Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 751/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Dobrawa Michałowska

Protokolant:

sekretarz sądowy Dorota Luboch

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 r. na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy N.

przeciwko K. R.

o zapłatę

zasądza od pozwanego K. R. na rzecz powódki Gminy N. kwotę 10.651,50 zł (dziesięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 50/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 533 zł (pięćset trzydzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów opłaty sądowej i kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt I C 751/17

UZASADNIENIE

Powódka Gmina N. wniosła o zasądzenie od pozwanego K. R. kwoty 10.651,50 zł tytułem opłaty za użytkowanie wieczyste.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty poznany wniósł o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy z odwołania pozwanego od decyzji w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości. Po podjęciu postępowania pozwany wniósł o odroczenia terminu rozprawy z uwagi na chęć polubownego załatwienia sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w S. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr (...). Nieruchomość tę pozwany nabył w drodze darowizny w 2008 r. W dniu 4 lipca 2000 r., powód wypowiedział dotychczasową wysokość opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie i zawiadomił ówczesną użytkowniczkę działki o wysokości opłaty rocznej pouczając o sposobie odwołania. Powód nie znosił o ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej.

Dowód:

1.  Umowa darowizny, k. 7-10,

2.  Odpis księgi wieczystej (...), k. 11-14,

3.  Pismo powoda, k. 15

Pozwany nie uiścił opłaty rocznej za 2016 r.

okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 z późn. zrn.), zwanej dalej ustawą, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67 ustawy, czyli na podstawie jej wartości (art. 72 ust. 1).

Stosownie zaś do treści art. 73 ust. 2 ustawy jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się stosownie do tego celu. Zmiany wysokości stawek procentowych opłat rocznych dokonują właściwe organy stosując tryb postępowania określony w art. 78-81 ustawy (ust. 1).

Art. 81 ustawy reguluje zasady aktualizacji tej opłaty na wniosek użytkownika wieczystego, stanowiąc, że może on żądać od właściwego organu dokonania aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej. Doręczenie żądania powinno nastąpić na piśmie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego aktualizację opłaty rocznej.

W badanej sprawie pozwany nie udowodnił by występował o aktualizację opłaty rocznej.

Z uwagi na powyższe, pozwany zobowiązany był do uiszczenia opłaty do dnia 31 marca 2016 r. z góry za 2016 r., w wysokości wskazanej przez powoda, a to na podstawie art. 71 ust. 4 wskazanej wyżej ustawy.

Sąd nie znalazł też podstaw do odroczenia terminu rozprawy z uwagi na umocowanie pełnomocnika, które miało miejsce dzień przed terminem rozprawy oraz deklarowaną chęć ugodowego załatwienia sprawy. Na uwagę zasługuje bowiem fakt, że poprzedni pełnomocnik pozwanego otrzymał zawiadomienie o terminie rozprawy już w dniu 10 grudnia 2018 r. (potwierdzenie odbioru, k. 82), a więc ponad miesiąc przed planowanym terminem. Umożliwiało to podjęcie rokowań z powodem. Nadto pełnomocnik powoda stający na rozprawie oświadczyła, że nie widzi możliwości ugodowego załatwienia sprawy.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na kwotę zasądzoną tytułem zwrotu kosztów procesu składa się opłata i stawka minimalna pełnomocnika.