Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał R. T. emeryturę i podjął jej wypłatę od 16 grudnia 2016 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca, poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 234 996,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 400 699,73 zł, średnie dalsze trwanie życia tj. 207,80 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 3 059,17 zł [(234 996,01 + 400 699,73) /207,80].

/decyzja k.173 - 175 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 26 maja 2017 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie R. T. od ww. decyzji, w którym wniósł o jej zmianę poprzez ponowne ustalenie kapitału początkowego. R. T. podkreślił, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego powinien zostać ustalony - nie z lat 1978 – 1987, a z lat 1975 – 1984, bowiem w okresie tym wnioskodawca był żołnierzem zawodowym – lekarzem w stopniu porucznika, a uposażenie i inne dodatki żołnierzy zawodowych były znacznie wyższe od kwoty rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy posiada on większą ilość okresów składkowych, niż ilość okresów przyjętych przez organ rentowy. R. T. jednocześnie zaznaczył, że pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) był do sierpnia 1992 r., a nie jak przyjął Zakład Ubezpieczeń Społecznych do 31 lipca 1988 r. W odniesieniu zaś do okresu zatrudnienia w Fabryce (...), wnioskodawca wskazał, że w okresie od 24 do 28 listopada 1991 r. przebywał w Szpitalu (...) w Ł., a w okresie od 29 listopada do 28 grudnia
1991 r. był niezdolny do pracy (w odniesieniu do okresów niezdolności do pracy przypadających w 1992 r. wnioskodawca wskazał, że nie posiada dokumentów wskazujących na rzeczywiste daty korzystania ze zwolnień lekarskich).

/odwołanie k.2 – 4/

W odpowiedzi na odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W treści odpowiedzi wskazano, że decyzją z dnia 26 czerwca 2017 r. zmieniono decyzję z dnia 24 kwietnia 2017 r. z uwagi na fakt, iż wyliczona kwota kapitału początkowego okazała się wyższa od dotychczas przyjmowanej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił , że decyzją z dnia 23 czerwca 2017r. ponownie obliczono wysokość kapitału początkowego i przeliczono wysokość emerytury po uwzględnieniu przedłożonej dodatkowej dokumentacji, tj. uwzględniono wynagrodzenie wskazane za okres od lipca do września 1974 r. w kwocie
9 150zł = 3 m-ce x 3 050zł w miejsce minimalnego wynagrodzenia w j.g.u. Za okres od
1 stycznia 1976r. do 31 grudnia 1977r. nadal przyjęto minimalne wynagrodzenie w j.g.u. z uwagi na brak dokumentacji płacowej. Angaże z 1986r. pozostawały bez wpływu na wysokość wynagrodzenia, gdyż były zgodne z kwotą wskazaną w poświadczeniu ZUS o wysokości odprowadzonych składek. Przyjęto także wynagrodzenie za 1991 r. w kwocie 9 361 680 zł i za 1992r. w kwocie 5 216 900zł z okresu zatrudnienia w D. na podstawie załączonego do akt druku RP-7. Za okres zatrudnienia w JAXA tj. od 1 czerwca 1983r. do 31 grudnia 1989r. przyjęto wynagrodzenie na podstawie potwierdzenia ubezpieczenia pracowników za okres od 1 czerwca 1983r. do 31 lipca 1988r., ponieważ w późniejszym okresie zakład pracy rozliczał się deklaracjami bezimiennymi i brak jest możliwości ustalenia faktycznej wysokości wynagrodzenia - przyjęto zatem wynagrodzenie na podstawie przedłożonych umów o pracę i załączonych angaży. Nadto ze zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji nie wynika, aby wnioskodawca był zatrudniony w w/w zakładzie pracy po 31 grudnia 1989r. - przedłożono umowę o pracę, brak jest jednak jakichkolwiek angaży za 1990r. Na podstawie przedłożonej dokumentacji uwzględniono zatrudnienie w D. po 14 listopada 1991 r. do 31 grudnia 1991 r. i uwzględniono wynagrodzenie do końca tego okresu. W związku z uwzględnieniem zatrudnienia w D. staż pracy wyniósł 23 lata, 3 m-ce i 28 dni okresów składkowych oraz 1 m-c i 5 dni okresów nieskładkowych. Przy obliczaniu wysokości kapitału początkowego nie przyjęto okresu prowadzenia działalności gospodarczej od 20 stycznia 1992r. (zgodnie z zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej) do 31 grudnia 1998r., ponieważ nie były za ten okres opłacane składki na ubezpieczenia społeczne z uwagi na prawo do renty z (...). Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł 116.486,25zł. Decyzją z dnia
26 czerwca 2017 roku zmieniono decyzję z dnia 24 kwietnia 2017 roku w części dotyczącej kapitału początkowego. Kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 234 996,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 401 629,33 zł, średnie dalsze trwanie życia tj. 207,80 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 3 063,64 zł.

