Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Łój

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r. w Zielonej Górze

odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 26.09.2018 r. znak (...)

o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. W. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy do dnia 30.11.2020 r. począwszy od dnia wyczerpania zasiłku chorobowego.

SSO Bogusław Łój

sygn. akt IV U 1438/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 26.09.2018 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy J. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 26.07.2018 r., a następnie komisja lekarska ZUS orzeczeniem z 28.08.2018 r. orzekli, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca J. W. podał, że jest to decyzja niesprawiedliwa i krzywdząca, a orzeczenie komisji lekarskiej ZUS jest nieuzasadnione.

Odwołujący się wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wskazał na wyniki badań, świadczące o szeregu schorzeń, które utrudniają wnioskodawcy funkcjonowanie i pracę.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje.

Wnioskodawca J. W., urodzony (...), z zawodu malarz budowlany, pracował jako malarz budowlany, tapeciarz, robotnik leśny, kierowca, konserwator-magazynier, prowadził też własną działalność, zgłosił organowi rentowemu wniosek z 06.06.2018 r. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, pobierając zasiłek chorobowy.

Wobec zgłoszonego wniosku przeprowadzone zostały badania, w wyniku których lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 26.07.2018 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W związku ze zgłoszonym sprzeciwem, sprawa została przekazana komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z 28.08.2018 r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS.

okoliczności niesporne, a nadto dokumentacja medyczna dotycząca wnioskodawcy w aktach rentowych w załączeniu

U wnioskodawcy rozpoznano:

- zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych;

- stan po odległym urazie lewej ręki bez istotnego upośledzenia funkcji;

- stan po odległym złamaniu lewej kości piętowej;

- zespół bólowy wielostawowy;

- zaburzenia krążenia kręgowo-podstawnego;

- miażdżycę uogólnioną;

- nadciśnienie tętnicze z umiarkowanymi powikłaniami narządowymi;

- wadę aortalną – łagodną;

- polipy jelita grubego;

- kamicę układu moczowego, głównie strony prawej.

Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od 27.06.2018 r., tj. od zakończenia pobierania zasiłku chorobowego, do grudnia 2020 r.

Orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS są niezasadne. W świetle okoliczności znanych pozwanemu i dokumentacji medycznej posiadanej na dzień badania odwołującego się przez lekarzy orzeczników ZUS zachodziła podstawa do ustalenia niezdolności do pracy.

dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy neurologa, ortopedy i

kardiologa, opinia uzupełniająca biegłych lekarzy neurologa i

ortopedy, k. 40-40v, 55 akt sąd.

Liczne zmiany o charakterze zwyrodnieniowym dotyczące kręgosłupa powodują przewlekłe dolegliwości oraz ograniczenie sprawności. W badaniu neurologicznym stwierdza się dodatnią próbę Romberga, która pogłębia się przy odchyleniu głowy do tyłu. W obecnym stanie funkcjonalnym wnioskodawca nie jest w stanie wykonywać pracy w pełnym zakresie i bez ograniczeń ze względu na zaburzenia równowagi, dodatnią próbę Romberga, obecność obustronnych objawów rozciągowych w postaci objawu Laseque’a, chwiejny chód oraz uogólnione bóle wielostawowe. Wskazane jest intensywne leczenie farmakologiczne i usprawniające.

Częściowa niezdolność do pracy potwierdzona jest przez zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa opisywane w badaniach MRI z 15.07.2011 r. oraz 09.05.2012 r., a także badanie RTG kręgosłupa szyjnego z 28.12.2017 r., które korelowały z wynikami badania klinicznego.

Wnioskodawca miał kilkakrotnie robione USG serca, w którym nie występują powikłania ograniczające możliwość pracy zarobkowej. Opisana wada aortalna nie ma znaczenia hemodynamicznego i nie stanowi ograniczeń wykonywania pracy fizycznej. Dolegliwości gastryczne utrudniają pobieranie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.

dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy neurologa, ortopedy i

kardiologa, opinia uzupełniająca biegłych lekarzy neurologa i

ortopedy, k. 40-40v, 55 akt sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie okazało się zasadne.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy wnioskodawca J. W. jest chociażby częściowo niezdolny do pracy, a jeżeli tak – to na jaki okres.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm., dalej jako: ustawa emerytalna) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

4) nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

Przepis art. 12 ustawy emerytalnej stanowi natomiast, że osobą niezdolną do pracy, jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Osobą całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 pow. ustawy).

W myśl art. 59 ust. 1, osobie, która spełniła warunki określone w art. 57, przysługuje:

1) renta stała - jeżeli niezdolność do pracy jest trwała;

2) renta okresowa - jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa.

