Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Cezary Klepacz (spr.)

SSO Elżbieta Ciesielska

SSO Hubert Wicik

Protokolant: stażysta Patrycja Bogdańska

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda i pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 23 marca 2018 r. sygn. akt I C 2883/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach:

1.  II (drugim) w ten sposób, że zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz M. G. kwotę 4.172,25 (cztery tysiące sto siedemdziesiąt dwa 25/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  III (trzecim) w całości i znosi wzajemnie między stronami koszty procesu;

3.  IV (czwartym) w ten sposób, że kwotę 860,10 złotych zastępuje kwotą 758,84 (siedemset pięćdziesiąt osiem 84/100) złotych;

4.  V (piątym) w ten sposób, że kwotę 338,90 złotych zastępuje kwotą 485,16 (czterysta osiemdziesiąt pięć 16/100) złotych;

II.  oddala apelację powoda w pozostałej części, a apelację pozwanego w całości;

III.  zasądza od M. G. na rzecz (...) S.A. w W. kwotę 865 (osiemset sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 1236/18

UZASADNIENIE

M. G. domagał się zasądzenia od (...) SA w W. kwoty 50.668,99 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 3 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty i zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu żądania powód podał, że w dniu 21 lutego 2016 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został pojazd będący jego własnością. Sprawca zdarzenia ubezpieczony był w zakresie OC u pozwanego. M. G. wynajął pojazd holowniczy w firmie (...).U.H. (...) M. Z. celem odholowania jego pojazdu do miejsca zamieszkania, za co wystawiono fakturę VAT nr (...) na kwotę 25.386,28 zł. Powód musiał też wynająć pojazd zastępczy na czas naprawy. Towarzystwo (...), po zgłoszeniu szkody, prezentowało stanowisko, że zwrot tych kosztów jest zasadny, ale nie w pełnej wysokości, z czym powód nie zgodził się i zlecił sporządzenie prywatnej ekspertyzy, za którą zapłacił 450 zł. Ponieważ pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 12.542,32 zł, to powód domagał się zasądzenia na jego następujących kwot: 17.415,81 zł dopłaty do odszkodowania, 7.416,90 zł pozostałej części kosztów najmu pojazdu zastępczego, 450 zł za sporządzenie prywatnej ekspertyzy i 25.386,28 zł tytułem kosztów holowania pojazdu powoda.

(...) SA w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, wskazując że w wyniku oględzin pojazdu powoda ustalono zakres szkody i kalkulację naprawy nr (...), ustalając koszty naprawy na kwotę 9.196,72 zł (brutto) i odszkodowanie takie wypłacono. Odnosząc się do roszczenia w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego, pozwany podał, że zasadne było korzystanie z niego przez 17 dni, przy zweryfikowanej do 160 zł (netto) stawce za dobę najmu, biorąc pod uwagę okres najmu, klasę pojazdu i średnie ceny rynkowe oferowane przez podmioty świadczące ten rodzaj usług. Z tytułu zwrotu kosztów najmu wypłacono kwotę 3.345,60 zł. Odnosząc się do żądania zwrotu kosztów holowania, pozwany podniósł, że kwota ta jest rażąco wygórowana. Sam dodatek nocny wyniósł 8.492,09 zł (brutto). Dodatkowo pozwany zarzucił, że pojazd powoda brał wcześniej udział w kolizjach, w których został uszkodzony.

Wyrokiem z dnia 23 marca 2018 r., sygn. akt I C 2883/16, Sąd Rejonowy w Kielcach:

I.  zasądził od (...) SA w W. na rzecz M. G. kwotę 15.635,16 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.137,33 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 860,10 zł tytułem kosztów sądowych;

V.  nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kielcach kwotę 338,90 zł tytułem kosztów sądowych.

Sąd ten dokonał następujących ustaleń.

