Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 23 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko (...) (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) (...) w W. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. kwotę 6396,00 zł (sześć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 lipca 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1522,83 zł (jeden tysiąc pięćset dwadzieścia dwa złote osiemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1384/18

(...)

Pozwem z dnia 3 lipca 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wniosła przeciwko (...) (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 21869,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 3 lipca 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dnia 12 sierpnia 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki V. nr rej. (...), należącego do W. G. (1). Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) (...) spółką akcyjną w W..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Dnia 27 listopada 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki A. (...) nr rej (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 319,80 zł netto na czas naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego. Jednocześnie poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przeniósł na rzecz powódki wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 12 sierpnia 2017 r. w stosunku do (...) (...) spółki akcyjnej w W., w szczególności tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Najem trwał do 17 lutego 2018 r., z tego tytuły powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 26 543,40 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego A. (...) nr rej. (...) przez okres 83 dni przy dobowej stawce najmu 319,80 zł netto.

Powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, przyznając odszkodowanie w kwocie 1968 zł. Na skutek złożonego odwołania przez powoda dnia 9 maja 2018 r. ubezpieczyciel przyznał dopłatę w kwocie 2706 zł. Łączna kwota odszkodowania wyniosła 4674 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 13 lipca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, iż powódka nie wykazała konieczności najmu, zaś okres najmu został niezasadnie wydłużony, gdyż w ocenie pozwanej technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 6 dni. Nadto stawka najmu zastosowana przez powódkę została znacznie zawyżona i nie odpowiada realiom rynkowym stawek najmu oferowanych przez inne podmioty.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 12 sierpnia 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do W. G. (1) pojazd marki V. nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) (...) spółką akcyjną w W..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Pojazd po zdarzeniu był użytkowany.

Niesporne

W dniu 15.09.2017 r. poszkodowany podpisał zlecenie naprawy pojazdu dla (...) serwisu (...) w S.. W zleceniu wskazano, że aby uniknąć kosztów poszkodowany nie wyraża zgody na przystąpienie do naprawy przed przyjęciem przez ubezpieczyciela odpowiedzialności jak również przed wydaniem decyzji o wypłacie odszkodowania. Jednocześnie poszkodowany zobowiązał się uregulować różnicę między należnością za naprawę, a wypłaconym przez ubezpieczyciela odszkodowaniem.

W tym dniu poszkodowany oddał swój pojazd do warsztatu i otrzymał auto zastępcze.

Dowód:

- zlecenie naprawy k. 150 akt szkody

- zeznania świadka W. G. (1) k. 112;

Dnia 23 października 2017 r. sporządzono kalkulację naprawy pojazdu marki V. nr rej. (...), w której koszt naprawy ustalono na kwotę 19 028 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 23 października (...). k. 24-31;

Umowa najmu pojazdu zastępczego pomiędzy poszkodowanym a powódką została datowana na 27 listopada 2017 r. Wynajęto pojazd marki A. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 319,80 zł na okres naprawy uszkodzonego pojazdu, nie mniej jednak niż 30 dni. Na czas naprawy poszkodowany potrzebował pojazdu zastępczego, gdyż nie dysponował innym pojazdem, a samochód był mu potrzebny, gdyż żona prowadzi pogotowie rodzinne i poszkodowany często wozi samochodem dzieci. Poszkodowany miał w tamtym czasie motocykl, ale nie mógł on zastąpić uszkodzonego pojazdu.

Zawierając umowę najmu, poszkodowany oświadczył, iż pojazd zastępczy jest mu niezbędny w celach dojazdów do pracy oraz w sprawach prywatnych.

Jednocześnie strony zawarły umowę cesji wierzytelności, na podstawie której W. G. (2) przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługującą mu z tytułu szkody z dnia 12 sierpnia 2017 r., w szczególności z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 27 listopada 2017 r. k. 18-20;

- oświadczenie z dnia 27 listopada 2017 r. k. 15;

- umowa cesji z dnia 27 listopada 2017 r. k. 59;

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 17;

- zeznania świadka W. G. (1) k. 112;

- informacja z (...) k. 93-95

W dniu 19.02.2018 r. serwis (...) wystawił dokument pn. Historia naprawy pojazdu, w którym wskazano na następujący przebieg naprawy:

- 27 listopada 2017 r. przyjęcie pojazdu do naprawy;

