Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko J. L.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz pozwanego J. L. kwotę 1 847 zł (jeden tysiąc osiemset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I 1 C 271/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 23 maja 2016 r. powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego J. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. kwoty 2.902,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 06 października 2016 r. do dnia zapłaty, a także kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania pozwu powódka wskazała, iż zawarła z pozwanym umowę zlecenia o nr (...) na usługi serwisowe związane z naprawą samochodu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...). Powódka wyjaśniła, iż na podstawie przedmiotowej umowy pozwany zobowiązany był do uiszczenia na jej rzecz kwoty 5.767,67 zł tytułem wynagrodzenia za wykonaną usługę na podstawie faktury VAT o nr (...), skorygowanej w dniu 8 października 2015 r. fakturą VAT o nr (...). Powódka wyjaśniła, że pozwany uregulował jedynie część należności, w związku z czym do zapłaty pozostała kwota w wysokości 2.902,76 zł.

/pozew – k. 6-8v/

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 10 czerwca 2016 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni w VI Wydziale Gospodarczym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

/nakaz zapłaty z dn. 10.06.2016 r. – k. 21/

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany, zaskarżając go w całości, podniósł zarzut braku istnienia stosunku prawnego, z którego powód wywodzi swe roszczenie. Pozwany wskazał, iż w dacie z której pochodzi umowa nie był ani właścicielem ani posiadaczem pojazdu, naprawy którego dotyczyła umowa. Pozwany wyjaśnił, iż osoba, której podpis widnieje pod fakturą nie była upoważniona do działania i zaciągania zobowiązań w imieniu i na rzecz pozwanego. Nadmienił, iż z dniem 31 maja 2014 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...) z siedzibą w R.. Pozwany zaprzeczył, by kiedykolwiek spłacił stronie powodowej część należności wynikającej z faktury VAT stanowiącej załącznik do pozwu.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 24-27/

Zarządzeniem z dnia 2 grudnia 2016 r. VI Wydział Gospodarczy tut. Sądu, rozpoznanie niniejszej sprawy przekazał I Wydziałowi Cywilnemu tut. Sądu.

/zarządzenie z dn. 2.12.2016 r. – k. 72/

W piśmie procesowym z dnia 13 lutego 2017r. powódka ograniczyła żądanie pozwu, cofając powództwo co do kwoty 2.902,76 zł, podtrzymując natomiast żądanie zasądzenia odsetek ustawowych liczonych od ww. kwoty od dnia 6 października 2015r. do dnia 13 grudnia 2016r. i kosztów procesu, wskazując, iż w dniu 13 grudnia 2016 r. pozwany uiścił na rzecz powódki kwotę 2.902,76 zł, co w ocenie strony powodowej było równoznaczne z uznaniem powództwa.

/pismo pełnomocnika powoda z dn. 13.2.2017r. – k. 98-99/

Na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. powódka podtrzymała dotychczasowe twierdzenia i wnioski.

/protokół rozprawy z dn. 15.03.2017 r. – k. 105/

Wyrokiem z dnia 15 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 C 1445/16, Sąd Rejonowy w Gdyni zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 2.902,76 zł od dnia 6 października 2015r. do dnia 13 grudnia 2016 r. (w pkt. I ), umarzając postępowanie w pozostałym zakresie (w pkt. II). Sąd orzekł również o kosztach procesu, zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (w pkt. III).

/wyrok z dn. 15.03.2017 r. – k. 106/

Sąd Okręgowy w Gdańsku w dniu 16 listopada 2017 r. w sprawie o sygn. akt III Ca 963/17, na skutek apelacji pozwanego, uchylił zaskarżony w pkt I i III wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 15 marca 2017 r. i zniósł postępowanie w sprawie w zakresie czynności podjętych w dniu 15 marca 2017 r. i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gdyni pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie kosztów postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy stwierdził, iż w niniejszej sprawie doszło do powstania sytuacji pozbawienia strony pozwanej możliwości obrony jej praw podczas rozprawy. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał, iż rzeczą Sądu Rejonowego przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie ponowne prowadzenie czynności procesowych, w zakresie, w jakim z powodu nieważności postępowania doszło do jego zniesienia. Sąd Okręgowy nadto wyjaśnił, że Sąd Rejonowy powinien zając stanowisko odnośnie merytorycznych zarzutów i argumentów przedstawionych przez strony w postępowaniu odwoławczym.

/wyrok SO w Gdańsku z dn.16.11.2017 r. wraz z uzasadnieniem – k. 165-173/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2015 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. umowę zlecenia o nr (...) na wykonanie usług serwisowych związanych z naprawą samochodu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...).

