Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Płocku Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Tetkowska

Protokolant: Damian Gołębiewski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2019 r. w P.

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o odszkodowanie, zadośćuczynienie i ustalenie odpowiedzialności

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 80.000zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia (...) do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

2.  zasądza od pozwanego (...) S.A w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 2.719,43 zł (dwa tysiące siedemset dziewiętnaście złotych czterdzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 maja 2017 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania;

3.  ustala odpowiedzialność pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. za szkody mogące powstać w przyszłości u powódki G. K., a będące następstwem wypadku z dnia 27 maja 2013 r.;

4.  umarza postępowanie w części dotyczącej żądania zasądzenia kwoty 6.276,28 zł (sześć tysięcy dwieście siedemdziesiąt sześć złotych dwadzieścia osiem gorszy) tytułem zwrotu kosztów adaptacji łazienki;

5.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

6.  zasądza od pozwanegoP. S. w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 4.435zł (cztery tysiące czterysta trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

7.  zasądza od powódki G. K. na rzecz pozwanego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych S.A. w W. kwotę 6.382zł (sześć tysięcy trzysta osiemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

8.  nakazuje pobrać od pozwanego Powszechnego Zakładu ubezpieczeń Społecznych S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Płocku kwotę 6.246,36zł ( sześć tysięcy dwieście czterdzieści sześć złotych trzydzieści sześć groszy) tytułem części nieuiszczonych kosztów postępowania w sprawie;

9.  odstępuje od obciążania powódki G. K. kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt I C 340/17

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. G. K. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o:

- zasądzenie na jej rzecz kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez powódkę w wyniku wypadku samochodowego w dniu 27 maja 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 lipca 2013 r. do dnia zapłaty,

- zasądzenie na jej rzecz kwoty 2.942 zł tytułem odszkodowania za szkodę doznaną przez powódkę w wyniku wypadku samochodowego w dniu 27 maja 2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- ustalenie, że pozwany jest odpowiedzialny za szkody, które na skutek doznanych przez powódkę obrażeń mogą się ujawnić w przyszłości,

- zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 27 maja 2013 r. w Ż. na ul. (...) kierujący pojazdem D. (...) o nr rej. (...) R. C., nie zachował szczególnej ostrożności zbliżając się do przejścia dla pieszych i nie ustąpił pierwszeństwa powódce, która prawidłowo przechodziła przez jezdnię w miejscu do tego wyznaczonym, doprowadzając do jej potrącenia. Kierujący pojazdem następnie zbiegł z miejsca wypadku, nie udzielając pomocy pokrzywdzonej, która znajdowała się w położeniu grożącym jej bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Na skutek uderzenia powódka doznała obrażeń w postaci urazu czaszkowo – mózgowego pod postacią rany głowy w okolicy ciemieniowej i wstrząśnienia mózgu, złamania szyjki prawej kości ramieniowej, złamania kości krzyżowej oraz złamania gałęzi obu kości łonowych po lewej stronie bez przemieszczenia po prawej z przemieszczeniem. Sprawca wypadku zmarł w dniu 2 lipca 2013 r., co skutkowało umorzeniem postępowania karnego prowadzonego przeciwko niemu. Powódka zgłosiła szkodę w dniu 27 czerwca 2013 r.. Pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność za szkodę i decyzją z dnia 24 stycznia 2014 r. przyznał powódce zadośćuczynienie w wysokości 40.000zł i odszkodowanie w wysokości 1.478,97 zł. G. K. podkreśliła, że w dniu wydawania ostatecznej decyzji przez ubezpieczyciela nie zakończyła procesu leczenia oraz nie były znane wszystkie konsekwencje zdrowotne, jakie spowodował wypadek z dnia (...)r., co kilkakrotnie sygnalizowała pozwanemu, jednakże bez żadnej reakcji zwrotnej.

