Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna Stelmasik
Protokolant:	Stażysta Marcelina Szychowska

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa E. K.

przeciwko Agencji Mienia Wojskowego w W. - Oddział (...) w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Agencji Mienia Wojskowego w W. - Oddział (...) w S. na rzecz powódki E. K. kwotę 23 121,34 zł (dwadzieścia trzy tysiące sto dwadzieścia jeden złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 15 745,61 zł od dnia 31 grudnia 2016r.

- 7 375,73 zł od dnia 25 stycznia 2017r.

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 157 zł (tysiąc sto pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 2359/17

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 9 marca 2017 roku powódka E. K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej Agencji Mienia Wojskowego w W. Oddziału (...) w S. kwoty 23.121,34 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 15.745,61 zł od dnia 31 grudnia 2016r. oraz od kwoty 7.375,73 zł od dnia 25 stycznia 2017r. wraz z kosztami postępowania.

Uzasadniając żądanie pozwu wskazała, że w dniu 22 października 2015 roku, zawarła z pozwaną umowę nr (...) , której przedmiotem była usługa ochrony fizycznej wraz z elementami utrzymania nieruchomości w C., G., J. i Ś.. Zgodnie z treścią umowy powódka przekazała na rzecz pozwanej kwotę 15.740,93 zł tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy, która miała być zwrócona w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia. Mimo, iż umowa uległa zakończeniu z dniem 30 listopada 2016 roku, a w czasie trwania umowy nie doszło do powstania szkody, pozwany nie zwrócił wpłaconej przez powódkę kwoty. Powódka wskazała, że pozwana bezpodstawnie naliczyła karę umowną. Zdaniem powódki podstawą do naliczenia kary umownej miał być wpis z przeprowadzonej kontroli w książce meldunków dowódcy zmiany o niewłaściwej realizacji zadań ochronnych (z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy, który nie został zrealizowany lub został zrealizowany niewłaściwie). Natomiast po przeprowadzonych przez pozwaną kontrolach nie sporządzano wpisów w książkach meldunków. Powódka dochodziła także pozostałej należności z tytułu wykonania umowy nr U-OSN 776.15.2016 – 192. W związku z zakończeniem umowy powódka wystawiła pozwanej fakturę nr (...) na kwotę 19 803 zł. Pozwana uiściła jedynie kwotę 12 427,27 zł. Pomimo wielokrotnych pism kierowanych do pozwanego, pozwany nie uregulował należności,.

W dniu 28 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym, uwzględniając roszczenie powódki w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Przyznała, że zawarła z powódką umowy o nr (...) i U-OSN.776.15.2016-192, a wskutek licznych nieprawidłowości w wykonywaniu umów, powódka została obciążona karami umownymi. Wskazała, że kontrole przeprowadzone na chronionych przez powódkę obiektach wojskowych w Ś., G., C., J. wykazały znaczne odstępstwa od sposobu wykonywania umowy, na które umówiły się strony. Pozwana w związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami wystawiła powódce noty księgowe i poinformowała powódkę o zatrzymaniu zabezpieczenia. Z uwagi na nieuregulowanie należności wynikających z wystawionych not księgowych, pozwana dokonała także potrącenia kwoty 7.375,73 z należności objętej fakturą VAT nr (...) z dnia 31 grudnia 2016 roku. Mimo zwracania powódce wielokrotnie uwagi na stwierdzone nieprawidłowości, powódka nadal wykonywała umowę w sposób wadliwy. W ocenie pozwanej nie było żadnych przeszkód prawnych, aby dokonać potrącenia wymagalnej wierzytelnością wynikającej z niewykonania lub nienależytego wykonania jednej umowy z należnością wynikającą z innej umowy. Pozwana wskazała ponadto iż powoływanie się powódki na niezasadność potrącenia kary umownej z uwagi na brak wpisów w książkach meldunków stanowi nadużycie prawa i jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W replice na sprzeciw, powódka wskazała, że strony w przeszłości zawierały wiele umów, pozwany nie miał wcześniej żadnych zastrzeżeń do pracy agencji i nie były naliczane kary umowne. Zwróciła uwagę, że naliczenie pierwszych kar umownych nastąpiło na tle umowy nr (...), od momentu rozpoczęcia kontroli na obiektach pozwanej przez pracownika T. S.. Naliczenie kar umownych nie stało na przeszkodzie zawarciu kolejnych dwóch umów o ochronę tych samych obiektów, co wedle powódki świadczy o tym, że uchybienia w pracy agencji nie były na tyle poważne, aby wypowiedzieć umowę lub zaniechać zawierania z powódką kolejnych umów o ochronę. Podkreśliła, że T. S. nie dokonywał wpisów w książkach meldunkowych, stanowiących podstawę naliczenia kar umownych na tle umowy nr (...).Nadto dodała, że karty kontrolne nie są protokołami, ponieważ nie powstały na miejscu zdarzenia, o czym świadczy zapis komputerowy, poza tym nie wiadomo kiedy i w jakich okolicznościach powstały. Zdaniem powódki w większości przypadków pozwany nie wskazywał jakiego zdarzenia dotyczy przewinienie oraz danych pracownika, który miał dopuścić się przewinienia. Powódka zarzuciła ponadto, że pozwana nie odpowiadała na zapytania powódki odnośnie braku zapisów w książce meldunkowej dowódcy zmiany.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku rozstrzygnięcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w dniu 22 października 2015 roku Agencja Mienia Wojskowego (zamawiający) zawarł z E. K. , prowadzącą działalność gospodarcza pod nazwą Agencja Ochrony Osób i Mienia (...) E. K. (wykonawcą) umowę nr (...), której przedmiotem była usługa ochrony fizycznej wraz z elementami technicznego utrzymania nieruchomości. Rozpoczęcie świadczenia usługi miało nastąpić po przejęciu nieruchomości przez wykonawcę od zamawiającego na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Zakończenie świadczenia usługi wymagało przejęcia protokolarnego. Cena umowy została określona na kwotę 157.409,28 zł (§3 pkt 1).

