Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2019r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z/s w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący: SSR Lidia Merska

Protokolant: Marta Kornacka

w obecności Prokuratora Mileny Markowskiej

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019r na rozprawie

sprawy R. B.

urodzonego (...) w W.

syna H. i G. z d. S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie sygn. akt VK 98/16 z dnia 05.10.2016r, prawomocny dnia 13.10.2016r – dotyczy skazania za czyny kwalifikowane z art. 286§1kk na karę łączną 1 (jeden) rok i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat, oddano skazanego pod dozór kuratora sądowego oraz zobowiązano skazanego do naprawienia szkody. Postanowieniem Sądu z dnia 01.03.2018r sygn. akt VKo 561/17 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

Kara pozbawienia wolności jest wykonywana od dnia 19.05.2018r do dnia 14.03.2020

2)  Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie sygn. akt VK 75/18 z dnia 10.08.2018r, prawomocny dnia 17.10.2018r – dotyczy skazania za czyn z art. 279§1kk na karę 1 (jeden) rok i 2 (dwa) miesiące, zobowiązano skazanego do naprawienia szkody oraz na poczet kary zaliczono okres zatrzymania.

Kara będzie wykonywana od 29.03.2020r do 26.05.2021r.

orzeka

1.  Na podstawie art. 569§ 1 kpk w zw. 85§1 i §2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk łączy skazanemu kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami w sprawach o sygn. akt VK 98/16 i VK 75/18 Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie i orzeka karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwa) lata i 10 (dziesięć) miesięcy.

2.  Na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres zatrzymania od dnia 05.12.2017r godz. 8.50 do dnia 06.12.2017r godz. 12.00 oraz okres kary dotychczas odbytej od dnia 19.05.2018r godz. 14.40.

3.  W pozostałym zakresie nie objętym wyrokiem łącznym połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

4.  Zwalnia skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.

Sygn. akt VK 261/18

UZASADNIENIE

R. B. został skazany następującymi wyrokami:

1) Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie sygn. akt VK 98/16 z dnia 05.10.2016r, prawomocny dnia 13.10.2016r – dotyczy skazania za czyny kwalifikowane z art. 286§1kk na karę łączną 1 (jeden) rok i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat, oddano skazanego pod dozór kuratora sądowego oraz zobowiązano skazanego do naprawienia szkody. Postanowieniem Sądu z dnia 01.03.2018r sygn. akt VKo 561/17 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności. Kara pozbawienia wolności jest wykonywana od dnia 19.05.2018r do dnia 14.03.2020

2) Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie sygn. akt VK 75/18 z dnia 10.08.2018r, prawomocny dnia 17.10.2018r – dotyczy skazania za czyn z art. 279§1kk na karę 1 (jeden) rok i 2 (dwa) miesiące, zobowiązano skazanego do naprawienia szkody oraz na poczet kary zaliczono okres zatrzymania. Kara będzie wykonywana od 29.03.2020r do 26.05.2021r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: danych o karalności k. 23 – 24, informacji o pobytach i orzeczeniach, akt spraw VK 98/16 i VK 75/18.

Mając na uwadze wniosek dyrektora Aresztu Śledczego w S. oraz treść powyższych wyroków na zasadzie art. 570 kpk wszczęto postępowanie o wydanie wyroku łącznego.

Aby zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, muszą być spełnione zarówno warunki procesowe jak i materialnokarne. Podstawowym warunkiem procesowym wynikającym z art. 569 § 1 kpk jest wymaganie prawomocności skazań podlegających łączeniu. O tym, czy zachodzą warunki materialnokarne decydują przede wszystkim przepisy art. 85 – 90 kk. W sprawie niniejszej stwierdzić należy, iż wszystkie przywołane wyżej wyroki są prawomocne, a więc spełniony jest warunek z art. 569 § 1 kpk. Zgodnie z art. 85§1 i §2 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną; podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89kk, w całości lub w części kary łączne za przestępstwa.

W wyroku z dnia 25 stycznia 2018r Sąd Najwyższy stwierdził, że popełnienie przez sprawcę w okresie próby wyznaczonym postanowieniem o warunkowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności nie stanowi przewidzianej w art. 85§3kk negatywnej przesłanki do orzeczenia kary łącznej obejmującej karę (kary łączne), z odbycia reszty której sprawca został warunkowo zwolniony oraz karę (kary łączne) za przestępstwo popełnione w okresie próby – sygn. akt I KZP 11/17; LEX nr 2428801.

W sprawie niniejszej stwierdzić należy, iż wszystkie przywołane wyżej wyroki, w których orzeczono kary pozbawienia wolności podlegają wykonaniu. Zgodnie z w/w przepisami podlegają łączeniu orzeczone kary pozbawienia wolności, a granice orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności – od 1 rok i 2 miesięcy do 2 lata i 1 miesiąc – art. 86§1kk, art. 89§1b kk. Sąd nieprawidłowo orzekł o wymiarze kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 10 miesięcy, ponieważ powinien przeliczyć wymiar kary wymierzonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wg normy art. 89§1b kk.