Zdaniem powódki, jej stan zdrowia do dnia dzisiejszego nie uległ poprawie, przy nieprzerwanej rehabilitacji trwającej ponad trzy lata. W chwili obecnej jej stan zdrowia uległ pogorszeniu i odczuwa mrowienie promieniujące od barku i stawu biodrowego, na w zasadzie całą prawą stronę ciała. G. K. podniosła również, że nie jest w stanie pokryć finansowo w całości swojego leczenia w ramach usług komercyjnych. Z kolei leczenie w ramach NFZ łączy się z dość dużym oczekiwaniem, które nie sprzyja rekonwalescencji. Podała, że o ile pozwany do pewnego czasu dobrowolnie zwracał jej pieniądze za leczenie, o tyle od początku (...)r. nie reagował na jej prośby o zwrot dalszych kosztów leczenia. Z uwagi na wyczerpanie otrzymanych od pozwanego środków pieniężnych powódka w chwili obecnej zmuszona jest korzystać z opieki zdrowotnej w ramach NFZ, zaś prywatnie korzysta jedynie z rehabilitacji.

G. K. podkreśliła ponownie, iż na skutek wypadku nie odzyskała do dnia dzisiejszego sprawności organizmu. Trudności sprawiają jej najprostsze czynności dnia codziennego, tj. samodzielne czesanie, czy ubieranie się. Nie może ona również korzystać z szafek czy półek znajdujących się powyżej linii barków. Niemożliwym do wykonania stały się także zwykłe czynności domowe, tj. odkurzanie, gotowanie z użyciem większych garnków, mycie okien, korzystanie z piekarnika, prasowanie, czy rozwieszanie prania. Po wypadku powódka nie jest w stanie korzystać również z roweru. Co istotne jakość jej nocnego odpoczynku również uległa znacznemu pogorszeniu. Dolegliwości bólowe nie występują bowiem jedynie podczas dnia, ale również w nocy, co powoduje duży problem ze snem. Nie może także odbywać dłuższych spacerów, gdyż wiązałoby się to z koniecznością częstych odpoczynków. G. K. zaznaczyła, że stan jej zdrowia jest na tyle poważny, że nie może ona korzystać z twardych ławek miejskich przez dłuższy czas, gdyż powoduje to drętwienie prawej strony ciała. Poza ograniczeniami fizycznym, wypadek z dnia (...) spowodował u powódki dysfunkcje psychiczne. Przy wyjściach z mieszkania wymaga ona asysty innych osób, głównie z uwagi na lęk przed pojazdami mechanicznymi. Bardzo boi się również jeździć samochodem, odczuwa także obawę kiedy jej syn lub mąż mają wyjść z domu. Rozpoznano u niej zaburzenia lękowe z napadami lęku o charakterze lęku panicznego.

Powódka wskazała, iż rozmiar i zakres doznanych przez nią krzywd, ich duży wpływ na życie codzienne oraz konieczność zmiany trybu i stylu życia powoduje, że wypadek z dnia (...). można definiować jako zdarzenie mające ogromny wpływ na powódkę i jej codzienne funkcjonowanie. Podkreśliła, że nieprzerwanie korzysta z pomocy ortopedycznej, neurologicznej i psychiatrycznej, jednakże zarówno urazy fizyczne jak i psychiczne jakich doznała są na tyle poważne, że koniecznym jest dalsza rehabilitacja (nie wykluczono jest leczenie operacyjne) oraz leczenie psychiatryczne.

W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 9 czerwca 2017 r. (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Strona pozwana zakwestionowała żądanie pozwu co do wysokości. Wskazano, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił łącznie kwotę 41.478,97 zł, w tym 40.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 1.478.97 zł tytułem odszkodowania – zwrotu kosztów leczenia, zaś aktualnym orzeczeniem medycznym z dnia (...)ustalił 6% trwały uszczerbek na zdrowiu.

Zdaniem pozwanego roszczenie o zadośćuczynienie w żądanej łącznie kwocie w wysokości 240.000 zł jest rażąco zawyżone. Podał, że przyznane i wypłacone dotychczas zadośćuczynienie jest według niego adekwatne, biorąc pod uwagę rozmiar doznanej krzywdy, w tym charakter doznanych obrażeń w przedmiotowym wypadku, związane z tym nasilenie cierpień fizycznych i psychicznych, leczenie, wiek poszkodowanej ora z trwały uszczerbek na zdrowiu. Pozwany zakwestionował zatem wysokość dochodzonego z tego tytułu roszczenia. Nadto podniósł, że powódka nie wskazała co składa się na żądaną przez nią wysokość odszkodowania. Wyjaśnił, że na etapie postępowania likwidacyjnego tytułem zwrotu kosztów leczenia zapłacił jej łącznie 1.478,97 zł.

