Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda Centrum (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. kwotę 11313 zł (jedenaście tysięcy trzysta trzynaście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie

- od kwoty 6639 zł (sześć tysięcy sześćset trzydzieści dziewięć złotych) od dnia 7 września 2018 roku;

- od kwoty 4674 zł (cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt cztery złote) od dnia 8 lutego 2018 roku;

- do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe:

- od kwoty 9225 zł (dziewięć tysięcy dwieście dwadzieścia pięć złotych) od dnia 22 listopada 2017 roku do dnia 06 lutego 2018 roku;

- od kwoty 9000 zł (dziewięć tysięcy złotych) od dnia 08 lutego 2018 roku do dnia 11 marca 2018 roku;

- od kwoty 8139 zł (osiem tysięcy sto trzydzieści dziewięć złotych) od dnia 13 marca 2018 roku do dnia 06 czerwca 2018 roku;

- od kwoty 7639 zł (siedem tysięcy sześćset trzydzieści dziewięć złotych) od dnia 08 czerwca 2018 roku do dnia 08 sierpnia 2018 roku;

- od kwoty 7139 zł (siedem tysięcy sto trzydzieści dziewięć złotych) od dnia 10 sierpnia 2018 roku do dnia 05 września 2018 roku;

- od kwoty 5535 zł (pięć tysięcy pięćset trzydzieści pięć złotych) od dnia 20 grudnia 2017 roku do dnia 06 lutego 2018 roku.

III umarza postępowanie w pozostałej części;

IV zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3917 zł (trzy tysiące dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: V GC 1726/18 upr

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 5 listopada 2018 roku

Powód Centrum (...) Sp. z o.o. w T. w dniu 19 marca 2018 roku złożył do tut. Sądu pozew o zapłatę przeciwko (...) Sp. z o.o. w P.. Powód żądał zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 12.813 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od terminów i kwot szczegółowo wskazanych w pozwie oraz zwrot kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniami pozwu powód wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą której przedmiotem jest w przeważającej części działalność obiektów kulturalnych. Pozwany to również przedsiębiorca, który zajmuje się głównie działalnością związaną z organizacją targów i wystaw. Strony zawarły ze sobą dwie umowy na dwa różne wydarzenia kulturalne. Odnośnie umowy najmu nr (...) wskazał, że strony podpisały przedmiotową umowę w dniu 5 maja 2017 roku oraz aneks nr (...) do umowy w dniu 25 września 2017 roku. Powód jako wynajmujący na podstawie zawartej umowy oddał pozwanemu jako organizatorowi w najem obiekt S. w określonej części w celu organizacji koncertu (...). Okres najmu przewidziano na dzień 13 listopada 2017 roku od godziny 12:00 do 23:00. Wydarzenie miało zostać zrealizowane jednokrotnie. Przedmiotem najmu było udostępnienie wskazanych pomieszczeń i elementów infrastruktury S. Koncertowej, a także aparatury nagłaśniającej i oświetlenie sceniczne według ridera technicznego (...) J., a także personel do obsługi imprezy. Za najem obiektu pozwany miał zapłacić powodowi kwotę 15.000 zł netto plus VAT w wysokości 23%. Płatność miała zostać zrealizowana w dwóch ratach w wysokości 7.500 zł + VAT każda: pierwsza do dnia 8 czerwca 2017 roku a druga w terminie 7 dni od daty imprezy. Powód wywiązał się należycie ze swoich obowiązków, podczas gdy pozwany nie uiścił wymaganej zapłaty. W związku z tym powód w dniu 6 lutego 2018 roku wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty. W odpowiedzi na wezwanie w dniu 7 lutego 2018 roku pozwany dokonał przelewu na kwotę 225 zł, a dnia 12 marca 2018 roku na kwotę 861 zł. Do dnia sporządzenia pozwu wystawiona faktura nie została przez pozwanego w pełni opłacona.

