Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 27 października 2010 r. powód P. S. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. S. (1) kwoty 7.125,00 zł oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód był zobowiązany orzeczeniem sądu do płatności alimentów na rzecz małoletniego syna stron K. S. w wysokości 1.500,00 zł miesięcznie, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej A. S. (1). Powód podał, że pozwana otrzymała od powoda kwotę 14.250,00 zł tytułem alimentów za okres od lutego do grudnia 2009 r. na ich wspólnego syna K. S.. Pozwana nie uznała połowy z tej kwoty za uiszczoną tytułem alimentów, gdyż została ona zapłacona z rachunku bankowego prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej w trakcie trwania wspólności ustawowej.

(pozew – k. 1-4)

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. Podała, że przedsiębiorstwo powoda (...) powstało jako wspólna działalność gospodarcza w okresie gdy strony pozostawały w związku małżeńskim i nie było między nimi zawartej małżeńskiej umowy majątkowej, co powoduje, iż przedsiębiorstwo to wchodzi w skład majątku wspólnego stron. Ponadto pozwana wskazała, że w 2008 r. nie otrzymała od powoda żadnych środków finansowych na syna K. S., wobec tego wpłatę z dnia 27 kwietnia 2009 r. zarachowała na dług najstarszy.

(odpowiedź na pozew – k. 48-51)

Sąd ustalił co następuje:

Na podstawie wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 24 czerwca 2009 r. wydanego w sprawie o sygn. akt IV RC 98/09 P. S. zobowiązany był do uiszczania na rzecz jego małoletniego dziecka K. S. alimentów w wysokości po 1.500,00 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki dziecka A. S. (1).

( bezsporne)

Zanim zapadł wyrok z dnia 24 czerwca 2009 r. powód zadeklarował, że na rzecz małoletniego K. S. będzie uiszczał alimenty w wysokości 700-800 zł miesięcznie.

( dowód: pismo pełnomocnika pozwanej z dnia 14 czerwca 2013 r. – k. 25-28)

Powód P. S. nie wywiązywał się z obowiązku płacenia alimentów na małoletniego syna K. S. regularnie. Powód dokonał przelewu pieniężnego na konto pozwanej A. S. (1):

1)  w dniu 27 kwietnia 2009 r. tytułem alimentów za okres od lutego do czerwca 2008 r. w kwocie 4.200,00 zł,

2)  w dniu 2 lipca 2009 r. tytułem alimentów za okres od lutego do czerwca i dopłaty w kwocie 200 zł na łączna kwotę 3.300,00 zł,

3)  w dniu 15 lipca 2009 r. tytułem alimentów za miesiąc lipiec 2009 r. w kwocie 1.500,00 zł,

4)  w dniu 31 sierpnia 2009 r. tytułem alimentów za miesiąc sierpień 2009 r. pomniejszonych o uzgodnione wydatki w kwocie 550,00 zł,

5)  w dniu 14 września 2009 r. tytułem alimentów za miesiąc wrzesień i brakujące 200 zł za miesiąc sierpień 2009 r. na łączną kwotę 1.700,00 zł ,

6)  w dniu 12 października 2009 r. tytułem alimentów za październik 2009 r. w kwocie 1.500,00 zł,

7)  w dniu 12 listopada 2009 r. tytułem alimentów za listopad 2009 r. w kwocie 300,00 zł,

8)  w dniu 17 listopada 2009 r. tytułem alimentów za listopad 2009 r. w kwocie 1.200,00 zł.

( dowód: kserokopie polecenia przelewu – k. 5-12)

Pismem z dnia 27 sierpnia 2009 r. pozwana A. S. (1) złożyła wniosek o wszczęcie egzekucji roszczeń alimentacyjnych z tytułu zaległych alimentów za okres od kwietnia do sierpnia 2009 r. w kwocie 6.300,00 zł oraz z tytułu bieżących alimentów poczynając od września 2009 r. w kwocie 1.500 zł przeciwko P. S..

( dowód: pismo pozwanej z dnia 27 sierpnia 2009 r. – k. 15)

Pismem z dnia 9 listopada 2009 r. A. S. (2) wniosła o dokonanie egzekucji przeciwko P. S. w postaci należności wskazanej w tytule wykonawczym z dnia 24 czerwca 2009 r. w kwocie 4.000,00 zł.

( dowód: pismo pozwanej z 9 listopada 2009 r. – k. 17-18)

Komornik Sądowy dokonał zajęcia wierzytelności przysługującej powodowi od Izby Celnej we W. w wysokości 25.218,86 zł.