Pozwany zakwestionował również powództwo w zakresie żądanych ustawowych odsetek. Jego zdaniem ewentualne odsetki należne są od daty wyrokowania.

W piśmie z dnia 11 października 2018 r. powódka rozszerzyła powództwo w zakresie odszkodowania o dodatkową kwotę 6.276,28 zł, która wynika z przebudowy łazienki, w celu dostosowania jej do ograniczeń ruchowych, które są skutkiem wypadku samochodowego z dnia (...) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia ww. pisma do dnia zapłaty.

W piśmie z dnia 25 stycznia 2019 r. pozwany wskazał, iż po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego uznał roszczenie powódki w zakresie odszkodowania o dodatkową kwotę 6.276,28 zł. Wyjaśnił, że żądana kwota 6.276,28 wynikająca z remontu łazienki została wypłacona G. K..

Na rozprawie w dniu 30 stycznia 2019 r. powódka cofnęła pozew co do kwoty 6.276,28 zł zrzekając się jednocześnie roszczenia w tej części.

Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w zakresie kwoty 6.276,28 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 maja 2013 r. w Ż., na ul. (...) kierując samochodem osobowym marki D. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności zbliżając się do przejścia dla pieszych i nie ustąpił pierwszeństwa G. K. przechodzącej prawidłowo przez jezdnię w miejscu do tego wyznaczonym doprowadzając do jej potrącenia, na skutek którego piesza doznała obrażeń ciała w postaci urazu czaszkowo – mózgowego pod postacią rany głowy w okolicy ciemieniowej i wstrząśnienia mózgu, złamania szyjki prawej kości ramieniowej, złamania kości krzyżowej oraz złamania gałęzi obu kości łonowych po lewej stronie bez przemieszczenia, po prawej z przemieszczeniem, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów ciała na okres dłuższy niż siedem dni, po czym odjechał z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy pokrzywdzonej znajdującej się w położeniu grążącym jej bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (okoliczność bezsporna).

W dniu 29 maja 2013 r. w przedmiotowej sprawie wszczęto dochodzenie. W dniu (...) r. R. C. zmarł. Wobec powyższego przedmiotowe dochodzenie, na mocy postanowienia z dnia 21 sierpnia 2013 r. zostało umorzone.

Dowód: akt zgonu R. C. – k.87 akt dochodzenia I Ds. 870/13, postanowienie o umorzeniu dochodzenie – k. 90 akt dochodzenia I Ds. 870/13.

R. C. posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W. (okoliczność bezsporna).

Z miejsca zdarzenia powódka została przewieziona do Szpitala (...) w G. na Odział (...), gdzie stwierdzono u niej: złamanie szyjki kości ramiennej prawej, złamanie stawu bocznego lewego kości krzyżowej, wieloodłamowe złamania obu gałęzi kości łonowej prawej, złamania gałęzi kości łonowej lewej, wstrząśnienie mózgu oraz ranę okolicy ciemieniowej.

W dniu (...)r. u powódki przeprowadzono operacyjne, otwarte nastawienie i stabilizację wewnętrzną złamania szyjki kości ramiennej płytą przynasadową.

G. K. została wypisana ze szpitala w dniu (...) r. w stanie ogólnym i miejscowym dobrym. Otrzymała bezwzględny zakaz chodzenia przez 5 tygodni oraz możliwość podjęcia prób siadania za około 4 tygodnie. Wydano również zlecenie na transport medyczny do miejsca zamieszkania oraz skierowanie na rehabilitację leczniczą w warunkach domowych.

Urazy jakie stały się udziałem powódki w związku z przedmiotowym wypadkiem w początkowym okresie skutkowały dolegliwościami bólowymi, które określić można na 10 punktów w dziesięciostopniowej skali – (...). Przez kolejne 2 tygodnie dolegliwości bólowe były mniejsze i kształtowały się na poziomie 6 , 7 punktów w powyżej określonej skali. Przez kolejne 4 tygodnie dolegliwości bólowe oscylowały pomiędzy 4 a 6 pkt. Przez kolejne 6 tygodni dolegliwości powinny ustępować.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 21-23, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczna – k. 24., opinia k. 258

Dowód: zgłoszenie szkody – k. 169v -171, pisma – k. 165 – 165v, 168.

Po wypisaniu ze szpitala powódka korzystała z rehabilitacji prywatnej oraz w ramach NFZ, którą rozpoczęła 19 lipca 2013 r. Była pod stałą opieką Poradni Urazowo – Ortopedycznej Szpitala w G..

