Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 403/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2019r. w S.

odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 26 kwietnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo S. K. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 kwietnia 2018r. do 31 marca 2019r.

Sygn. akt IV U 403/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 26 kwietnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2018r. wskazując, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zaskarżonej decyzji zarzucił błędną ocenę stanu jego zdrowia i stwierdzenie, że stopień naruszeń sprawności jego organizmu nie pociąga za sobą częściowej niezdolności do pracy. Dla wykazania swoich twierdzeń wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych z zakresu kardiologii, gastrologii, ortopedii i okulistyki. Podniósł, iż w dalszym ciągu jest niezdolny do pracy, a jego stan zdrowia nie uległ poprawie od czasu poprzedniego orzeczenia. Nadal cierpi na zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu wielopoziomowej dyskopatii, bóle kolan z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową, a także schorzenia kardiologiczne i gastrologiczne (odwołanie k.2-6 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 23 kwietnia 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-7v akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. K. ur. (...), był uprzednio ,tj. od 13 maja 2011r. do 31 marca 2018r. uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (okoliczności niesporne akta rentowe). W ostatnim okresie ,tj. od 1 października 2017r. do 31 marca 2018r., podstawę prawną powyższego stanowiła decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 4 października 2017r. (decyzja z 4 października 2017r. ustalająca prawo ubezpieczonego do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 października 2017r. do 31 marca 2018r., k.110 akt rentowych za wnioskiem z 28 sierpnia 2017r.).

W dniu 27 lutego 2018r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.113-114 akt rentowych). Rozpoznając ten wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 19 marca 2018r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 19 marca 2018r. k.116 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 23 kwietnia 2018r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.118 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej z 23 kwietnia 2018r. k.118 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 26 kwietnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 26 kwietnia 2018r. k.119 akt rentowych).

