Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1781/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 listopada 2015 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 listopada 2015 roku, odmówił K. K. prawa do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za lata 1969 - 1979. W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że dokumenty z okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) w Ł. nie stanowią środka dowodowego, według którego można dokonać przeliczenia podstawy wymiaru.

/decyzja - k . 163 - 164 akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 29 grudnia 2015 roku złożyła wnioskodawczyni, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji, poprzez przyznanie emerytury w wysokości uwzględniającej najkorzystniejszy wariant podstawy wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Podniosła, że w Zakładach (...) w Ł. pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy od 14 lutego 1969 roku do 10 maja 1984 roku. Zdaniem ubezpieczonej
z zachowanej dokumentacji płacowej wynika, że wynagrodzenie otrzymywane przez nią w tym okresie było wyższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę przyjmowane przez organ rentowy, co stanowi o konieczności przeliczenia postawy wymiaru emerytury.

/odwołanie - k. 2 - 8/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 18 stycznia 2016 roku organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Wskazał, że ustalił podstawę wymiaru emerytury w oparciu o wynagrodzenie uzyskane w kolejnych 10 latach kalendarzowych, wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym zgłoszono po raz pierwszy wniosek o przyznanie świadczenia, tj. z lat 1992 - 2001 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - 67,12 %, uznając, że jest to wariant najkorzystniejszy. Podniósł, że obliczając wysokość świadczenia uwzględniono wynagrodzenia udokumentowane zaświadczeniami, uzyskane w latach 1978 - 1981, 1984 - 2001, za okres od 14 lutego 1969 do 31 grudnia 1977 roku przyjęto wynagrodzenie minimalne. Wskazał też, że w okresie od 16 lipca 1981 roku do 10 maja 1984 roku wnioskodawczyni przebywała na urlopie wychowawczym, nie uzyskując wynagrodzenia.

/ odpowiedź na odwołanie - k. 2 - 3/

Wyrokiem z dnia 11 maja 2017 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przeliczył emeryturę wnioskodawczyni K. K. od dnia 1 listopada 2015 r. według wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 80,32 % oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz wnioskodawczyni K. K. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/wyrok k.102/

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2018 r. Sąd Apelacyjny w Łodzi , na skutek złożonej przez organ rentowy apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 11 maja 2017 r. , uchylił zaskarżony wyrok oraz przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w postępowaniu apelacyjnym. W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, że Sąd Okręgowy zastosował wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (80,32%) , który nie ma związku z wysokością emerytury w granicach sporu przyjętych przez Sąd, a który może mieć zastosowanie w odniesieniu do decyzji , która wedle Sądu nie była objęta sporem. Jednocześnie Sąd Apelacyjny wskazał, że zadaniem Sądu I instancji było w tych okolicznościach określenie faktycznego zakresu sporu i w konsekwencji uściślenie, czy odwołująca zaskarża obie decyzje wydane w tej samej dacie i oparte na tej samej, przesłankowej odmowie uwzględnienia wysokości wynagrodzenia wynikającego z dokumentów przedłożonych przez ubezpieczoną, czy też wyłącznie jedną z nich. Sąd podkreślił, iż nie można przyjąć, że przedmiotem zaskarżenia była wyłącznie jedna decyzja z dnia 26 listopada 2015 roku. Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę, że aczkolwiek jako przedmiot zaskarżenia w odwołaniu wskazano tylko jeden numer decyzji z tego dnia, to już z treści odwołania należało wyprowadzić wniosek, że skarżąca odwołuje się również od drugiej decyzji z tego samego dnia, sprzeciwiając się co do zasady ustaleniu wysokości podstawy wymiaru składek z pominięciem faktycznie uzyskanego wynagrodzenia w latach 1969-1977, do czego doszło w każdej z tych decyzji. Wobec zatem nierozpoznania istoty sporu, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku.