- 28 września 2017 r. oględziny pojazdu;

- 23 października 2017 r. dostarczenie do serwisu kalkulacji naprawy;

- 28 listopada 2017 r. i 6 grudnia 2017 r. warsztat naprawczy zgłosił konieczność przeprowadzenia dodatkowych oględzin, oględziny odbyły się w tych samych dniach, po czym wysłano do ubezpieczyciela poprawione kalkulacje celem zatwierdzenia;

- 6 i 18 grudnia 2017 r. doręczono warsztatowi naprawczemu kalkulacje naprawy uwzględniające przeprowadzone dodatkowe oględziny, zaakceptowane przez pozwaną;

- 23.11.2017 r. i 18.12.2017 r. zostały zamówione części;

- 27.11.2017 r., 12.12.2017 r. i 8.02.2018 r. zostały dostarczone części;

- 16.02.2018 r. zakończono naprawę, 17.02.2018 r. oddano pojazd.

Dowód:

- harmonogram naprawy k. 16;

Dnia 2 grudnia 2017 r. sporządzono kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanego, w której ustalono koszt naprawy na kwotę 24 276,19 zł brutto.

Wiadomością e-miał z dnia 4 grudnia 2017 r. warsztat naprawczy zwrócił się do pozwanej o akceptację kosztorysu dodatkowego, przesłanego pozwanej dnia 28 listopada 2018 r.

Dnia 6 grudnia 2017 r. sporządzono kalkulację naprawy w której ustalono koszt naprawy na kwotę 26 702,06 zł.

Wiadomością e-mail z dnia 11 grudnia 2017 r. warsztat naprawczy ponownie zwrócił się o akceptację dodatkowego kosztorysu.

W dniach 12 grudnia 2017 r. oraz 8 lutego 2018 r. dostarczono warsztatowi zamówione części.

Powstała wiadomość e-mail, stwierdzająca, że zamówiona była podłużnica tylna, auto jest autem już nie produkowanymi producent musiał specjalnie wyprodukować tą część.

Dnia 27 grudnia 2017 r. warsztat naprawy (...) spółka jawna Oddział w S. wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 13 658,93 zł brutto tytułem kosztów naprawy pojazdu. W fakturze tej ujęto m. in. podłużnicę nadkola.

Dowód:

- faktura z 27.12.2017 r. k. 138 akt szkody

- kalkulacja naprawy z dnia 2 grudnia 2017 r. k. 35-43;

- wiadomość e-mail z dnia 4 grudnia 2017 r. k. 34;

- kalkulacja naprawy z dnia 6 grudnia 2017 r. k. 46-54;

- wiadomość e-mail z dnia 11 grudnia 2017 r. k. 44;

- raport kontaktu k. 45;

- wydania WU k. 55-56;

- e-mail k. 57

Aneksem z dnia 22 grudnia 2017 r. strony przedłużyły okres obowiązywania umowy najmu do zakończenia postępowania likwidacyjnego.

Dowód:

- aneks nr (...) z dnia 22 grudnia 2017 r. k. 21;

Dnia 17 lutego 2018 r. poszkodowany zwrócił wynajęty pojazd powódce, oświadczając jednocześnie, iż najem trwał przez łączny okres 83 dni.

Dowód:

- oświadczenie z dnia 17 lutego 2018 r. k. 14;

- protokół zdawczo odbiorczy k. 17;

Dnia 23 lutego 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 26 543,40 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego marki A. (...) nr rej. (...).

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 58;

Pismem z dnia 23 lutego 2018 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody wynikającej z wystawionej na rzecz poszkodowanego faktury VAT.

Dowód:

- pismo z dnia 23 lutego 2018 r., akta szkody 23733464 stanowiące załącznik do akt;

Decyzją z dnia 27 marca 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 1968 zł, uznając za uzasadniony okres najmu 8 dni, przy dobowej stawce najmu zweryfikowanej do kwoty 200 zł netto (246 zł brutto).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 27 marca 2018 r., k. 77 akt szkody 23733464 stanowiących załącznik do akt;

Pismem z dnia 8 maja 2018 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do zapłaty kwoty 24 575,40 zł w terminie 3 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 8 maja 2018 r. k. 60;