W dniu 18 lutego 2016 r. około godziny 22:00 na rondzie w K. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której doszło do uszkodzenia samochodu ciężarowego do 3,5 tony marki P. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2010, będącego własnością powoda, z którym jechała jeszcze jedna osoba. Drugim uczestnikiem zdarzenia był kierujący pojazdem marki S. o nr rej. (...). M. G. poruszał się prawym pasem dwupasmowego ronda, kiedy kierowca samochodu marki S., poruszający się wewnętrznym pasem, rozpoczął manewr zjeżdżania z ronda i zajechał mu nagle drogę, w wyniku czego uderzył w lewy bok samochodu marki P. . Pojazd powoda kolidował najpierw przednią, a następnie środkową i tylną częścią z prawą stroną pojazdu sprawcy. Na miejsce przyjechali funkcjonariusze Policji. Na skutek tego zdarzenia w samochodzie powoda doszło do szczegółowo opisanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia uszkodzeń (k.170v.-171). Pojazd ten miał inne uszkodzenia niezwiązane z tym zdarzeniem, ale był sprawny technicznie. Powód nie był pierwszym właścicielem samochodu. Nabył go w styczniu/lutym 2016 roku.

Właściciel samochodu marki S. miał ważne ubezpieczenie OC na podstawie umowy zawartej z (...) SA w W..

Pojazd marki P. (...) przed zdarzeniem uczestniczył w innych kolizjach drogowych, ostatnio w dniu 18 listopada 2015 r. z pojazdem marki M. .

M. G. wynajął lawetę, którą przewiózł auto z K. do K.. Koszt holowania wyniósł łącznie 25.386,28 zł, w tym koszt przewozu osób w kwocie 2.106,99 zł i dodatek nocny w kwocie 8.462,09 zł.

Ponieważ pojazd powoda nie nadawał się do użytku, M. G. wynajmował pojazd zastępczy przez 25 dni i z tego tytułu poniósł koszty w wysokości 10.762,50 zł. W tym czasie powód świadczył usługi holowania samochodów z zagranicy.

M. G. zlecił wykonanie prywatnej oceny technicznej pojazdu, za co zapłacił 450 zł.

W dniu 22 lutego 2016 r. powód zgłosił pozwanemu szkodę w swoim pojeździe.

(...) SA w W. uznał szkodę do kwoty 9.196,72 zł i w tej wysokości wypłacił odszkodowanie. Z tytułu zwrotu kosztów najmu pozwany wypłacił powodowi kwotę 3.345,60 zł.

Koszt naprawy uszkodzeń samochodu marki P. (...) o nr rej. (...), powstałych w kolizji, przy użyciu nowych, oryginalnych części zamiennych z logo producenta samochodu wynosi 16.964,98 zł (brutto).

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał powództwo za częściowo zasadne, przywołując przepisy art. 361 § 1, art. 363 § 2, art. 436 w zw. z art. 435, art. 805 § 1 i 2 pkt 1 oraz art. 822 § 1 k.c., a także przepisy art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jedynie w przypadku, gdy ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może wówczas ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

Biegły sądowy ustalił koszty naprawy pojazdu powoda na podstawie programu A., przyjmując stawkę za roboczogodzinę dla prac blacharsko-mechanicznych w wysokości 99 zł, a dla prac lakierniczych – 101 zł. Ustalając cenę za holowanie pojazdu, biegły wskazał, że uśredniona stawka za przebieg luzem na dalekich trasach wynosi 2,50 zł/km. W przypadku zaś przebiegu ładownego stawka ta wynosi 2,67 zł/km. Według stawki uśrednionej, koszt przewozu dwóch samochodów w jednym cyklu na trasie K.-K. wynosi 4.172,25 zł (brutto), na co składa się: holowanie + laweta (571 km x 2,67 zł/km) x 1,23, dojazdy, powrót + laweta (667 km x 2,50 zł/km) x 1,23, za i rozładunek 2 x 100 zł x 1,23. W przypadku przyjęcia jazdy nocnej w jedna stronę koszt holowania ogółem wynosiłby 5.197,76 zł (brutto).

Do opinii zgłosił zastrzeżenia pozwany, wnosząc, by biegły wypowiedział się co do kosztów naprawy samochodu przy zastosowaniu części jakości (...), gdyż biegły w swojej opinii nie zastosował optymalizacji cen części zamiennych ,,O i (...).

W odpowiedzi na to biegły podał, że zastosowanie w wariantowym wyliczeniu kosztów naprawy części sygnowanych wg (...) przez O i (...) wynika z faktu, że części oryginalne oznaczone O przyjęto w tych pozycjach, w których brak jest na rynku części oznaczonych (...).

