Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 21 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Weronika Szymczuk-Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) (...) Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. T. kwotę 11 177,01 zł (jedenaście tysięcy sto siedemdziesiąt siedem złotych jeden grosz) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 998,57 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1356/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 lipca 2018 r. A. T. wniosła przeciwko (...) (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 20 280,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasadzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dnia 29 listopada 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. nr rej. (...) należący do J. i M. K.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) (...) spółką akcyjną w W.. Poszkodowani zawarli z powódką umowę zlecenia, udzielając powódce stosownego pełnomocnictwa do reprezentowania ich w toku postepowania likwidacyjnego. Nadto dnia 3 grudnia 2017 r. poszkodowani zlecili powódce usługi holowania uszkodzonego pojazdu, a dnia 29 listopada 2017 r. zawarli z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. nr rej. (...), który zwrócili powódce dnia 7 grudnia 2017 r. a następnie zawarli z powódką kolejną umowę najmu pojazdu marki P. nr rej. (...). Ponadto pojazd uszkodzony był do czasu naprawy przechowywany przez powódkę. Powódka dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postepowanie likwidacyjne.

Decyzją z dnia 27 grudnia 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał poszkodowanym odszkodowanie w kwocie 6811,96 zł tytułem kosztów naprawy.

Dnia 28 grudnia 2017 r. poszkodowani zawarli z powódką kolejne zlecenie holowania uszkodzonego pojazdu z parkingu powódki do warsztatu naprawczego.

Decyzją z dnia 23 stycznia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał poszkodowanym dopłatę w kwocie 4334,20 zł.

Dnia 2 marca 2018 r. poszkodowani zwrócili wynajęty od powódki pojazd. Tego samego dnia powódka wystawiła na rzecz poszkodowanych fakturę VAT nr (...) na kwotę 25 907,49 zł tytułem świadczonych usług w postaci najmu pojazdów zastępczych, podstawienia pojazdu, holowania (do siedziby powódki oraz do warsztatu), parkowania w okresie od 3.12.2017 r. do 28.12.2017 r. oraz reprezentacji poszkodowanych w postępowaniu likwidacyjnym.

Również dnia 2 marca 2018 r. poszkodowani zawarli z powódką umowę przelewu wierzytelności przysługującej im w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody z dnia 29 listopada 2017 r. w szczególności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz usług świadczonych przez powódkę.

Powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który decyzją z dnia 3 kwietnia 2018 r. przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 5181,05 zł brutto z czego z tytułu wystawionej faktury Vat kwotę 5086,05 zł. Mimo skierowanego wezwania do zapłaty, pozwana nie znalazła podstaw do zmiany dotychczasowej decyzji.

Nakazem zapłaty z dnia 9 lipca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepianych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż w momencie zgłoszenia szkody przez pełnomocnika poszkodowanych ubezpieczyciel poinformował powódkę o możliwości zorganizowania najmu pojazdu przez ubezpieczyciela oraz akceptowalnych z tego tytułu stawkach, z czego poszkodowani nie skorzystali. Nadto zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu w kwocie 200 zł została znacznie zawyżona, zaś okres najmu pojazdów zastępczych wynoszący łącznie 94 dni został znacznie wydłużony – na etapie sprzeciwu pozwana uznała za zasadny czas 58 dni. Pozwana zakwestionowała zasadność dochodzenia kosztów związanych z holowaniem pojazdu poszkodowanych, podstawieniem i odbiorem pojazdów zastępczych a także kosztem reprezentacji poszkodowanych w postępowaniu likwidacyjnym jako niepozostających w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 29 listopada 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. nr rej. (...) należący do J. i M. K.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniowa na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) (...) spółką akcyjną w W..

Niesporne

Na miejscu zdarzenia pojawił się R. T. (1), który zaproponował J. K. pomoc w załatwianiu wszystkich spraw związanych z wypadkiem i likwidacją szkody, zaproponował też najem pojazdu zastępczego. Pojazd był poszkodowanej potrzebny, gdyż mieszka w K. i często jeździ do G. i do S.. J. K. została poinformowana, że całość usług będzie finansowana z ubezpieczenia o.c. sprawcy, ona sama nie będzie ponosić żadnych kosztów. J. K. nie uzgodniła z R. T. (1) stawek za reprezentację, za parkowanie, za holowanie pojazdu, za wydanie i zwrot pojazdu zastępczego. J. K. mogła przechowywać uszkodzony samochód u siebie na terenie posesji.

Pojazd najpierw został odholowany w ramach ubezpieczenia assistance poszkodowanej do serwisu (...) na ul. (...), następnie firma powódki odholowała go na własny parking przy ul. (...) , a stamtąd po przyjęciu odpowiedzialności przez ubezpieczyciela do serwisu (...) w R.. Zakład naprawczy wybrała firma powódki. Poszkodowanej nie przekazano żadnych cenników usług firmy powódki, poza cennikiem wypożyczenia pojazdu.

Dowód:

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

Poszkodowani dnia 29 listopada 2017 r. udzielili A. T. pełnomocnictwa do reprezentowania ich w postępowaniu likwidacyjnym udzielając jednocześnie zgody do podejmowania czynności związanych z likwidacją szkody a także odbioru należności wypłaconych przez ubezpieczyciela. Nadto poszkodowana J. K. oświadczyła iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT. J. K. oświadczyła również, iż w związku miejscem zamieszkania znajdującym się w K. pojazd zastępczy jest jej niezbędny w celu dojazdu do S..

Dnia 29 listopada 2017 r. J. K. zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. nr rej. (...). W umowie najmu wpisano dobową stawkę najmu w kwocie 295 zł netto oraz po 125 zł netto tytułem podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego.