/odpowiedź na odwołanie k.6 – 7/

Decyzją z dnia 7 listopada 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył emeryturę R. T. od dnia 16 grudnia 2016 roku. W treści decyzji wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca, poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 234 996,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 424 198,67 zł , średnie dalsze trwanie życia tj. 207,80 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 3 172,26 zł [(234 996,01 +424 198,67 ) /207,80].

/decyzja k.229 - 231 plik I akt ZUS/

W dniu 11 grudnia 2017 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie R. T. od ww. decyzji, w którym wniósł o jej zmianę poprzez ponowne ustalenie kapitału początkowego. R. T. wniósł o: uwzględnienie wypłaconej w 1980 r. kwoty odprawy w wysokości 24 150,00 zł, uwzględnienie wypłaconego w 1980 r. ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w kwocie 22 540,00 zł, zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1992 r. do 30 kwietnia 1992 r. w Fabryce (...) oraz okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od 1 sierpnia 1988 r. do sierpnia 1992 r.

/odwołanie k.2 – 3 akt VIII U 2532/17/

W odpowiedzi na odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie oraz o połączenie sprawy ze sprawą VIII U 1241/17. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że emerytura została przeliczona w związku z ponownym ustaleniem kapitału początkowego w oparciu o nowe dowody tj. wyciągi list uposażenia za lata 1968-1969 i 1974-1980 dołączone do wniosku z dnia 19.07.2017r. W decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z dnia 26.10.2017r. nie uwzględniono w podstawie wymiaru świadczenia:

- odprawy wypłaconej w 1980 r. w kwocie 24.150 zł, ponieważ z uzyskanej dokumentacji nie wynika jakiego rodzaju była to odprawa,

- ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypłaconego w 1980 r. w kwocie 22.540 zł, gdyż dotyczy niewykorzystanego urlopu za 1979r. i 1980r. i nie można ustalić jakie kwoty przysługują za poszczególne lata,

- zryczałtowanego ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany przejazd na koszt wojska wypłaconego w 1980r. w kwocie 111 zł, gdyż składnik taki nie stanowił podstawy wymiaru składek przy ustalaniu świadczeń z FUS.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że nie zaliczono do stażu pracy zatrudnienia od 01.01.1992r. do 30.04.1992r. w D., ponieważ brak jest informacji o okresach nieskładkowych w tym okresie. Informacja o uzyskanych dochodach od 01.08.1992r. nie jest środkiem dowodowym na potwierdzenie wysokości wynagrodzenia. Z dokumentów przedłożonych do wniosku nie wynika, aby wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) po 31.12.1989r. Nie uwzględniono okresu prowadzenia działalności gospodarczej: 20.02.1992-31.12.1998, gdyż nie były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne.

/odpowiedź na odwołanie k.4 – 4 odwrót akt VIII U 2532/17/

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2018 r., znak (...) -2016, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił R. T. ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ po dniu 31 maja 1980 r. R. T. nie był żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, o którym mowa w art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej. A tym samym okres 12 – miesięcznego pobierania uposażenia po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej nie podlega uwzględnieniu przy obliczeniu wartości kapitału początkowego.

/decyzja k.235 plik I akt ZUS/

W dniu 15 maja 2018 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie R. T. od ww. decyzji, w którym wniósł o jej zmianę poprzez ponowne ustalenie kapitału początkowego i wliczenie do jego podstawy uposażenia wypłacanego przez okres jednego roku po zwolnieniu ze służby wojskowej w okresie od 1czerwca 1980 r. do 31 maja 1981 r.

