Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 338/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2019 r. w S.

odwołania W. N.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 11 stycznia 2017 r. Nr (...)

w sprawie W. N.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 338/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 11 stycznia 2017r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił W. N. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u ubezpieczono nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. N. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 29 grudnia 2016r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Wyrokiem z 18 sierpnia 2017r. Sąd Okręgowy w Siedlcach oddalił odwołanie ubezpieczonego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, że przeprowadzone w sprawie dowody z opinii biegłych lekarzy: chirurga- ortopedy, urologa i chirurga nie dają podstaw do ustalenia, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 18 sierpnia 2017r. wraz z uzasadnieniem k.35 i 37-38 akt sprawy).

Na skutek apelacji ubezpieczonego od powyższego wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach, Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 5 kwietnia 2018r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd drugiej instancji zalecił ponowne przeprowadzenie postepowania dowodowego wskazując, że opinia biegłych, na której oparł się Sąd pierwszej instancji, jest pobieżna i lakoniczna, a ponadto Sąd ten mimo, że dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa nie przeprowadził tego dowodu, jak również nie uchylił postanowienia o dopuszczeniu tegoż dowodu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 5 kwietnia 2018r. wraz z uzasadnieniem k.60-62 akt sprawy).

W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 26 września 2016r. wpłynął Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniosek ubezpieczonego W. N. o ustalenie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę KRUS, który w orzeczeniu z 24 listopada 2016r. uznał, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z 24 listopada 2016r. k.37 akt rentowych). Na skutek odwołania ubezpieczonego od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, która w orzeczeniu z 29 grudnia 2016r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonego od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.41 akt rentowych i wypis z orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 29 grudnia 2016r. k.46 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 11 stycznia 2017r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 11 stycznia 2017r. k.53 akt rentowych).

W 2013r. ubezpieczony doznał urazu skrętnego kolana prawego z uszkodzeniem łąkotki przyśrodkowej i częściowym uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego skutkującego nawracającymi dolegliwościami bólowymi. Uraz ten leczony był operacyjnie w maju 2018r. z dobrym efektem w zakresie ruchomości stawu i stabilności kolana. Chód ubezpieczonego jest wydolny. Ponadto ubezpieczony cierpi na przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych kręgosłupa bez cech stenozy kanału kręgowego oraz bez istotnego upośledzenia ruchomości i sprawności ruchowej ubezpieczonego. Badanie ortopedyczno-neurologiczne ubezpieczonego na potrzeby wydania opinii sądowej wykazało u ubezpieczonego zadowalającą ruchomość kręgosłupa we wszystkich odcinkach, bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie, bez objawów uszkodzenia centralnego i obwodowego układu nerwowego. Badanie MR mózgu z 2009r. nie wykazało u ubezpieczonego zmian ogniskowych struktur mózgowia. Istniejące u ubezpieczonego schorzenie narządu ruchu przebiega z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości i w okresie zaostrzeń dolegliwości ubezpieczony wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji oraz może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Schorzenia te nie powodują natomiast u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu rentowym. Obok schorzeń narządu ruchu ubezpieczony cierpi na rozrost gruczołu krokowego z towarzyszącymi objawami dyzurycznymi ,tj. występującymi podczas oddawania moczu w postaci naglącego parcia na mocz ze sporadycznymi kroplowymi wyciekami moczu z parcia na mocz i konieczności oddawania moczu co 20-30 minut małymi porcjami. W związku z tym schorzeniem ubezpieczony pozostaje pod opieką urologa w trybie ambulatoryjnym, nie przyjmuje żadnych leków. Opisane schorzenie nie zaburza w istotny sposób codziennego funkcjonowania ubezpieczonego w rolnictwie i nie powoduje w aktualnym stanie niezdolności ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym, jednakże z uwagi na wynik badania USG układu moczowego ubezpieczonego wykonanego przez biegłego urologa podczas badania na potrzeby opinii sądowej, które to badanie wskazuje, że po mikcji w pęcherzu moczowym zalega mocz, uzasadnione jest rozszerzenie diagnostyki u ubezpieczonego o uroflowmetrię i włączenie preparatów poprawiających przepływy cewkowe oraz zmniejszających objętość gruczołu krokowego. Ubezpieczony oczekuje ponadto na biopsję prostaty i wynik tego badania również będzie stanowił o kierunku dalszego leczenia ubezpieczonego. Nadto od około 2012r. ubezpieczony cierpi na przepuklinę pachwinową lewostronną, która nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Przepuklina pachwinowa może być leczona operacyjnie i w przypadku operacji, okres niezdolności do wykonywania pracy fizycznej po zabiegu wynosi około 2 do 3 miesięcy. Ubezpieczony cierpi ponadto na niewielkie żylaki obu podudzi bez zmian pozakrzepowych. Żylaki nie wymagają leczenia chirurgicznego i nie powodują niezdolności do pracy fizycznej (opinia biegłego ortopedy M. W. i biegłego neurologa J. S. k.73 akt sprawy, opinia biegłego urologa A. M. k.84-85 akt sprawy oraz opinia biegłego chirurga M. R. k.93-94 akt sprawy).

Ubezpieczony jest właścicielem nieruchomości rolnych o powierzchni niespełna 2 ha. Grunty te w całości przeznacza pod uprawę siana. Ubezpieczony samodzielnie prowadzi powyższą uprawę. Posiada ciągnik rolniczy (kwestionariusz zawodowy k.20 akt rentowych oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k.105v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. N. podlegało oddaleniu

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ustępie 2, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty rolniczej wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Sporządzone na tę okoliczność opinie zespołu biegłych w składzie ortopeda i neurolog oraz opinie biegłego urologa i biegłego chirurga nie dały podstaw do stwierdzenia, że ubezpieczony jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. W złożonych opiniach biegli wskazali na istniejące u ubezpieczonego schorzenia z zakresu narządu ruchu, schorzenia dotyczące układu moczowego, a także schorzenie pod postacią przepukliny pachwinowej lewostronnej i żylaków podudzi, jednakże jak stwierdzili stopień zaawansowania tych schorzeń nie jest tego rodzaju, aby naruszał sprawność organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Z opinii biegłych wynika ponadto, że schorzenia, na które cierpi ubezpieczony, w szczególności schorzenia narządu ruchu oraz układu moczowego wymagają dalszego leczenia, a także dalszej diagnostyki (w zakresie układu moczowego i schorzenia gruczołu krokowego). Okresowo ,tj. w przypadku zaostrzenia dolegliwości ze strony narządu ruchu ubezpieczony może być ponadto czasowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Okoliczność ta nie wpływa jednak na zdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu rentowym.

Analizując przedmiotowe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu medycyny, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i rzeczowe. Należy wskazać, że ubezpieczony nie zgodził się z oceną stanu jego zdrowia przedstawioną przez biegłych w złożonych opiniach, czemu dał wyraz w pismach (na k.79-80 i 103 akt sprawy) oraz w wyjaśnieniach na rozprawie (k.105v akt sprawy). Ubezpieczony nie zgłosił dalszych wniosków dowodowych, a subiektywna ocena osoby ubiegającej się o rentę nie podważa ustaleń biegłych z zakresu medycyny, którzy w oparciu o posiadaną wiedzę i doświadczenie przedstawiają zobiektywizowaną ocenę stanu zdrowia danej osoby w kontekście jej zdolności do wykonywania pracy.

Mając na uwadze całokształt powyższych okoliczności Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za nieuzasadnione i dlatego na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie to oddalił.