Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 października 2017 roku, przyznał decyzją ostateczną emeryturę A. S. od 1 października 2017 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. W decyzji ustalono, że:

- kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 372.527,86 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 595.018,81 zł,

- suma kwot pobranych emerytur wynosi 59.529,43 zł,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 192,10 miesięcy.

Tak wyliczona kwota emerytury wyniosła 4.726,79 zł brutto.

Organ rentowy wskazał, że kwoty wynikające z decyzji zaliczkowej z dnia
24 listopada 2017 roku zostały zaliczone na poczet niniejszej decyzji ostatecznej, którą ustalono wysokość emerytury po wyjaśnieniu nieprawidłowości na koncie ubezpieczeniowym.

(decyzja wraz z załącznikami – k. 18 plik III akt ZUS)

Odwołanie od wyżej wymienionej decyzji złożył w dniu 1 lutego 2018 roku A. S.. Zaskarżonej decyzji zarzucił uwzględnienie niewłaściwej kwoty sumy pobranych emerytur oraz wniósł o jej korektę z kwoty pobranych emerytur 59.529,43 zł na 58.905,90 zł.

(odwołanie – k. 3 – 4)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 2 marca 2018 roku organ rentowy wniósł
o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6)

W piśmie z dnia 13 listopada 2018 roku wnioskodawca wniósł o uwzględnienie przy wyliczeniu jego emerytury kwoty należnej emerytury częściowej wskazanej w opinii biegłej.

(pismo – k.86-87)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

A. S. urodził się w dniu (...).

(bezsporne)

W dniu 10 marca 2015 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę częściową.

(wniosek – k. 1 – 3 plik II akt ZUS)

Decyzją z dnia 5 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział
w Ł., przyznał decyzją ostateczną emeryturę częściową A. S. od dnia 6 marca 2015 roku, tj. od ukończenia 65 roku życia. Wysokość świadczenia wyniosła 1.862,00 zł brutto.

(decyzja – k. 16 plik II akt ZUS)

W dniu 3 września 2015 roku w notatce służbowej organ rentowy stwierdził niedopłatę emerytury za okres od 6 marca 2015 roku do 30 września 2015 roku w kwocie 600,20 zł oraz odsetek za okres od 10 kwietnia 2015 roku do 10 października 2015 roku w kwocie 2,97 zł. Jako przyczynę niedopłaty wskazano winę ZUS.

(notatka o ujawnieniu niedopłaty – k. 20 plik II akt ZUS)

Decyzją z dnia 7 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w Ł. przeliczył z urzędu emeryturę częściową wnioskodawcy od dnia 6 marca 2015 roku, tj. od daty od której przyznano świadczenie. Wysokość świadczenia wyniosła 1.950,14 zł. Jednocześnie w naliczonym wyrównaniu wykazano należność za okres od 6 marca 2015 roku do 30 września 2015 roku w wysokości 600,20 zł oraz odsetki za okres od 10 kwietnia 2015 roku do 10 października 2015 roku w kwocie 2,97 zł.

(decyzja – k. 21 plik II akt ZUS)

Decyzją z dnia 23 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
I Oddział w Ł., po rozpoznaniu wniosku z dnia 19 maja 2015 roku przeliczył emeryturę częściową wnioskodawcy od dnia 1 listopada 2015 roku. Od 6 marca 2015 roku do
30 kwietnia 2015 roku, po korekcie składek na koncie wnioskodawcy, która nastąpiła z winy ZUS, wysokość kwoty emerytury wyniosła 1.868,86 zł.

Natomiast od dnia 1 maja 2015 roku, po zastosowaniu zmian od dnia 1 maja 2015 roku, wprowadzonych ustawą z dnia 5 marca 2015 roku oraz po korekcie składek na koncie wnioskodawcy, która nastąpiła z winy ZUS, wysokość emerytury wyniosła 1.874,94 zł. Jednocześnie wskazano, że kwoty nadpłacone od dnia przyznania nie podlegają zwrotowi.