Uwagi do opinii biegłego zgłosił także powód, zarzucając nieuwzględnienie do wymiany określonych elementów. Nie do końca, zdaniem powoda, są również zasadne wyliczenia stawek za holowanie. Powód zakwestionował opinię w zakresie ustaleń odnośnie do ekonomicznie uzasadnionego kosztu transportu i w zakresie nieuwzględnienia transportu osób i dodatku nocnego.

Odnosząc się do kosztów holowania, opiniujący podtrzymał swoje stanowisko, zauważając że podany w fakturze koszt holowania jest kilkakrotnie wyższy od stawek stosowanych w innych firmach. Biegły zasygnalizował, że firmy z rejonu K. takie holowanie wykonują za stawki nieprzekraczające 2,50 zł/km. Dodatek nocny w dwie strony jest nieuzasadniony, nawet z uwagi na normatywny czas pracy kierowcy związany z bezpieczeństwem w ruchu drogowym. Zdaniem biegłego, racjonalny i bezpieczny byłby dojazd do K. w dzień 19 lutego 2016 r., odpoczynek kierowcy w nocy z 19 na 20 lutego 2016 r. i powrót do K. w dzień. Podniósł także, iż brak jest informacji, że holowanie samochodu L. odbywało się z miejsca wypadku do K. i że w związku z tym należało przetransportować osobę jadącą w tym uszkodzonym samochodzie. Brak jest też logicznego wytłumaczenia, po co dodatkowa osoba jechała z K. do K. i wracała do K. – jedynym dowodem są tu zeznania powoda i złożona przez niego faktura. Biegły zauważył, że powód nie podał, co to była za osoba i w jakim charakterze jechała do K..

Sąd w całości podzielił ustalenia biegłego, który dokonał szczegółowej analizy akt szkody i przeprowadził kalkulację powstałych uszkodzeń. W sposób szczegółowy odniósł się do zgłoszonych wobec opinii zastrzeżeń, które wyczerpująco wyjaśnił. Wobec tego przyjęto, że wysokość należnego powodowi odszkodowania z tytułu naprawy samochodu wynosi 16.964,98 zł, a ponieważ pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 9.196,72 zł, to zasadne jest przyznanie powodowi dalszej kwoty 7.768,26 zł.

Uwzględniono żądanie w zakresie dopłaty za wynajem samochodu zastępczego w kwocie 7.416,90 zł.

Naprawieniu podlega też szkoda w kwocie 450 zł tytułem kosztów opinii prywatnego rzeczoznawcy.

W ocenie Sądu, koszty holowania w kwocie 25.386,28 zł nie były uzasadnione, a ich poniesienie nie pozostawało w normalnym związku przyczynowym z kolizją drogową z dnia 18 lutego 2016 roku.

Wydatki na holowanie zostały poniesione dobrowolnie przez powoda, który nie wykazał, aby zachodziła uzasadniona konieczność holowania samochodu w porze nocnej. Zadośćuczynienie żądaniu w tym zakresie pozostawałoby również w sprzeczności z zasadą wykonywania zobowiązań, wynikającą z art. 354 k.c., który wyraża obowiązek minimalizacji szkody przez poszkodowanego, co oznacza, że działanie powoda jako wierzyciela powinno być racjonalne, tj. rozsądne i ,,ekonomiczne”. Powód nie wykazał konieczności ponoszenia kosztów holowania ponad uznane przez pozwanego, nie wyjaśnił, czy i dlaczego, mając firmę zajmującą się holowaniem pojazdu (już w pozwie wskazał, że świadczy usługi holowania pojazdów z zagranicy), a zatem dysponując odpowiednim sprzętem, nie był w stanie bez pomocy obcego zakładu sprowadzić swojego samochodu z K.. Takie zachowanie jawi się jako celowe zwiększenie szkody i dlatego nie może ono zwiększać obowiązku odszkodowawczego pozwanego.

O odsetkach od kwoty 15.635,16 zł orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Przy orzekaniu o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c., Sąd miał na względzie, że powód wygrała sprawę w 30,86 %, a przegrał w 69,14 %

Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 2.534 zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łącznie koszty te wyniosły 8.451 zł, a zatem, uwzględniając zakres wygrania sprawy, pozwany powinien zwrócić powodowi kwotę 2.607,98 zł.