Umowa obejmowała usługę ochrony fizycznej na nieruchomościach w C., G., J. oraz Ś..

Celem zabezpieczenia wykonania umowy wykonawca zapłacił na rzecz zamawiającego kwotę 15.740,93 zł, która miała być zwrócona w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia i uznania przez zamawiającego za należycie wykonane (§16).

Termin wykonania umowy ustalono od dnia 1 grudnia 2015 roku do 30 listopada 2016 roku. Wykonanie umowy miało być poświadczone protokołem zdawczo-odbiorczym.

Zgodnie z treścią § 6 umowy wykonawca miał ponosić odpowiedzialność za powierzone mienie z chwilą podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Wykonawca ponosił odpowiedzialność za szkody wyrządzone w wyniku kradzieży, włamania, zniszczenia, uszkodzenia lub nienależytego wykonania umowy, szczególnie za szkody powstałe w wyniku zaniedbania lub zaniechania działania, a także wyrządzone wobec osób trzecich przez wykonawcę w trakcie wykonywania umowy (pkt 5). Wykonawca zobowiązany był do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań wynikających z umowy na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego (pkt 6).

Wykonawca upoważnił zamawiającego do potrącenia wysokości zaistniałej szkody z wynagrodzenia wykonawcy (pkt 13).

Zgodnie z postanowieniami § 11 ust. 1 umowy, wykonawca miał zapłacić zamawiającemu karę umowną w wysokości 10% ceny brutto umowy w przypadku:

1)  pozostawienia nieruchomości bez jakiejkolwiek ochrony fizycznej z przyczyn leżących po stronie wykonawcy,

2)  trzykrotnego, w okresie 30 dni zaniedbania tego samego rodzaju, o których mowa w §12 ust.2, przy wykonaniu zadań powierzonych umową z przyczyn leżących po stronie wykonawcy,

3)  wypowiedzenia umowy albo odstąpienia od umowy prze zamawiającego z winy wykonawcy.

Nadto wykonawca miał zapłacić zamawiającemu, za każdorazowy przypadek nienależytego wykonania umowy inny niż wskazany w ust. 1 pkt 1 i 2 umowy, karę umowną w wysokości 10% wynagrodzenia brutto za miesiąc, w którym nastąpiło nienależyte wykonanie umowy, jednak nie mniej niż 50 zł (pkt 2).

Strony ustaliły nadto, że wykonawca zapłaci zamawiającemu za każde zaniedbanie przy wykonaniu zadań określone w §12 ust. 2:

1.pkt 1,15,16 –karę umowną w wysokości 4.000 zł,

2. pkt 2 – karę umowną w wysokości 3.000 zł,

3. pkt 3- karę umowną w wysokości 2.000 zł,

4. pkt 4,6-11 – karę umowną w wysokości 1.000 zł oraz pkt 5 za każdą godzinę nieobecności,

5. pkt 12- karę umowną w wysokości 500 zł,

6. pkt 13 oraz każdy stwierdzony przypadek wskazany w pkt 14- karę umowną w wysokości 200 zł (pkt 3).

Podstawą do naliczenia kary umownej był wpis z przeprowadzonej kontroli w książce meldunków dowódcy zmiany o niewłaściwej realizacji zadań ochronnych (z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy, który nie został zrealizowany lub został zrealizowany niewłaściwie)(ust. 4). Wykonawca upoważnił zamawiającego do potrącania kar umownych z wynagrodzenia wykonawcy (ust. 8).

W § 12 ust. 2 umowy, w szesnastu punktach strony określiły co należy rozumieć poprzez zaniedbanie przy wykonywaniu zadań powierzonych umową z przyczyn leżących po stronie wykonawcy (powódki) .

Zgodnie z ust. 6 załącznika nr 1 do umowy, do obowiązków wykonawcy należało m.in.:

-zapewnienie całodobowej należytej ochrony nieruchomości,

-skuteczne, całodobowe zapewnienie bezpieczeństwa osób i mienia, chronienie przed zamachami przestępczymi, kradzieżą, rabunkiem, zniszczenia, uszkodzeniem, szkodami wynikającymi z awarii technicznych oraz zakłóceń porządku publicznego w miejscu realizacji zadań,

- zapewnienie rozmieszczenia i prawidłowego funkcjonowania systemu kontroli pracy pracowników ochrony. Wskazano przy tym, że kontrola pracowników ochrony fizycznej odbywać się będzie przez całą dobę. Zamawiający wymagał rozmieszczenia punktów kontrolnych na trasie patrolowania, w różnej ilości, w zależności od specyfiki danej nieruchomości, jednej nie mniej niż 2 punkty kontrolne i nie więcej niż 4. Ilość punktów kontrolnych miała umożliwić odbycie patrolu w czasie 1 godziny w poprzez dziennej i 1,5 godziny w porze nocnej (pkt 6 ust. 1-4).

Po zakończeniu umowy nr (...), w dniu 30 listopada 2016 roku strony zawarły kolejną umowę nr U-OSN.776.15.2016-192 o usługi ochrony fizycznej oraz dozorowaniem nieruchomości na czas określony do dnia 31 grudnia 2016 roku na analogicznych warunkach. Jedynym odstępstwem był zapis, że podstawą do naliczenia kary umownej ma być protokół kontrolny z przeprowadzonej kontroli przez wyznaczonych pracowników zamawiającego (§10 pkt 4).

Dowód:

−

umowa z załącznikiem k.6-20 ,

−

umowa nr U-OSN.776.15.2016-192 z załącznikiem k. 32-36,

−

protokoły zdawczo-odbiorcze k. 51-64,

−

zeznania powódki E. K. k.309-315.

−

zeznania reprezentanta pozwanego M. K. k.315-318.