Dowód: indywidualna karta rehabilitacji – k. 25, zaświadczenie z Centrum (...) z dnia 4.09.2014 r. – k.26, historia choroby – k. 28 – 30, zeznania powódki k. 115 czas adnotacji 00:17:08, zeznania świadka M. P. (1) – k. 213v czas adnotacji 00:10:17, zeznania świadków: Ł. K. – k. 213 czas adnotacji 00:22:48, A. K. – k. 215v, czas adnotacji 00:31:48.

Do października 2013 r. G. K. nie była w stanie wykonać samodzielnie żadnej czynności i wymagała stałej opieki osób trzecich.

W zakresie pielęgnacji podstawowej powódka wymagała pełnej opieki osób trzecich przez okres pierwszych 6 tygodni po wypadku zarówno w zakresie podstawowej pielęgnacji , przygotowywania posiłków , spożywania posiłków , utrzymania porządku, jak i załatwiania spraw poza domem. Przez okres 12 tygodni wymagała nadal pełnej opieki osób trzecich przy przygotowywaniu posiłków i załatwiania spraw poza domem.

Dowód: zeznania powódki – k. 115 czas adnotacji 00:11:27, zeznania świadka M. P. (1) – k. 213v czas adnotacji 00:08:24, zeznania świadka Ł. K. – k. 213 czas adnotacji 00:18:38 – 00:22:48, zeznania A. K. – k. 215v, czas adnotacji 00:34:42., opinia k. 259

W okresie od 3 do 5 grudnia 2013 r. G. K. ponownie przebywała na Oddziale (...) w G. w związku z koniecznością usunięcia zespolenia – płyty ramiennej przynasadowej.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 27.

Do stycznia 2014 r. pozwany wypłacał G. K. na bieżąco koszty związane z jej leczeniem i rehabilitacją (okoliczność bezsporna).

Po tym czasie G. K. w związku z procesem leczenia i rehabilitacji poniosła następujące koszty leczenia w łącznej wysokości 1.969,52 zł:

- zakup taśmy rehabilitacyjnej – 45,00 zł,

- zakup piłki rehabilitacyjnej – 75,00 zł,

- zakup leków – 9,52 zł,

- zakup sprzętu do rehabilitacji 83,23 zł,

- zakup leków – 33,78 zł,

- zakup leków – 30,58 zł,

- zakup leków – 9,52 zł,

- rehabilitacja – 450 zł,

- krioterapia – 110 zł,

- rehabilitacja – 600 zł,

- rehabilitacja – 200 zł,

- rehabilitacja – 200 zł,

- opłata parkingowa – 5 zł,

- zakup leków – 23,90 zł,

- opłata parkingowa – 5 zł,

- bilet autobusowy - 52 zł,

- RTG – 7,50 zł,

- zakup leków – 29,40 zł.

Dowód: faktury VAT i paragony – k. 192 – 209, zeznania powódki k. 116 czas adnotacji 00:26:04.

W związku ze swoim stanem zdrowia powódka musiała spać sama. Wobec tego jej mąż spał na podłodze, zaś dorosły syn na drugiej, dostępnej w ich domu wersalce. Z uwagi na taki stan rzecz powódka wraz z mężem zakupili nową wersalkę dla A. K. za łączną kwotę 750 zł.

Dowód: Faktura Vat – k. 199, zeznania powódki k. 329 v , czas adnotacji 00:22:47.

