na mocy art. 299 K.S.H. powódka skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty z dnia 20 maja 2016 roku, jednak nie odniosło ono rezultatu. Powódka wniosła także o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

Wobec niemożności skutecznego doręczenia pozwu pozwanemu, powódka została wezwana do wskazania aktualnego adresu pozwanego pod rygorem zawieszenia postępowania. Termin ten następnie został wydłużony, z uwagi na trudności w ustaleniu aktualnego adresu zamieszkania pozwanego. Wskazany przez powódkę adres również okazał się niewłaściwy.

W związku z powyższym postanowieniem z dnia 26 października 2017 roku wydanym na rozprawie Sąd zawiesił postępowanie na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.

Wobec wniosku powódki, Sąd zarządzeniem z dnia 19 stycznia 2018 roku zwrócił się do Urzędu Skarbowego w M. i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w M. o wskazanie aktualnego adresu zamieszkania pozwanego. Wniosek został przekazany zgodnie z właściwością.

Pismem z dnia 8 marca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wskazał aktualny adres zamieszkania pozwanego.

Zarządzeniem z dnia 23 kwietnia 2018 roku ponownie doręczono odpis pozwu pozwanemu, wraz ze zobowiązaniem do złożenia odpowiedzi na pozew w terminie 14 dni. Przesyłkę pozostawiono w aktach ze skutkiem doręczenia na dzień 4 czerwca 2018 roku. Pozwany nie złożył odpowiedzi.

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2018 roku Sąd podjął postępowanie w sprawie.

Zawiadomienie o terminie rozprawy zostało uznane za doręczone prawidłowo w dniu 3 sierpnia 2018 r.

W dniu 6 września 2018 roku Sąd Rejonowy w Szczecinie Wydział X Gospodarczy wydał wyrok zaoczny, w którym zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 962,67 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 czerwca 2018 roku oraz koszty procesu w kwocie 317 zł. Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności oraz oddalił żądanie powódki odnoście odsetek w pozostałym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 maja 2012 roku Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w P. IX Wydział Gospodarczy wydał w sprawie o sygnaturze IX GNc 3945/12 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. W nakazie zasądzono na rzecz powódki L. F. od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 615 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 22 września 2011 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 204,50 zł z tytułu kosztów postępowania. Wyrok został opatrzony klauzulą wykonalności w dniu 26 lipca 2012 roku.

Dowód:

- odpis (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. k. 12 – 13,

- nakaz zapłaty z dnia 18 maja 2012 roku k. 18 – 19,

Posiadając tytuł wykonawczy, L. F. wszczęła postępowanie egzekucyjne opatrzone sygnaturą Km 97796/12. Postępowanie nie doprowadziło do ustalenia źródeł dochodów dłużnika, które podlegałyby zajęciu oraz nie doprowadziło do ujawnienia wartościowego mienia dłużnika, zatem na mocy postanowienia z dnia 19 czerwca 2013 roku zostało umorzone jako bezskuteczne. Z adnotacji komornika na odwrocie tytułu wykonawczego wynika, że wierzyciel poniósł koszty w kwocie 98,17 zł i przyznano ksdzt adwokackie w wysokości 45 zł. W postanowieniu o umorzeniu egzekucji komornik stwierdził między innymi , że koszty postępowania egzekucyjnego wyniosły 148,27 zł.

Dowód:

- tytuł wykonawczy k.50

- postanowienie komornika sądowego z dnia 19 czerwca 2013 roku k. 20 – 21,

W dniu 26 kwietnia 2016 roku L. F. zawarła z powódką Grupą (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której powódka nabyła od pierwotnego wierzyciela wierzytelność wskazaną w nakazie zapłaty z dnia 18 maja 2012 roku pod sygnaturą IX GNc 3945/12.

Dowód:

- umowa sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikiem k. 22 – 24,

- notarialne poświadczenie podpisów k. 25 – 27,

Pismem z dnia 20 maja 2016 roku powódka poinformowała pozwanego o zawartej w dniu 26 kwietnia 2016 roku umowie przelewu wierzytelności oraz wezwała do zapłaty kwoty 962,67 zł w terminie 3 dni od daty otrzymania przedmiotowego pisma.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 28,

- dowód nadania k. 29,

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w P. Wydział II Cywilny nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 18 maja 2012 roku w sprawie IX GNc 3945/12 na rzecz następcy prawnego – Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. Postanowienie zostało opatrzone klauzulą wykonalności w dniu 10 lutego 2017 roku.

Dowód:

- postanowienie z dnia 27 stycznia 2017 roku k. 48 – 49.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości co do roszczenia głównego, oraz jedynie w części w zakresie roszczenia odsetkowego.