Pozwana przeprowadziła kontrole na chronionych przez powódkę nieruchomościach w dniach 16 i 17 lutego 2016 roku ( Ś., G., C.), 23 lutego 2016 roku (J.), 15 i 15 lipca 2016 roku (Ś., G., C., J.) oraz 12 grudnia 2016 roku (J., G.). Wszystkie kontrole zostały przeprowadzone przez T. S. przy udziale innych pracowników pozwanej: M. H., L. H. i M. W..

Po kontrolach sporządzano karty kontrolne, w których stwierdzono nieprawidłowości w zakresie pełnienia służby. Weryfikacji podlegała książka meldunków, umundurowanie, identyfikator, system obchodów, sprzęt przeciwpożarowy, stan techniczny obiektu, łączność, książka wydawania kluczy, książka ewidencji ruchu osobowego oraz plan ochrony. Natomiast na podstawie kart kontrolnych sporządzano protokoły pokontrolne.

W karcie kontrolnej podczas kontroli w dniu 16 lutego 2016 roku na obiekcie w Ś. kontrolujący stwierdzili brak systemu ochrony (brama na obiekcie jest otwarta i każda osoba postronna może wejść na teren obiektu), brak posiadania przez pracownika umundurowania wskazanego w umowie oraz identyfikatora wymaganego ustawą o ochronie, brak sprawnego sprzętu przeciwpożarowego, niezainstalowanie systemu obchodów, nieprawidłowości wpisów w książce meldunków, brak dokumentacji ewidencjonującej ruch osobowy czy gospodarkę kluczami, fałszowanie przez pracownika dokumentacji obiektowej, zaniedbanie i zapuszczenie obiektu (wskazano, że na obiekcie znajdują się śmieci, które mogą być przyczyna pożaru).

W trakcie kontroli w dniu 16 lutego 2016 roku na obiekcie w G. kontrolujący stwierdzili brak telefonu służbowego, systemu kontroli obchodów, pełnienie służb w trybie ciągłym oraz fałszowanie dokumentacji służbowej. Nadto wskazano, że na terenie obiektu pracownicy ochrony bez zgody Agencji Mienia Wojskowego zezwalają na parkowanie pojazdów z firmy wycinającej gałęzie w okolicy. Dodatkowo znajdował się wpis, że pracownik P. K. pełniący służbę od poniedziałku do piątku realizuje dla firmy (...) prace rekultywacyjne, które firma ta świadczy na terenie obiektu G. na rzecz Agencji Mienia Wojskowego, pracownik obsługuje ponad 41 punktów zbiórki odpadów ropopochodnych zamiast wykonywać czynności pracownika ochrony.

Podczas kontroli w dniu 17 lutego 2016 roku w C. kontrolujący stwierdzili brak posiadania przez pracownika telefonu służbowego, brak systemu kontroli obchodów, fałszowanie dokumentacji poprzez wpisywanie w książkę osób niepełniących służby na obiekcie i niezatrudnionych, brak pełnego umundurowania przez pracownika oraz gromadzenie w pomieszczeniach śmieci, odpadów, puszek po piwie.

Kontrola w dniu 23 lutego 2016 roku w J. została opisana w karcie kontrolnej, w której kontrolujący wskazali, że jeden z pracowników wpisywał w książkę meldunków osobę, która nigdy nie pracowała w tym obiekcie, brak obuwia służbowego, brak systemu kontroli obchodów, brak prowadzenia książki ewidencji ruchu osobowego oraz brak patroli zmotoryzowanych. Ponadto kontrolujący zapisał, że w książce meldunków wpisywane są obchody co godzinę.

W trakcie kontroli w dniu 14 lipca 2016 roku w J. kontrolujący stwierdził, że wpisy w książce meldunków są fałszowane poprzez wpisywanie osób niepracujących na obiekcie, aby kryć fakt wykonywania czynności po 2 dni z rzędu na zmianę przez 4 pracowników ochrony, brak obuwia służbowego, brak identyfikatora podczas kontroli, brak objazdów pojazdu służbowego po całym obiekcie. Poza tym w karcie kontrolnej wskazano, że jeden z pracowników znajdował się poza obiektem, opuszczając posterunek.

Podczas kontroli w dniu 15 lipca 2016 roku w G. kontrolujący stwierdził, że w książkę meldunków wpisywane są osoby, które nie pracują na obiekcie, brak umundurowania służbowego, brak identyfikatora, brak telefonu służbowego, pełnienie służb w trybie ciągłym oraz fałszowanie dokumentacji służbowej. W karcie kontrolnej wskazano nadto, że pracownik P. K. pełni służbę w systemie 3-4 dni pod rząd, dodatkowo realizuje dla firmy (...) prace rekultywacyjne, które firma świadczy na terenie obiektu G. na rzecz Agencji Mienia Wojskowego, obsługuje ponad 41 punktów zbiórki odpadów ropopochodnych, zamiast wykonywać czynności pracownika ochrony. Kontrolujący wskazał, że pracownik pełniący służbę wykonywał swoje czynności pod wpływem alkoholu, a badanie testerem wykazało prawie promil alkoholu we krwi. Pracownik podpisał oświadczenie i przyznał się do spożywania alkoholu na obiekcie.

W karcie kontrolnej z dnia 15 lipca 2016 roku w C. kontrolujący stwierdził brak obuwia służbowego, dokonywanie obchodów niezgodnie z umową, brak posiadania przez pracownika telefonu służbowego, brak książki ewidencji ruchu służbowego oraz wpisywanie w książkę meldunków osób niepełniących służby w obiekcie oraz niezatrudnionych.

Podczas kontroli w dniu 12 grudnia 2016 roku w J. kontrolujący wpisał w karcie kontrolnej brak obuwia służbowego, apteczki i kamizelki odblaskowej, nieprawidłowo prowadzoną książkę meldunków, rozmieszczenie 6 punktów bez konsultacji Agencji Mienia Wojskowego oraz nagminne pełnienie służby w systemie 48-godzinnym niezgodnie z umową.