G. K. jest obecnie osobą mogąca samodzielnie zaspokajać swoje podstawowe potrzeby w aspekcie fizycznym. Ze względu na rozległość obrażeń, jakie doznała powódka, należy oczekiwać, że okresowe dolegliwości bólowe będą utrzymywać się u niej przez całe życie, jednak na niższym niż dotychczas poziomie. Zaburzenia adaptacyjne u powódki skutkują wieloma objawami psychopatologicznymi i są związane z przebytym na skutek wypadku wstrząśnieniem mózgu, a ponadto wymagają systematycznego leczenia w PZP. Stwierdzone u powódki obrażenia w zakresie ramienia prawego i miednicy oraz ich następstwa stanowią naturalną konsekwencję wypadku z dnia (...)Zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej wynika ze stwierdzonej dyskopatii oraz zmian zwyrodnieniowych i nie stanowi następstwa wypadku. Na skutek przebytego wypadku powódka doznała złożonego, niestabilnego złamania miednicy z przerwaniem przedniej obręczy miednicy oraz złamaniem kości krzyżowej. W wyniku odniesionych obrażeń utrzymuje się ograniczenie ruchomości stawu biodrowego prawego oraz zaburzenie stereotypu chodu. Należy spodziewać się w przyszłości utrzymywania się dolegliwości bólowych miednicy. Po załamaniu kości ramiennej prawej będzie utrzymywać się ograniczenie ruchomości, dolegliwości bólowe stawu ramiennego. Zanik przedniej części mięśnia nadramiennego prawego jest trwały. Powyższe dysfunkcje będą uniemożliwiały dłuższe chodzenie, dźwiganie, wykonywanie czynności wymagających unoszenia prawej kończyny górnej ponad głowę, tj. mycie okien, ściąganie rzeczy z wyższych półek. W związku z obrażeniami w zakresie narządu ruchu, jakich doznała powódka w wyniku wypadku konieczne jest dalsze leczenie usprawniające nastawione na zwiększenie zakresu ruchomości stawów oraz na wzmocnienie siły mięśniowej. Powódka wymaga około trzech dwutygodniowych turnusów rehabilitacyjnych w roku. Po wielołamowym złamaniu miednicy należy oczekiwać utrzymywania się dolegliwości bólowych oraz upośledzenia chodu. W zakresie złamania kości ramiennej prawej będzie utrzymywało się ograniczenie ruchomości, deformacja, dolegliwości bólowe stawu ramiennego.

G. K. cały czas przeżywa negatywne emocje w postaci obaw o zdrowie i życie jej samej oraz osób bliskich, odczuwa drażliwość, niechęć do aktywności, trudności w zaakceptowaniu swojej sytuacji. Z psychiatrycznego punktu widzenia powódka na pewno potrzebuje wsparcia osób bliskich, w postaci wsparcia emocjonalnego. Objawy z zakresu psychopatologii są w ścisłym związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem. Objawy lękowe – dominujące u powódki mają ścisły związek z doznaniem urazu ośrodkowego układu nerwowego (wstrząśnienia mózgu) jak i samym przeżyciem traumatyzującego zdarzenia, jako rodzaj reakcji lękowej przedłużonej. Obecny stan jej zdrowia wynika także z doznawania dolegliwości bólowych i ograniczeń ruchomości - powstania niepełnej sprawności i poczucia zinwalidyzowania. Doznanie urazu ośrodkowego układu nerwowego ma charakter nieodwracalny. Powódka w wyniku podjętego leczenia uzyskała niewielką poprawę, zatem należy sądzić, że skutki wypadku będzie odczuwała trwale. Są one przyczyną dyskomfortu życiowego, poczucia bycia niesprawną, z niskim poczuciem wartości i ciągłymi obawami o zdrowie i życie swoje i bliskich. Powódka wymaga leczenia przeciwdepresyjnego – przy lekach, jakie aktualnie pobiera, jest to koszt rzędu 30 zł miesięcznie.

W wyniku wypadku z dnia 23 maja 2013 r. powódka doznała:

- urazu ośrodkowego układu nerwowego w postaci urazu na poziomie nauronalnym, skutkującego 10% uszczerbkiem na zdrowiu z punktu widzenia psychiatrycznego,

- załamania obu gałęzi kości łonowej prawej, złamania gałęzi kości łonowej lewej, skutkującymi 17 % uszczerbkiem na zdrowiu,

- złamania kości ramiennej prawej skutkującego 14% uszczerbkiem na zdrowiu,

- rany okolicy ciemieniowej skutkującej 1% uszczerbkiem na zdrowiu,

- wstrząśnienia mózgu skutkującego 10% uszczerbkiem na zdrowiu.

Dowód: opinie biegłych: neurologa, ortopedy traumatologa i psychiatry – k. 234- 289.

W dniu (...) ubezpieczyciel otrzymał zgłoszenie szkody wyrządzonej G. K. przez R. C./ bezsporne/..

Ubezpieczyciel przyznał w dniu 9 lipca 2013 r. G. K. kwotę 40.000.00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. (...) S.A. w W. wypłaciło powódce łączną kwotę 1.478,97 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 6.276,28 zł tytułem zwrotu kosztów adaptacji łazienki.