/odwołanie k.3-4 akt VIII U 1159/18/

W odpowiedzi na odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie oraz o połączenie sprawy ze sprawą VIII U 1241/17. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że po 31 maja 1980 r. R. T. nie był żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, o którym mowa w art.6 ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej i tym samym okres 12 – miesięcznego pobierania uposażenia po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej nie podlega uwzględnieniu przy obliczeniu wartości kapitału początkowego.

/odpowiedź na odwołanie k.5 – 5 odwrót akt VIII U 1159/18/

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2018 r. Sąd połączył sprawę o sygnaturze akt VIII U 2532/17 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 1241/17 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 1241/17.

/postanowienie k.11 akt o sygn. VIII U 2532/17/

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2018 r. Sąd połączył sprawę o sygnaturze akt VIII U 1159/18 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 1241/17 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 1241/17.

/postanowienie k.15 akt o sygn. VIII U 1159/18/

Na rozprawie w dniu 20 listopada 2017 r. pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o uwzględnienie przy wyliczeniu świadczenia wnioskodawcy:

- kwoty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy,

- kwoty odprawy wypłaconej wnioskodawcy w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej,

- kwoty uposażenia wypłaconego wnioskodawcy w okresie od 1 czerwca 1980 r. do 31 maja 1980 r.,

- okresu od 1 sierpnia 1988 r. do 30 sierpnia 1992 r. tj. zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...),

- od 1 stycznia 1992 r. do 30 kwietnia 1992 r. tj. zatrudnienia w Fabryce (...)
(...).

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy min.00:01:03 rozprawy z dnia 20 listopada 2017 r. - płyta CD k.32/

Na rozprawie w dniu 24 września 2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy min.00:01:13 rozprawy z dnia 24 września 2018 r. , płyta CD k.137/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca R. T. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 7 kwietnia 2017 r., znak (...) -2016, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie obliczył wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w kwocie 116 216,54 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 087,57 zł
(pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 89,08% - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1978 – 1987 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł); okresy składkowe (tj. 23 lata,
3 miesiące i 16 dni – 279 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do
31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 77,57 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

/decyzja k.167 – 169 plik I akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 24 kwietnia 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał R. T. emeryturę i podjął jej wypłatę od 16 grudnia 2016 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

/decyzja k.173 - 175 odwrót plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 23 czerwca 2017 r., znak (...) -2016, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie obliczył wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy i ustalił jego wartość na 1 stycznia 1999 r. w kwocie 116 486,15 zł. Decyzją tą uwzględniono okresy: wynagrodzenie wskazane za okres od lipca do września 1974 r., wynagrodzenie za lata 1991 i 1992 ( D.) oraz zatrudnienie do
31 grudnia 1991 r., ponieważ brak jest informacji o okresach nieskładkowych w okresie od
1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1992 roku. Natomiast informacja o uzyskanych dochodach do 1 sierpnia 1992 roku nie jest środkiem dowodowym na potwierdzenie wysokości wynagrodzenia. Z dokumentów przedłożonych do wniosku nie wynika, aby wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) po 31 grudnia 1989 roku. Nie uwzględniono okresu działalności gospodarczej od 20 lutego 1992 roku do
31 grudnia 1998 roku, gdyż nie były odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne.

/decyzja k.191 – 192 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 czerwca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. zmienił decyzję z dnia 24 kwietnia 2017 r. z uwagi na fakt, iż wyliczona kwota kapitału początkowego okazała się wyższa od dotychczas przyjmowanej. W treści decyzji wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca, poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 234 996,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 401 629,33 zł , średnie dalsze trwanie życia tj. 207,80 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 3 063,64 zł [(234 996,01 + 401 629,33) /207,80].

/decyzja k.194 – 195 odwrót plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 października 2017 r., znak (...) -2016, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie obliczył wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w kwocie
123 032,03 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął: podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 190,98 zł
(pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 97,55% - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1975 – 1984 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł); okresy składkowe (tj. 23 lata, 3 miesiące i 28 dni – 279 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 77,79 %; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

/decyzja k.225 - 226 plik I akt ZUS/

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonego w następującej wysokości:

-

za rok 1975 – 41 927,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 46 956,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
89,29 %,

-

za rok 1976 – 65 530,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 51 372,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 127,56 %,

-

za rok 1977 – 68 600,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 55 152,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 124,38 %,

-

za rok 1978 – 82 600,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 140,85 %,

-

za rok 1979 – 102 420,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 160,22 %,

-

za rok 1980 – 69 061,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
95,32 %,

-

za rok 1981 – 52 524,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
56,93 %,

-

za rok 1982 – 73 300,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
52,52 %,

-

za rok 1983 – 113 252,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
65,20 %,

-

za rok 1984 – 127 660,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 056 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości
63,18 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 97,55 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.227 akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 listopada 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył emeryturę R. T. od dnia
16 grudnia 2016 roku. W treści decyzji wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca, poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 234 996,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 424 198,67 zł, średnie dalsze trwanie życia tj. 207,80 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 3 172,26 zł [(234 996,01 +424 198,67 ) /207,80].