Dowód:

- pełnomocnictwa z dnia 29 listopada 2017 r. k. 52-55;

- oświadczenia z dnia 29 listopada 2017 r. k. 56-57;

- umowa najmu z dnia 29 listopada 2017 r. k. 18;

- akta szkody 23755850/1 k. 113-647;

- dokumentacja fotograficzna k. 306-314, 366-371, 380, 630-645;

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

Dnia 30 listopada 2017 r. pracownica powódki działając jako pełnomocnik poszkodowanych dokonała telefonicznego zgłoszenia szkody. W toku rozmowy, pełnomocnik poszkodowanych został poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, pełnomocnik poszkodowanych oświadczył, iż poszkodowana jest zainteresowana organizacją najmu pojazdu zastępczego jednakże przy dogodnych warunkach. Oferta najmu miała zostać przesłana na adres w-mail pełnomocnika poszkodowanych. Zgłaszająca nie zgodziła się również na propozycję ugody polegająca na otrzymaniu kwoty 500 zł zamiast zawarcia umowy najmu.

Dowód:

- nagranie rozmowy z dnia 30 listopada 2017 r., płyta CD k. 112a;

Pismem z dnia 1 grudnia 2017 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczeniowej, przesyłając jednocześnie stosowne dokumenty w postaci pełnomocnictwa oraz oświadczeń poszkodowanej.

Dowód:

- pismo z dnia 1 grudnia 2017 r. k. 51,59;

Wiadomością e-mail z dnia 1 grudnia 2017 r. powódka zwróciła się do pozwanej o nadesłanie warunków i regulaminów najmu pojazdów zastępczych dla poszkodowanych oraz o wskazanie czy wypożyczalnie współpracująca z pozwaną oferuje najem pojazdów o wyszczególnionych parametrach jak np. nielimitowany przebieg, brak ograniczeń co do liczby kierowców czy rodzaj ubezpieczenia.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 1 grudnia 2017 r. k. 62;

Dnia 3 grudnia 2017 r. zostało wystawione zlecenie holowania uszkodzonego pojazdu z autostrady (...), na parking przy ul. (...) w S.. Nie zostało ono podpisane przez poszkodowaną.

Dowód:

- zlecenie z dnia 3 grudnia 2017 r. k. 16;

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

- zeznania R. T. (1) k. 689-690;

Poszkodowana zwróciła powódce wynajęty pojazd dnia 7 grudnia 2017 r. i tego samego dnia zawarła z powódką kolejną umowę najmu pojazdu zastępczego marki P. nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 295 zł netto oraz po 125 zł za podstawienie i odbiór pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 29 listopada 2017 r. k. 18;

- umowa najmu z dnia 7 grudnia 2017 r. k. 17;

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

- zeznania R. T. (1) k. 689-690;

Wiadomością e-mail z dnia 8 grudnia 2017 r. pozwana przesłała powódce cennik usług najmu oferowany przez podmiot z nią współpracujący.

Wiadomością e-mail z tego samego dnia powódka przesłała pozwanej ocenę techniczną uszkodzeń pojazdu poszkodowanych.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 8 grudnia 2017 r. k. 63;

- cennik k. 64;

- wiadomość e-mail z dnia 8 grudnia 2017 r. k. 72;

Wiadomością e-mail z dnia 22 grudnia 2017 r. pozwana przesłała powódce cennik oraz instrukcje najmu pojazdu zastępczego. W wiadomości wskazano, że w przypadku wynajmu pojazdu zastępczego z firmy zewnętrznej zasadność najmu, w tym jego długości jest weryfikowana indywidualnie po przedstawieniu faktury za wynajem.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 22 grudnia 2017 r. k. 65-67;

Decyzją z dnia 27 grudnia 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 6811,96 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu marki V. nr rej. (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 27 grudnia 2017 r. k. 37-39;

- potwierdzenie przelewu z dnia 28 grudnia 2017 r. k. 47;

Z datą 28 grudnia 2017 r. wystawiono zlecenie holowania uszkodzonego pojazdu z parkingu przy ul. (...) w S. do (...) w R.. Poszkodowana podpisała zlecenie. W zleceniu nie wskazano kwoty za holowanie, wpisano jedynie „z oc sprawcy”.

Dowód:

- zlecenie z dnia 28 grudnia 2017 r. k. 15;

Wiadomością e-mail z dnia 5 stycznia 2018 r. powódka przesłała pozwanej fotografie dodatkowych uszkodzeń pojazdu wraz z kalkulacją celem akceptacji.

Wiadomością e-mail z tego samego dnia, powódka przesłała pozwanej dodatkowe zdjęcia uszkodzonej tylnej ramy pojazdu.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 stycznia 2018 r. k. 72;

- wiadomość e-mail z dnia 5 stycznia 2018 r. k. 73;

- zeznania świadka R. W. k. 687v.-688;

Wiadomością e-mail z dnia 10 stycznia 2018 r. pozwana przesłała powódce instrukcje najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 10 stycznia 2018 r. k. 69-71;

Wiadomością e-mail z dnia 10 stycznia 2018 r. powódka zwróciła się o pozwanej o weryfikację nadesłanej dnia 5 stycznia 2018 r. kalkulacji naprawy i jej akceptację.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 stycznia 2018 r. k. 74;

- zeznania świadka R. W. k. 687v.-688;

Wiadomością e-mail z dnia 15 stycznia 2018 r. pozwana przesłała powódce zweryfikowany kosztorys warsztatowy.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 15 stycznia 2018 r. k. 75;

Decyzją z dnia 23 stycznia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 4334,20 zł tytułem dalszego odszkodowania w związku z kosztem naprawy pojazdu.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 23 stycznia 2018 r. k. 40-42;