/dowód – zlecenie o nr (...) – k. 14/

W dniu 28 września 2015 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w związku z wykonaniem usług serwisowych związanych z naprawą samochodu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) wystawiła fakturę VAT o nr (...) na kwotę 5.767,67 zł z terminem płatności do dnia 5 października 2015 r. jako nabywcę wskazując Euro-Standard z siedzibą w R.. W dniu 8 października 2015 r. wystawiono korektę przedmiotowej faktury VAT tytułem zmiany ceny, wskazując iż do dnia 6 października 2015 r. do rozliczenia została kwota 864,91 zł.

/niesporne, vide – faktura VAT o nr (...) – k.15-15v; korekta faktury VAT nr (...) – k.16-16v/

J. L. w okresie od dnia 1 września 1998 r. do dnia 4 czerwca 2014 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowo – Handlowe Euro-Standard z siedzibą w R. (dalej PPUH (...) z siedzibą w R.). W dniu 4 czerwca 2014 r. ww. przedsiębiorstwo wykreślone zostało z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

/niesporne, vide – wydruk z (...) k. 5/

W dniu 29 października 2013 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. nabyła pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), nr nadwozia (...). Uprzednio pojazd ten stanowił własność J. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R..

/niesporne, vide – zaświadczenie z (...) k. 94, zeznania pozwanego złożone na rozprawie w dn. 15.11.2018 r. – k. 212/

W dniu 22 stycznia 2016 r. pełnomocnik (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. skierował do J. L. PPUH (...) z siedzibą w R. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 4.902,76 zł, wynikającej z faktu nieopłacenia faktury VAT o nr (...).

/niesporne, vide – ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania – k. 18-19/

W dniu 1 lutego 2016 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. dokonała na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wpłaty w kwocie 2.000 zł tytułem „wpłata do F-ry”

/niesporne, vide – potwierdzenie wykonania przelewu – k. 17/

W dniu 13 grudnia 2016 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. dokonała na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą w G. wpłaty w kwocie 2.902,76 zł tytułem końcowej zapłaty należności.

/niesporne, vide – potwierdzenie wykonania przelewu – k. 101/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był pomiędzy stronami w przeważającej części bezsporny. Sąd ustalił tenże stan faktyczny na podstawie ww. dowodów z dokumentów, zeznań świadków i dowodu z zeznań stron, którego przeprowadzenie ograniczono do przesłuchania pozwanego. Zarówno autentyczność jak i ważność wskazanych wyżej dokumentów nie była przez strony kwestionowana, w związku z czym Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych istotnych okoliczności. Zarówno zeznania świadków T. M., P. Ś. jak i pozwanego J. L., uznane zostały za wiarygodne w części istotnej dla rozstrzygnięcia, jako że wzajemnie ze sobą korespondowały i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Wobec uchylenia przez Sąd Okręgowy w Gdańsku pkt I i III wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 15 marca 2017 r., zniesienia postępowania w sprawie w zakresie czynności podjętych w dniu 15 marca 2017 r. i uprawomocnienia się pkt II ww. orzeczenia Sąd w niniejszym postępowaniu zajmował się kwestią zasadności roszczenia powódki co do odsetek naliczanych od kwoty w zakresie której umorzono postępowanie i kosztów procesu.

W niniejszej sprawie bezsporna pozostawała okoliczność wykonania przez powoda usługi naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...). Kwestią bezsporną było również to, że powódka wystawiła fakturę VAT o nr (...) na kwotę 5.767,67 zł i korektę ww. faktury, w dokumentach tych jako nabywcę wskazując Euro-Standard z siedzibą w R..

Spór sprowadzał się natomiast do ustalenia czy pomiędzy powódką a pozwanym doszło do zawarcia umowy zlecenia na wykonanie ww. prac, a w konsekwencji czy powód zasadnie wystąpił przeciwko pozwanemu J. L. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. z żądaniem zapłaty kwot wynikających z realizacji umowy zlecenia z dnia 21 września 2015 r. wykonania prac serwisowych w pojeździe marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) i nr nadwozia (...), tj. czy po stronie pozwanej występowała legitymacja procesowa.

