Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Anita Jarząbek - Bocian

SO Sebastian Mazurkiewicz

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Zuzanna Poźniak

przy udziale prokuratora Jerzego Kopeć

po rozpoznaniu dnia 25 października 2018 r. w Warszawie

sprawy J. P. syna T. i J.

ur. (...) w N.

skazanego wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

z dnia 19 kwietnia 2018 r. sygn. akt II K 828/17

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim na rzecz r.pr. D. M. kwotę 147,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT; zwalnia skazanego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Anita Jarząbek –Bocian SSO Sebastian Mazurkiewicz

VI Ka 955/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Nowym Dworze Mazowieckim wyrokiem łącznym z dnia 19 kwietnia 2018 roku w sprawie II K 828/17 orzekł:

1.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył kary jednostkowe:

- 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności– orzeczoną wyrokiem łącznym opisanym w punkcie XI w sprawie o sygnaturze akt II K 163/17,

- 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności – orzeczoną wyrokiem opisanym w punkcie XIII w sprawie o sygnaturze akt II K 409/17,

i wymierzył skazanemu karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 163/17 od 1 listopada 2017 roku do 19 kwietnia 2018 roku

3.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. ustalił, że w pozostałym zakresie połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

4.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar opisanych w pkt I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII i IX;

5.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar opisanych w pkt X i XII;

6.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził z sum Skarbu Państwa na rzecz r.pr. D. M. kwotę 177,12 zł, w tym kwotę 33,12 zł tytułem podatku od towarów i usług, z apomoc prawną udzieloną skazanemu z urzędu;

7.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, przenosząc ostatecznie wszelkie wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca skazanego. Zaskarżył w całości wyrok łączny podnosząc zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary z uwagi na jej wymierzenie z zastosowaniem pełnej kumulacji kar jednostkowych, a nie zastosowaniu absorbcji kar. Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i wymierzenie jej na zasadzie absorpcji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do wymierzenia kary łącznej na zasadzie absorbcji, co - jak wynika z treści apelacji - jest intencją skarżącego. Nie można wobec tego uwzględnić wniesionej apelacji, co po wnikliwej analizie merytorycznej, także pod kątem prawidłowości węzła kary łącznej, prowadziło do utrzymania w mocy wyroku w kształcie wydanym przez Sąd Rejonowy.

W pierwszej kolejności wymaga podkreślenia, że Sąd Rejonowy prawidłowo, z uwagi na daty zapadłych wyroków, weryfikował czy zachodzą podstawy do wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 1 lipca 2015 roku czy obowiązujące w chwili orzekania i prawidłowo uznał, że względniejsze dla skazanego będzie zastosowanie obecnie obowiązującej ustawy, która pozwala na wymiar kary łącznej od 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności do 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Odnosząc się do samego węzła kary łącznej to, wobec niekwestionowania przez skarżącego prawidłowości połączenia jednostkowych kar pozbawienia wolności jedynie zaznaczyć należy, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się uchybienia w tym zakresie. Nie można zgodzić się z obrońcą, że doszło do wydania rażąco niewspółmiernej kary łącznej tylko dlatego, że nie została ona wymierzona w oparciu o zasadę absorbcji, czy choćby w zbliżonej wysokości. Wielokrotnie już było podnoszone w orzecznictwie, że przepisy określające zasady orzekania o karze łącznej nie przewidują nakazu kierowania się dyrektywą absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego. Wyrok łączny, jak słusznie zauważył w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sąd I instancji, w istocie nie jest instytucją premiowania przestępców. Wbrew twierdzeniom obrońcy nie bez znaczenia pozostaje fakt wielokrotnego wchodzenia przez skazanego w konflikt z prawem, a tym samym brak widocznych zmian w zachowaniu i stosunku do obowiązku przestrzegania norm prawnych, mimo świadomości konsekwencji i naganności takiego postępowania. Przedmiotowa postawa skazanego winna zostać uwzględniona przy wymiarze kary ze względu na cel wychowawczy, w tym zrozumienie przez skazanego nieopłacalności popełniania przestępstw i karygodności takiego zachowania. W aspekcie wymiaru tej kary sąd I instancji, a także tutejszy sąd kierował się związkiem podmiotowo – przedmiotowym. Sąd rejonowy w sposób wyczerpujący wyjaśnił podstawy wymierzenia kary przy zastosowaniu zasady kumulacji. Uprzednie przestępne zachowania skazanego
skierowane były przeciwko mieniu, działalności instytucji państwowych oraz rodzinie i opiece. Między popełnionymi przez skazanego przestępstwami, za które wymierzono mu karę łączną pozbawienia wolności w sprawie II K 163/17 a przestępstwem, za które został skazany w sprawie II K 409/17 nie zachodzi związek przedmiotowy i bliskość czasowa. Nadto, mimo reakcji karnoprawnej, skazany nie dostrzegał naganności swojego postępowania i kontynuował styl życia związany z popełnianiem przestępstw.

Sąd Okręgowy w toku analizy nad wymiarem kary zapoznał się z opinią z zakładu karnego, w którym skazany przebywa. Co do zasady jest to opinia pozytywna, ale opisana w niej postawa skazanego, w tym podjęta przez niego terapia związana z uzależnieniem od alkoholu, nie daje wystarczających podstaw do przyjęcia, że zachowanie skazanego jest na tyle wyróżniające się, aby stanowiło czynnik przemawiający za złagodzeniem orzeczonej kary łącznej. W ocenie Sądu Odwoławczego zachowanie to może być podstawą do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie, natomiast w zestawieniu z jego realnym zachowaniem zobrazowanym dotychczasowymi skazaniami nie jest przekonującym argumentem do kształtowania kary łącznej na zasadzie absorpcji. Warto w tym miejscu nadmienić, że instytucja kary łącznej nie jest instrumentem przeznaczonym do automatycznego łagodzenia orzeczonych kar i orzekania kary łącznej w najniższym możliwym wymiarze. Ponadto nie można zapominać w realiach sprawy niniejszej, że jedną z połączonych kar jest kara łączna pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem łącznym w sprawie II K 163/18, która i tak stanowiła znaczną „premię” dla skazanego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Anita Jarząbek – Bocian SSO Sebastian Mazurkiewicz