- potwierdzenie przelewu z dnia 25 stycznia 2018 r. k. 48;

Wiadomością e-mail z dnia 29 stycznia 2018 r. warsztat naprawczy poinformował powódkę, iż w dalszym ciągu nie zgromadzono wszystkich części niezbędnych do naprawy pojazdu poszkodowanych, wobec czego naprawa zostanie wstrzymana.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 29 stycznia 2018 r. k. 76;

- zrzut ekranu dokutemu zamówienia k. 77;

Wiadomością e-mail z dnia 30 stycznia 2018 r. powódka poinformowała pozwaną, iż po przeprowadzeniu kolejnych pomiarów geometrii tylnej belki konieczna jest jej wymiana.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 30 stycznia 2018 r. k. 78;

Wiadomością e-mail z dnia 5 lutego 2018 r. serwis zwrócił się do pozwanej o pilne przeprowadzenie dodatkowych oględzin w związku z ujawnionymi a niezaakceptowanymi przez pozwaną uszkodzeniami tylnej belki.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 lutego 2018 r. k. 478-479;

- dokumentacja fotograficzna k. 569-579;

Mailem z 6.02.2018 r. warsztat poinformował powódkę, że naprawia pojazd wg akceptacji ubezpieczyciela, lecz ława tył będzie krzywa; jeśli klient dopłaci i sam będzie dochodził sowich praw, to warsztat ją wymieni, w przeciwnym razie brak akceptacji uniemożliwia wymianę. Powódka w odpowiedzi poprosiła o wymianę ławy na swoją odpowiedzialność, wskazała, że odwoła się i zleci własne oględziny.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 6 lutego 2018 r, k. 79;

Wiadomością e-mail z dnia 6 lutego 2018 r. powódka przesłała pozwanej skan pomiarów z uzasadnieniem technicznym wnosząc o wskazanie przyczyny ciągłego kwestionowania tych pomiarów.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 6 lutego 2018 r. k. 80;

Wiadomością z dnia 12 lutego 2018 r. serwis zwrócił się do pozwanej z prośbą o ponowną analizę wymiany tylnej ławy albowiem pomiary jak i fotografie pokazywały krzywą jak i przyczynę uderzania tłumika.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 12 lutego 2018 r. k. 442;

- dokumentacja fotograficzna k. 443-449;

Wiadomością e-mail z dnia 15 lutego 2018 r. serwis zwrócił się do pozwanej o ponowną kalkulację kosztów w związku z przeprowadzeniem dodatkowych oględzin.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 15 lutego 2018 r. k. 426-427;

- dokumentacja fotograficzna k. 436-441;

Wiadomością e-mail z dnia 23 lutego 2018 r. serwis przesłał pozwanej kalkulacje naprawy z dodatkiem obejmującym koszt wymiany tylnego tłumika w związku ze stwierdzonymi jego uszkodzeniami podczas prac montażowych.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 23 lutego 2018 r. k. 395;

Dnia 22 lutego 2018 r. sporządzono kalkulację naprawy pojazdu marki V. nr rej (...) na kwotę 26 131,50 zł.

Dowód:

- kalkulacja naprawy z dnia 22 lutego 2018 r. k. 29-36;

- dokumentacja fotograficzna k. 306-314;

Decyzją z dnia 28 lutego 2018 r. pozwana przyznała powódce dalsze odszkodowanie w kwocie 1729,49 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu poszkodowanych.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 28 lutego 2018 r. k. 43-44;

- potwierdzenie przelewu z dnia 2 marca 2018 r. k. 49;

Wiadomością e-mail z dnia 28 lutego 2018 r. serwis naprawczy zwrócił się do pozwanej o weryfikację kalkulacji z dnia 23 lutego 2018 r.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 28 lutego 2018 r. k. 285-286;

Dnia 2 marca 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. wystawiła na rzecz ubezpieczyciela fakturę VAT nr (...) na kwotę 26 131,20 zł brutto tytułem naprawy pojazdu marki V. nr rej. (...).

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 26-27;

Dnia 2 marca 2018 r. poszkodowana zwróciła powódce wynajęty pojazd marki P. nr rej. (...). Tego samego dnia powódka wystawiła na rzecz poszkodowanych fakturę VAT nr (...) na kwotę 25 907,49 zł brutto tytułem świadczonych przez powódkę usług. Na wskazaną kwotę, składały się kwoty:

- 307,50 zł brutto tytułem reprezentacji poszkodowanych w postępowaniu likwidacyjnym;

- 585,48 zł (476 zł netto) tytułem holowania pojazdu na parking przy ul. (...) w S.;

- 1151,28 zł brutto (936 zł netto) tytułem parkowania pojazdu poszkodowanych przez okres od 3 do 28 grudnia 2017 r.- 26 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 36 zł netto;

- 153,75 zł brutto (125 zł netto) tytułem podstawienia pojazdu zastępczego w dniu 29 listopada 2017 r.;

- 2214 zł brutto (1800 zł netto) tytułem najmu pojazdu zastępczego marki R. nr rej. (...) przez okres 9 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł netto;

- 20 910 zł brutto (17 000 zł netto) tytułem najmu pojazdu zastępczego marki P. nr rej. (...) przez okres 85 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł netto;

- 585,48 zł brutto (109,48 zł netto) tytułem holowania pojazdu poszkodowanych z parkingu przy ul. (...) w S. do serwisu (...) w R..

Zarówno wydanie jak i zwrot pojazdu zastępczego odbyło się przy ul. (...) w S., w siedzibie firmy powódki.