/decyzja k.229 - 231 plik I akt ZUS/

Zaskarżoną z dnia 16 kwietnia 2018 r., znak (...) -2016, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił R. T. ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ po dniu 31 maja 1980 r. R. T. nie był żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, o którym mowa w art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej. A tym samym okres 12 – miesięcznego pobierania uposażenia po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej nie podlega uwzględnieniu przy obliczeniu wartości kapitału początkowego.

/decyzja k.235 plik I akt ZUS/

W okresie od 30 lipca 1968 r. do 16 maja 1980 r. R. T. był zatrudniony w Wojskowej Akademii Medycznej w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy (w okresie od
30 lipca 1968 r. do 24 czerwca 1974 r. był słuchaczem Wydziału Lekarskiego WAM, a w okresie od 25 czerwca 1974 r. do 16 maja 1980 r. pełnił zawodową służbę wojskową).

Wypłacony wnioskodawcy w 1980 r. ekwiwalent za niewykorzystany w 1979 r. ( 42 dni) oraz 1980 r. ( 42 dni) urlop wypoczynkowy wyniósł 22 540,00 zł (268,33 zł za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego).

Wypłacona wnioskodawcy odprawa pieniężna w związku ze zwolnieniem ze służby (na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażenie żołnierzy – Dz.U. Nr 47, poz. 282 z póź. zm.) wyniosła 24 150,00 zł (300% miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkiem stałym).

W okresie od 1 czerwca 1980 r. do 31 maja 1980 r. wnioskodawcy wypłacano uposażenie miesięczne (na podstawie art. 18 ust. 1 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażenie żołnierzy – Dz.U. Nr 47, poz. 282 z póź. zm.) w następującej wysokości:

- 56 350,00 zł ( za okres od 1 czerwca do 31 grudnia 1980 r.)

- 40 250,00 zł ( za okres od 1 stycznia do 31 maja 1981 r.).

Na liście uposażeń za maj 1980 r. Wojskowej Akademii Medycznej w Ł. wskazano, że uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami stałymi należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym wnioskodawcy wynosiło 8.050 zł.

/dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.59 – 67 , zaświadczenie k.73/

W okresie od 1 maja 1980 r. do 30 kwietnia 1992 r. R. T. był zatrudniony na stanowisku lekarza specjalisty ds. badań okresowych (w wymiarze czasu pracy wynoszącym ½ etatu) w Fabryce (...) w Ł.. W 1992 r. składniki stałe wynagrodzenia wnioskodawcy wyniosły 4 010 200,00 zł, a świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego wyniosły 1 206 700,00 zł.

/dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.45/

W czasie zatrudnienia Fabryce (...) w Ł.- w okresie od dnia
1 stycznia 1992 roku do dnia 30 kwietnia 1992 roku zdarzało się, że odwołujący był niezdolny do pracy wskutek choroby i przebywał na zwolnieniu. Wnioskodawca nie dysponuje jednak żadnymi dokumentami potwierdzającymi okresy niezdolności do pracy w tym czasie.

/okoliczność bezsporna/

W okresie od 1 czerwca 1983 r. do 31 grudnia 1989 r. wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku lekarza w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w wymiarze ¼ etatu. W dniu 1 stycznia 1990 roku odwołujący zawarł z Przedsiębiorstwem (...) umowę o pracę na czas określony do dnia 31 grudnia 1990 roku na stanowisku lekarza w wymiarze ¼ etatu. Przedsiębiorstwo (...) wystawiło wnioskodawcy w dniu 15 października 1992 roku dokument – „informacja o uzyskanych dochodach w okresie od stycznia do sierpnia 1992 roku”.

/dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.31 – 44, informacja – k.184 plik I akt ZUS/

Wskaźnik wysokości kapitału początkowego wyliczony z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1975 - 1984, z uwzględnieniem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za 42 dni 1979 r. oraz 42 dni 1980 r., odprawy pieniężnej w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej w 1980 r. oraz uposażenia wnioskodawcy wypłaconego mu w okresie od 1 czerwca 1980 r. do 31 maja 1980 r. wyniósł 116,33%
(za 1979 r. przyjęto wynagrodzenie w wysokości 113 690,00 zł, za 1980 r. przyjęto wynagrodzenie w wysokości 160 861,00 zł, za 1981 r. przyjęto wynagrodzenie w wysokości 92 774,00 zł). Wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła 137 547,08 zł.

/wyliczenia ZUS k.112 – 128/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach ZUS oraz aktach sprawy. Sąd przyjął, że wyliczenia dokonane przez ZUS w zakresie, w jakim uwzględniają wypłacone wnioskodawcy kwoty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, kwotę odprawy pieniężnej w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej oraz kwotę uposażenia wnioskodawcy wypłaconego w związku z odejściem ze służby są w pełni wiarygodne i powinny zostać uwzględnione przy wyliczaniu wartości kapitału początkowego, a co za tym idzie w kwocie należnej emerytury, o czym szerzej Sąd wypowie się w dalszej części uzasadnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

W myśl art.26 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r., poz.1270) stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Zgodnie z treścią art.173 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art.174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art.26 ust.3 dla osób w wieku 62 lat (art.173 ust.2 ww. ustawy). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art.173 ust.3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art.174 ust.1 i 2 ww. ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art.53, z uwzględnieniem ust.2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1.  okresy składkowe, o których mowa w art.6,

2.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 5,

3.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego, w myśl ust.3 art.174 ww. ustawy, ustala się na zasadach określonych w art. 5, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed 1 stycznia 1999 roku.

Przechodząc do meritum sprawy wskazać należy, że istota niniejszego postępowania sprowadziła się do rozstrzygnięcia, czy możliwym jest uwzględnienie spornych okresów przy wyliczaniu kapitału początkowego wnioskodawcy. Nie ulegało bowiem wątpliwości, że emerytura wnioskodawcy może zostać ustalona jedynie w oparciu o treść art.26 ww. ustawy, a wartość kapitału początkowego przekłada się bezpośrednio na wysokość należnego mu świadczenia.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wnioskodawca otrzymał następujące świadczenia:

- ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za 42 dni 1979 r. oraz 42 dni 1980 r. w kwocie 22 540,00 zł (268,33 zł za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego),

- odprawę pieniężną w związku ze zwolnieniem ze służby (na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażenie żołnierzy – Dz.U. Nr 47, poz. 282 z póź. zm.) w kwocie 24 150,00 zł (300% miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkiem stałym),

- oraz uposażenie wypłacane mu w okresie od 1 czerwca 1980 r. do 31 maja 1980 r. (na podstawie art. 18 ust. 1 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażenie żołnierzy – Dz.U. Nr 47, poz. 282 z póź. zm.) w następującej wysokości:

- 56 350,00 zł ( za okres od 1 czerwca do 31 grudnia 1980 r.)

- 40 250,00 zł ( za okres od 1 stycznia do 31 maja 1981 r.).

Powyższe kwoty świadczeń powinny zostać uwzględnione wnioskodawcy przy ustalaniu kwoty należnego świadczenia emerytalnego.

Wskazać należy, że w ww. spornym okresie służbę wojskową żołnierzy zawodowych regulowały przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tj. Dz.U. z 1997r., Nr 10, poz. 55) . Zgodnie z art. 84 tejże ustawy żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługiwała odprawa, uposażenie oraz inne należności związane ze zwolnieniem z tej służby według zasad określonych w ustawie o uposażeniu żołnierzy. Przepis ten odsyłał zatem w zakresie uprawnień żołnierzy zawodowych zwalnianych ze służby do przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1974 r. o uposażenie żołnierzy (Dz.U. z 1992r., Nr 5, poz.18 ).

Art.17 ust. 1 wskazywał, że żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała przysługiwała odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.

