Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: stażysta Paulina Strzyżewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2018 r.

sprawy:

L. K.

s. W., M. z domu S.

ur. (...) w m. (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 5 maja 2018r. w S., gm. K., woj. (...) będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokami Sadu Rejonowego w B. z dnia 18 lutego 2004r. sygn. akt (...) oraz z dnia 25 maja 2007r. sygn. akt (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny motorower marki B. nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości (co najmniej 1,06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu)

tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 kk

II.  W dniu 5 maja 2018r. w S., gm. K., woj. (...) używając słów wulgarnych powszechnie uznawanych za obelżywe znieważył A. C. i K. C. w ich obecności

tj. o czyn z art. 216 § 1 kk.

1.  L. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt. I a/o wyczerpującego dyspozycję art. 178a§1 i 4 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  L. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt. II a/o wyczerpującego dyspozycję art. 216§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych,

3.  na podstawie art. 42§3 kk orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio,

4.  na podstawie art. 43a§2 kk zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego,

5.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 5 maja 2018 roku funkcjonariusze policji A. C. wraz ze swoim mężem K. C. i dziećmi podczas podróży na działkę zatrzymali się przy sklepie spożywczym w miejscowości S.. Wychodząc ze sklepu (...) minęła się z oskarżonym L. K., od którego wyczuła woń alkoholu. K. C., który został w samochodzie poprosił żonę aby wróciła do sklepu i zobaczyła co oskarżony kupuje. Chwilę wcześniej widział, ze oskarżony podjechał pod sklep i wysiadając z niego przewrócił się na parkingu. Oskarżony zakupił w sklepie butelkę wódki i piwo. Po wyjściu ze sklepu założył kask, chciał wsiąść na skuter i odjechać. Po podjęciu interwencji uniemożliwiającej jazdę przez A. i K. C. oskarżony zaczął używać wobec nich słów obraźliwych i wulgarnych ( chuja mi zrobicie, ty kurwo spierdalaj, wy chuje jebane itp.” A. C. o zdarzeniu zawiadomiła policję. W trakcie oczekiwania na przyjazd policji oskarżony otworzył piwo w puszce i pomimo próby uniemożliwienia wypicia go, zaczął się szarpać i wypił je częściowo rozlewając. Wyjął również z kieszeni butelkę wódki i próbował ja otworzyć, jednakże K. C. nie pozwolił mu na to (zeznania A. C. k.66v, K. C. k.67).

Po przyjeździe policji poddano oskarżonego badaniom stanu trzeźwości analizatorem wydechu uzyskując wynik: I próba-1,01 mg/l, II – 0,99 mg/l, III-089 mg/l, IV-0,85 alkoholu w wydychanym powietrzu. W trakcie jazdy skuterem pod sklep w S. oskarżony był nietrzeźwy ze stężeniem alkoholu w wydychanym powietrzu nie mniejszym niż 1,06 mg/l (opinia biegłego k.23).

Oskarżony L. K. urodził się w dniu (...), zdobył wykształcenie zawodowe jako murarz, nie posiada nikogo na utrzymaniu , nie pracuje , jest zarejestrowany jako bezrobotny, pozostaje na utrzymaniu żony, nie posiada majątku, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie o odwykowo (dane osobowo-poznawcze k.65)

Oskarżony był dotychczas karany za czyny wypełniające dyspozycję art. 178 § 1 kk, art. 178 § 2 kk i w zw. z art.11§ 244 kk, art. 178 § 1 kk i w zw. z art.11§ 244 kk (dane o karalności k.31, odpisy wyroków k.37,38,41).

Wyrokami Sądy Rejonowego w B. z dnia 18 lutego 2004 r. oraz z dnia 25 maja 2007r został skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (odpisy wyroków k.37,38).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do dokonania zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Przed Sądem zmienił zdanie i nie przyznał się do czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia, zaprzeczył aby podczas zdarzenia komukolwiek ubliżał.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu nie budzą żadnych wątpliwości, a zostały ustalone w oparciu o konsekwentne zeznania świadków A. C. i K. C.. W sposób jednoznaczny i szczegółowy opisali oni przebieg zdarzenia. Trudno też znaleźć powody dla których świadkowie mieliby niesłusznie obciążać winą oskarżonego w przeciwieństwie od oskarżonego, któremu niewątpliwie zależy na uwolnieniu się od odpowiedzialności karnej, jak również zważywszy na jego stan nietrzeźwości w chwili zdarzenia mógł nie pamiętać dokładnie swojego zachowania. Konfrontując zatem zgromadzony materiał dowodowy z wersją oskarżonego podaną podczas rozprawy, Sąd doszedł do przekonania, że jest ona jedynie odzwierciedleniem przyjętej linii obrony i nielogiczną próbą wyjaśnienia okoliczności zajścia i zmiany dotychczasowo podawanej wersji.