Na fakturze poszkodowana napisała „Potwierdzam wykonanie zleconych usług zawartych w fakturze wg ustalonych uprzednio stawek”. Taką adnotację poleciła jej napisać pracownica powódki.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 7 grudnia 2017 r. k. 17;

- faktura VAT nr (...) k. 12-13;

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

Dnia 2 marca 2018 r. poszkodowani zawarli z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przenieśli na rzecz powódki wierzytelność przysługująca im z tytułu zdarzenia z dnia 29 listopada 2017 r. w szczególności tytułem kosztu świadczonych usług przez powódkę wskazanych w fakturze VAT nr (...).

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 2 marca 2018 r. k. 10;

- zawiadomienie o cesji z dnia 2 marca 2018 r. k. 11;

- zeznania świadka J. K. k. 688-689;

Dnia 2 marca 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w a O. wystawiła na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 95 zł tytułem kosztu badania technicznego po kolizji.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 250;

- zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym k. 252-253;

Wiadomością e-mail z dnia 5 marca 2018 r. powódka zgłosiła wierzytelność ubezpieczycielowi sprawcy szkody, wzywając jednocześnie do zapłat należności wynikającej z faktury VAT nr (...).

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 marca 2018 r. k. 14;

- wezwanie do zapłaty z dnia 5 marca 2018 r. k. 59;

Wiadomością e-mail z dnia 19 marca 2018 serwis zwrócił się do pozwanej o dopłatę odszkodowania w związku z wystawioną fakturą VAT.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 19 marca 2018 r. k. 285;

Decyzją z dnia 30 marca 2018 r. towarzystwo ubezpieczeń przyznało powódce dopłatę odszkodowania w kwocie 13 255,55 zł tytułem kosztu naprawy uszkodzonego pojazdu wskazanego w fakturze VAT nr (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 30 marca 2018 r. k. 45-46, 232-233;

- potwierdzenie przelewu z dnia 4 kwietnia 2018 r. k. 50;

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy, przyznał odszkodowanie w kwocie 5181,05 zł, uznając za uzasadniony koszt dwukrotnego holowania pojazdu poszkodowanych w kwocie 455,10 zł, koszt parkowania pojazdu w kwocie 155,75 zł, koszt najmu pojazdu zastępczego w kwocie 4477,20 zł oraz koszt badania technicznego pojazdu po naprawie w kwocie 95 zł, z czego na rzecz powódki przypadła łączna kwota 5086,05 zł.

Ubezpieczyciel sprawcy zweryfikował pozycje wskazane w fakturze powódki, uznając za uzasadniony koszt holowania w kwocie 125 zł netto (153,75 zł brutto) z miejsca szkody na parking, zaś z parkingu do serwisu do kwoty 245 zł netto (301,35 zł brutto) przy uwzględnieniu ryczałtu miejskiego do 25 km oraz stawki 4,80 zł za każdy dodatkowy kilometr, uwzględniając odległość wynoszącą 50 km.

Natomiast w zakresie kosztu parkowania, ubezpieczyciel zweryfikował okres parkowania pojazdu poszkodowanych do 5 dni, przy zweryfikowanej stawce dobowej w kwocie 30,75 zł netto. Co do kosztów najmu pojazdu zastępczego, ubezpieczyciel zweryfikował dobową stawkę najmu do kwoty 140 zł netto, uznając za uzasadniony okres najmu 26 dni tj. uwzględniający czas oczekiwania na oględziny oraz kalkulację – 9dni, czas niezbędny na weryfikację kalkulacji- 10 dni a także 7 dni tytułem technologicznego czasu naprawy.

Ubezpieczyciel odmówił uznania pozostałych należności wynikających z wystawionej faktury.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 3 kwietnia 2018 r. k. 19-21, 222-224;

- potwierdzenie przelewu z dnia 4 kwietnia 2018 r. k. 22;

Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 r. powódka odwołała się od decyzji pozwanej, wzywając pozwana do zapłaty pozostałej części odszkodowania w kwocie 20 000 zł

Dowód:

- pismo z dnia 18 kwietnia 2018 r. k. 60-61, 209-212;

- wiadomość e-mail z dnia 18 kwietnia 2018 r. k. 84, 213;

Decyzją z dnia 8 maja 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody odmówił zmiany dotychczasowej decyzji w sprawie, odmawiając wypłaty dalszego odszkodowania.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 8 maja 2018 r. k. 23-24, 207-208;

Pracownik warsztatu B. R. W. wystawił dokument pn. harmonogram naprawy pojazdu Golf (…). Wskazano w nim, że dnia 4 stycznia 2017 r. przyjęto pojazd poszkodowanych do naprawy i otwarto zlecenie, 5.01.2017 r. wysłano kalkulację do akceptacji, 10.01.2017 r. wysłano ponaglenie o akceptację, 15.01.2017 r. nastąpiła niepełna akceptacja, 18.01.2017 r. przesłano informację o kwocie bezspornej, 19.01.2017 r. zamówiono części, 29.01.2017 r. po dokonaniu pomiarów serwis ponownie wniósł o pełną akceptację w tym belki zawieszenia tył, 4.02.2017 r. ponaglenie w sprawie akceptacji wysłał B., 5.02.2017 r. pomimo wysłania pomiarów brak akceptacji, 6.02. (...). informacja od powódki, by na jej odpowiedzialność naprawiać auto z wymianą ławy, 6.02.2017 r. wprowadzono auto w cykl naprawczy, 8.02.2017 r. wezwano na oględziny dodatkowe, 14.02.2017 r. nastąpiły oględziny w serwisie, 14.02.2017 r. zamówiono dodatkowe części po oględzinach i słownej akceptację

Dowód:

- harmonogram naprawy k. 25;

- zeznania świadka R. W. k. 687v.-688;

Uzasadniony czas wynajmu pojazdu zastępczego trwał przez 89 dni kalendarzowych. Bezzasadna była jedynie zwłoka pomiędzy przyjęciem przez pozwaną odpowiedzialności za szkodę a dostarczeniem pojazdu do serwisu naprawczego (5 dni). Pozostałe opóźnienie w realizacji naprawy zostały spowodowane przez pozwaną, w szczególności przez bezzasadną odmowę akceptacji wymiany tylnej belki, w sytuacji, gdy zarówno zdjęcia jak i pomiary wykazywały konieczność jej wymiany.