Odnośnie umowy najmu nr (...) powód wskazał, iż strony zawarły ją w dniu 5 maja 2017 roku oraz aneks nr (...) do umowy zawarty w dniu 7 grudnia 2017 roku. Powód jako wynajmujący na podstawie zawartej umowy oddał pozwanemu jako organizatorowi w najem obiekt S. w określonej części w celu organizacji koncertu „M. W. i G. G. (1) (...). Okres najmu przewidziano na dzień 11 listopada 2017 roku od godziny 12:00 do 22:00. Wydarzenie miało zostać zrealizowane jednokrotnie. Przedmiotem najmu było udostępnienie wskazanych pomieszczeń i elementów infrastruktury S. Koncertowej, a także aparatury nagłaśniającej i oświetlenie sceniczne według ridera technicznego (...) J., a także personel do obsługi imprezy. Za najem obiektu pozwany miał zapłacić powodowi kwotę 12.100 zł netto plus VAT w wysokości 23%. Płatność miała zostać zrealizowana w dwóch ratach: pierwsza w wysokości 8.300 zł do dnia 8 czerwca 2017 roku, a druga w wysokości 3.800 zł w terminie 7 dni od daty imprezy. Powód wywiązał się należycie ze swoich obowiązków, podczas gdy pozwany nie uiścił wymaganej zapłaty. W związku z tym powód w dniu 6 lutego 2018 roku wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty. Mimo to pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu w dniu 15 maja 2018 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczy zgodny z żądaniem zawartym w pozwie.

Pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą w K. w ustawowym terminie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w przedmiocie umowy sprzedaży wystąpiły wady, które uzasadniają odstąpienie od umowy lub obniżenie ceny sprzedaży. Wady te zostały zgłoszone powodowi, który zgłoszenia te zignorował.

Pozwany (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa. Złożył również wniosek o rozłożenie ewentualnie zasądzonego roszczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, iż na dzień 31 grudnia 2017 roku spółka odnotowała stratę w wysokości 156.443,85 zł i podejmuje obecnie starania mające na celu restrukturyzację przedsiębiorstwa. Nadmieniła, iż wyraża nadzieję na ugodowe zakończenie przedmiotowej sprawy. Pozwana podniosła, iż podjęła z powodem pertraktacje ugodowe jednak powód nie umożliwił jej spłaty zadłużenia w ratach i wystąpił na drogę sądową.

Powód C. K. J. Sp. z o.o w toku postępowania ograniczył wniesione powództwo o łączną kwotę 1.500 zł i ostatecznie wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty w wysokości 11.313 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi: od kwoty 9.225 od dnia 22 listopada 2017 roku do dnia 6 lutego 2018 roku; od kwoty 9000 zł od dnia 7 lutego 2018 roku do dnia 11 marca 2018 roku; od kwoty 8.139 zł od dnia 12 marca 2018 roku do dnia 8 sierpnia 2018 roku; 7.639 zł od dnia 10 sierpnia do dnia 5 września 208 roku; od kwoty 7.139 zł od dnia 7 września 2018 roku do dnia zapłaty; od kwoty 5.535 zł od dnia 20 grudnia 2017 roku do dnia 6 lutego 2018 roku od kwoty 4.674 zł od dnia 7 lutego 2018 roku do dnia 6 czerwca 2018 roku; od kwoty 4.174 zł od dnia 7 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty.

Sąd ustalił, co następuje :

Centrum (...) Sp. z o.o. w T. (wynajmujący) w dniu 5 maja 2017 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (organizatorem) umowę najmu nr (...). Na mocy umowy wynajmujący oddał organizatorowi w najem obiekt S. w części określonej §3 umowy w celu organizacji w dniu 13 listopada 2017 roku koncertu „in memory of G. M.”. Za najem obiekt o którym mowa w §2 umowy organizator zapłaci wynajmującemu kwotę 15.000 zł netto plus podatek VAT w wysokości 23%. Strony ustaliły, iż opłaty z tytułu najmu pokryte zostaną przelewem na konto wynajmującego podane na fakturze VAT w dwóch ratach: pierwsza w wysokości 7.500 zł netto plus VAT płatna do 8 czerwca 2017 roku; druga rata w wysokości 7.500 zł netto plus VAT płatna w terminie 7 dni od daty imprezy.