W karcie kontrolnej z kontroli w dniu 12 grudnia 2016 roku w G. wykazano na nieprawidłowo prowadzoną książkę meldunków, brak obuwia służbowego, brak grafiku w książce służby, rozmieszczenie 6 punktów bez konsultacji Agencji Mienia Wojskowego, nieprawidłowo prowadzoną książkę ewidencji ruchu osobowego, brak kamizelki odblaskowej, wpisanie w książce służby osób, które nie pełną służby na obiekcie. W karcie wpisano również, że pracownik A. K. pełnił służbę pod wpływem alkoholu, a wezwany na obiekt zmiennik S. M., oświadczył, że także jest pod wpływem alkoholu.

Na wszystkich kontrolowanych obiektach były książki meldunków. Kontrolujący T. S. sprawdzał prawidłowość prowadzenia tych książek. Uwag o wynikach przeprowadzonej kontroli T. S. nie dokonywał w książkach meldunków znajdujących się na obiekcie. Jedynie w jednym przypadku, w czasie kontroli przeprowadzonej w lipcu 2016 w książce znajdującej się na obiekcie T. S. napisał adnotację „uwagi w protokole”.

Dowód:

- karty kontrolne k. 82-101,103-110,

- oświadczenia k. 102,110,

- zeznania świadka T. S. k.203-206,

- zeznania świadka M. W. k. 206-207.

- zeznania świadka M. H. k.208-209,

- zeznania świadka M. D. k. 274-279,

- zeznania świadka R. B. k.294-299,

- zeznania świadka L. H. k. 299-303.

- raport z przebiegu służby k.45

- zeznania powódki E. K. k.309-315.

W dniu 19 lutego 2016 roku pozwany zwrócił się do powódki o wyjaśnienie stwierdzonych na obiektach Agencji Mienia Wojskowego Oddziału (...) w S. w Ś., G. i C. naruszeń zapisów umowy nr (...).

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 19 lutego 2016 roku-k.111.

Pismem z dnia 3 marca 2016 roku pozwana zwróciła się do powódki z prośbą o wyjaśnienie stwierdzonych naruszeń na obiekcie w J..

W odpowiedzi na pismo powódka poinformowała, że w obiektach w J., C., G. i K. były zamontowane systemy kontroli obchodów, pracownikom zostało wydane kompletne i jednolite umundurowanie, telefony pracowników doładowywane są na koszt firmy celem wykorzystania służbowego, w obiekcie w J. jest telefon służbowy od 2013 roku, nadto dodatkowo wyposażono patrol o łączność radiotelefoniczną przenośną.

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 3 marca 2016 roku – k. 112 ( także k.186),

- odpowiedź powódki k.188.

W dniu 22 marca 2016 roku pozwana wystawiła powódce notę księgową nr (...) na kwotę 15.400 zł. W dniu 6 lutego 2017 roku dokonano korekty do kwoty 1.547,97 zł.

W dniu 25 października 2016 roku pozwana wystawiła powódce notę księgową nr (...) na kwotę 8.100 zł. W dniu 6 lutego 2017roku dokonano korekty do kwoty 814,20 zł.

W dniu 25 października 2016 roku pozwana wystawiła powódce notę księgową nr (...) na kwotę 4.200 zł. W dniu 6 lutego 2017 roku dokonano korekty do kwoty 422,18 zł.

W dniu 25 października 2016 roku pozwana wystawiła powódce notę księgową nr (...) na kwotę 2.400 zł. W dniu 6 lutego 2017 roku dokonano zmniejszenia kary umownej do kwoty 241,25 zł.

W dniu 25 października 2016 roku pozwana wystawiła powódce notę księgową nr (...) na kwotę 4.900 zł. W dniu 6 lutego 2017 roku dokonano korekty do kwoty 492,54 zł.

Pismem z dnia 21 marca 2016 roku pozwany poinformował powódkę o naliczeniu następujących kar umownych:

- 4000 zł netto zgodnie z §12 pkt 1 ppkt.11 za brak rozmieszczenia i prawidłowego funkcjonowania systemu kontroli pracy pracowników ochronnych na obiektach w C., J., Ś. i G. (za każdy przypadek po 1000 zł netto),

- 800 zł netto za naruszenie §12 ust. 2 pkt 13 za brak jednolitego umundurowania i identyfikatora w obiekcie C., J., Ś. i G. (za każdy przypadek po 200 zł netto),

- 600 zł netto za naruszenie §12 ust.2 pkt 13 za brak telefonu służbowego na obiektach w C., J., G. ( za każdy przypadek po 200 zł netto),

- 500 zł netto za naruszenie §12 ust.2 pkt 12 za brak realizacji patroli zmotoryzowanych w obiekcie w J.,

- 4000 zł za naruszenie załącznika nr 1 pkt. 6 ppkt. 14 za niedotrzymanie warunku ilości osób zatrudnionych na umowę o pracę w obiekcie w J.,

- 1000 zł za naruszenie §12 ust.2 pkt 4 za pozostawienie pracownika na kolejną zmianę w Ś.,

- 4.000 zł za naruszenie §12 ust.2 pkt 1 za wejście/wyjście osób nieupoważnionych na obiekt w G.,

- 500 zł za naruszenie §12 ust.2 pkt12 za niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez pracownika.

W odpowiedzi na powyższe pismo powódka potwierdziła, że w obiekcie w C., J., Ś. i G. nie było systemu kontroli pracowników kontroli. Zaprzeczyła, aby pracownicy ochrony w C., J., Ś. i G. nie mieli w czasie kontroli jednolitego umundurowania oraz identyfikatora. Odnośnie braku posiadania przez pracowników ochrony telefonów służbowych podniosła, że opłaca pracownikom częściowo ich prywatne telefony, aby nie nosili w czasie służby dwóch urządzeń. Ponadto w J. i Ś. są telefony służbowe, a w J. są radiostacje przenośne. Zaprzeczyła, że nie jest prawdą, że w J. nie są realizowane patrole zmotoryzowane. Odnosząc się do zarzutu braku zatrudniania pracowników na umowę o pracę wskazała, że od 2015 roku na tym terenie zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę W. L.. Jako bezsporną uznała okoliczność garażowania ciągników firmy zewnętrznej, gdyż jej zdaniem taka praktyka istniała już przed zawarciem z nią umowy. Powódka stała na stanowisku, że wystawione noty księgowe nie mogą stanowić podstawy do dokonania zapłaty, gdyż okoliczności na których podstawie je wystawiono są niejasne. Według niej nie wskazano czasu, miejsca, ani innych okoliczności zdarzeń uzasadniających wezwanie do zapłaty określonych kwot.