Dowód: decyzja – k. 161, decyzje k. 100v, 101v, 103v, 104v, pismo pozwanego – k. 326-327, faktury VAT – k. 131-132, 135-135v, 138v-140v, 141v – 142, 148 – 149, 152 -153v, 155- 157v.

G. K. w dniu wypadku była emerytką. Otrzymywane przez nią świadczenie wynosiło wówczas około 1.200 zł netto miesięcznie (obecnie około 1.300 zł). Powódka zarówno przed wypadkiem, jak i w chwili obecnej mieszka wraz z mężem i dorosłym synem w mieszkaniu w Ż.. Przed wypadkiem była osoba zdrową, nie skarżyła się na żadne dolegliwości i na nic się nie leczyła.

Dowód: zeznania powódki – k. 114, 116 czas adnotacji 00:04:29, 00:24:04, zeznania świadka A. K. k. 215v czas adnotacji 00:31:48, 00:39:35, zeznania świadka Ł. K. k. 213 czas adnotacji 00:18:38, zeznania świadka M. P. (2) k. 213v czas adnotacji 00:07:04.

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny, został ustalony na podstawie powołanych wyżej dokumentów i dowodów: zeznań powódki G. K. protokół rozprawy z dnia (...). k. 114-116, czas adnotacji 00:04:29,00:17:08-:00:24:04, protokół z rozprawy z dnia 30 stycznia 2019 r k. 329v. czas adnotacji 00:22:47, zeznań świadków: M. P. (2) protokół z rozprawy z dnia 6 grudnia 2017 r k. 213v. czas adnotacji 00:07:04 – 00:10:17, Ł. K. protokół z rozprawy z dnia 6 grudnia 2017 r. k. 213 czas adnotacji 00:18:38 – 00:22:48 i A. K. protokół z rozprawy z dnia 6 grudnia 2017 r. k. 215v czas adnotacji 00:31:48 – 00:39:39 oraz opinii biegłych: neurologa. Ortopedy traumatologa i psychiatry k. 234 – 289.

Opinia biegłych nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

(...) Spółka Akcyjna w W. ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez sprawcę zdarzenia na zasadzie art. 822 § 1 kc. Pozwany czyli zakład ubezpieczeń nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności. W związku z tym sama kwestia odpowiedzialności pozwanego nie budziła wątpliwości i nie wymagała szczegółowego omówienia.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Dla zastosowania tegoż artykułu niezbędnym jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności deliktowej.

Jak stanowi art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Za szkodę odpowiada więc osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania szkody. Czyn sprawcy pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną musi wykazywać znamiona niewłaściwości postępowania czyli bezprawność rozumianą jako sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym. Natomiast przez winę rozumie się naganną decyzję człowieka, odnoszącą się do podjętego przez niego bezprawnego czynu. Wszystkie te przesłanki winny zostać udowodnione przez stronę wnoszącą o zasądzenie zadośćuczynienia, co też nastąpiło w niniejszej sprawie..

Spowodowanie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia jest więc podstawą żądania zadośćuczynienia za krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne czyli ból i inne dolegliwości, jak i cierpienia psychiczne z tym związane. Przepisy kodeksu nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Określając wysokość zadośćuczynienia sąd powinien wziąć pod uwagę przede wszystkim okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych takich jak: pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje i zabiegi, czas leczenia. Nadto należy mieć na względzie trwałość skutków czynu niedozwolonego tj. kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową , poczucie nieprzydatność .

Poza tym kompensowanie szkód psychicznych wynikających z odczuwanego cierpienia i dyskomfortu odbywa się według kryteriów ocennych i niewymiernych. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma bowiem charakter niedookreślony. Kwota ta nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość, a jednocześnie winna być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1985 r., II CR 94/85, Lex nr 8713).

W przedmiotowej sprawie bez wątpienia rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych u powódki był znaczny. W grę chodzi ból fizyczny, jaki odczuwała i nadal odczuwa, rozmiar cierpień psychicznych związanych z niepełną sprawnością i utratą samodzielności w wykonywaniu codziennych czynności, niezakończony jeszcze proces leczenia.