Stawki za wynajem aut z segmentu C, jak samochód uszkodzony i wynajęte w końcu 2017 r. na (...) rynku lokalnym na okres ponad 14 dni, przy zniesionym udziale własnym w szkodach wynosiły w opcji bez limitu kilometrów 130-214 zł netto/doba, średnio 168 zł netto/doba. Natomiast w opcji z limitem kilometrów 110-164 zł netto/doba, średnio 143 zł netto.

Zastosowana przez powódkę przy rozliczeniu kosztów najmu stawka odpowiadała najwyższym stawkom stosowanym ówcześnie przy wynajmie pojazdów zastępczych z segmentu C w opcji bez limitu kilometrów przebiegu, ale mieściła się w ich przedziale. Stawka ta z kolei była wyższa od stosowanych w opcji z limitem kilometrów.

Brak jest podstaw do różnicowania stawek za najem pojazdów zastępczych z uwagi na sposób płatności, zapłata gotówkowa czy bezgotówkowa. Co do zasady przy najmie wynoszącym ponad 7 dni, podstawienie i odbiór pojazdu zastępczego jest darmowy. Jedynie niektóre podmioty pobierają opłatę za tę usługę w wysokości nie przekraczającej 50 zł netto.

Ryczałtowy koszt usługi holowania w granicach miasta wraz z jego załadunkiem i rozładunkiem zawiera się i zawierał w 2017 r. w przedziale od około 100-180 zł brutto, czyli 80-150 zł netto. W przypadku holowania pojazdu poza granice miasta, cena holowania mogła być wyższa, ale nie więcej niż dwukrotnie, wobec czego nie przekraczała 300 zł netto.

Zastosowana przez powódkę należność za holowanie w kwocie 476 zł netto została znacznie zawyżona, ponad trzykrotnie w przypadku holowania w granicach miasta, a o ponad 50% w przypadku holowania do serwisu naprawczego w R..

Ceny przechowywania samochodu osobowego na parkingu strzeżonym w firmach działających na rynku lokalnym zawierają się obecnie i zawierały się w 2017 r. w przedziale 18-20 zł/doba brutto, czyli około 15-16 zł netto/doba netto, przy krótszym okresie parkowania. Natomiast abonament miesięczny wówczas kosztował 120-150 zł brutto, czyli około 98-122 zł netto. Zastosowana przez powódkę w fakturze stawka w wysokości 36 zł/doba netto przez łącznie 26 dni została prawie dwukrotnie zawyżona w stosunku do cen stosowanych na innych parkingach.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 695-711, 749

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwanego łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, podstawienia pojazdu, holowania, parkingu pojazdu uszkodzonego, a także kosztów obsługi prawnej, pomniejszonych o częściową wypłatę odszkodowania ubezpieczyciela poszkodowanego tj. kwoty 20 280,24 zł brutto. Z faktury wystawionej tytułem powyższych usług pozwana uwzględniła następujące pozycje: najem pojazdu zastępczego przez pozwanego za okres 29 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 111,50 zł netto+50% VAT, koszt holowania pojazdu po szkodzie – 153,75 zł w obrębie miasta i 301,35 zł poza miasto, koszt parkowania pojazdu 972,66 zł (30,08 zł +50%VAT (3,45zł) przez okres 29 dni.)

Powódka jest legitymowana czynnie na podstawie zawartej z poszkodowaną umowy cesji wierzytelności. Stosownie do treści art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tej normy wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował okoliczności, iż co do zasady obciąża go odpowiedzialność odszkodowawcza z tytułu najmu dwóch pojazdów zastępczych oraz opłaty za parking.

Pozwany zarzucił jednak, iż dotychczas wypłacone kwoty w pełni zaspokoiły roszczenie strony powodowej. Wskazano, że uzasadnionym okresem najmu i parkowania był okres 58 dni, wszystkie stawki w wystawionych przez powódkę fakturach zostały zawyżone, zaś część usług nie pozostaje w związku ze zdarzeniem. Wskazano też, że pozwana oferowała najem pojazdu zastępczego w kwocie do 100 zł netto. Zarzuty pozwanego okazały się w przeważającej mierze uzasadnione, z wyjątkiem dotyczących czasu trwania najmu pojazdu zastępczego.

Jeśli idzie o reprezentację w postepowaniu likwidacyjnym i parking dla pojazdu po kolizji, to z zeznań poszkodowanej wynika, iż nie zawarła ona w tym zakresie żadnej umowy, jako że nie były jej przedstawione żadne stawki dotyczące rzekomych „usług” powódki. Powódka nie dysponuje też pisemnym zleceniem „świadczenia usług” reprezentacji czy umową o przechowanie pojazdu. Zeznania poszkodowanej są w tej mierze jednoznaczne – nie przedstawiono jej żadnych stawek, a więc nie mogła ona ich zaakceptować. Następcze złożenie podyktowanego przez pracownicę powódki oświadczenia na fakturze, że usługi wykonano, a stawki są zgodne z ustalonymi uprzednio, nie zmienia oceny w tej kwestii, skoro z w pełni wiarygodnych zeznań poszkodowanej wynika, że po prostu podpisywała ona żądane od niej dokumenty, będąc jednocześnie zapewnianą, że nie ponosi żadnych kosztów. Niezależnie od tego, wskazać trzeba, że nie został wykazany normalny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem a usługami takimi jak obsługa prawna i parkowanie.