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 21 marca 2016 roku – k. 113 (także k.176),

- noty księgowe k. 114-118,177,

- pismo powódki z dnia 29 marca 2016 roku k. 178(także k. 189),

- pismo powódki z dnia 7 listopada 2016 roku wraz z potwierdzeniem nadania k.194,

- pismo powódki z dnia 5 stycznia 2018 roku k.219-220,

- korekty do not księgowych k.234-241

Pismem z dnia 18 lipca 2016 roku powódka wniosła o uzupełnienie umów o ochronę obiektów o następujące zapisy:

-kontrola obiektów chronionych przez Agencję (...), prowadzona przez przedstawicieli Agencji Mienia Wojskowego wymaga utrwalenia jej przebiegu urządzeniem rejestrującym dźwięk i obraz dla celów dowodowych,

- badanie stanu trzeźwości pracownika Agencji Ochrony Osób i Mienia (...), w razie uzasadnionego podejrzenia, że stawił się do pracy w stanie po użyciu alkoholu, albo że spożywał alkohol w czasie pracy, będzie prowadzone w oparciu o urządzenia Policji, dla celów dowodowych.

Pozwana nie znalazła podstaw do zmiany zapisów umowy.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 18 lipca 2016r. k. 193,

- odpowiedź pozwanego k. 181-182.

W dniu 20 lipca 2016 roku pozwana zwróciła się do powódki o wyjaśnienie stwierdzonych naruszeń. W piśmie z dnia 28 lipca 2016 roku powódka szczegółowo odniosła się do zarzutów, wskazując nadto na zaniechanie przez pracownika Agencji Mienia Wojskowego, dokonującego kontroli dokonywania wpisów o stwierdzonych uchybieniach w książkach służby.

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 20 lipca 2016 roku – k. 187,

- odpowiedź powódki z dnia 28 lipca 2016 roku wraz z dowodem nadania k.25-30 ( także k. 190-192).

Pismem z dnia 18 listopada 2016 roku pozwana wezwała powódkę do zapłaty kwoty 17.545,27 zł, stanowiącej nieuiszczoną należność za odszkodowanie i kary, za okresy wskazane w załączonym zestawieniu, wyliczoną na dzień 18 listopada 2016 roku.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 18 listopada 2016r. wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 121 (także k. 195).

Z tytułu wykonanych usług powódka wystawiła pozwanej w dniu 31 grudnia 2016 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 19.803 zł tytułem całodobowej ochrony fizycznej wraz z elementami technicznego utrzymania w G. i J. na podstawie zawartej umowy o nr U-OSN.776.15.2016-192.

Dowód:

-faktura VAT – k. 42.

W dniu 16 stycznia 2017 roku powódka zwróciła się do pozwanej o zwrot zabezpieczenia w wysokości 15.740,93 zł, w wyniku należytego wykonania umowy (...).

Dowód:

- pismo powódki z dnia 16 stycznia 2017 roku – k. 41.

Pismem z dnia 24 stycznia 2017 roku pozwana poinformowała powódkę o potrąceniu kwoty 7.375,73 zł w związku z wystawionymi notami księgowymi z dnia 25 października 2016 roku nr: RS-NK- (...), RS-NK- (...), RS-NK- (...) , RS-NK- (...) oraz RS-NK- (...) (wynoszącymi łącznie 23.848 zł) z należnością powódki wynikającą z faktury nr (...) z dnia 31 grudnia 2016 roku.

Dnia 25 stycznia 2017 roku powódka otrzymała pozostałą kwotę 12.427,27 zł z faktury nr (...).

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 24 stycznia 2017 roku wraz z dowodem nadania i doręczenia –k.123-126,

- potwierdzenie przelewu k.43.

W dniu 2 lutego 2017 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 7.375,73 zł oraz do sprecyzowania jakie zdarzenia stanowiły podstawę potrącenia, a także dlaczego dokonano potrącenia mimo treści §11 pkt 2 i §8 ust. umowy, które ograniczają możliwość potrącenia kwot kar tylko do wynagrodzenia z umowy, której dotyczyły oraz braku odpowiednich zapisów w książce służby.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 2 lutego 2017 roku wraz z dowodem nadania k.37.

Pismem z dnia 10 lutego 2017 roku pozwana poinformowała powódkę, że w związku z zakończeniem w dniu 30 listopada 2016 roku realizacji umowy nr (...) zawartej w dniu 22 października 2015 roku oraz naliczeniem przez Oddział (...) Agencji Mienia Wojskowego w S. kar umownych na kwotę 31.481,86 zł, złożone zabezpieczenie należytego wykonania umowy wraz z odsetkami w łącznej kwocie 15.745,61 zł zostało zatrzymane na rachunku zamawiającego.

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 10 lutego 2017 roku – k. 127 (także k.242).

Pismem z dnia 16 lutego 2017 roku powódka wezwała pozwaną do zwrotu kwoty 15.745,61 zł tytułem wpłaconego zabezpieczenia.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2017 roku wraz z dowodem nadania – k. 21-23.

Pismem z dnia 27 lutego 2017 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 7.376 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 stycznia 2017 roku tytułem zapłaty faktury nr (...) za wykonaną usługę na podstawie umowy nr U-OSN.776.15.2016-192.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 27 lutego 2017 roku k.39.