Decyzją z dnia 23 maja 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce dopłatę do odszkodowania w kwocie 2706 zł, łącznie wypłacona tytułem odszkodowania kwota wyniosła 4674 zł, uznając za uzasadniony okres najmu 19 dni, przy dobowej stawce najmu zweryfikowanej do kwoty 246 zł brutto.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 23 maja 2018 r., k. 64v-65 akt szkody 23733464 stanowiących załącznik do akt;

Wskazany przez powódkę czas trwania wynajmu od dnia 27 listopada 2017 r. do dnia 17 lutego 2018 r. łącznie przez 83 dni można uznać za zasadny i odpowiadający okresowi czasu koniecznego na kompleksową naprawę omawianego samochodu przy założeniu, że serwis naprawczy faktycznie zamówił podłużnicę bezzwłocznie, czyli w dniu wskazanym w historii naprawy.

Maksymalny czas oczekiwania na nietypową część nie powinien przekroczyć dwóch tygodni.

Stawki za wynajem samochodu zastępczego na rynku (...) w klasie samochodów odpowiadających samochodom z segmentu (...) przy założeniu wynajmu na okres ponad 14 dni, a także przy uwzględnianiu zniesienia udziału własnego w szkodach przy pełnym ubezpieczeniu AC/OC/NW na przełomie 2017 r. i 2018 r. zawierały się w opcji bez limitu kilometrów w przedziale 170-224 zł netto/doba, średnio 197 zł/doba netto.

Stawka dochodzona przez powódkę, wynosząca 319,80 zł brutto, czyli 260 zł netto za dobę nie mieściła się w przedziale stawek stosowanych ówcześnie na rynku lokalnym przy wynajmie pojazdów z segmentu (...) przewyższając stawkę przeciętną za taką usługę o 16%.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 122-132, 149

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwanego łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował okoliczności, iż co do zasady obciąża go odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Kwestionowana natomiast była długość najmu oraz stawka, zastosowana do jego rozliczenia.

Co do uzasadnionego czasu naprawy, Sąd oparł się na opinii biegłego, którą biegły podtrzymał na rozprawie w dniu 21 stycznia 2019 r. oraz zeznaniach świadka W. G. (1). Co do harmonogramu naprawy, Sąd uznał, że jego moc dowodowa jest wątpliwa. Zawiera on bowiem daty sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym oraz z zeznaniami świadka – poszkodowanego. Otóż zlecenie naprawy datowane jest na 15.09.2017 r., a świadek był pewien, że to w tym dniu wstawił pojazd do warsztatu i otrzymał pojazd zastępczy. Skoro zaś warsztat niezgodnie z prawdą wpisał datę przyjęcia pojazdu do warsztatu, to rzutuje to na wiarygodność pozostałych wpisów, tam, gdzie nie są one poparte innymi dowodami. Wobec tego za wiarygodne można uznać daty dotyczące przesyłania i akceptacji kosztorysów przez ubezpieczyciela – po potwierdzają to maile i same kosztorysy; daty dostaw części potwierdzają dowody dostawy, tu jednak pojawia się wątpliwość, gdyż najem trwał do 17.02.2017 r., wg oświadczenia warsztatu naprawa zakończyła się 16.02, tymczasem fakturę za naprawę wystawiono już 27.12.2016 r., przy czym figuruje na niej część, która miała zostać dostarczona dopiero 8.02.2017 r. Ponadto biegły wskazał, że dwa miesiące oczekiwania na zamówioną część to zdecydowanie za długo, zaś sama data złożenia zamówienia nie jest wykazana żadnym dokumentem poza harmonogramem. Przy wskazanych wyżej niejasnościach i niewątpliwie nieprawdziwym wpisie dotyczącym przyjęcia pojazdu do warsztatu nie można oprzeć się na harmonogramie i na jego podstawie przyjąć, że podłużnicę zamówiono jeszcze w grudniu. Nie da się bowiem wykluczyć, że warsztat wypełniając harmonogram tuszował własne zaniedbania, bo część, której brak uniemożliwiał zakończenie naprawy, zamówiono później, niż wynika to z harmonogramu. Wobec tego Sąd ustalając czas, w którym pojazd powinien zostać naprawiony, oparł się na opinii biegłego, z tym zastrzeżeniem, że wobec niewykazania daty zamówienia podłużnicy czas oczekiwania na nią skrócono do maksymalnego, podanego przez biegłego jako typowy w takich wypadkach, tj. 2 tygodnie. Zatem okres między 18.12.2016 r. (czas, kiedy po akceptacji harmonogramu można było zamówić części) do 8.02.2017 r. (czas dostarczenia ostatniej części), łącznie 52 dni, skrócono do 14 dni (podany przez biegłego maksymalny czas oczekiwania na części), a więc cały czas najmu – 83 dni należało skrócić o 38 dni, co daje 45 dni uzasadnionego okresu przebywania pojazdu w warsztacie. Dodać trzeba, że rozważania dotyczące daty przyjęcia do warsztatu nie maja znaczenia z punktu widzenia uzasadnionego czasu naprawy, skoro czynności warsztatu rozpocząć się miały wg deklaracji warsztatu w tym samym dniu, gdy zaczął się najem pojazdu zastępczego. Jest to bowiem sytuacja tożsama z sytuacją, w której poszkodowany użytkowałby własny pojazd aż do dnia 27.11.2016 r. Natomiast już po rozłożeniu pojazdu, jak wynika z opinii biegłego, ujawniło się poważne uszkodzenie, rzutujące na możliwość korzystania z pojazdu (uszkodzenie podłużnicy), wobec czego ewentualne ponowne złożenie pojazdu i jego użytkowanie do czasu przyjęcia odpowiedzialności przez ubezpieczyciela czy też do czasu zgromadzenia części nie wchodziło w grę.