Na skutek wypadku G. K. doznała krzywdy, zaś jej życie zmieniło się w sposób diametralny w każdej sferze, niestety na gorsze i to w sposób trwały. Z osoby w pełni zdrowej, sprawnej fizycznie i aktywnej życiowo powódka stała się osobą z dość znacznymi dysfunkcjami, które do końca jej życia będą uniemożliwiały codzienne funkcjonowanie, tj. chodzenie, dźwiganie, wykonywanie czynności wymagających unoszenia prawej kończyny górnej ponad głowę jak: mycie okien, ściąganie rzeczy z wyższych półek, itp. Powódka z uwagi na skutki doznanych w czasie wypadku urazów odczuwa dyskomfort życiowy, czuje się osoba niesprawną, ma niskie poczucie wartości, a także ciągle obawia się ożycie swoje i osób jej bliskich.

Zadośćuczynienie pieniężne obejmuje wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowaną, przyznawaną jednorazowo.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał, iż należne powódce zadośćuczynienie winno wynosić 120.000 zł. Pozwany zakład ubezpieczeń wypłacił już z tego tytułu powódce 40.000 zł, dlatego też w przedmiotowej sprawie sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 80.000 zł jako niewypłacone dotychczas zadośćuczynienie za krzywdę wywołaną doznanymi na skutek wypadku obrażeniami ciała. Kwota ta zdaniem sądu nie jest wygórowana zważywszy na rozmiary doznanego przez powódkę uszczerbku na zdrowiu, długotrwały proces leczenia oraz nieodwracalność niektórych skutków wypadku.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. naprawienie szkody spowodowanej uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia obejmować powinno wszelkie koszty będące skutkiem naruszenia. Chodzi tu nie tylko o koszty poniesione przez poszkodowanego w związku z samym leczeniem i rehabilitacją takie jak lekarstwa, wizyty lekarskie, badania medyczne, opiekę osób trzecich lecz również inne dodatkowe koszty np. koszty przejazdu, specjalnego wyżywienia.

Sąd uznał za zasadne zasądzenie na rzecz powódki zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji poniesione przez powódkę od stycznia 2014 r., o które wnosiła, a które dotychczas nie zostały uznane i zrefundowane przez pozwanego - zgodnie z załączonymi do pozwu fakturami uznając, iż były to koszty zasadne, celowe i związane z procesem leczenia i rehabilitacji powódki.

Łącznie z tego tytułu zasądzono na rzecz powódki kwotę 2.719,43 zł, pomijając żądanie zwrotu kosztów zakupu niektórych leków oraz rehabilitacji w łącznej kwocie 392,49 zł, bowiem koszy te zostały wypłacone przez pozwanego powódce jeszcze przed wniesieniem powództwa. Zdaniem Sądu na przyznaną powódce kwotę kosztów leczenia składają się następujące kwoty:

- 45 zł z faktury nr (...) – na zakup taśmy rehabilitacyjnej,

- 75 zł z faktury nr (...) – na zakup piłki rehabilitacyjnej,

- 9,52 zł z faktury nr (...) – na zakup leków,

- 48,93 zł z faktury VAT nr (...) – na zakup sprzętu rehabilitacyjnego,

- 34,30 zł z faktury VAT nr (...) – na zakup sprzętu rehabilitacyjnego,

- 750 zł z faktury VAT nr (...) - na zakup wersalki typu amerykanka,

- 33,78 z faktury VAT nr (...) – na zakup leków,

- 9,52 zł z faktury VAT nr (...) – na zakup leków,

- 22,90 zł z faktury VAT nr (...) – na zakup leków,

- 450 zł z faktury VAT nr (...) – na rehabilitację,

- 110 zł z rachunku nr (...) z dnia 14.01.2014 r. – na krioterapię,

- 600 zł z Faktury VAT nr (...) – na rehabilitację,

- 200 zł z rachunku nr (...) – na rehabilitację,

- 200 zł z rachunku nr (...) – na rehabilitację,

- 5 zł z paragonu z dnia 24.01.2014 r. – na opłatę parkingową,

- 5 zł z paragonu z dnia 10.03.2014 r. – na opłatę parkingową,

- 23,90 zł z paragonu z dnia 17 maja 2014 r. - na zakup leków,

- 52 zł z biletu z dnia 1 grudnia 2014 r. – na przejazd do Ł.,

- 7,50 zł z paragonu z dnia 9 maja 2014 r. – na RTG,

- 29,40 z paragonu nr (...) – na zakup leków.