W piśmie z dnia 25 kwietnia 2017 roku pozwana wyjaśniła, że podstawą naliczenia kar umownych był protokół z przeprowadzonej kontroli, w wyniku którego stwierdzono wiele uchybień w realizacji zapisów umowy. Podobnie stwierdziła w piśmie z dnia 30 maja 2017 roku stanowiącym odpowiedź na pismo powódki.

Dowód:

- pismo pozwanego z dnia 25 kwietnia 2017roku k.183,

- pismo pozwanego z dnia 30 maja 2017 roku k. 184.

Powódka zwracała się wielokrotnie do pozwanej o przedłożenie wpisów z przeprowadzonych kontroli w księdze meldunków dowódcy zmiany o niewłaściwej realizacji zadań ochronnych, jednakże bezskutecznie.

Dowód:

- pisma powódki k.24, 194.

- zeznania powódki E. K. k.309-315.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka domagała się od pozwanej zapłaty kwoty 15 745,61 zł wraz z odsetkami z tytułu zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy nr (...) oraz zapłaty kwoty 7 375,73 zł tytułem pozostałej części wynagrodzenia wynikającego z umowy nr U-OSN 776.15.2016-192 w związku z wystawioną fakturą nr (...).

Podstawy prawnej żądania pozwu powódka upatrywała więc w treści zawartej w dniu 22 października 2015r umowy o ochronę fizyczną obiektów wraz z elementami technicznego utrzymania nieruchomości (zwrot zabezpieczenia należytego wykonania umowy - § 16) oraz umowy zawartej 30 listopada 2016r o ochronę fizyczną oraz dozorowania nieruchomości (zapłata pozostałej części wynagrodzenia). Przedmiotowe umowy zakwalifikować należało jako umowy o świadczenie usług, do których zastosowanie znajdują - z odesłania zawartego w art. 750 k.c. - przepisy dotyczące umowy zlecenia, tj. art. 734 k.c. i następne. Zgodnie z art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy (art. 735 k.c.).

Zgodnie z § 16 umowy nr (...) zabezpieczenie należytego wykonania umowy w wysokości 15 740,93 zł miało być zwrócone wykonawcy w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia i uznania przez zamawiającego za należycie wykonane z uwzględnieniem § 11 i § 12 umowy.

Kwestionując żądanie pozwu pozwana podniosła, że wskutek licznych nieprawidłowości stwierdzonych podczas postępowań kontrolnych, powódka została obciążona karami umownymi, a pomimo kilkukrotnego zwracania uwagi na stwierdzone nieprawidłowości, powódka nadal wykonywała umowę w sposób wadliwy. Pozwana potrąciła z wierzytelnościami powódki kary umowne naliczone w związku z nieprawidłowym wykonaniem jedynie umowy nr (...) zawartej 22 października 2015r.

Przepis art. 483 § 1 k.c. przewiduje, że można zastrzec w umowie, iż naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Zakres odpowiedzialności z tytułu kary umownej pokrywa się z zakresem ogólnej odpowiedzialności dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania ( art. 471 k.c. ) i z tego względu przesłanki obowiązku zapłaty kary umownej określane są przez pryzmat ogólnych przesłanek kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej ( vide: wyroki SN z dnia 11 stycznia 2008 r., V CSK 362/07 i z dnia 20 marca 1967 r., II CR 419/ 67, L.).

Zastrzeżenie kary umownej powoduje modyfikację ogólnych reguł odpowiedzialności dłużnika w tym sensie, że dla zaistnienia obowiązku zapłaty kary umownej niezbędne jest łączne wystąpienie tylko dwóch przesłanek pozytywnych i niezaistnienie żadnej z przesłanek negatywnych. Pierwszą z przesłanek pozytywnych jest istnienie skutecznego postanowienia umownego, z którego wynika obowiązek świadczenia kary umownej, drugą – niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania lub pojedynczego obowiązku, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność (vide: T. Wiśniewski, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobo­wiązania, Warszawa 2001, pod red. G. Bieńka, tom 1, s. 543; W. Popiołek, Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 450 – 1088. Tom II, Warszawa 2009, pod red. K. Pietrzykowskiego, tom II, s. 76).

Jak wynika z umowy nr (...) kara umowna mogła być naliczona przez zamawiającego (pozwaną) zgodnie z § 11 ust. 1 , 2 i 3. W § 12 ust 2 strony określiły co należy rozumieć przez zaniedbanie przy wykonywaniu zadań powierzonych umową z przyczyn leżących po stronie wykonawcy – co stanowiło podstawę naliczenia kary umownej (§11 ust.3). Natomiast w załączniku nr 1 do umowy w pkt 6 określone zostały obowiązki wykonawcy – naruszenie obowiązków także stanowiło podstawę do naliczenia kary umownej ((§11 ust.3).

Jednocześnie w §11 ust.4 umowy wskazano, że podstawą do naliczenia kary umownej jest wpis z przeprowadzonej kontroli w książce meldunków dowódcy zmiany o niewłaściwej realizacji zadań ochronnych (z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy , który nie został zrealizowany lub został zrealizowany niewłaściwie).

W ocenie Sądu ten zapis umowy był kluczowy dla ustalenia czy pozwana prawidłowo i zasadnie dokonała naliczenia kar umownych we związku z realizacją przez powódkę umowy z 22 października 2015r. Powódka bowiem zarzuciła pozwanej , że naliczenie kar było bezpodstawne skoro pozwana nie wypełniła tego wymogu umowy. Zdaniem powódki żadne uchybienie w wykonaniu umowy nie znalazło odzwierciedlenia w książkach meldunków

W tym miejscu należy odnieść się do twierdzeń pozwanej podnoszonych w sprzeciwie , że powoływanie się przez powódkę na brak zapisów w książkach meldunków w sytuacji stwierdzonych licznych naruszeń umowy oraz wobec nieprawidłowości w prowadzeniu tych książek jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego stosownie do art. 5 k.c.