W kwestii kompensacji w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych poniesionych na etapie postępowania przesądowego kosztów zastępstwa poszkodowanego przez pełnomocnika wobec zakładu ubezpieczeń wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 roku wydanej w sprawie III CZP 75/11 (OSNC 2012 nr 7- 8. poz. 81). W powołanej uchwale Sąd Najwyższy wskazał, że uzasadnione i konieczne koszty pomocy świadczonej przez osobę mającą niezbędne kwalifikacje zawodowe, poniesione przez poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym prowadzonym przez ubezpieczyciela, mogą w okolicznościach konkretnej sprawy stanowić szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy wskazał, że postępowanie likwidacyjne stanowi wewnętrzne postępowanie ubezpieczyciela. Jego celem jest wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności tego zakładu lub innego podmiotu oraz określenia wysokości odszkodowania (art. 14 ust. 2 i ust. 4 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych). Postępowanie powoduje zawiadomienie o szkodzie, którego może dokonać poszkodowany lub uprawniony. Do obowiązków osoby występującej z roszczeniem należy przedstawienie zakładowi ubezpieczeń, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu lub Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych posiadanych dowodów dotyczących zdarzenia i szkody oraz ułatwienie im ustalenia okoliczności zdarzenia i rozmiaru szkód (art. 16 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych). Zawiadamiając o powstaniu szkody poszkodowany może także określić rozmiar swoich roszczeń, wówczas ubezpieczyciel ma obowiązek poinformować go na piśmie w terminie przewidzianym na rozpatrzenie sprawy nie tylko o odmowie wypłaty odszkodowania, ale także o przyczynach nieuwzględnienia zgłoszonego roszczenia w całości (art. 14 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych), wskazując na okoliczności oraz podstawy prawną podjętej decyzji, jak również na powody, które spowodowały, że odmówił wiarygodności okolicznościom dowodowym podniesionym przez osobę zgłaszającą roszczenie. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy minimalny obowiązek poszkodowanego to zawiadomienie o szkodzie i przedstawienie posiadanych dowodów. W interesie poszkodowanego leży jednak także sformułowanie roszczeń, jakie kieruje w związku ze zdarzeniem szkodzącym. Ocena, czy tego rodzaju czynności wymagają udziału profesjonalnego pełnomocnika nie wypada jednoznacznie, zależy bowiem od wielu okoliczności, przede wszystkim od tego jakie szkody spowodował wypadek komunikacyjny: inny jest stopień komplikacji związanych z zgromadzeniem dowodów, kiedy doszło jedynie do uszkodzenia pojazdu, inny kiedy wypadek spowodował szkody na osobach albo nawet ich śmierć. Różnica nie ogranicza się tylko do zakresu potrzebnej wiedzy przy formułowaniu roszczeń, ale może dotyczyć także fizycznej zdolności poszkodowanego do prowadzenia spraw związanych z dochodzeniem roszczeń. Mogą wystąpić przypadki, w których osobiste uczestnictwo poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym wiązać się będzie z większymi kosztami (utrata zarobków, dojazd) niż powierzenie tych czynności odpłatnie pełnomocnikowi. Sąd Najwyższy podkreślił, że odwołanie się do kazuistyki skłania do ostrożności w formułowaniu stanowczych ocen, że w każdym wypadku skorzystanie z pomocy pełnomocnika - specjalisty pozostaje z wypadkiem w związku przyczynowym, który może być uznany za adekwatny. Samo dążenie do wygody i ujęcia obowiązków poszkodowanemu nie uzasadnia takiego związku, gdyż niedogodność stanowi dolegliwość o charakterze niemajątkowym, nie podlegającą reżimowi odszkodowawczemu. W normalnym związku pozostaje natomiast sięgnięcie po pomoc prawna w okolicznościach, w których stan zdrowia, kwalifikacje osobiste lub sytuacja życiowa poszkodowanego usprawiedliwiają stanowisko o niezbędności takiej pomocy w celu sprawnego, efektywnego i ekonomicznie opłacalnego przebiegu postępowania likwidacyjnego.

W niniejszej sprawie żadne z powoływanych wyżej okoliczności nie zostały wykazane. Sprawa nie miała charakteru nietypowego, właścicielka pojazdu nie ucierpiała w zdarzeniu, jest to emerytowana nauczycielka, wobec czego trudno zakładać, by zgłoszenie szkody przerastało jej możliwości. W tej sytuacji udział pełnomocnika nie był niezbędny, by zapewnić ochronę praw poszkodowanego.

Jeśli idzie o koszt parkowania, to z zeznań poszkodowanej wynika nie tylko to, że nie uzgodniono z nią żadnej stawki za parkowanie, ale i to, że to nie ona zdecydowała o przechowaniu pojazdu na parkingu strzeżonym powódki. Była to decyzja samej powódki, w dodatku nieuzasadniona okolicznościami sprawy, skoro poszkodowana mogła przechowywać pojazd u siebie, nie generując żadnych kosztów. Z tego względu w kwocie zasądzonej na rzecz powoda nie ujęto ani kosztów reprezentacji ani kosztów parkowania.