(decyzja – k. 33 plik II akt ZUS)

W informacji organu rentowego o nienależnie pobranych świadczeniach z dnia
23 października 2015 roku wykazano kwotę 600,50 zł. Stwierdzona nadpłata dotyczyła emerytury za okres od 6 marca 2015 roku do 31 października 2015 roku. Nadpłata powstała
z przyczyn zaistniałych po stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

(informacja o nienależnie pobranych świadczeniach – k. 35 plik II akt ZUS, notatka
w sprawie nadpłaty – k. 36 plik II akt ZUS)

We wniosku pracownika organu rentowego z dnia 23 października 2015 roku wniesiono o odstąpienie od żądania zwrotu nienależnie wypłaconych świadczeń. Wskazano, że nadpłata powstała ze względu na brak dokumentów korygujących zmieniających podstawy wymiaru składek. Saldo nadpłaty na dzień 23 października 2015 roku wyniosło 600,50 zł.

(wniosek o odstąpienie od żądania zwrotu – k. 37 plik II akt ZUS)

W piśmie z dnia 18 stycznia 2016 roku organ rentowy poinformował wnioskodawcę, że kwoty nadpłacone z powodu błędu organu rentowego nie podlegają zwrotowi.

(pismo organu rentowego – k. 43 – 44 plik II akt ZUS)

W piśmie z dnia 24 maja 2016 roku organ rentowy poinformował wnioskodawcę,
że ustalił niedochodzoną nadpłatę w wysokości 600,50 zł. Jednocześnie powołano się na dyspozycję art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, że po ustaleniu pełnej kwoty emerytury, jej podstawę obliczenia pomniejsza się o sumę kwot wcześniej pobranych emerytur.

(pismo organu rentowego – k. 54 plik II akt ZUS)

Decyzją z dnia 27 września 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział
w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 stycznia 2016 roku oraz z dnia 11 stycznia 2017 roku przeliczył emeryturę częściową A. S. od dnia 6 marca 2015 roku, tj. od daty, od której przyznano świadczenie. Na poczet należności od 1 października 2017 roku do 31 października 2017 roku w kwocie 1.959,89 zł organ rentowy zaliczył kwotę 153,49 zł z tytułu wypłaconej emerytury w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku. Od 1 listopada 2017 roku wysokość świadczenia wyniosła 1.960,00 zł.

(decyzja – k. 65 plik II akt ZUS)

W notatce z dnia 27 września 2017 roku została ujawniona nadpłata emerytury za okres od 6 marca 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku w kwocie 21,74 zł. Nadpłata powstała z przyczyn zaistniałych po stronie organu rentowego. Wskazano, że nienależnie wypłacone świadczenie nie podlegają dochodzeniu.

(notatka w sprawie nadpłaty – k. 67 plik II akt ZUS)

We wniosku pracownika organu rentowego z dnia 27 września 2017 roku wniesiono
o odpisanie nadpłaty nienależnie wypłaconych świadczeń. Wskazano, że nadpłata powstała ze względu na zmiany na subkoncie. Saldo nadpłaty na dzień 27 września 2017 roku wyniosło 21,74 zł.

(wniosek o odpisanie nadpłaty – k. 69 plik II akt ZUS)

Decyzją z dnia 24 listopada 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 października 2017 roku, przyznał zaliczkę na poczet przysługującej A. S. emerytury od 1 października 2017 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. W decyzji ustalono, że:

- kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 372.527,86 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 595.018,81 zł,

- suma kwot pobranych emerytur wynosi 59.529,43 zł,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 192,10 miesięcy.

Tak wyliczona kwota emerytury wyniosła 4.726,79 zł brutto.

(decyzja wraz z załącznikami – k. 15 plik III akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 października 2017 roku, przyznał decyzją ostateczną emeryturę A. S. od 1 października 2017 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. W decyzji ustalono, że:

- kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 372.527,86 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 595.018,81 zł,

- suma kwot pobranych emerytur wynosi 59.529,43 zł,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 192,10 miesięcy.