/wyrok k.149 oraz uzasadnienie k.150 – 160/

Na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołania od obu decyzji, wniósł o przeliczenie emerytur skarżącej zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem ZUS i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Jednocześnie odwołująca wyjaśniła, że odwołanie składała samodzielnie, a jej intencją było odwołanie się od obydwu decyzji. Podała, iż obie decyzje przyszły w tej samej kopercie, miały tę samą datę i była przekonana, że odwołując się składa odwołanie od obydwu decyzji, gdyż nie zwróciła uwagi, że są inne numery każdej z decyzji. Chodziło jej o to, żeby ZUS uznał dokumenty płacowe za lata 1969-1977 i naliczył najkorzystniejszą emeryturę

Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i uznanie, że skarżąca odwołała się tylko od jednej decyzji.

/e-protokół (...):35-02:48 k 180 i k 179/.

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. K. urodziła się (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 24 stycznia 2006 r. – znak E (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał K. K. emeryturę od 3 lutego 2006 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1991 r. do grudnia 2000 r., a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 64,32 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 64,32 % przez kwotę bazową 1 903,03 zł wyniosła 1 224,03 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił następujące okresy: składkowe w wymiarze 28 lat i 8 miesięcy (tj. 344 miesiące) oraz nieskładkowe w wymiarze 7 lat i 11 miesięcy ( tj. 95 miesięcy). Wysokość emerytury została obliczona poprzez: pomnożenia wartości 24 % przez kwotę bazową 1 903,03 zł, co dało kwotę 456,73 zł , pomnożenie wskaźnika 1,3 % przez ilość miesięcy składkowych tj. 344, a następnie otrzymany wynik podzielono przez 12 i pomnożono przez podstawę wymiaru o wartości 1 224,03 zł, co dało kwotę 456,73 zł, pomnożenie wskaźnika 0,7% przez ilość miesięcy nieskładkowych tj. 95, a następnie otrzymany wynik podzielono przez 12 i pomnożono przez podstawę wymiaru o wartości 1 224,03 zł, co dało kwotę 67,81 zł. Po zliczeniu uzyskanych kwot otrzymano sumę o wartości 980,74 zł.

/decyzja - plik VIII akt ZUS/

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2009 r. – znak E (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przeliczył K. K. emeryturę od 1 stycznia 2009 r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1992 r. do grudnia 2001 r., a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 67,12 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 67,12 % przez kwotę bazową 1 903,03 zł wyniosła 1 277,31 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił następujące okresy: składkowe w wymiarze 28 lat i 8 miesięcy (tj. 344 miesiące) oraz nieskładkowe w wymiarze 7 lat i 11 miesięcy ( tj. 95 miesięcy). Wysokość emerytury została obliczona poprzez: pomnożenia wartości 24 % przez kwotę bazową 1 903,03 zł, co dało kwotę 456,73 zł, pomnożenie wskaźnika 1,3 % przez ilość miesięcy składkowych tj. 344 ,a następnie otrzymany wynik podzielono przez 12 i pomnożono przez podstawę wymiaru o wartości 1 277,31 zł, co dało kwotę 476,06 zł, pomnożenie wskaźnika 0,7% przez ilość miesięcy nieskładkowych tj. 95, a następnie otrzymany wynik podzielono przez 12 i pomnożono przez podstawę wymiaru o wartości 1 277,31 zł, co dało kwotę 70,76 zł. Po zliczeniu uzyskanych kwot otrzymano sumę o wartości 1 003,54 zł.

/decyzja k.36 plik VIII akt ZUS/

Decyzją z dnia 25 lutego 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał K. K. emeryturę od 3 lutego 2011 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że do ustalenia kwoty emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 16 321,82 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 308 746,38 zł, średnie dalsze trwanie życia tj.247,50 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 313,41 zł [(16 321,82 zł + 308 746,38 zł ) : 247,50]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że z uwagi na zbieg prawa wnioskodawczyni do kilku świadczeń, na podstawie art.95 ustawy emerytalnej zawiesił świadczenie ustalone decyzją E (...).