Kolejną pozycją na fakturze powódki są koszty holowania. W tym zakresie wskazać należy, że bezspornie takie holowanie się odbyło, jednak również nie uzgodniono z poszkodowaną żadnych stawek. Brak jest podstaw do tego, by przyjmować stawkę narzuconą jednostronnie w fakturze przez powódkę. Jednocześnie pozwana wypłaciła już koszt holowania, a wypłacone kwoty mieszczą się w podanych przez biegłego przedziałach kosztów holowania w mieście i poza nim, wobec czego nie ma podstaw do uznania, że z tytułu holowania należy się powódce jakakolwiek dopłata.

Kolejną opłatą, która w ocenie Sadu jest niezasadna, jest opłata za podstawienie pojazdu. Wprawdzie opłata taka figuruje na podpisanej przez poszkodowaną umowie, jednakże z zeznań poszkodowanej wynika, iż samochód wydano jej na ul. (...), a więc tam, gdzie siedzibę ma powódka. Kwestia ewentualnego przestawienia pojazdu z ul. (...) (gdzie zgodnie z zeznaniami R. T. mieści się parking powódki) jest kwestią wewnętrznej logistyki w przedsiębiorstwie powódki i nie ma podstaw do uznania, że miało miejsce podstawienie samochodu, podczas gdy faktycznie pojazd odbierany był i zdawany w siedzibie powódki.

Co do czasu wynajmu pojazdu zastępczego, Sąd oparł się głównie na opinii biegłego, a także dokumentach z postępowania likwidacyjnego, obrazujących wymienianą z ubezpieczycielem korespondencję. Z dowodów tych wynika, że czas trwania naprawy został znacznie wydłużony poza czas technologiczny naprawy niemal wyłącznie z przyczyn leżących po stronie ubezpieczyciela, który najpierw w ogóle nie przyjmował odpowiedzialności za zdarzenie, a potem, mimo przedstawiania zdjęć i pomiarów geometrycznych nie godził się na wymianę kluczowej dla bezpieczeństwa pojazdu części. Pozwana podnosiła w tym zakresie, że zarówno oczekiwanie na przyjęcie odpowiedzialności jak i oczekiwanie na pełną akceptację kosztorysu nie było uzasadnione. Powstaje jednak pytanie, dlaczego pozwana nie zapewniła o przyjęciu swojej odpowiedzialności niezwłocznie, skoro sprawca wypadku był znany i nie było sporu co do jego winy. Podobnie należy zapytać, dlaczego pozwana mimo kilkukrotnego przesyłania wyników pomiarów geometrii pojazdu nie godziła się na wymianę tylnej belki. Pozwana oczekując, że poszkodowany w takiej sytuacji mimo wszystko zleci naprawę na własny koszt wymaga więcej od poszkodowanego niż od siebie. Likwidacja szkody w terminie 30 dni nie jest prawem ubezpieczyciela, lecz obowiązkiem, wynikającym z ustawy, a czynności ubezpieczyciela powinny być podejmowane bez zbędnej zwłoki, zgodnie z posiadanym materiałem dowodowym. Kwestionowanie odpowiedzialności czy zakresu naprawy mimo posiadania bezspornych dowodów jest zachowaniem dalece nielojalnym i Sąd nie widzi podstaw do tego, aby konsekwencje takiego postępowania przerzucać na poszkodowanego, nakładając nań obowiązek wykładania własnych środków na naprawę, a następnie procesowania się z ubezpieczycielem o ich odzyskanie. Dodać trzeba, że w sprawie nie chodziło o drobną naprawę za kilkaset złotych, kiedy to takie postępowanie mogłoby zostać uznane za uzasadnione w zestawieniu z kosztem generowanym przez wynajem. Koszt naprawy wyniósł ostatecznie ponad 26.000 zł, trudno zatem wymagać od poszkodowanej, aby zlecała naprawę, nie mając pewności co do tego, czy jej koszt zostanie pokryty. Wobec tego Sąd uznał, że jedyny nieuzasadniony czas zwłoki, to wskazany przez biegłego czas między przyjęciem odpowiedzialności przez ubezpieczyciela, a wstawieniem pojazdu do warsztatu – 5 dni. Oznacza to, że uzasadniony czas najmu wynosi 89 dni.

Ostatnią kwestią do omówienia jest zastosowana w rozliczeniu najmu stawka. Powódka ostatecznie wystawiła fakturę przy zastosowaniu stawki 170 zł netto. Na umowie widnieje inna stawka (wyższa). Pozwana natomiast zarzuciła, że zaoferowała poszkodowanej najem wg stawki niższej i wg takiej stawki najem winien być rozliczony.

W judykaturze utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 i wskazane w jej uzasadnieniu orzecznictwo), zaś poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatów oferujących najniższe ceny prac naprawczych. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy poszkodowanemu zarzucić można naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 k.c. obowiązku współpracy z dłużnikiem, lub działanie sprzeczne z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym poszkodowany jest zobowiązany zapobieżeniu zwiększenia się szkody, a więc sytuacja, w której poszkodowany świadomie lub przez niedbalstwo wybrał zakład oferujący usługi w zawyżonych cenach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99). To samo odnieść należy do obowiązku poszukiwania najtańszego najmu. Jednakże w stacji, gdy poszkodowany ma możliwość wypożyczenia pojazdu od podmiotu współpracującego z ubezpieczycielem, bez konieczności ponoszenia własnych opłat, powinien z takiej oferty skorzystać, o ile nie istnieją racjonalne względy uzasadniające odmowę. W przeciwnym razie bowiem poszkodowanemu można postawić zarzut przyczynienia się do zwiększenia szkody. Powstaje zatem pytanie, czy pozwana w niniejszej sprawie rzeczywiście zaoferowała poszkodowanej najem pojazdu zastępczego na warunkach równie dogodnych, co powódka.