Art. 18. ust. 1 tejże ustawy przewidywał zaś, iż żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej, niezależnie od odprawy, przysługiwały następujące należności pieniężne:

1) co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym; dodatek rodzinny wypłaca się w wysokości i według zasad przewidzianych dla żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową,

2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w roku zwolnienia ze służby,

3) zryczałtowany ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany w roku zwolnienia ze służby przejazd na koszt wojska, przewidziany w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,

4) zwrot kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju - według zasad przewidzianych przy przeniesieniach służbowych, jeżeli przesiedlą się do innej miejscowości w ciągu pięciu lat od dnia zwolnienia ze służby.

Powołany wyżej przepis art. 17 ust. 1 oraz 18 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. niewątpliwie wskazuje na to, iż odprawa oraz świadczenie przysługujące żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej - co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby - było w istocie nadal uposażeniem - w wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnym na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Wątpliwości w tym względzie nie pozostawiają również ust. 3 i 4 powołanego art. 18 tejże ustawy, które w odniesieniu do świadczeń, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt używają określenia: ,,.. uposażenie określone w ust. 1 pkt 1…’’. Skoro w świetle powyżej przytoczonych przepisów pobierane przez wnioskodawcę świadczenie było uposażeniem stosownie do art. 17 ust. 1 oraz 18 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy, to zdaniem Sądu Okręgowego nie ma powodów, by je traktować inaczej, niż uposażenie pobierane w okresie służby zawodowej, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
( tj. Dz.U.1997 Nr 10 poz. 55) w zakresie uwzględniania tych kwot w podstawie wymiaru kapitału początkowego. Za takim rozumowaniem przemawia zatem wola samego ustawodawcy, który posłużył się tym samym pojęciem uposażenie, określając należne żołnierzowi przez rok świadczenie (art.18 ust. 1 pkt.1) oraz odprawę (art.17 ust.1) i utrzymując w istocie tę samą jego wysokość, co prowadzi do wniosku, że ustawodawca nie łączył z samym faktem zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby zmiany rodzaju należnego mu świadczenia, dalej było to uposażenie. Powyższa wykładnia przesądza o zasadności uwzględnienia tegoż uposażenia w podstawie wymiaru kapitału początkowego wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (tj. Dz. U. z 1989 r., Nr 11, poz. 63) przy ustalaniu podstawy wymiaru dla osób, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr. 40, poz. 267) uwzględnia się odpowiednio składniki uposażenia i inne należności przyjmowane do podstawy wymiaru według przepisów odrębnych, dotyczących zaopatrzenia emerytalnego tych osób. Jak wiadomo powoływany art. 3 ust.3 ustawy z dnia
14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin dotyczył między innymi właśnie żołnierzy zawodowych. Nie ma zatem powodów, dla których sporne uposażenia pobierane przez wnioskodawcę nie podlegałoby uwzględnieniu w podstawie wymiaru jego kapitału początkowego stosowanie do art. 173 ust. 1a i art. 174 ust. 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 11 września 2012 roku w sprawie III AUa 420/12 – portal orzeczeń SA w Białymstoku).

Odnosząc się do kwestii uwzględnienia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, podnieść należy, że w okresie spornym powyższy ekwiwalent pieniężny stanowił podstawę wymiaru składek, co nie było kwestionowane prze organ rentowy, a zatem podlega także uwzględnieniu w wysokości wskazanej w dokumentacji płacowej Wojskowej Akademii Medycznej w Ł..

W ocenie Sądu przedstawione dowody pozwoliły ponad wszelką wątpliwość ustalić wysokość wynagrodzenia osiąganego przez wnioskodawcę w spornym okresie. Wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału obliczony z uwzględnieniem w/w wynagrodzeń wyniósł 116,33 % i okazał się wyższy od dotychczas przyjmowanego przez organ rentowy względem ubezpieczonego.

Wobec zatem ustalenia, że obliczony kapitał początkowy z uwzględnieniem powyższych kwot jest bardziej korzystny, niż wyliczył organ rentowy, Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. , zmienił zaskarżone decyzje i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O dacie przeliczenia emerytury wnioskodawcy, Sąd orzekł na podstawie art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Jednocześnie wobec braku możliwości uwzględnienia pozostałych spornych okresów do okresów zatrudnienia, tj. okresu od 1 stycznia 1990 r. do 30 sierpnia 1992 r. w Przedsiębiorstwie (...) oraz od 1 stycznia 1992 r. do 30 kwietnia 1992 r. w Fabryce (...), Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie w pozostałej części, o czym orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku.

