Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 510/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku Z. K. z dnia 1 grudnia 2016 r. przeliczył i przedłużył prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2017 r. tj. od powstania częściowej niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 16 listopada 2017 r.

/decyzja – k. 97 – 98 akt ZUS/

Wnioskodawca Z. K. uznał decyzję za krzywdzącą i w dniu 30 stycznia 2018 r. złożył odwołanie od w/w decyzji i wniósł o ponowne zbadanie jego stanu zdrowia i ponowne ustalenie wysokości renty w związku z trwałą i całkowitą niezdolnością do pracy. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 26 października 2017 r., jako urzędnik biurowy jest częściowo niezdolny do pracy. Z uwagi na fakt, że nigdy przez cały okres 31 lat wykonywania pracy nie był urzędnikiem biurowym a robotnikiem budowlanym a jego stan zdrowia wyklucza wykonywanie pracy na budowie stąd wydaje się uzasadniony jego wniosek o ponowne powołanie Komisji Lekarskiej.

/odwołanie – k. 3 – 4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 27 lutego 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie – k. 12/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. K. urodził się (...)

/bezsporne/

Wnioskodawca posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest tokarzem. Pracował jako robotnik budowlany. Obecnie nie pracuje.

/bezsporne/

Ubezpieczony był uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 18 listopada 2014 r. do 31 sierpnia 2017 r.

/bezsporne/

Wnioskodawca posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

/bezsporne/

W dniu 1 grudnia 2016 r. ubezpieczony ponownie złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/bezsporne/

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 26 października 2017 r. uznał, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 30 listopada 2019 r. Wskazał, że nie da się ustalić daty powstania częściowej niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik rozpoznał u badanego przebyte złamanie nasady dalszej kości goleni prawej typu pylon leczone kilkakrotnie operacyjnie, przebyte złamanie nasady bliższej kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie bez upośledzenia sprawności ruchowej, przebyte złamanie nasady dalszej prawej kości promieniowej, leczone operacyjnie. Ubezpieczony w 2013 r. doznał urazu wielomiejscowego po upadku z wysokości i był leczony operacyjnie.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 91 akt ZUS, opinia lekarska – k. 67 dokumentacji medycznej/

Na podstawie art. 14 ust. 2d ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS zastępca Głównego Lekarza Orzecznika ZUS zgłosił zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 26 października 2017 r. i przekazał sprawę do rozpoznania komisji lekarskiej ZUS.

/zarzut – k. 68 dokumentacji medycznej/

Komisja Lekarska ZUS po rozpatrzeniu sprawy zaocznie orzeczeniem z dnia 16 listopada 2017 r. uznała ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy. Wskazała, że częściowa niezdolność do pracy powstała 1 września 2017 r. tj. od następnego dnia po wygaśnięciu całkowitej niezdolności do pracy. Komisja rozpoznała u ubezpieczonego przebyte złamanie nasady dalszej kk goleni prawej t. Pylon – leczone kilkakrotnie operacyjnie – przebytą artrodezę stawu skokowego prawego – ograniczenie sprawności kończyny, przebyte złamanie nasady bliższej kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie – bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, przebyte złamanie kości promieniowej prawej. Komisja wskazała, że ubezpieczony w 2013 r. doznał upadku z wysokości ze złamaniem obu kończyn dolnych i dalszej nasady kości promieniowej prawej. Leczony był operacyjnie. Leczenie powikłane brakiem zrostu piszczeli prawej – wykonano artrodezę stawu skokowego prawego.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 95 akt ZUS, opinia lekarska – k. 69 dokumentacji medycznej/

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku Z. K. z dnia 1 grudnia 2016 r. przeliczył i przedłużył prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2017 r. tj. od powstania częściowej niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 16 listopada 2017 r.

/decyzja – k. 97 – 98 akt ZUS/

U wnioskodawcy z neurologicznego punktu widzenia rozpoznano przebyte złamanie obu kości dolnych i dalszej nasady kości promieniowej prawej leczone operacyjnie, upośledzenie sprawności ruchowej prawej dłoni. Wnioskodawca w czasie upadku z wysokości około 4 m w dniu 5 sierpnia 2013 r. doznał złamań kości kończyn dolnych kości promieniowej prawej. Był wielokrotnie leczony operacyjnie i rehabilitowany. Niedowład prawej ręki, chroniczny ból, ograniczenia w układzie ruchu nie powodują niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy z neurologicznego punktu widzenia. W okresie od 18 listopada 2014 r. do 31 sierpnia do 31 sierpnia 2017 r. miał przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Z neurologicznego punktu widzenia ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r.