W pierwszej kolejności zważyć należy, iż celem procesu cywilnego jest urzeczywistnienie normy prawnej obowiązującej w stosunkach cywilnoprawnych. Żeby to urzeczywistnienie w konkretnym przypadku mogło nastąpić, w procesie cywilnym muszą brać udział – jako strony – te podmioty, wobec których zgodnie z prawem materialnym ma być zrealizowana odpowiednia norma prawna. Nie budzi wątpliwości, że tylko ze stosunku prawnego określonego przez prawo materialne płynie uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi. To szczególne uprawnienie, oceniane z punktu widzenia prawa materialnego, nazywane jest legitymacją procesową. Jeśli zostanie wykazane, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, którym jest roszczenie procesowe, to zostanie wykazana legitymacja procesowa powoda (czynna) i pozwanego (bierna). W przeciwnym razie brak będzie legitymacji procesowej, czy to powoda, czy też pozwanego albo też obu stron. Wprawdzie treść legitymacji powoda i legitymacji pozwanego jest inna, gdyż powód jest uprawniony, a pozwany jest zobowiązany, ale obie legitymacje zbiegają się do tego samego przedmiotu, który właśnie jest przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia sądu. Wobec tego, że legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, sąd dokonuje oceny w zakresie jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy, tj. w chwili wyrokowania. Brak legitymacji czynnej, jak i biernej prowadzi zaś do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż po stronie pozwanej zachodzi brak legitymacji procesowej. Powódka wywodzi swe roszczenie z umowy zlecenia, którą w dniu 21 września 2015 r. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R., nie zaś z pozwanym J. L. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R.. W związku z powyższym należy wskazać, iż pozwany nie będąc stroną w/w umowy nie jest zobowiązany na tej podstawie do zaspokojenia żądania powódki, zaś powódka nie jest uprawniona do występowania na tej podstawie z żądaniem przeciwko pozwanemu. Należy zauważyć, że powódka z ewentualnym roszczeniem, dochodzonym na podstawie w/w umowy, mogłaby wystąpić jedynie przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R., bo to ona do chwili zaspokojenia roszczenia była podmiotem zobowiązanym, tj. legitymowanym biernie do występowania w charakterze strony w niniejszym procesie. Wymaga również podkreślenia, że legitymacja procesowa musi zachodzić zarówno po jednej, jak i drugiej stronie procesowej, ażeby w procesie mogło zapaść pozytywne rozstrzygnięcie merytoryczne. W niniejszym procesie legitymacja procesowa zachodziła jedynie po stronie powodowej, natomiast brak jej było po stronie pozwanej, co w konsekwencji doprowadziło do oddalenia powództwa.

Zważyć należało, iż zarówno w dacie zawarcia przedmiotowej umowy zlecenia, dacie wykonania tejże umowy, jak i w dacie wystawienia dokumentów księgowych, z treści których powódka wywodziła swe roszczenie, pozwany nie prowadził działalności gospodarczej pod firmą wskazaną jako nabywca usługi. Pozwany w ramach działalności, której nie prowadził od dnia 4 czerwca 2014 r., nie mógł zlecić wykonania usług serwisowych pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), którego od dnia 29 października 2013 r. właścicielem była (...) Spółka z o.o. Przypuszczać należy, iż pojazdowi, który w okresie poprzedzającym jego zbycie - dotychczas serwisowanemu u powódki przypisano w jej wewnętrznym systemie informatycznym dane pozwanego wraz z oznaczeniem firmy, pod którą do dnia 4 czerwca 2014 r. prowadził J. L. PPUH (...). Pomimo zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej pod ww. firmą i zbycia przedmiotowego pojazdu, w systemie powódki nie zmieniono danych dotychczasowego właściciela, które pobrano do faktury. Strona powodowa nie zweryfikowała podmiotu zlecającego wykonanie usług serwisowych, łącząc dane pojazdu zapamiętane przez system komputerowy powódki z działalnością pozwanego, której w dacie wykonania zlecenia od ponad roku już nie prowadził, nadto nie był on właścicielem ani posiadaczem rzeczonego pojazdu. Powyższych czynności w imieniu pozwanego nie dokonał również P. Ś., będący w dacie umowy pracownikiem Spółki (...), gdyż nie mógł być umocowany do działania w imieniu nieistniejącego już przedsiębiorstwa pozwanego. Uznać więc należało, iż prace serwisowe zleciła Spółka (...), która finalnie spłaciła ciążące na niej zobowiązanie roszczenia głównego w trakcie trwania niniejszego procesu. Roszczenie zasądzenia odsetek od należności głównej spłaconej przez (...) Spółkę z o.o., o których Sąd ostatecznie rozstrzygał w niniejszej sprawie, przysługiwało więc powódce wobec ww. podmiotu, nie zaś wobec pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd działając na mocy art. 734 § 1 k.c. a contrario oddalił powództwo, o czym orzekł w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt. II wyroku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i w zw. z § 2 ust. 3 oraz § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804), zasądzając w pkt. II wyroku od powódki - jako strony przegrywającej postępowanie - na rzecz pozwanego kwotę 1.847 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 30,00 zł z tytułu opłaty sądowej od apelacji, kwotę 1.200 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w I instancji oraz kwotę 600,00 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w II instancji, a także kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego w sprawie pełnomocnictwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1. odnotować w kontrolce uzasadnień,

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3. akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.