Rzeczą sądu w przedmiotowej sprawie było zatem ustalenie, czy wnioskodawca spełnia wymogi wynikające z ww. przepisów, w szczególności czy jest chociażby częściowo niezdolny do pracy. Pozostałe przesłanki uzyskania przez wnioskodawcę prawa do renty nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Dokonanie ustaleń w spornym zakresie wymagało wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 § 1 k.p.c., co oznaczało konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłych dysponujących specjalistyczną wiedzą odpowiednią dla dokonania oceny stanu zdrowia wnioskodawcy.

W tym zakresie sąd skorzystał z opinii biegłych sądowych lekarzy neurologa, ortopedy i kariologa, wraz z opinią uzupełniającą biegłych neurologa i ortopedy, a nie znajdując podstaw do jej podważenia, w całości oparł się na ustaleniach biegłych.

Na marginesie należy przy tym zauważyć, że dowód z opinii biegłych podlega ocenie, tak jak każdy dowód przeprowadzony w sprawie, ale podważyć tego dowodu nie może samo tylko subiektywne odczucie stron.

W świetle opinii biegłych, uzasadnionej wynikami badania przedmiotowego i podmiotowego, przeprowadzonym wywiadem oraz analizą dokumentacji medycznej, którą sąd uznał za wiarygodną, wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do grudnia 2020 r.

W opinii uzupełniającej biegli doprecyzowali, że data początkowa niezdolności do pracy to 27.06.2018 r.

Częściowa niezdolność do pracy wynika przede wszystkim z licznych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, powodujących przewlekłe dolegliwości oraz ograniczenie sprawności. Biegli ponadto wskazali na zaburzenia równowagi, dodatnią próbę Romberga, obecność obustronnych objawów rozciągowych w postaci objawu Laseque’a, chwiejny chód oraz uogólnione bóle wielostawowe. Nie zgodzili się ze stanowiskiem lekarzy orzeczników ZUS, uznając, że już podczas badań na etapie postępowania przed organem rentowym – z uwagi na informacje i dokumentację dostępne pozwanemu – była możliwość ustalenia częściowej niezdolności do pracy.

Sąd stwierdza przy tym, że analiza dokumentacji pracowniczej zawartej w aktach organu rentowego wskazuje na to, że wnioskodawca wykonywał wyłącznie prace fizyczne, zatem jego dolegliwości istotnie ograniczają zdolność zarobkowania.

Sąd przychylił się w całości do powyższych ustaleń biegłych lekarzy sądowych w zakresie oceny stanu zdrowia wnioskodawcy. Podkreślić bowiem należy, że opinie te zostały wydane po przeprowadzeniu osobistego badania odwołującego się, po zapoznaniu się biegłych z podawanymi przez niego objawami oraz po zapoznaniu się z całością dokumentacji lekarskiej i kwalifikacjami zawodowymi odwołującego, a efekt końcowy wszystkich tych czynności został przez biegłych zawarty w kategorycznych wnioskach opinii.

Należało więc oddalić wnioski dowodowe pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań wnioskodawcy i opinii biegłego z dziedziny medycyny pracy.

Wszystkie okoliczności, na które wnioskowany był dowód z zeznań wnioskodawcy, wynikają z dokumentacji zgromadzonej w aktach organu rentowego. Stanowiska pracy określone w tych dokumentach nie wymagają dalszych wyjaśnień.

Opinia biegłego z zakresu medycyny pracy była zbędna, ponieważ organ rentowy nie zdołał podnieść wobec dotychczasowych opinii biegłych żadnych merytorycznych zastrzeżeń.

Organ rentowy przedstawiał własną, odmienną ocenę badania przedmiotowego, jednakże sąd nie może oprzeć się na subiektywnej interpretacji strony, skoro dysponuje logicznymi i klarownymi wnioskami z badań wyciągniętymi przez biegłych, którzy je przeprowadzali. Niezasadne jest też powoływanie się na ocenę dokonaną przez komisję lekarską ZUS. W postępowaniu przed sądem to właśnie dowód z opinii biegłych jest przeprowadzany w celu weryfikacji stanowiska organu rentowego i pozwany nie może powoływać się wyłącznie na odmienne stanowisko lekarzy orzeczników, jeżeli nie podważa opinii od strony merytorycznej. Kolejny z zarzutów dotyczył nieuwzględnienia przez biegłych zawodu wykonywanego przez wnioskodawcę, jednak do tego biegli wprost odnieśli się w opinii uzupełniającej, a sąd nie ma wątpliwości, że dolegliwości odwołującego się utrudniają znacznie wykonywanie wszelkich prac fizycznych.

Wobec powyższego, w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak wyroku.