/opinia biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 18 – 20, pisemna opinia uzupełniająca – k. 46 – 47/

U ubezpieczonego rozpoznano niewygojone, wieloodłamowe otwarte złamanie prawej kości piszczelowej typu Pilon rozszczepienno – wgnieceniowe (typ B3 w skali A0) leczone wielokrotnie operacyjnie, stan po artrodezie (usztywnieniu) stawu skokowego prawego wygojonej z podwichnięciem bocznym kości skokowej, wygojone złamanie brzeżne kości promieniowej prawej typu B. leczone operacyjnie. U ubezpieczonego stwierdzono stan po przebytym urazie wielomiejscowym, którego doznał podczas upadku z wysokości w dniu 5 sierpnia 2013 r. Złamanie (u praworęcznego) brzeżnej kości promieniowej prawej typu B. leczone operacyjnie wygoiło się z częściowym ograniczeniem funkcji ręki prawej co wyklucza wnioskodawcę ze sprawnego wykonywania prac wymagających oburęczności i utrzymania tempa pracy (np. na taśmie). Złamanie kłykci i plateau kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie wygoiło się z dobrym zakresem ruchomości i upośledzoną możliwością długotrwałego obciążenia. Otwarte, wieloodłamowe złamanie dalszej nasady kości piszczelowej prawej nie wygoiło się. Wnioskodawca operowany był wielokrotnie, odłamy zespalano metodą AO wewnętrznie oraz zewnętrzną metodą lizakowa implantując każdorazowo przeszczepy kostne. Ostatecznie ustabilizowano odłamy kości piszczelowej gwoździem śródszpikowym i usztywniono staw skokowy prawy. Kończyna dolna prawa jest skrócona około 4 – 5 cm. P. boczne kości skokowej i brak kostki bocznej nie są korzystne dla osiowego obciążania nie zrośniętego podudzia prawego, a funkcja podpodpórcza kończyny dolnej prawej jest znacznie upośledzona. Brak zrostu potwierdza radiogram z 2017 r. Stwierdzone schorzenie powoduje upośledzenie sprawności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania nadal o całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej u pracownika fizycznego – robotnika budowlanego, tokarza ponieważ utracił on zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Z ortopedycznego punktu widzenia wnioskodawca jest całkowicie, długotrwale niezdolny do pracy nadal od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r. Całkowita niezdolność do pracy powstała 5 sierpnia 2013 r. Niezdolność do pracy ma charakter okresowy, ponieważ badany może być poddany dalszemu leczeniu zachowawczemu i operacyjnemu. Stan wnioskodawcy może ulec poprawie lub pogorszeniu.

/opinia biegłego lekarza sądowego w zakresie ortopedii i rehabilitacji dr n. med. E. B. – k. 21 – 25, pisemna opinia uzupełniająca – k. 51/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa i ortopedy.

Opinię neurologa Sąd uznał za rzetelną i wiarygodną, jednakże w przedmiotowej sprawie, przy ocenie zdolności do pracy w odniesieniu do wnioskodawcy, kluczowe znaczenie miała opinia biegłego ortopedy.

W ocenie Sądu opinia pisemna i pisemna opinia uzupełniająca biegłego ortopedy jest w pełni wiarygodna. Została sporządzona przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy. Biegły w swojej opinii jednoznacznie uznał, iż schorzenia na jakie cierpi wnioskodawca tj. niewygojone, wieloodłamowe otwarte złamanie prawej kości piszczelowej typu Pilon rozszczepienno – wgnieceniowe (typ B3 w skali A0) leczone wielokrotnie operacyjnie, stan po artrodezie (usztywnieniu) stawu skokowego prawego wygojonej z podwichnięciem bocznym kości skokowej, wygojone złamanie brzeżne kości promieniowej prawej typu B. leczone operacyjnie, obniżają sprawność ubezpieczonego w stopniu powodującym okresową całkowitą niezdolność do pracy od dnia 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r.

Za w pełni wiarygodną i prawidłowo sporządzoną Sąd uznał opinię biegłego neurologa, zgodnie z którą ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r. w rozumieniu przepisów ustawy rentowej.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować powyższe opinie, są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zdaniem Sądu, opinie biegłych ortopedy i neurologa w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających zarówno pisemnych jak i ustnych. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych.

Należy zauważyć, iż dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 II CR 817/73 nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest częściowo zasadne.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2018 r., poz. 1270) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 w/w ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłego ortopedy wynika, że wnioskodawca jest osobą całkowicie okresowo niezdolną do pracy.