Pozwany kwestionował też stawkę z umowy najmu, wskazując, iż zastosowana przez powódkę stawka została znacznie zawyżona.

W judykaturze utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 i wskazane w jej uzasadnieniu orzecznictwo), zaś poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatów oferujących najniższe ceny prac naprawczych. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy poszkodowanemu zarzucić można naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 k.c. obowiązku współpracy z dłużnikiem, lub działanie sprzeczne z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym poszkodowany jest zobowiązany zapobieżeniu zwiększenia się szkody, a więc sytuacja, w której poszkodowany świadomie lub przez niedbalstwo wybrał zakład oferujący usługi w zawyżonych cenach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99).

Dla ustaleń w tej kwestii również kluczowe znaczenia miała sporządzona przez biegłego opinia, w której biegły wskazał, iż średnia dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego klasy (...) w opcji z limitem kilometrów, która to opcja odpowiadała łączącej strony umowie najmu wynosiła 197 zł netto/doba, a zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu w wysokości 260 zł netto/doba nie mieściła się w przedziale stawek rynkowych, wynoszących od 170-224 zł netto. Wynajęcie pojazdu za taką stawkę to naruszenie obowiązku minimalizacji szkody. Biorąc ponadto pod uwagę zeznania świadka, że był zapewniany o tym, że nie płaci za najem, trudno uznać stawkę wpisaną w umowie za „uzgodnioną” i wobec tego określającą rynkowy koszt związany z koniecznością najmu pojazdu zastępczego. Z tego względu Sąd przyjął, że najem winien być rozliczony wg stawki wskazanej przez samą pozwaną (200 zł netto), jako zbliżonej do stawki średniej wskazanej przez biegłego i mieszczącej się w podanych przez biegłego widełkach.

Mając powyższe na uwadze za ekonomicznie uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego należy uznać iloczyn uzasadnionego czasu naprawy (45 dni) i wskazanej wyżej stawi – 200 zł netto, co daje 11070 zł brutto. Kwota zapłacona przez pozwaną to 4674 zł, do zapłaty na rzecz powódki pozostała zatem kwota 6396 zł.

Roszczenie powódki w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu, jako że powód żądał odsetek od dnia wniesienia pozwu, a więc daty późniejszej niż upływ 14 dni od zgłoszenia roszczenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. i 100 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w 29 % a przegrała w 71 %. Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 1094 złotych, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 3600 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 492 złotych, łącznie 5203 zł, z czego 29 % daje kwotę 1508,87 złotych. Koszty poniesione przez pozwanego to opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 3600 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 492 złotych, a także koszt stawiennictwa świadka w kwocie 161 złotych, łącznie 4270 zł, z czego 71 % daje kwotę 3031,70 złotych. Skompensowanie wskazanych kwot oznacza, że powódka winna zwrócić pozwanemu 1522,83 zł (3031,70 złotych – 1508,87 złotych).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)