W dniu 25 września 2017 roku strony podpisały aneks nr (...) do umowy najmu nr (...), w którym zmieniono wydarzenie, które miało odbyć się w dniu 13 listopada 2017 roku na (...).

(okoliczność bezsporna, dowód: umowa najmu nr (...) z dnia 5 maja 2017 roku, k. 22-27; aneks nr (...) do umowy najmu nr (...) z dnia 25 września 2017 roku, k. 28.)

Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. w dniu 14 listopada 2017 roku wystawił na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 9.225 zł brutto płatną do dnia 21 listopada 2017 roku.

Na rzecz tej faktury (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. uiściło kwotę 226 zł w dniu 7 lutego 2018 roku.

(okoliczność bezsporna, dowód: faktura VAT nr (...), k. 29; dowody wykonania przelewu k. 32)

Centrum (...) Sp. z o.o. w T. (wynajmujący) w dniu 5 maja 2017 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (organizatorem) umowę najmu nr (...). Na mocy umowy wynajmujący oddał organizatorowi w najem obiekt S. w części określonej §3 umowy w celu organizacji w dniu 11 grudnia 2017 roku koncertu „M. W. i G. G. (1) (...). Za najem obiekt o którym mowa w §2 umowy organizator zapłaci wynajmującemu kwotę 16.600 zł netto plus podatek VAT w wysokości 23%. Strony ustaliły, iż opłaty z tytułu najmu pokryte zostaną przelewem na konto wynajmującego podane na fakturze VAT w dwóch ratach: pierwsza w wysokości 8.300 zł netto plus VAT płatna do 8 czerwca 2017 roku; druga rata w wysokości 8.300 zł netto plus VAT płatna w terminie 7 dni od daty imprezy.

W dniu 7 grudnia 2017 roku strony podpisały aneks nr (...) do umowy najmu nr (...), w którym zmieniono cenę najmu na kwotę 12.100 zł netto plus podatek VAT, z tym ustaleniem, iż pierwsza rata 8.300 zł plus podatek VAT winna zostać zapłacona do dnia 8 czerwca 2017 roku, a druga rata w kwocie 3.800 zł netto plus podatek VAT w terminie 7 dni od daty imprezy.

(okoliczność bezsporna, dowód: umowa najmu nr (...) z dnia 5 maja 2017 roku, k. 33-38; aneks nr (...) do umowy najmu nr (...) z dnia 7 grudnia 2017 roku, k. 39-40.)

Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. w dniu 12 grudnia 2017 roku wystawił na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 5.535 zł brutto płatną do dnia 19 grudnia 2017 roku.

Na rzecz tej faktury (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. uiściło kwotę 861 zł w dniu 7 lutego 2018 roku.

(okoliczność bezsporna, dowód: faktura VAT nr (...), k. 41; dowód wykonania przelewu k. 30)

Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. pismem z dnia 6 lutego 2018 roku wezwał (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. do uiszczenia zaległej kwoty w wysokości 15.621 zł. W reakcji na wezwanie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. uiściła w dniu 12 marca 2018 roku kwotę 861 zł tytułem opłaty za fakturę nr (...). Wpłata ta została zarachowana przez wynajmującego na poczet faktury nr (...) z uwagi na fakt, iż faktura wskazana w tytule była już w tym czasie uregulowana.

(okoliczność bezsporna, dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 6 lutego 2018, k. dowód wykonania przelewu k. 31)

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. po dniu wniesienia pozwu uregulowała następujące należności: kwotę 500 zł w dniu 7 czerwca 2018 roku; kwotę 500 zł w dniu 9 sierpnia 2018 roku; oraz kwotę 500 zł w dniu 6 września 2018 roku.

(okoliczność bezsporna, dowód: dowód wykonania przelewu k. 70, 77, 84; zeznania prezesa zarządu powoda G. G. (2), k.)