Przyczyną całkowitej okresowej niezdolności do pracy wnioskodawcy są niewygojone, wieloodłamowe otwarte złamanie prawej kości piszczelowej typu Pilon rozszczepienno – wgnieceniowe (typ B3 w skali A0) leczone wielokrotnie operacyjnie, stan po artrodezie (usztywnieniu) stawu skokowego prawego wygojonej z podwichnięciem bocznym kości skokowej, wygojone złamanie brzeżne kości promieniowej prawej typu B. leczone operacyjnie, które obniżają sprawność ubezpieczonego w stopniu powodującym okresową całkowitą niezdolność do pracy od daty upływu świadczenia rentowego tj. od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Ubezpieczony w piśmie z dnia 2 października 2018 r. po zapoznaniu się z opiniami biegłych ortopedy i neurologa wskazał, że nie zgadza się z opiniami biegłych, że jest częściowo okresowo niezdolny do pracy, zgodnie z opinią biegłego neurologa oraz, że jest całkowicie i okresowo niezdolny do pracy według biegłego ortopedy. Wskazał, że w jego ocenie jego stan zdrowia wskazuje, iż jest on całkowicie i trwale niezdolny do pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w piśmie procesowym z dnia 8 października 2018 r. po zapoznaniu się z opinią pisemną biegłego ortopedy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego.

Organ rentowy wskazał, że biegły ortopeda uwzględnia w swojej opinii jedynie ewentualną możliwość wykonywania przez ubezpieczonego prac typowo fizycznych, wymagających chodzenia lub utrzymywania długotrwałej pozycji stojącej. A przecież nawet w ocenie lekarza greckiej instytucji ubezpieczeniowej zapisano, iż ubezpieczony może wykonywać prace siedzące, nie wymagające wysiłku fizycznego (jako przykład podano stanowisko urzędnika biurowego – kasjera). Nawet jeśli wnioskodawca nie wykonywał takich prac i nie ma wykształcenia pozwalającego na taką pracę, to przecież należy uwzględnić inne stanowiska, na których pracownik pozostaje w pozycji siedzącej (bez przeciążania kończyn dolnych) i nie jest obciążony istotnym wysiłkiem fizycznym. Skoro więc wnioskodawca jest w stanie przemieścić się z domu do miejsca pracy oraz utrzymać pozycję siedzącą, a jego kończyny górne nie mają istotnych ograniczeń sprawności, to przecież może wykonywać wiele prac pomocniczych na produkcji, co wyklucza możliwość orzekania całkowitej niezdolności do pracy.

Biegły neurolog w swojej opinii uzupełniającej jednoznacznie wskazał, że niedowład prawej ręki, chroniczny ból, ograniczenia w układzie ruchu nie powodują niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy z neurologicznego punktu widzenia, powodują częściową okresową niezdolność do pracy.

Jeśli chodzi o opinię uzupełniającą biegłego ortopedy to udzielił on odpowiedzi na wszelkie pytania wnioskodawcy oraz na zastrzeżenia ze strony organu rentowego. Biegły jednoznacznie stwierdził, że stan po przebytym urazie wielomiejscowym, którego doznał ubezpieczony podczas upadku z wysokości w dniu 5 sierpnia 2013 r. powoduje upośledzenie sprawności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania nadal o całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej u pracownika fizycznego – robotnika budowlanego, tokarza, ponieważ utracił on zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Całkowita niezdolność do pracy powstała 5 sierpnia 2013 r. Niezdolność do pracy ma charakter okresowy od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r., ponieważ badany może być poddany dalszemu leczeniu zachowawczemu i operacyjnemu. Stan wnioskodawcy może ulec poprawie lub pogorszeniu.

Sąd w pełni podzielił opinie biegłych, którzy jego zdaniem w swoich opiniach i opiniach uzupełniających wyjaśnili wszelkie wątpliwości oraz udzielili odpowiedzi na wszystkie pytania.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu całkowitej okresowej niezdolności do pracy od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2019 r.

Data początkowa jest związana z datą kończącą pobieranie przez ubezpieczonego świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy, a data końcowa wynika z opinii biegłego ortopedy.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania w części Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Natomiast Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego w pozostałej części tj. odnośnie żądania orzeczenia całkowitej i trwałej niezdolności do pracy.

Bowiem z opinii biegłego ortopedy wynika jednoznacznie, że całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy ma charakter okresowy a nie trwały. W ocenie biegłego badany może być poddany dalszemu leczeniu zachowawczemu i operacyjnemu i jego stan zdrowia może ulec poprawie.

A zatem na podstawie art. art. 477 14 §1 k.p.c. orzekł jak w pkt 2 sentencji wyroku i oddalił odwołanie w pozostałym zakresie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS wraz z aktami rentowymi

K.K.-W.