Na koszty procesu poniesione przez stronę pozwaną złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika – 5.400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łącznie koszty te wyniosły 5.417 zł, a zatem, uwzględniając zakres wygrania sprawy, powód powinien zwrócić stronie pozwanej kwotę 3.745,31 zł.

Ostatecznie strona pozwana powinna zwrócić powodowi kwotę 1.137,33 zł.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nieuiszczonymi kosztami sądowymi w kwocie 1.244 zł, przyznanej biegłemu, obciążono powoda do kwoty 860 zł (1.244 zł x 69,14%), z pozwanego – w pozostałej części.

Apelacje od tego orzeczenia wniosły obie strony.

Powód zaskarżył wyrok w części oddalającej powództwo i rozstrzygającej o kosztach procesu, zarzucając naruszenie:

1.  art. 361 k.c. poprzez błędną jego wykładnię, a w konsekwencji nieuprawnione stwierdzenie, że koszty holowania pojazdu nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę;

2.  art. 233 § 1 w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny dowodów i w efekcie dowolne ustalenia, polegające na przyjęciu, że:

a) koszty holowania w kwocie 25.386,28 zł nie były uzasadnione, a ich poniesienie nie pozostawało w normalnym związku przyczynowym z kolizją drogową z dnia 18 lutego 2016 r., podczas gdy wskutek tej kolizji pojazd marki P. (...) nie nadawał się do dalszej jazdy, wobec czego powód został zmuszony do podjęcia niezbędnych czynności zmierzających do jego przetransportowania do swojego miejsca zamieszkania i w związku z tym wynajął pojazd holowniczy, a za taką usługę musiał zapłacić, zgodnie z wystawioną fakturą VAT nr (...),

b) koszty holowania zostały poniesione dobrowolnie, bez dostatecznych podstaw do uznania ich za normalne następstwo zdarzenia wywołującego szkodę, podczas gdy zostały one poniesione wyłącznie ze względu na zdarzenie drogowe, a powód nie miał możliwości dokonania szybkiej naprawy samochodu i przetransportowania go do miejsca zamieszkania w inny sposób oraz nie miał wpływu na porę dnia, w której doszło do zdarzenia i możliwe było wykonanie usługi holowania,

c) koszty holowania był wynikiem podjęcia przez powoda decyzji, wobec czego nie był to uszczerbek poniesiony wbrew jego woli, podczas gdy decyzja ta była konsekwencją zdarzenia drogowego,

d) powód nie wykazał, aby zachodziła uzasadniona konieczność holowania samochodu w porze nocnej, podczas gdy dodatek nocny stanowił jedną z pozycji faktury VAT i nie wyczerpywał wszelkich kosztów z tym związanych,

e) opinia biegłego W. S., w zakresie przyjętych stawek za holowanie i uzasadnionych kosztów holowania, jest spójna, jasna i nie budzi wątpliwości, w sytuacji gdy biegły nie uwzględnił warunków, w jakich doszło do wykonania usługi, tj. holowania dwóch pojazdów oraz ciężaru całkowitego całego zestawu wymuszającego użycie specjalistycznego sprzętu, a tym samym wyższych stawek;

3.  art. 217 § 1 w zw. z art. 227 i art. 278 § 1, w zw. z art. 162 k.p.c. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku powoda o dopuszczenie dowodu ze sprawdzającej opinii biegłego w zakresie techniki samochodowej.

Wskazując na to, M. G. wniósł o przeprowadzenie dowodu ze sprawdzającej opinii biegłego w zakresie techniki samochodowej w celu ustalenia stawek za holowanie pojazdów podobnej kategorii, co uszkodzony pojazd, z uwzględnieniem warunków, w jakich odbyło się holowanie oraz zmianę wyroku i uwzględnienie powództwa do kwoty 25.386,28 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu.

W odpowiedzi na tę apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od powoda kosztów postępowania odwoławczego.

Pozwany Zakład (...) zaskarżył wyrok w części co do kwoty 936,44 zł, ponad zasądzoną w pkt I kwotę 14.698,72 zł oraz w zakresie orzeczenia o kosztach procesu, zarzucając naruszenie art. 6 i art. 363 § 1 w zw. z art. 822 k.c. poprzez błędną wykładnię i nieprawidłowe uznanie, że uzasadnione było ustalenie kosztów naprawy z zastosowaniem wyłącznie części jakości O oraz naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego i wyprowadzenie wniosków sprzecznych z tym materiałem, skutkujących błędnymi ustaleniami i nieuwzględnieniem, że przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego jest możliwe także z zastosowaniem części jakości (...).