Tak wyliczona kwota emerytury wyniosła 4.726,79 zł brutto.

Organ rentowy wskazał, że kwoty wynikające z decyzji zaliczkowej z dnia
24 listopada 2017 roku zostały zaliczone na poczet niniejszej decyzji ostatecznej, którą ustalono wysokość emerytury po wyjaśnieniu nieprawidłowości na koncie ubezpieczeniowym.

(decyzja wraz z załącznikami – k. 18 plik III akt ZUS)

Decyzją z dnia 5 lutego 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział
w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 stycznia 2016 roku, z dnia 11 stycznia 2017 roku, z dnia 23 października 2017 roku przeliczył emeryturę częściową od dnia 6 marca 2015 roku, tj. od daty, od której przyznano świadczenie. Jednocześnie organ rentowy uchylił decyzję z dnia 27 września 2017 roku w punkcie dotyczącym kwoty zaliczonej na poczet emerytury wypłaconej za okres od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku. Wskazano, że należności za okres od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku wyniosły 33,06 zł, zaś odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od 11 października 2017 roku do 9 lutego 2018 roku wyniosły 0,77 zł. Należność wypłacona na podstawie decyzji zaliczkowej z dnia 28 kwietnia 2016 roku oraz z dnia 13 lutego 2017 roku podlegały rozliczeniu niniejszą decyzją ostateczną.

(decyzja – k. 72 plik II akt ZUS)

W notatce z dnia 5 lutego 2018 roku została ujawniona niedopłata emerytury za okres od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku w kwocie 33,06 zł oraz odsetki za opóźnienie w kwocie 0,77 zł. Niedopłata powstała z przyczyn zaistniałych po stronie organu rentowego.

(notatka w sprawie niedopłaty – k. 74 plik II akt ZUS)

Kwota emerytury częściowej brutto faktycznie otrzymana przez A. S. w okresie od 6 marca 2015 roku do 10 września 2017 roku wyniosła 59.682,92 zł. W wyniku decyzji wydawanych przez organ rentowy nastąpiło:

- zmniejszenie powyższej kwoty z tytułu błędnego naliczenia organu rentowego za okres od 6 marca 2015 roku do 30 września 2015 roku w wysokości 600,20 zł (decyzja z dnia 7 września 2015 roku);

- zmniejszenie powyższej kwoty z tytułu zmiany wysokości emerytury częściowej w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku w wysokości 153,49 zł (decyzja z dnia 27 września 2017 roku);

- zwiększenie powyższej kwoty z tytułu przeliczenia wysokości emerytury częściowej w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2016 roku z tytułu powstałej niedopłaty w wysokości 33,06 zł (decyzja z dnia 5 lutego 2018 roku);

- zmniejszenie powyższej kwoty z tytułu różnicy w wysokości emerytury zaliczkowej w zakresie wysokości świadczeń z decyzji zaliczkowej z dnia 23 października 2015 roku, a z decyzji ostatecznej z dnia 27 września 2017 roku w wysokości 55,88 zł.

Wysokość należnej emerytury częściowej brutto wyniosła 58.906,41 zł.

(pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości H. K. – k. 34 – 40, pisemna opinia uzupełniająca – k. 77, ustna opinia uzupełniająca – e – protokół rozprawy z dnia 7 stycznia 2019 roku – 00:02:46 – 00:15:44 – k. 107, płyta CD)

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumentację z akt rentowych oraz dokumentację przedłożoną w toku procesu przez wnioskodawcę, jak również opinię biegłego sądowego z zakresu rachunkowości. Wiarygodność przedłożonej w sprawie dokumentacji nie została zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd Okręgowy uznał za spójny i kompletny, a przez to mogący stanowić podstawę prawdziwych ustaleń w sprawie. W toku postępowania, wobec zgłoszonych przez organ rentowy zarzutów co do opinii biegłego, Sąd Okręgowy przeprowadził także dowód z opinii uzupełniających. Ponadto, wszelkie wątpliwości, w ocenie Sądu zostały wyjaśnione w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 26 b ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym do 1 października 2017 roku (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440) 1. ubezpieczonym, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1a pkt 26–85 i ust. 1b pkt 2–20, przysługuje emerytura częściowa, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn;

2) osiągnęli wiek wynoszący co najmniej 62 lata dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn.