Na uwzględnienie zasługiwało również roszczenie powódki w zakresie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, a które pozostają w związku z przedmiotowym wypadkiem. Zgodnie bowiem z uchwałą Sądu Najwyższego z 17 kwietnia 1970 r. sygn. akt III PZP 34/69 (OSNC 1970 r. nr 12, poz. 217, Lex nr 1099) w sprawie o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zasadzenie określonego świadczenia nie wyłącza jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia.

Również pod rządem art. 442 ¹ § 3 k.c. powód dochodzący naprawienia szkody może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt III CZP 2/2009, Lex nr 483372).

Charakter doznanych przez powódkę w wyniku przedmiotowego wypadku obrażeń oraz niezakończony proces leczenia i rehabilitacji uzasadniają zdaniem sadu jej żądanie w zakresie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące ujawnić się w przyszłości.

Zasądzając odsetki od przyznanych, wyżej wymienionych kwot Sąd przyznał je od dnia 11 maja 2017 r., tj. od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu wraz z załącznikami. Zgłoszone żądanie we wskazanym zakresie pozostaje w zgodzie z art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. Co prawda według art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, jednakże należy zwrócić uwagę na kwestię czy termin spełnienia świadczenia pieniężnego przez ubezpieczyciela rozpoczyna się z chwilą otrzymania przez niego zawiadomienia, nieprecyzującego roszczenia co do wysokości.

W wyroku z dnia 6 lipca 1999 r. (Lex nr 37924) Sąd Najwyższy uznał, że ubezpieczyciel nie pozostaje w opóźnieniu co do kwot nieobjętych jego decyzją, jeżeli poszkodowany po jej otrzymaniu albo wcześniej nie określi kwotowo swego roszczenia. Taka linia orzecznicza, została potwierdzona w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2002 r., sygn. akt I CKN837/00 (Lex nr 56891). Natomiast w wyroku z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn. akt I CSK 114/07 (Lex nr 487518) Sąd Najwyższy wskazał, że oprócz zawiadomienia o wypadku wierzyciel powinien określić roszczenia. Jeśli tego nie uczyni, ubezpieczyciel powinien wystąpić z propozycją ugody. Równoznaczne z taką propozycją jest oświadczenie zakładu o wysokości odszkodowania. Jeśli poszkodowany nie określił wysokości roszczenia, a zakład ubezpieczeń mając dane do jego ustalenia, nie oświadczy, jaką kwotę uważa za właściwe odszkodowanie, powstaje w zasadzie stan opóźnienia.

Z akt sprawy wynika, że w czasie postępowania szkodowego powódka nie sprecyzowała kwotowo ubezpieczycielowi swego roszczenia, zatem uznać należy, iż pozwany dowiedział się o roszczeniu powódki w dniu otrzymania odpisu pozwu, tj. 11 maja 2017 r. i od tego też dnia odsetki od przyznanych powódce świadczeń winny zostać naliczone.

Zgodnie art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Jak już wcześniej wskazano powódka na rozprawie w dniu 30 stycznia 2019 r. cofnęła pozew co do kwoty 6.276,28 zł, na co pozwany wyraził zgodę. Nie ma zatem konieczności orzekania w tym przedmiocie. Dlatego też Sąd umorzył postępowanie w tej części.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu między powodem, a pozwanym ubezpieczycielem Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. rozdzielając te koszty między stronami stosunkowo do wygranej części.

Powódka wygrała sprawę w (...), a pozwany w (...)

Powódka była zwolniona z opłat sądowych i wydatków na poczet opinii biegłych ponad kwotę 200zł – postanowienie k. 87. Powódka dokonała wpłaty 200zł .

Na koszty postępowania w kwocie 15.235,02zł złożyły się : opłata sądowa od pozwu 10.148zł, wynagrodzenie biegłych 4.819,02zł – k. 290, koszty dojazdu świadków 268zł – k. 219.

Strony poniosły także koszty zastępstwa procesowego w wysokości po 10.817 złotych, wynikające z § 2 pkt 7 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z dn. 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Na podstawie art. 113 ust.1 i 2 ustawy z dn. 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167 poz. 1398 z zm.) Sad nakazał pobrać od pozwanego P. S. w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Płocku kwotę 6.246,36zł zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych stosownie do wyniku procesu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, stosując przytoczone wyżej przepisy prawa.