/decyzja k.25/26 plik VI akt ZUS/

W dniu 2 listopada 2015 roku K. K. złożyła wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia za lata 1969 - 1979.

/ wniosek - k. 55 - 64 akt ZUS/

/decyzja - k . 163 - 164 akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 listopada 2015 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 listopada 2015 roku , od dnia 1 listopada 2015 r. przeliczył K. K. emeryturę. W treści decyzji wskazano, że do ustalenia kwoty emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 16 321,82 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 317 378,04 zł, średnie dalsze trwanie życia tj.247,50 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 348,28 zł [(16 321,82 zł + 317 378,04 zł) : 247,50].

/decyzja k.165 – 168 akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 29 grudnia 2015 roku złożyła wnioskodawczyni, wnosząc o przyznanie emerytury w wysokości uwzględniającej najkorzystniejszy wariant.

/odwołanie - k. 2 – 8 , oświadczenie pełnomocnika wnioskodawczyni min.00:01:35 – 00:02:48 rozprawy z dnia 27 listopada 2018 r./

Wnioskodawczyni od 14 lutego 1969 roku do 10 maja 1984 roku była zatrudniona w Zakładach (...) w Ł. na stanowisku dziewiarza. Od 16 lipca 1981 roku do 10 maja 1984 roku przebywała na urlopie wychowawczym.

/okoliczności bezsporne; a nadto: świadectwo pracy - k. 4 akt ZUS; RP-7 - k. 5 akt ZUS; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:08 - płyta -k. 100/

Wnioskodawczyni była zatrudniona w systemie akordowym i jej wynagrodzenie było ustalane w godzinowych stawkach . Wynagrodzenie wynikające ze stawki godzinowej było niższe niż stawka akordowa. Stawka godzinowa obowiązywała w razie przestoju, awarii, gdy wnioskodawczyni nie miała sprawnej maszyny, na której mogłaby pracować. Kiedy wnioskodawczyni pracowała, obowiązywała stawka akordowa. Nie zachowały się karty płacowe określające zarobki wynikające z akordu. Wnioskodawczyni nie otrzymywała premii. Dostawała tzw. trzynastą pensję, która była inaczej ustalana dla każdego pracownika w zależności od ilości spóźnień lub nieobecności.

/ układ zbiorowy - k. 125 - 136 akt ZUS, angaże w aktach osobowych - k. 35; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:08 - płyta -k. 100/

Wnioskodawczyni była członkiem Związku Zawodowego (...), Odzieżowego i Skórzanego. Z tego tytułu co miesiąc w okresie od stycznia 1972 roku do lutego 1981 roku odprowadzała składki członkowskie w wysokości 1 % zarobku brutto pomniejszonego o podatek od wynagrodzeń. Składka (...) nie była potrącana od tzw. trzynastej pensji. Składka była potrącana zarówno od wynagrodzenia akordowego, jak i ze stawki godzinowej.

/legitymacja członkowska - k. 137 - 154 akt ZUS; uchwała Centralnej Rady Związków Zawodowych z kwietnia 1958 roku - k. 121 - 124 akt ZUS; pismo - k. 51; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 9 maja 2017 roku - 00:03:57 - 00:11:59 - płyta -k. 100/

Do zarobków stanowiących podstawę obliczenia składki członkowskiej zaliczało się: wszelkie dodatki funkcyjne, specjalne, służbowe, wyrównawcze, premie produkcyjne, wynagrodzenie akordowe i za pracę w godzinach nadliczbowych.

/pismo - k. 51/

Wnioskodawczyni w dniu 14 lutego 1969 roku zawarła z Zakładami (...) w Ł. umowę o przyuczenie do pracy w zawodzie szwaczki - łączarki. Ustalone w umowie wynagrodzenie wyniosło 4,40 zł za godzinę.

/umowa i angaż w aktach osobowych - k. 35/

Z dniem 21 lipca 1969 roku wnioskodawczyni zostało powierzone stanowisko napychaczki za wynagrodzeniem w wysokości 7,10 zł za godzinę.