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na dzień 31 grudnia 2016 roku uzyskała przychód w wysokości 1.787.516,64, a na dzień 31 grudnia 2017 roku przychód wynosił 2.055.719,72 zł. Z kolei koszty działalności operacyjnej na dzień 31 grudnia 2016 roku wyniosły 2.039.445,02, a na dzień 31 grudnia 2017 roku: 2.201.822,64. Spółka w 2016 roku odnotowała stratę w wysokości -269.429,79, a w 2014 roku stratę w wysokości 156.443,85.

(okoliczność bezsporna, dowód: bilans na dzień 31 grudnia 2017 roku, k. 55-56; (...) Porównawczy, k. 57)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został był całkowicie bezsporny między stronami i został ustalony w oparciu o zeznania prezesa zarządu powodowej spółki (...), a także w oparciu o przedłożone przez strony postępowania dokumenty. Strony nie podważały wiarygodności przedłożonych do sprawy dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd dał wiarę zeznaniom prezesa zarządu powoda G. G. (2) albowiem były spójne, logiczne i korelowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. w toku postępowania cofnął powództwo o kwotę 1.500 zł należności głównej ze zrzeczeniem się roszczenia, podtrzymując jednocześnie żądanie o zapłatę kwoty 11.313 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie szczegółowo opisanymi w pozwie. Cofnięcie powództwa nastąpiło z uwagi na uregulowanie części zaległości przez pozwanego po dniu wniesienia pozwu. Zgodnie z art. 203 §1 i §3 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Ponadto w myśl art. 355 §1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W niniejszej sprawie powód cofnął pozew w części, ze zrzeczeniem się roszczenia przed wydaniem wyroku w sprawie, z uwagi na spełnienie przez pozwanych części należności. Uznając, że cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego i nie zmierzało do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.) Sąd na podstawie art. 355 §1 k.p.c. w zw. 203 §1 k.p.c. orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.