W ocenie Sądu należy wskazać, że z jednej strony w umowie strony szczegółowo określiły obowiązki wykonawcy – powódki . Zostały one precyzyjnie wymienione w załączniku nr 1 do umowy. Dodatkowo w szesnastu punktach w § 12 ust. 2 określono w umowie co stanowi zaniedbanie wykonywania zadań z przyczyn leżących po stronie wykonawcy. Z drugiej strony w umowie określone zostały warunki na jakich pozwana może naliczyć wykonawcy – powódce karę umowną – właśnie w §11 ust.4 umowy. Zdaniem Sądu, zapisy umowy w przedmiocie zastrzeżenia kary umownej za niewłaściwe realizowanie zadań ochronnych, są czytelne i nie pozostawiają wątpliwości interpretacyjnych. Pozwany zatem, aby móc zasadnie dokonać potrącenia kary umownej musiał wykazać, że zostały spełnione wszystkie warunki z §11 ust.4 umowy, czemu w ocenie Sądu, pozwany nie sprostał. Odwoływanie się zatem przez pozwaną do naruszenia przez powódkę zasad współżycia społecznego w sytuacji powoływania się przez nią na wyraźny zapis umowy , jest nieuzasadnione.

Z uwagi na podniesiony przez stronę powodową zarzut braku wpisywania nieprawidłowości do książki meldunków z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy - co zgodnie z §11 pkt 4 zawartej pomiędzy stronami umowy stanowiło podstawę naliczania kar, zbytecznym okazało się analizowanie poszczególnych uchybień zarzucanych powódce w kartach kontrolnych. Bowiem już samo stwierdzenie braku spełnienia tej przesłanki zwalniało Sąd z analizowania, czy doszło po stronie powódki do niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, za które ponosi odpowiedzialność. Jak już była o tym mowa powyżej aby pozwana skutecznie mogła naliczyć karę umowną musiała wykazać wykonanie zapisu §11 pkt 4 umowy.

W tym miejscu wskazać należy, że strony w umowie nie określiły jak wyglądać miała książka meldunków dowódcy zmiany. Jednakże z treści protokołów pokontrolnych i kart kontrolnych wynika, że na wszystkich obiektach objętych umową były książki meldunków. Kontrolujący miał zastrzeżenie co do sposobu prowadzenia tych książek, jednakże z uwag tych nie wynika, że nie można było w nich dokonać wpisów o niewłaściwej realizacji zadań ochronnych, a co mogło stanowić podstawę do naliczenia kary umownej.

Pozwana zatem nie wykazała, że stwierdzone uchybienia w realizacji umowy o ochronę były wpisywane w książce meldunków. Już samej dokumentacji przedłożonej do akt sprawy wynika, że podstawą naliczania kar umownych były protokoły pokontrolne, sporządzane na postawie kart kontrolnych. Wszystkie kontrole były przeprowadzane przez T. S., który mimo jednoznacznego zapisu §11 pkt 4 umowy nr (...) nie dokonywał wpisów w książkach meldunków. W kartach kontrolnych T. S. nie wskazywał, jakie zapisy umowy zostały naruszone, naruszone postanowienia umowy wpisywał natomiast w protokole pokontrolnym. Po kontrolach obiektów sporządzał karty kontrolne, w których stwierdzano nieprawidłowości w zakresie pełnienia służby. Jak wynikało z protokołów weryfikacji podlegała książka meldunków, umundurowanie, identyfikator, system obchodów, sprzęt przeciwpożarowy, stan techniczny obiektu, łączność, książka wydawania kluczy, książka ewidencji ruchu osobowego oraz plan ochrony. Podkreślić, przy tym należy, iż jednym z kryteriów dla wszystkich przeprowadzonych kontroli była kontrola prawidłowości prowadzenia książki meldunków, co wprost wynika z treści kart kontrolnych. I tak w karcie kontroli przeprowadzonej w dniu 16 lutego 2016 roku na obiekcie w Ś. stwierdzono, że "książka meldunków to tylko miejsce trzyzadaniowych wpisów, bez godzin obchodów i czynności wykonywanych przez ochronę", w karcie kontrolnej z dnia 23 lutego 2016 roku dotyczącej kontroli w J. oraz z dnia 15 lipca 2016 roku w G. znajdował się zapis: "jeden z pracowników wpisywał w książkę meldunków osobę, która nigdy nie pracowała w tym obiekcie", podczas kontroli w dniu 14 lipca 2016 roku J. stwierdzono, że "wpisy w książce meldunków są fałszowane poprzez wpisywanie osób nie pracujących na obiekcie", podczas kontroli w dniu 15 lipca 2016 roku w C. stwierdzono, że w "książkę meldunków wpisywane są osoby nie pełniące służby w obiekcie i nie zatrudnione", natomiast w kartach kontrolnych z dnia 12 grudnia 2016 roku (J. i G.) wpisano "nieprawidłowo prowadzona książka meldunków". Powyższe wskazuje, że w kartach kontrolnych znajdowały się odniesienia do książki meldunków, co w dostateczny sposób świadczy, o tym że książki znajdowały się na obiektach więc nie było przeszkód do dokonywania w nich wpisów. Nadto należy zauważyć, że skoro w kartach kontrolnych są wpisy o niewłaściwym objeździe terenu, obchodach oraz niewłaściwym prowadzeniu książki meldunkowej, to nic nie stało na przeszkodzie aby zastrzeżenia te wpisać bezpośrednio do książki meldunków.

Wskazać przy tym należy , że zeznania świadków, którzy brali udział w kontroli obiektów chronionych przez powódkę były sprzeczne. Z jednej strony świadek T. S. twierdził, że dokonywał wpisów w książkach meldunków – ale bez paragrafów umowy, tak też twierdził świadek M. H.. Z dołączonej do akt jednej kopi strony z książki meldunków złożonej przez powódką (ki.45) wynika, że co prawda znalazł się tam wpis T. S. o kontroli – jednak bez wskazania jaki paragraf umowy nie został przez pozwaną zrealizowany lub został zrealizowany niewłaściwie.