Jak stanowi art. 26b ust. 2 ustawy wysokość emerytury częściowej wynosi 50% kwoty emerytury ustalonej zgodnie z art. 26 i nie podlega podwyższeniu do kwoty najniższej emerytury. Natomiast zgodnie z art. 26b ust. 4 ustawy po osiągnięciu przez osobę uprawnioną do emerytury częściowej wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 24 ust. 1a pkt 26–85 i ust. 1b pkt 2–20, oraz po ustaniu stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem emerytura częściowa podlega – na wniosek ubezpieczonego – zamianie na emeryturę, o której mowa w art. 24.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1270) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Jak stanowi art. 25 ust. 1 ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173 – 175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Ponadto, zgodnie z art. 25 ust. 1a ustawy przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, dla osoby, która miała ustalone prawo do emerytury częściowej, nie uwzględnia się kwot zwiększeń składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego określonego w art. 173 – 175, uzyskanych w wyniku waloryzacji kwartalnej, o której mowa w art. 25a, przeprowadzonej w celu obliczenia emerytury częściowej.

Natomiast jak stanowi art. 25 ust. 1b ustawy - jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę częściową lub emeryturę na podstawie przepisów art. 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2018 r. poz. 967), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

W przedmiotowej sprawie istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy suma kwot pobranych emerytur winna wynosić 59.529,43 zł, zgodnie z zaskarżoną decyzją, czy powinna być to kwota, o jaką wnosi wnioskodawca, czyli po odjęciu należności nadpłaconych z winy ZUS, z dochodzenia których organ rentowy zrezygnował.

W toku procesu bezspornie ustalono, że suma faktycznie wypłaconych wnioskodawcy emerytur częściowych wyniosła 59.682,92 zł. Od sumy tej organ rentowy dokonał potrącenia nadpłaty w wysokości 153,49 zł za okres od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku. Na tej podstawie, w zaskarżonej decyzji wskazano, jako sumę pobranych emerytur kwotę 59.529,43 zł. Sporne są natomiast kwoty nadpłaty dokonanej z winy ZUS w łącznej kwocie 623,02 zł.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że w licznych decyzjach oraz pismach kierowanych do wnioskodawcy organ rentowy podkreślał, że odstępuje od żądania zwrotu nienależnie wypłaconych świadczeń, gdyż są to kwoty nadpłacone w wyniku błędu organu rentowego.
W konsekwencji, organ rentowy formalnie zaniechał żądania zwrotu nadpłaconych świadczeń, jednakże powołując się na dyspozycję art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach
i rentach z FUS zaliczył je do sumy wypłaconych emerytur częściowych. Tym samym działanie organu rentowego ma wpływ na wysokość wyliczonej emerytury ostatecznej.

W przywołanej argumentacji organ rentowy wskazuje, że na podstawie art. 25 ust. 1b jest on zobowiązany do pomniejszenia podstawy emerytury o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur częściowych. Natomiast przez sumę pobranych emerytur częściowych należy rozumieć kwotę faktycznie uzyskaną.