Przechodząc do merytorycznej oceny powództwa, w ocenie Sądu powództwo okazało się zasadne. W myśl art. 680 k.c. w zw. z art. 659 k.c. Przez umowę najmu lokalu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy lokal do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W przedmiotowej sprawie strony bezsprzecznie zawarły umowę najmu lokalu obiektu S. w określonej części celem organizacji dwóch koncertów. Strony ustaliły między sobą cenę za najem S. na każdy z dwóch koncertów oraz szczegółowo określiły terminy płatności należności. Pozwany w niniejszym postępowaniu na żadnym etapie nie kwestionował okoliczności zawarcia umowy ani też wysokości wynagrodzenia ustalonego za najem S.. Co istotne pozwany nie kwestionował również faktu, iż nie uregulował swojego zobowiązania w całości. Pozwany powoływał się jedynie na swoją złą kondycję finansową oraz podnosił, iż zwracał się do powoda o rozłożenie należności na raty celem ugodowego zakończenia sporu. Niemniej jednak w żaden sposób nie udowodnił tej okoliczności, a prezes zarządu powoda w swoich zeznaniach nie potwierdził tych twierdzeń.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż powód w sposób prawidłowy wykazał zarówno istnienie swojego zobowiązania jak i jego wysokość przedkładając wystawione na rzecz pozwanego faktury, które nie zostały w całości uregulowane. Z kolei pozwany nie zakwestionował dochodzonego pozwem zobowiązania ani co do zasady, ani co do wysokości. Tym samym Sąd w punkcie I sentencji wyroku zasądził od pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 11.313 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 6.639 zł od dnia 7 września 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 4.674 zł od dnia 8 lutego 2018 roku do dnia zapłaty. W punkcie II wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe: od kwoty 9225 zł od dnia 22 listopada 2017 roku do dnia 06 lutego 2018 roku; od kwoty 9000 zł od dnia 08 lutego 2018 roku do dnia 11 marca 2018 roku; od kwoty 8139 zł od dnia 13 marca 2018 roku do dnia 06 czerwca 2018 roku; od kwoty 7639 zł od dnia 08 czerwca 2018 roku do dnia 08 sierpnia 2018 roku; od kwoty 7139 zł od dnia 10 sierpnia 2018 roku do dnia 05 września 2018 roku; od kwoty 5535 zł od dnia 20 grudnia 2017 roku do dnia 06 lutego 2018 roku.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Mając na względzie wyżej wskazaną regulację Sąd naliczył od żądanej sumy, która ulegała stopniowemu zmniejszeniu na skutek dokonywania wpłat przez pozwanego, odsetki ustawowe za okres opóźnienia w spłacie zobowiązania, zgodnie z żądaniem powoda.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego (...) Sp. z o.o. w P. o rozłożenie zasądzonej należności na raty. Zgodnie bowiem z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Zastosowanie moratorium sędziowskiego może mieć miejsce jedynie w wypadkach "szczególnie uzasadnionych", tzn. wyjątkowych. Należy przyjąć, że owe "szczególne okoliczności" zachodzą wówczas, kiedy natychmiastowe wykonanie wyroku byłoby rażąco sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Na przykład, jeżeli ze względu na stan majątkowy, zdrowotny, rodzinny i in. niezwłoczne spełnienie świadczenia lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe, bardzo utrudnione lub narażałoby pozwanego albo jego bliskich na niepowetowaną szkodę (A. Zieliński (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2017). Ze względu na wyjątkowy charakter przepisu, nie można do niego stosować wykładni rozszerzającej. Musi być on interpretowany ściśle. Dlatego też moratorium sędziowskiego nie można stosować do zawartego w wyroku rozstrzygnięcia o kosztach procesu. W niniejszej sprawie w ocenie Sadu nie zachodzą żądne wyjątkowe i szczególnie uzasadnione okoliczności, które przemawiałyby za rozłożeniem zasądzonej należności na raty. Z dokumentów przedłożonych przez pozwanego wynika, iż wprawdzie spółka odnotowała stratę w roku 2017, jednak jest to strata niższa o 100.000 zł od straty w roku poprzednim. Nadto Spółka zwiększyła swoje przychody netto do 2.055.719,72 zł, a zatem rozwija swoją działalność i zwiększa swój przychód. Należność objęta wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie wynikała z działalności gospodarczej pozwanego, więc winien on zapewnić odpowiednie środki na ich sfinansowanie. Czasowe ponoszenie strat przez spółkę w żadnym razie nie można uznać, za okoliczności szczególnie uzasadnione, które uzasadniałyby rozłożenie należności na raty, bowiem w działalności gospodarcze normalne jest występowanie okresów zarówno strat jak i zysków dla spółki. Tym samym brak jest podstaw do rozłożenia zasądzonej należności na raty.

Odnośnie kosztów orzeczono zgodnie z art. 98 §1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Za wynik procesu ponosi odpowiedzialność z reguły strona przegrywająca sprawę (merytorycznie lub formalnie), bez względu na to – w zasadzie – czy to z jej inicjatywy toczył się proces oraz z jakich przyczyn przegrała sprawę, a mianowicie – istniejących od początku procesu czy powstałych w jego toku (np. wskutek zmiany stanu sprawy). Jednakże zaspokojenie przez stronę pozwaną roszczenia powoda dopiero po wytoczeniu powództwa jest równoznaczne z przegraniem przez nią sprawy. W razie umorzenia postępowania decydujące znaczenie mają przyczyny, wskutek których to nastąpiło. Powód uważany będzie za stronę wygrywającą sprawę, gdy cofnął pozew właśnie na skutek zaspokojenia jego roszczenia przez stronę pozwaną w toku procesu (tak: Blachowski Paweł, Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, [w:] Bladowski Bogdan, Metodyka pracy sędziego cywilisty, LEX 2013).

W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą sprawę w całości pozwany, bowiem uregulował część zobowiązania (kwotę 1.500 zł) po dniu wniesienia pozwu, a pozostała część zobowiązania w kwocie 11.313 zł została od niego zasądzona na rzecz powoda. Tym samym to pozwany winien zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Powód żądał zwrotu kosztów procesu w kwocie 3.917 zł, na którą to kwotę składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 300 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kwota 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.