Ubezpieczony posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe ślusarz – mechanik (wywiad zawodowy k.121 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej). Ubezpieczony w latach 1980-1987 pracował w zawodzie ślusarza i hartownika, a także jako zestawiacz wyrobów spirytusowych (świadectwo pracy z 23 kwietnia 1987r. wystawione przez (...) Zakład Produkcji (...) w S. k.7-8 akt rentowych oraz świadectwo pracy z 23 maja 1987r. wystawione przez Wytwórnię (...) w S. k.9-10 akt rentowych). W okresie od 26 maja 1987r. do 31 października 2010r. S. K. był zatrudniony w Zakładzie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. na stanowiskach tokarza i hartownika (świadectwo pracy z 31 października 2010r. wystawione przez Zakład (...) Sp. z o.o. w S. k.11-13 akt rentowych). Wówczas ubezpieczony był pracującym brygadzistą na hartowni i ocynkowni. Jego praca polegała m.in. na obsłudze pieców hartowniczych oraz cynkowaniu detali (wyjaśnienia ubezpieczonego k. 37v akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi na chorobę zwyrodnieniowo –dyskopatyczną oraz zespół bólowy kręgosłupa L-S, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej kolana prawego, nadwzroczność obu oczu, nadciśnienie tętnicze, a także chorobę niedokrwienną serca. Od 7 lat ubezpieczony leczy się z powodu przewlekłego zapalenia żołądka, choroby refleksowej przełyku oraz choroby wrzodowej. W czerwcu 2015 r. ubezpieczony przeszedł leczenie operacyjne łąkotki przyśrodkowej kolana lewego, natomiast w sierpniu 2018r. wykonano u niego artroskopię prawego stawu kolanowego. Po operacji został przyjęty na Oddział Rehabilitacji Dziennej, jednakże nie przechodził żadnych zabiegów fizjoterapeutycznych z uwagi na niską tolerancję wysiłku. Aktualnie występują u niego ograniczenie ruchomości rotacyjnej kręgosłupa szyjnego oraz zmniejszenie czucia powierzchni na stopach (zwłaszcza prawej i podudzi). Ubezpieczony wymaga intensywnej diagnostyki i leczenia, jednakże rokuje powrót do pracy. W konsekwencji jest on nadal, tj. od 1 kwietnia 2018r. do 31 marca 2019r. osobą częściowo niezdolną do pracy ,tj. niezdolną do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami ,tj. w charakterze hartownika oraz brygadzisty w oczyszczalni (opinia biegłej z zakresu medycyny pracy L. M. k.57-58 akt sprawy oraz częściowo opinia biegłych z zakresu kardiologii, gastrologii, ortopedii, neurologii i okulistyki k.21-24 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego S. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz. 887 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, a zatem kardiologa, gastrologa, ortopedy, neurologa, okulisty, a także lekarza medycyny pracy. Opinia ostatnio wymienionego specjalisty dała podstawy do uznania, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 kwietnia 2018r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 marca 2019r. Podkreślić należy, że spośród złożonych opinii tylko w opinii biegłej z zakresu medycyny pracy w osobie L. M. znajduje się wprost stwierdzenie, że z powodu rozpoznanych u ubezpieczonego schorzeń, z których wiodące są schorzenia narządu ruchu jest on nadal ,tj. od 1 kwietnia 2018r. częściowo niezdolny do pracy. Takie ustalenie biegłej należy uznać za prawidłowe, gdyż biegła ta – w odróżnieniu od pozostałych biegłych – orzekając u ubezpieczonego dalszą częściowa niezdolność do pracy kierowała się, zgodnie z ustawową definicją, kwalifikacjami ubezpieczonego. I tak biegła stwierdziła, że skoro ubezpieczony przez ostatnich 26 lat, a zatem przez przeważający okres swojej aktywności zawodowej, był zatrudniony jako pracujący brygadzista na hartowni i ocynkowni, to z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia narządu ruchu w postaci choroby zwyrodnieniowo–dyskopatycznej oraz zespołu bólowego kręgosłupa L-S, choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych, a także uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej kolana prawego nie jest on w dalszym ciągu zdolny do wykonywania tej pracy. Pozostali biegli nie tylko nie odnieśli się w swoich ocenach do kwalifikacji ubezpieczonego, ale ponadto nie wskazali na czym polega poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego sygnalizując jedynie, że poprawa taka może nastąpić w przyszłości ,tj. po planowanej operacji kolana prawego (biegli kardiolog, gastrolog, ortopeda, neurolog i okulista orzekali jeszcze przed planowanym na sierpień 2018r. leczeniem operacyjnym ubezpieczonego - opinia biegłych k.21-24 akt sprawy). Nie ulega wątpliwości, że ubezpieczony mimo przeprowadzonej artroskopii kolana prawego wymaga dalszej rehabilitacji. Resumując, kierując się ustaleniami opinii biegłej z zakresu medycyny pracy Sąd stwierdził, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 kwietnia 2018r. częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 marca 2019r. (vide: opinia biegłej z zakresu medycyny pracy L. M. k.57-58 akt sprawy).

Zdaniem Sądu, nie ma podstaw do podważania merytorycznej wartości opinii biegłej z zakresu medycyny pracy. Jak wynika z opinii biegłej, stan zdrowia ubezpieczonego po wykonanej artroskopii kolana prawego znacząco nie poprawił się. Ubezpieczony nadal wymaga intensywnej diagnostyki oraz leczenia, jednakże rokuje powrót do pracy (k.58 akt sprawy). W tym czasie również nie doszło do zmiany poziomu kwalifikacji ubezpieczonego. Dlatego też zasługuje na podzielenie twierdzenie biegłej o tym, iż ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy, tj. niezdolny do pracy zgodniej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W tym stanie rzeczy, sporna okoliczność istnienia u ubezpieczonego niezdolności do pracy została dostatecznie wyjaśniona i nie zasługiwał na uwzględnienie zgłoszony razem z zarzutami do w/w opinii wniosek ZUS o przeprowadzenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych z zakresu ortopedii i kardiologii (zastrzeżenia organu rentowego k.66,68 akt sprawy).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.