Stan nietrzeźwości oskarżonego potwierdzony został w pełni wiarygodnym badaniem alkometrem, które to urządzenie, jako w pełni sprawne posiadało stosowne świadectwo legalizacji, potwierdzając jego zdatność do użytku, w tym możność wiarygodnego pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd nadto oparł się na opinii sądowo-lekarskiej z której wynika, iż oskarżony w chwili prowadzenia motoroweru w dniu 5 maja 2018 roku w S. znajdował się w stanie nietrzeźwości – co najmniej 1,06mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Przedstawiona opinia w ocenie Sądu jest jasna, pełna, nie zawiera sprzeczności i w całości zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowody pozwolił na uznanie, że L. K. w dniu 5 maja 2018 roku w S. będąc wcześniej skazanym wyrokami Sądu Rejonowego w B. z dnia 18 lutego 2004 roku sygn. akt (...) oraz z dnia 25 maja 2007 roku sygn. akt (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prowadził pojazd mechaniczny motorower marki B. będąc w stanie nietrzeźwości (co najmniej 1,06 alkoholu w wydychanym powietrzu), zachowaniem swym wyczerpał dyspozycję art. 178§ 1i4kk.

Ponadto w dniu 5 maja 2018 roku w S. używając słów wulgarnych powszechnie uznanych za obelżywe znieważył A. i K. C. i zachowaniem swym wyczerpał dyspozycje art. 216 § 1kk.

Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Spożył alkohol, na co wskazuje wynik przeprowadzonych badań i zdawał sobie sprawę, że jazda po jego spożyciu jest zakazana, zwłaszcza iż wcześniej był już skazany za tego samego rodzaju przestępstwo. Wiedział również iż używając słów wulgarnych wobec pokrzywdzonych, narusza ich godność.

W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu. Oskarżony, pomimo iż znajdował się pod wpływem alkoholu, dysponował możliwością oceny swojego zachowania i w chwili dokonywania przypisanego mu czynu znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że mógł zachować się zgodnie z normami prawa. Czyny oskarżonego charakteryzowały się znaczną społeczną szkodliwością, a ich stopień był wyższy niż znikomy. Ilość spożytego przez oskarżonego alkoholu była wysoka, prowadziła do wyniku przewyższającego wartości minimalne wynikające z art. 115 § 16 kk, definiującego stan nietrzeźwości – stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przy tym stężeniu alkoholu we krwi występuje już upośledzenie zdolności do prowadzenia pojazdów. Upośledzenie to jest tym wyższe, im większy jest poziom alkoholu we krwi. Stan ten mógł znacznie ograniczać możliwości jego percepcji.

Oskarżony, po raz kolejny naruszył podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym – zasadę trzeźwości, a swoim zachowaniem godził w bezpieczeństwo i poczucie pewności innych uczestników ruchu drogowego.

Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących, natomiast okolicznością obciążającą była uprzednia karalność, powrót na drogę przestępstwa tego samego rodzaju.

Za przypisany czyn z pkt. I aktu oskarżenia Sąd wymierzył sprawcy karę 1 roku pozbawienia wolności. Wymierzona kara została dostosowane do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i zdaniem Sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na L. K., a zwłaszcza pozwoli uzmysłowić nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i nieuchronność poniesienia konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą. Sąd kierował się także względami prewencji ogólnej – społeczeństwo musi wiedzieć, że zachowanie oskarżonego, który jechał motorowerem w stanie nietrzeźwości i naruszył zakaz orzeczony przez Sąd, spotkało się z należytą reakcją.

Sąd orzekł również na podstawie art. 42 § 3 kk zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (o charakterze obligatoryjnym) dożywotnio, co ma zapobiec ponownemu popełnianiu przez oskarżonego przestępstw tego typu oraz oddziaływać na niego represyjnie.

L. K. winien na stałe zostać wyeliminowany z grona uczestników ruchu drogowego, jako osoba stwarzająca realne zagrożenie dla jego bezpieczeństwa, zwłaszcza, że dopuścił się po raz drugi takiego samego przestępstwa. Zdaniem Sądu, w tych okolicznościach nie zachodzą żadne szczególne względy, które wskazywałaby na celowość odstąpienia od reguły wynikającej z treści art. 42 § 3 kk. Oskarżony nigdy nie powinien zdobyć uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, jako osoba nieodpowiedzialna, nie dając tym samym żadnych gwarancji przestrzegania reguł panujących na drogach.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł również świadczenie pieniężne (o charakterze obligatoryjnym) w wysokości 10.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, które to stanowi realną, wymierną dolegliwość dla oskarżonego.

Za czyn z pkt II wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 10 złotych , uznając iż kara ta będzie wystarczająca represją i zapobiegnie w przyszłości podobnym zachowaniom. Ustalając wysokość kary grzywny uwzględniono trudną sytuację materialną oskarżonego, który aktualnie nie posiada pracy, zarejestrowany jest jako bezrobotny, pozostając na utrzymaniu żony.

Sąd, na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od obowiązku pokrycia kosztów postępowania, bowiem konieczność ich pokrycia mogłaby narazić jego samego i jego najbliższych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.