W oparciu o te zarzuty, wniesiono o zmianę wyroku i oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

Na rozprawie powód wniósł o oddalenie tej apelacji (k.213).

Sąd odwoławczy oddalił wniosek dowodowy zawarty w apelacji powoda (k.213v.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest częściowo zasadna.

Uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia w części odnoszącej się do wydatków za holowanie jest nieprzekonujące. Nie zostało bowiem wykazane (nie prowadzono nawet w tym zakresie postępowania dowodowego), że powód nie musiał korzystać z takiej usługi, albowiem mógł to uczynić sam, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej albo że holowanie nie było w ogóle potrzebne. Ta ostatnia okoliczność wymagała w istocie udowodnienia, czego pozwany nie uczynił, że naprawa samochodu mogła nastąpić w miejscowości, w której doszło do kolizji, a koszty, jakie musiałby ponieść w związku z tym powód, byłyby znacząco niższe od kosztów sprowadzenia uszkodzonego pojazdu do K..

Roszczenie powoda o zwrot kosztów holowania jest zatem co do zasady usprawiedliwione, ale wygórowane.

Z opinii biegłego W. S. jednoznacznie wynika (k.71-72), że w przypadku przewozów na dalekich trasach (powyżej 300 km) w kraju, dotyczących holowania na auto-lawecie jednego pojazdu ciężarowego (auto-laweta P. ) i dodatkowo osobowego samochodu na lawecie (przewóz jednoczesny), stosowane są na terenie powiatu (...) stawki w kwotach od 2,20 zł za 1 km ogólnego przebiegu do 3,00 zł za 1 km przebiegu ładownego. Z zeznania poszkodowanego wynika, że holowanie mógł zlecić w dniu 18 lutego 2016 r., a najpóźniej w dniu następnym. W przedstawionej fakturze wskazano, że holowanie zakończono w dniu 24 lutego 2016 r., co oznacza, że nie było potrzeby dojazdu do K. i holowania uszkodzonych samochodów w warunkach nocnych. Przejazd około 600 km przy średniej prędkości około 50 km/h auto-holownika i lawety wymaga około 12 godziny jazdy. Ponadto potrzeba około 1,5 godziny na załadunek i rozładunek uszkodzonego samochodu. Nie ma uzasadnienia transport osób dodatkowym samochodem osobowym. Uśredniona stawka za przebieg luzem na dalekich trasach wynosi 2,50 zł za 1 km przebiegu, a za jeden kilometr przebieg ładownego – 2,67 zł. Koszt przewozu dwóch samochodów w jednym cyklu na trasie K.-K. (P.) wynosi zatem 4.172,25 zł brutto, w tym: holowanie i laweta (571 km x 2,67 zł/km x 1,23), powrót i laweta (667 km x 2.50 zł/km x 1,23), załadunek i rozładunek (2 x 100 zł x 1,23).

W odpowiedzi na zastrzeżenia powoda do tej opinii biegły podał, że wskazany w fakturze koszt holowania (25,386,28 zł brutto) jest kilkukrotnie wyższy od stosownych stawek. Firmy z rejonu K. takie holowanie wykonują przy zastosowaniu stawki nieprzekraczającej 2,50 zł za 1 km przebiegu i chętnie oferują takie usługi. Dodatek nocny w obie strony jest nieuzasadniony, chociażby z uwagi na normatywny czas pracy kierowcy. Racjonalny i bezpieczny był dojazd do K. w dzień, 19 lutego 2016 r., odpoczynek kierowcy w nocy z 19 na 20 lutego 2016 r. i powrót do K. w dzień, 20 lutego 2016 r. Brak informacji, że holowanie samochodu L. odbywało się z miejsca wypadku do K. i że w związku z tym należało przetransportować osobę jadącą w tym uszkodzonym samochodzie. Brak logicznego wytłumaczenia, po co dodatkowa osoba jechała z K. do K. i wracała stamtąd. Laweta jest pojazdem do transportu samochodów, a nie ludzi. To samo wynika z wyjaśnień opinii pisemnej (k.147).