Świadek M. D. twierdził, że T. S. nie mógł dokonywać wpisów w książkach meldunków , bo książek nie było (k.278). Świadek L. H. twierdził, natomiast , że T. S. sam dokonywał kontroli, prosił o książki meldunków ale gdy on kontrolował książki to pozostali uczestniczący w kontroli wychodzili (k.302).

Fakt istnienia książek meldunkowych potwierdził także świadek M. W., wskazując przy tym na nieprawidłowości w jej prowadzeniu. Podobne informacje wypłynęły od świadka R. B., który potwierdził istnienie książek oraz nieprawidłowości we wpisach. M. K. przesłuchana w sprawie w charakterze pozwanego nie posiadała wystarczającej wiedzy w tym zakresie, stwierdzając jedynie, że "książki zapewne były na obiekcie, jeśli były". Z kolei niemalże wszyscy świadkowie wskazywali na nieprawidłowości w prowadzeniu przez pracowników powódki książki meldunków.

Reasumując wskazać należy, że pozwana nie wykazała, że skutecznie naliczyła pozwanej kary umowne w związku z realizacją umowy z dnia 22 października 2015r . To rzeczą pozwanej (zgodnie z art. 6 k.c.) było udowodnienie, że w trakcie przeprowadzonej kontroli kontrolujący dokonywał wpisu z przeprowadzonej kontroli w książce meldunków dowódcy zmiany z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy który nie został z zrealizowany lub był zrealizowany niewłaściwie. Pozwana natomiast nie przedstawiła książek meldunków, nie wnioskowała też by powódka takie książki meldunków złożyła do akt sprawy.

W ocenie Sądu pozwana miała świadomość , że aby naliczyć karę umowną musiała wykazać, że spełnione zostały wskazania zawarte w §11 ust. 4 umowy. Już w kolejnej umowie bowiem pozwana zamieniła zapisy dotyczące tego co ma być podstawą naliczenia kary umownej. W § 10 ust. 4 umowy zawartej w dniu 30 listopada 2016 roku wskazano bowiem, że podstawą do naliczenia kary umownej jest protokół kontrolny z przeprowadzonej kontroli przez wyznaczonych pracowników zamawiającego z podaniem terminu zdarzenia i paragrafu umowy , który nie został zrealizowany lub został zrealizowany niewłaściwie.

Ponadto powódka w trakcie wymiany licznej korespondencji z pozwanym niejednokrotnie wskazywała na fakt naruszenia zapisu §11 pkt 4 umowy z dnia 22 października 2015r , który był jedyną podstawą naliczenia kar umownych. Prawdą jest też, że nie otrzymała żadnej odpowiedzi z jakiej przyczyny dokonano potrącenia kwoty zabezpieczenia oraz kwoty wynagrodzenia przysługującego jej na podstawie później zawartej umowy z naliczonymi karami umownymi, mimo treści §11 pkt 4 umowy nr (...).

W konsekwencji, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwana skutecznie naliczyła kary umowne w związku z nienależytym wykonaniem umowy z dnia 22 października 2015r. Tym samym po stronie pozwanego nie było wierzytelności, która mogła być przedstawiona do potrącenia z należnościami, których zapłaty domagała się powódka.

Zgodnie z przedstawionym uzasadnieniem Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 23.121,34 zł, uznając za zasadne powództwo w całości.

Zgodnie z § 16 umowy nr (...) zabezpieczenie należytego wykonania umowy w wysokości 15 740,93 zł miało być zwrócone wykonawcy w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia i uznania przez zamawiającego za należycie wykonane z uwzględnieniem § 11 i § 12 umowy. Skoro pozwana nie dokonała skutecznego naliczenia kar umownych stosownie do § 11 ust.2 i 3 to powinna zwrócić powódce wpłacone przez nią zabezpieczenie należytego wykonania umowy nr (...) w wysokości 15 740,93 zł. Umowa zakończyła się 30 listopada 2016r, tym samym do 30 grudnia 2016r zwrócona winna być kwota zabezpieczenia. Zasadnie zatem powódka domagała się odsetek od kwoty 15 740,93 zł od dnia 31 grudnia 2016r.

Powódka zasadnie domagała się zapłaty kwoty 7 375,73 zł tytułem pozostałej części wynagrodzenia wynikającego z umowy nr U-OSN 776.15.2016-192 w związku z wystawioną fakturą nr (...). Zgodnie z umową (§ 8) zapłata winna nastąpić w terminie 21 dni od dnia otrzymania faktury. Faktura za wykonanie umowy nr U-OSN 776.15.2016-192 w wysokości 19 803 zł wystawiona została przez powódkę w dniu 31 grudnia 2016r i w dniu 25 stycznia 2017r pozwana uiściła z tej faktury kwotę 12 427,27 zł. Tym samym należne odsetki od kwoty 7 375,73 zł zasądzono od dnia 25 stycznia 2017r.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 2 k.c.

Stan faktyczny ustalono w oparciu o dokumenty, których prawdziwości nie kwestionowano w żadnym zakresie, na podstawie których strony wywodziły odmienne, korzystne dla siebie skutki prawne. Podstawą ustaleń były także zeznania świadków: T. S., M. W., M. H., M. D., R. B., L. H. – w zakresie w jakim nie były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym- co szczegółowo omówiono w treści rozważań. Sąd dał także wiarę zeznaniom powódki, gdyż były spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Zeznania reprezentanta pozwanej nie wymagały szczegółowej analizy gdyż M. K. nie uczestniczyła w przeprowadzonych kontrolach nie miała bezpośredniej wiedzy na temat okoliczności sprawy, a jedynie wiedzę ogólną o kierowanej przez siebie jednostce i zawieranych umowach.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu (pkt II sentencji wyroku) znajduje postawę prawną w art.98§1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwana przegrała spór w całości, wobec czego zobowiązana była do pełnego zwrotu powódce kosztów procesu w kwocie 1.157 zł, na które złożyła się opłata od pozwu w kwocie 1.157 zł.