W trakcie telefonicznego zgłoszenia szkody padło wyłącznie pytanie, czy poszkodowany będzie zainteresowany najmem pojazdu zastępczego, a po odpowiedzi, że taki pojazd już jest wynajmowany – informacja o stawkach uznawanych przez ubezpieczyciela w razie wynajmu. Taka informacja w żadnym razie nie może być utożsamiana z ofertą zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela. Dodać trzeba, że pełnomocnik poszkodowanej zwrócił się o szczegółową ofertę wynajmu, dopytując w szczególności, czy poszkodowanej służy samochód zastępczy mimo, że zakład ubezpieczeń nie przyjął odpowiedzialności za szkodę. Zamiast konkretnej odpowiedzi zakład ubezpieczeń przesłał standardową tabelę stawek oraz wymijającą informację, że długość trwania najmu będzie weryfikowana na podstawie faktury. Trudno uznać takie dane za ofertę wynajmu korzystną dla poszkodowanej, która potrzebowała pojazdu na cały czas, kiedy uniemożliwiono jej użytkowanie własnego pojazdu. Skoro pozwany w toku postępowania likwidacyjnego uznał roszczenie tylko za najem pojazdu przez okres 26 dni, to w ocenie Sądu również propozycja najmu pojazdu miała być nakierowana na tak krótki okres. Propozycja ta nie dawała więc pewności korzystania z pojazdu przez cały okres rzeczywistej naprawy. W tej sytuacji skorzystanie z oferty powódki nie może być uznane za nieusprawiedliwione. Nie oznacza to jednak, że rekompensacie powinien podlegać koszt wyliczony wg stawki wskazanej przez powódkę (170 zł netto). Nie jest to stawka wskazana w umowie, lecz stawka jednostronnie przyjęta przez powódkę. Z opinii biegłego wynika jednocześnie, że jest to stawka wyższa od średnich stawek rynkowych za wynajem tego typu samochodu z limitem kilometrów, zaś w sprawie nie wykazano, by poszkodowana potrzebowała pojazdu bez takiego limitu. Z kolei stawka wskazana w umowie (295 zł) jest stawką rażąco odbiegającą od stawek rynkowych. Skoro jednak powódka sama nie uznaje za właściwą stawki wskazanej w umowie, to brak jest podstaw do tego, by przyjąć, że to właśnie stawka przyjęta w fakturze powinna być zastosowana, gdy nadal jest ona wyższa niż średnia rynkowa. Jednocześnie Sąd nie podziela argumentacji strony powodowej co do tego, że fakt pokrywania kosztów najmu pojazdu zastępczego z ubezpieczenia sprawcy, a więc po długim nieraz okresie od zrealizowania najmu usprawiedliwia podwyższanie stawek. Trzeba bowiem dostrzec, że czas otrzymania płatności jest konsekwencją przyjętego przez powódkę modelu biznesowego – pozyskuje ona klientów dzięki zapewnieniom, że nie będą musieli za nic płacić, w przeciwnym razie zapewne klienci skorzystaliby z innych, tańszych wypożyczalni – taki jest bowiem wzorzec postępowania racjonalnego uczestnika obrotu, który za usługę płaci z własnych środków. W tej sytuacji rację ma biegły, iż stawki zawarte w cennikach czy umowach podsuwanych klientom do podpisu nie są stawkami rynkowymi, nie weryfikuje ich bowiem mechanizm popytu i podaży. Spostrzeżenia te można zresztą odnieść do wszystkich tzw. usług dodatkowych, jakie powódka rzekomo „oferuje” – np. reprezentacja w postępowaniu likwidacyjnym nie powinny być w ogóle dodatkowo płatna, skoro to dzięki obietnicy załatwienia wszystkich formalności powódka pozyskuje klientów. Z powyższych względów Sąd przyjął, iż najem winien być rozliczony wg stawki wskazanej przez biegłego jako średnia dla najmu pojazdu z limitem kilometrów, tj. 143 zł netto. Przy 89 dniach najmu daje to kwotę 15654,21 zł, z czego pozwana zapłaciła 4477,20 zł, do zapłaty pozostaje zatem 11177,01 zł. W pozostałym zakresie powództwo podlega oddaleniu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu – zgłoszenie należności za najem nastąpiło 5.03.2018 r., zatem po 14 dniach odszkodowanie powinno być zapłacone.

Stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach, opinii biegłego i zeznań przesłuchanych w sprawie osób, z wyjątkiem R. T.. Jego zeznania są niewiarygodne w zakresie, w jakim dotyczą przedstawiania poszkodowanej wszystkich cenników na usługi, czy przedstawiania na miejscy zdarzenia informacji o cenach przekazywanych usług. Zeznania te pozostają w jaskrawej sprzeczności z zeznaniami poszkodowanej, która kilkukrotnie i z wielką pewnością powtórzyła, że była informowana, że całość należności opłaci ubezpieczyciel, nie przekazano jej żadnych stawek poza tymi, które ujęto w umowie najmu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie normy zawartej w art. 100 k.p.c., zgodnie z którą w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Strona powodowa wygrała sprawę w 55 %, natomiast strona pozwana w 45%.

Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 1015 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową 3617 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 787,20 zł, co daje kwotę 5419,20 zł, z czego 55 % to 2980,56 złotych. Koszty poniesione przez pozwaną to opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 3600 złotych oraz koszt sporządzenia opinii 787,20zł, co daje kwotę 4404,20 złotych, z czego 45% to 1981,99 złotych. Pomniejszenie kosztów powódki (2980,56 zł) o koszt pozwanej (1981,99 złotych) oznacza, że pozwana winna zwrócić powódce 998,57 złotych.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)