( dowód: zajęcie wierzytelności – k. 20-23; kserokopia polecenia przelewu – k. 24)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a w ocenie Sądu nie było podstaw, by podawać w wątpliwość okoliczności faktyczne wynikające z ich treści. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że dowody z tych dokumentów tworzą spójny, niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to w pełni zasługujący na wiarę materiał dowodowy.

Czyniąc ustalenia faktyczne, Sąd uwzględnił także zgodne twierdzenia stron w trybie art. 229 k.p.c. oraz twierdzenia strony, którym przeciwnik nie przeczył w trybie art. 230 k.p.c., jak również dowód z przesłuchania stron. Sąd nie uznał przy tym za udowodnione podniesionych w toku składania zeznań twierdzeń powoda, które nie znajdywały oparcia w pozostałym materiale dowodowym. W szczególności Sąd uznał za nieudowodnione, jako całkowicie gołosłowne, twierdzenie powoda, jakoby uiszczał alimenty regularnie i w wymaganej wysokości. W celu udowodnienia ww. faktów powód, jako wywodzący z nich skutki prawne, obowiązany był, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., przedstawić dowody na ich poparcie. Wobec zaniechania tego rodzaju inicjatywy dowodowej przez powoda, reprezentowanego w toku sprawy przez adwokata, Sąd uznał ww. okoliczności za nieudowodnione.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu wobec nieudowodnienia przez powoda zasadności żądania pozwu.

Zgodnie z przepisem art. 405 k.c., kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Zgodnie z art. 410 § 2 k.c., świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Przede wszystkim powód twierdzi, że w tytule przelewu z dnia 27 kwietnia 2009 r. omyłkowo wskazał, że płatność dotyczy roku 2008 r., podczas gdy w rzeczywistości obejmowała ona 2009 r. Tymczasem wyrok zasądzający alimenty na kwotę 1.500,00 zł zapadł w czerwcu 2009 r., wcześniej zaś strony umówiły się, że powód będzie płacił alimenty w wysokości 700-800 zł miesięcznie. Wobec powyższego kwota 4.200,00 zł przelana na konto pozwanej A. S. (1) stanowiła kwotę zaliczoną na poczet zobowiązań alimentacyjnych za okres pięciu miesięcy w 2008 r., co stanowi kwotę 840,00 zł miesięcznie. W piśmie z dnia 27 sierpnia 2009 r. pozwana wniosła o wyegzekwowanie alimentów w kwocie 6.300,00 zł, zaś w dniu 28 grudnia 2011 r. doszło do zajęcia komorniczego wierzytelności przysługującej powodowi od Izby Celnej we W. na kwotę 25.218,86 zł.

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione, bowiem powód nie przedłożył do akt sprawy dowodów z których wynikałoby w sposób niebudzący wątpliwości, że faktycznie regularnie uiszczał alimenty w wymaganej wysokości. W szczególności, powyższej okoliczności nie sposób jednoznacznie ustalić w oparciu o przedłożone przez powoda kserokopie potwierdzenia przelewów, które opiewają na kwoty w różnej wysokości i nie stanowią comiesięcznego, regularnego ciągu wpłat alimentów na rzecz syna K. S., w wysokości zasądzonej wyrokiem sądu z dnia 24 czerwca 2009 r.

Kwoty powyższych przelewów nie uwzględniają również odsetek za opóźnienie. Powód na rozprawie w dniu 2 października 2017 r. sam zeznał, że czasami nie płacił alimentów. Należy podkreślić, że powód nie przedstawił żadnego dowodu na powołaną okoliczność, jakoby w tytule przelewu za alimenty z dnia 27 kwietnia 2009 r. omyłkowo wskazał okres za jaki uiszcza tę kwotę. Przede wszystkim powód nie wykazał, że w skład wyegzekwowanych sum przez komornika, wchodziła kwota 7.125,00 zł oraz że pozwana zużyła je na własne potrzeby, tym bardziej, że powód zalegał z płatnością zobowiązań alimentacyjnych. Wobec powyższego, nie sposób uznać, że pozwana jest bezpodstawnie wzbogacona o kwotę 7.125,00 zł, bowiem kwota ta została zaliczona w poczet zobowiązań alimentacyjnych powoda za rok 2008.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 k.p.c. Wobec powyższego Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to kwotę złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej będącego radcą prawnym w wysokości 1.200 zł (ustalone na podstawie § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

ZARZĄDZENIE

Proszę doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi powoda.