Powyższa argumentacja nie zasługuje na uwzględnienie. Jak słusznie podkreślił wnioskodawca, powyższy zabieg stanowi ukrytą formę odzyskania wypłaconych nienależnie środków stanowiących nadpłatę. Działanie to nie zasługuje na aprobatę, bowiem organ rentowy wielokrotnie zapewniał odwołującego o odstąpieniu od żądania zwrotu przedmiotowych środków. Tym samym praktyka organu rentowego jest sprzeczna z zajętym w tej kwestii wcześniejszym stanowiskiem. Ponadto, brak jest podstaw, aby stwierdzić że racjonalny ustawodawca, przez użyte w art. 25 ust. 1b sformułowanie „kwot pobranych emerytur” miał na myśli kwoty faktycznie wypłacone, a nie kwoty z tego tytułu należne. Wnioskodawca wielokrotnie próbował również uzyskać rzetelne informacje dotyczące nienależnie wypłaconych środków przede wszystkim w kontekście wpływu nadpłat na wysokość emerytury ostatecznej. Poza powołaniem się na literalne brzmienie art. 25 ust. 1b, organ rentowy nie udzielił w tym zakresie wyczerpującej odpowiedzi. Podkreślano jedynie,
że kwoty nienależnie wypłacone wynikają z błędu ZUS, który odstępuje od żądania ich zwrotu.

W ocenie Sądu Okręgowego, skoro organ rentowy zaniechał żądania zwrotu spornych środków to nieuprawnionym i nieuzasadnionym jest uzyskanie ich zwrotu z innego źródła,
co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Działania organu rentowego nie mają podstawy prawnej, a wnioski wywiedzione z treści art. 25 ust. 1b w zakresie zaliczenia do sumy kwot pobranych emerytur wszelkich wypłaconych faktycznie środków są bezzasadne. Nie ulega bowiem wątpliwości, że dokonane nadpłaty w istocie nie stanowią wypłaty emerytury, lecz są jedynie nienależnie wypłaconymi środkami (których organ rentowy w przypadku zmiany swojego stanowiska w tym zakresie może domagać się zwrotu). Natomiast wypłata nienależnych kwot nastąpiła ze względu na błąd organu rentowego. Ponadto, organ rentowy wykazuje się niekonsekwencją traktując w sposób odmienny nienależnie wypłacone środki za okres od 6 marca 2015 roku do 30 września 2015 roku w wysokości 600,20 zł oraz za okres od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku w wysokości 153,49 zł. W zakresie kwoty 153,49 zł dokonano bowiem stosownego jej potrącenia z sumy pobranych emerytur częściowych. Tym samym organ w przypadku jednej z nadpłat dokonuje potrącenia, zaś w przypadku nadpłaty za inny okres, która dodatkowo wynikała z błędu organu rentowego, nie żąda zwrotu środków, ale dolicza je następnie do sumy pobranych emerytur częściowych. Taki ukryty sposób odzyskania należności, z których dochodzenia organ rentowych samodzielnie zrezygnował, nie zasługuje na akceptacje.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że suma pobranych emerytur wnioskodawcy wynosi 58.906,41 zł. Sąd Okręgowy przyjął bowiem, że jest to suma emerytur należnych, o których stanowi art. 25 ust. 1b ustawy. Natomiast suma emerytur faktycznie otrzymanych przez A. S. w okresie od 6 marca 2015 roku do 10 września 2017 roku wyniosła 59.682,92 zł. Od powyższej kwoty należało odjąć zatem następujące należności w wysokości:

- 600,20 zł ze względu na błędne naliczenie organu rentowego za okres od 6 marca 2015 roku do 30 września 2015 roku, z którego dochodzenia organ rentowy zrezygnował;

- 55,88 zł z tytułu różnicy w wysokości emerytury zaliczkowej w zakresie wysokości świadczeń z decyzji zaliczkowej z dnia 23 października 2015 roku a z decyzji ostatecznej
z dnia 27 września 2017 zł;

- 153,49 zł z tytułu zmiany wysokości emerytury częściowej w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 września 2017 roku.

Ponadto, do sumy pobranych emerytur należało również dodać kwotę 33,06 zł z tytułu przeliczenia wysokości emerytury częściowej w okresie od 1 stycznia 2016 roku do
30 września 2016 roku i powstałej niedopłaty.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k. p. c, zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. do przeliczenia emerytury A. S. od dnia 1 października 2017 roku przy uwzględnieniu sumy kwot pobranych emerytur w wysokości 58.906,41 zł.

K. J.

z/odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn.ZUS