Wbrew zatem zarzutom apelacji, wskazana opinia odnosi się do wszystkich kwestii związanych z holowaniem, w tym również warunków, w jakich powinno ono być wykonane, tj. holowania dwóch pojazdów oraz ciężaru całkowitego całego zestawu wymuszającego użycie specjalistycznego sprzętu.

Wobec tego nie zachodziła potrzeba dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego w zakresie techniki samochodowej.

Ostatecznie należało przyjąć, że uzasadnione koszty holowania uszkodzonego pojazdu, które musiał ponieść powód w związku z kolizją drogową w dniu 18 lutego 2016 r., wynoszą 4.172,25 zł.

Apelacja pozwanego jest w całości bezzasadna.

Już w podstawowej opinii biegły podał (k.61-62), iż w aktach sprawy nie ma informacji, że w czasie kolizji w samochodzie P. na elementach zakwalifikowanych do wymiany były wcześniejsze uszkodzenia lub ślady naprawy wcześniejszych uszkodzeń wykonane niefachowo bądź też uszkodzeniu uległy części nieoryginalne, tzw. „zamienniki”, wbudowane w czasie wcześniejszej naprawy, a pozwany nie wykazał, że po naprawie samochodu częściami nowymi z logo producenta samochodu wzrośnie wartość rynkowa pojazdu. Ponadto biegły wyjaśnił kwestie związane ze stosowaniem „zamienników” części oryginalnych (k.63-64).

Nie ma podstaw do przyjęcia, że w zakresie kalkulacji kosztów naprawy samochodu powoda należało przyjąć części zamienne określone jako (...) (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r., II CNP 43/17 LEX nr 2490615)

Zasadnie zatem Sąd Rejonowy przyjął koszt naprawy uszkodzeń samochodu marki P. o nr rej. (...), powstałych w czasie kolizji w dniu 18 lutego 2016 r, ustalonych przez pozwanego, zgodnie z technologią naprawy pojazdu zalecaną przez producenta, przy użyciu nowych, oryginalnych części zamiennych z logo producenta samochodu, w kwocie netto 13.792,59 zł (16.964,98 zł brutto).

Mając to na względzie, zgodnie z art. 386 § 1 k.p.c., zmieniono zaskarżony wyrok w punkcie II w ten sposób, że zasądzono od (...) SA w W. na rzecz M. G. kwotę 4.172,25 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty, a w związku z tym zmieniono także rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zawarte w punkcie III wyroku Sądu Rejonowego i zniesiono wzajemnie między stronami te koszty (art. 100 zdanie pierwsze k.p.c.), biorąc pod uwagę ich wysokość (k.176) i fakt uwzględnienia powództwa w 39% oraz rozstrzygnięcia o kosztach sądowych, zawarte w punktach IV i V tego wyroku, poprzez zastąpienie odpowiednio: kwoty 860,10 zł – kwotą 758,84 zł, a kwoty 338,90 zł – kwotą 485,16 zł, stosownie do wyniku sprawy, zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1) ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 300 z późn. zm.).

Oddalono apelację powoda w pozostałej części, a apelację pozwanego w całości na podstawie art. 385 k.p.c.

Zasądzono od M. G. na rzecz (...) SA w W. kwotę 865 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Apelację powoda uwzględniono w 16,4%. M. G. poniósł koszty postępowania apelacyjnego w kwocie 3.070 zł: wynagrodzenie pełnomocnika – 1.800 zł, według stawki z § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm.) i opłata od apelacji – 1.270 zł (k.197), a pozwany – w kwocie 1.800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, według stawki z § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 265). Łącznie koszty te wyniosły 4.870 zł. Obciążają one pozwanego w 16,4%, tj. do kwoty 800 zł, wobec czego powód powinien mu zwrócić kwotę 1.000 zł, zgodnie z art. 100 zdanie pierwsze k.p.c.

Apelacja pozwanego jest w całości bezzasadna, zatem koszty poniesione w tym zakresie przez powoda w kwocie 135 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, według stawki z § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie, obciążają pozwanego, zgodnie z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c.

Ostatecznie zatem powód powinien zwrócić pozwanemu różnicę, o czym orzeczono na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.

SSO Elżbieta Ciesielska SSO Cezary Klepacz SSO Hubert Wicik