Uzasadnienie sporządzono zgodnie z art. 342 k.p.c., który przewiduje, że wyrok zaoczny sąd uzasadnia, gdy powództwo zostało oddalone w całości lub w części, a powód zażądał uzasadnienia w ciągu tygodnia od doręczenia mu wyroku, albo gdy powód, który żądania takiego nie zgłosił, wniósł apelację w przepisanym terminie. Mając na względzie, iż pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew Sąd wydał wyrok zaoczny zgodnie z art. 339 k.p.c.

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Z kolei zgodnie z przepisem art. 339 § 2 k.p.c., w przypadku wystąpienia przesłanek określonych w § 1 art. 339 k.p.c. sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Milczenie pozwanego jest więc - z mocy art. 339 § 2 k.p.c. - zbliżone w swych skutkach do przyznania okoliczności faktycznych. Należy jednak zaznaczyć, że przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości. Wobec tego, że działanie art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania.

Powódka domagała się zapłaty określonej w pozwie kwoty od pozwanego – jako prezesa jednoosobowego zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., wobec której – jako dłużniczki powódki – egzekucja na podstawie tytułu wykonawczego okazała się bezskuteczna.

Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił zatem artykuł 299 § 1 k.s.h., który zawiera ogólną formułę odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają za zobowiązania spółki na podstawie art. 299 k.s.h. bez względu na charakter zobowiązania – a zatem zarówno za zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym, jak i publicznoprawnym. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 grudnia 2006 r. (uchwała S.N z dnia 7 grudnia 2006 r. (...), OSN Izba Cywilna (...)) wyraził pogląd, iż odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 k.s.h. obejmuje zasądzone w tytule wykonawczym wydanym przeciwko spółce koszty procesu, koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji i odsetki ustawowe od należności głównej.

Roszczenie przeciwko członkom zarządu (jako zobowiązanie bezterminowe) staje się wymagalne niezwłocznie po wezwaniu członka zarządu do zapłaty sumy zobowiązania, którego egzekucja przeciw spółce okazała się bezskuteczna (zob. wyrok SN z dnia 21 lutego 2002 roku IV CKN 793/00), a zatem o odsetkach należało orzec na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Podkreślenia również wymaga, że z uwagi na charakter odpowiedzialności wynikającej z art. 299 k.s.h. jako odpowiedzialności odszkodowawczej pozwani członkowie zarządu odpowiadają jedynie za swoje własne opóźnienie. Bezprawne zachowanie członka zarządu nie może być bowiem oceniane w kontekście istniejącego stosunku cywilnoprawnego pomiędzy spółką wierzycielską, a spółką dłużną; zaś oceniane powinno być na podstawie deliktu pomiędzy nim, a wierzycielem spółki. Oznacza to, że bezzasadne jest domaganie się od członka zarządu odsetek od roszczenia w taki sposób, w jaki orzeczono o nich w tytule egzekucyjnym (chyba, że odsetki zostaną skapitalizowane, doliczone do sumy głównej i wezwanie członka zarządu będzie dotyczyć tak określonej kwoty - zob. wyrok SA w Szczecinie z dnia 14 stycznia 2015 r., I ACa 759/14).

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że powódka wzywała pozwanego do zapłaty na nieaktualny adres, pod którym pozwany nie zamieszkiwał od dłuższego czasu. Pierwszą datą, którą można uznać za skuteczne doręczenie pozwanemu wezwania do zapłaty jest dzień doręczenia pozwu, którego jednym z załączników było przedmiotowe wezwanie. Zdarzenie to nastąpiło to w dniu 4 czerwca 2018 roku, a zatem roszczenie oparte na art. 299 k.s.h. stało się wymagalne z dniem 5 czerwca 2018 roku. W tym stanie rzeczy Sąd uwzględnił roszczenie o odsetki od całości kwoty od dnia 5 czerwca 2018 roku.

Mając na względzie powyższe motywy Sąd, przyjmując na podstawie art. 339 § 2 k.p.c. za prawdziwe twierdzenia powódki o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem, tj. 962,67 zł, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 5 czerwca 2018 roku.

W pozostałym zakresie żądanie podlegało zatem oddaleniu.

W punkcie III sentencji wyroku rozstrzygnięto o koszach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w powołanym przepisie strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powódka wygrała proces co do roszczenia głównego w całości. Mając na względzie, że na koszty powódki złożyło się wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900 zł – ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016, poz. 1667), taką też kwotę Sąd zasądził na jej rzecz od pozwanego.

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Powyższe rozstrzygnięcie znajduje oparcie w treści art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c., zgodnie z którym Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny. W związku z uwzględnieniem całości roszczenia głównego, a także częściowo żądania w przedmiocie odsetek, w tym zakresie wyrokowi – zgodnie z treścią ustawy – Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności z urzędu.