Art. 89 § 1b k.k. zawiera normę, regulującą techniczny aspekt dokonania "przeliczenia" kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania orzeczonej wyrokiem jednostkowym na karę pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej, co dopiero umożliwia określanie granic kary łącznej w wyroku łącznym. Przepis ten nie określa natomiast zasady pozwalającej na łączenie jednostkowej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania z jednostkową karą pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej. Regułę taką można wyprowadzić z art. 89 § 1a k.k. Skoro bowiem przepis ten jednoznacznie umożliwia orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania w razie skazania za zbiegające się przestępstwa wyłącznie na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, to tym samym (a maiori ad minus) pozwala na uzyskanie tożsamego końcowego efektu, gdy wśród podlegających łączeniu kar jest (są) również kara (kary) pozbawienia wolności orzeczona bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Wniosek taki pośrednio wypływa również z tego, że mimo jednoznacznego (w świetle art. 89 § 1b k.k.) dopuszczenia analizowanego sposobu łączenia kar, ustawodawca nigdzie wprost nie wyraził tej reguły, a niewątpliwie nie zawiera jej art. 89 § 1 k.k – wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 maja 2017 r. sygn. akt II AKa 123/17, LEX 2401019. Dodatkowo zaznaczyć należy, że w wyroku z dnia 25 lipca 1972 r. sygn. akt V KRN 285/72 Sąd Najwyższy stwierdził, że w razie potrzeby wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki, w których poprzednio wymierzono kary łączne, węzeł łączący te kary ulega rozwiązaniu, wskutek czego w nowym wyroku łącznym podlegają połączeniu kary orzeczone za poszczególne przestępstwa, a nie kary łączne (z tym zastrzeżeniem, że kara łączna nowo wymierzona nie może przekraczać sumy kary łącznej poprzednio orzeczonej i kary podlegającej połączeniu, a jeżeli poprzednio orzeczono więcej kar łącznych, nie może przekraczać ich sum) – LEX 21503.

W orzecznictwie i literaturze prawniczej zgodnie podkreśla się, że przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Wymierzając karę łączną stosuje się dyrektywę art. 85a kk – Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar – w przedmiotowej sprawie 1 rok i 2 miesiące pozbawienia wolności. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby to do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Taki wniosek złożył skazany na rozprawie o wydanie wyroku łącznego, domagając się pełnej absorpcji kar. Zdaniem Sądu takie rozwiązanie nie może być przyjęte ze względu na uprzednie skazania R. B. za przestępstwa przeciwko mieniu. Poza tym wydanie wyroku łącznego nie może zmierzać do zniweczenia orzeczonej wobec skazanego kary w kolejnym wyroku. Podstawą zarządzenie wykonania kary wobec skazanego w sprawie VK 98/16 było to, że skazany mimo upływu prawie dwóch lat od uprawomocnienia wyroku nie naprawił szkody wyrządzonej pokrzywdzonym.

Sąd uwzględnił opinię o skazanym przedstawioną przez Dyrektora Zakładu Karnego w G., z której wynika iż jego zachowanie jest poprawne, podjął pracę, był nagradzany raz za wykonywanie prac o charakterze nieodpłatnym, ale również raz karany za niewłaściwe zwracanie się do funkcjonariuszy SW, nieprzestrzeganie porządku wewnętrznego, niedozwolone kontakty – k. 21. Jako osoba uzależniona od środków odurzających ma wyznaczony termin terapii w ZK od dnia 15.07.2019r. Skazany utrzymuje kontakt z rodziną, żoną i dzieckiem. Na rozprawie o wydanie wyroku łącznego przekonywał, że jest prawym obywatelem, żałuje tego co zrobił.

Zdaniem Sądu wymiar kary łącznej powinien być w wysokości 2 lat pozbawienia wolności, co spełniłoby dyrektywy przewidziane w art. 85akk (Sąd nieprawidłowo orzekł o wymiarze kary łącznej 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności). Skazany jest osobą młoda, ale już w ciągu bardzo krótkiego czasu dopuścił się szeregu czynów przeciwko mieniu. Skazany nie skorzystał z danej mu szansy – wyroku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności, tylko popełnił kolejne przestępstwo w okresie wyznaczonej próby. Nie sposób przyjąć, iż w tej sytuacji należałoby wobec skazanego zastosować zasadę pełnej absorpcji i orzec karę łączną w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Stosownie do art. 577 kpk na poczet orzeczonych na poczet orzeczonych kar łącznych Sąd zaliczył okres kar dotychczas odbytych.

Sąd zwolnił skazanego z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania, ponieważ jak wynika z informacji Dyrektora ZK nie ma on żadnych dochodów.