Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IIK 141/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewelina Rabuczewska

przy udziale Prokuratora Prok. Rej. Jarosława Pawluczuk

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r. sprawy

W. K. syna L. i E. z domu J.,

ur. (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 19 kwietnia 2018 roku na drodze publicznej S.-R. w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu o godz. 08:57 – 1,21 mg/l, 08:59 – 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.

ORZEKA:

I.  Oskarżonego W. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. skazuje go na karę grzywny w rozmiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki na 10 (dziesięć) złotych;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 4 k.k. okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 19 kwietnia 2018 r.;

III.  Na podstawie art. 43 a § 2 k.k. zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Sygnatura akt IIK 141/18

Uzasadnienie w trybie art. 424 § 3 k.p.k.

W. K. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 19 kwietnia 2018 roku na drodze publicznej S.R. w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu o godz. 08:57 - 1,21 mg/l, o godz. 08:59 – 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu, tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.

Oskarżony W. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż do popełnienia zarzucanego mu czynu doszło nieświadomie. Tego dnia rano jechał do pracy, pracował jako elektromonter. Miał problemy z alkoholem i teraz uczęszcza na terapię w K. (d. wyjaśnienia oskarżonego W. K. k. 31-32).

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została mu w pełni wykazana zebranymi w sprawie dowodami. Działaniem swym wyczerpał on dyspozycję artykułu 178 a § 1 k.k.

Oskarżony W. K. nie był dotychczas karany sądownie (d. dane o karalności k. 7).

W świetle wyjaśnień przyznającego się do winy oskarżonego (k. 31 - 32) oraz pozostałego zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego (protokół z badania trzeźwości k. 2, 4) okoliczności popełnienia czynu i wina oskarżonego W. K. nie budzą wątpliwości.

Sąd wymierzył oskarżonemu W. K. karę, uznając go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych. W tym stanie rzeczy należy uznać, że wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego.

Sąd orzekł nadto w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 4 k.k. okresu zatrzymania prawa jazdy. Przy wymiarze zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd miał na względzie zarówno stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu jakie stwierdzono u oskarżonego oraz inne okoliczności o których mowa w art. 53 k.k. W tym miejscu należy wskazać, że oskarżony nie był dotychczas karany, przykładnie pracuje od wielu lat, wyraził skruchę i w tej sytuacji wypada przyjąć, że jego przestępne zachowanie było incydentalne i pozostawało w znacznej dysharmonii do jego dotychczasowego postępowania. Są to istotne okoliczności łagodzące ocenę czynu, przypisanego oskarżonemu.

Na podstawie art. 43 a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach orzeczono jak w punkcie IV wyroku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.