Stosownie bowiem do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu sądowym ubezpieczony może korzystać z wszelkich środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty, w szczególności z dowodów dokumentów oraz z przesłuchania świadków (zob. wyrok SN z 25.07.1997 r., II UKN 186/97, OSNP 11/1998, poz. 342).

Należy podkreślić, że nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) (wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, OSNAP 1999, nr 20, poz. 662).

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 punkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych– za okresy składkowe uznane są przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy za które była opłacana składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne § 21ust. 1 , § 24 ust. 1 i 27 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z dnia 25 lutego 1983r. Nr10 , poz. 49 z późniejszymi zmianami ) – środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia są: pisemne zaświadczenia zakładów pracy – wydane na podstawie posiadanych dokumentów oraz legitymacja ubezpieczeniowa, a także inne dowody z przebiegu ubezpieczenia np. zeznania świadków.

Zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych i nieskładkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno – rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1998r. II UKN 440 / 97 OSNAP 1998 / 22 / 667).

Co do okresów przed 15 listopada 1991 r. w przypadku pracowników zatrudnionych w wymiarze co najmniej 1/2 etatu - okresami składkowymi są okresy zatrudnienia, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego. Co do okresów od 15 listopada 1991 r. okresami składkowymi są tylko okresy ubezpieczenia, czyli nie są takimi okresami, okresy gdy nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne - np. okresy pobierania zasiłków chorobowych. Zgodnie z art. 7 punkt 1 wymienionej ustawy okresami nieskładkowymi są okresy pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy i zasiłków chorobowych.

Ze względu na redakcję art. 6 i 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zaliczenie danego okresu do okresów składkowych bądź nieskładkowych wymaga jednoznacznego umieszczenia go w katalogu tych okresów, brak jest argumentów przemawiających za możliwością domniemywania, że dany okres ma charakter składkowy bądź nieskładkowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2015 roku, II UK 319/14, LEX nr 1813479).

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wnioskodawcy do stażu pracy- okresu od
1 stycznia 1990 r. do 30 sierpnia 1992 r. zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...), bowiem na tę okoliczność, oprócz własnych twierdzeń (niepopartych nawet dowodem z jego przesłuchania z uwagi na niestawiennictwo wnioskodawcy na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku i braku wniosku jego pełnomocnika o dopuszczenie dowodu z przesłuchania skarżącego), wnioskodawca nie przedstawił stosownej dokumentacji, w szczególności świadectwa pracy, czy też angaży, potwierdzających, że w sposób ciągły był zatrudniony w tym przedsiębiorstwie po 31 grudnia 1989 roku do 31 sierpnia 1992 roku. Na podstawie zaś załączonego dokumentu wystawionego przez Przedsiębiorstwo (...)
(...), a odnoszącego się do wynagrodzenia wypłaconego wnioskodawcy w okresie od stycznia do sierpnia 1992 r. nie sposób stwierdzić z jakiego tytułu osiągnął on wskazaną kwotę przychodu i dokładnie za jaki okres. Przedstawiona też umowa o praca zawarta przez wnioskodawcę z PZ (...) na czas określony od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia
31 grudnia 1990 roku nie może - sama w sobie stanowić dowodu potwierdzającego zatrudnienie odwołującego w powyższym okresie w sposób ciągły – przy braku jakichkolwiek innych dowodów, chociażby angaży otrzymywanych w tym okresie, czy też zeznań świadków

Sąd nie znalazł także podstaw do uwzględnienia wnioskodawcy okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1992 r. do 30 kwietnia 1992 r. w Fabryce (...), bowiem na podstawie przedłożonego druku Rp – 7 nie sposób stwierdzić kiedy w 1992 r. wnioskodawca korzystał ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego i tym samym dokładnego ustalenia okresów składkowych i nieskładkowych w tym okresie, co jest niezbędne zgodnie z powołanymi powyżej przepisami.

A zatem odwołanie wnioskodawcy w pozostałej części nie zasługiwało na uwzględnienie.

Mając na uwadze wynik postępowania, Sąd o kosztach zastępstwa procesowego orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w związku z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz.265) i zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na rzecz R. T. kwotę 90,00 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS wypożyczając akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

30.10.2018r.