Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, II Wydział Cywilny-Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Buła

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2018 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko P. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie z dnia 4 czerwca 2018 roku, sygnatura akt I C 1635/17/K

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz powódki R. M. kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Grzegorz Buła

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 grudnia 2018 roku

Mając na uwadze, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, to stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zostało ograniczone jedynie do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja jest niezasadna i podlega oddaleniu.

Przyjmując ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, co zwalnia z potrzeby ponownego przytaczania szeregu powołanych już wcześniej trafnych argumentów.

Wskazania wymaga, że całkowicie chybiony jest podniesiony w apelacji zarzut dotyczący naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i w efekcie ustalenie, które nie znajduje oparcia w materiale dowodowym sprawy, że użytkowanie parasola w czasie, kiedy uległ on uszkodzeniu miało miejsce w dopuszczalnych warunkach atmosferycznych, tj. podczas lekkiego deszczu i wiatru. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd pierwszej instancji postępowania dowodowego jednoznacznie wskazują, że sposób użytkowania parasola przez powódkę był prawidłowy, natomiast wbrew zapewnieniom sprzedawcy już niewielkie opady deszczu spowodowały przesiąkanie materiału, z którego został on wykonany do tego stopnia, że parasol uległ złamaniu. Podkreślić należy, że dokonywana przez sąd ocena materiału dowodowego znajduje się pod ochroną zasady swobodnej oceny dowodów. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że przy ocenie dowodów doszło do uchybienia podstawowym regułom służącym ocenie wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów, tj. regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów. Nie wystarcza przy tym samo twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest natomiast wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria naruszył Sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (por. Sąd Najwyższy m.in. w orzeczeniach z dnia: 23 stycznia 2001 r., sygn. akt IV CKN 970/00, LEX nr 52753, 12 kwietnia 2001 r., sygn. akt II CKN 588/99, LEX nr 52347, 10 stycznia 2002 r., sygn. akt II CKN 572/99, LEX nr 53136). Apelacja tego nie czyni przedstawiając jedynie własną subiektywną wersję stanu faktycznego.

Sąd Okręgowy stoi zatem na stanowisku, że dokonana przez Sąd pierwszej instancji analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego była prawidłowa. Zastosowanie swobodnej oceny dowodów (art. 233 k.p.c.) ma na celu ustalenie elementów podstawy faktycznej powództwa zgłoszonego w postępowaniu sądowym. Sąd musi bowiem przed rozstrzygnięciem o żądaniach stron ustalić czy ich twierdzenia o faktach znajdują podstawę w materiale dowodowym czy też nie. Swobodna ocena dowodów pozwala zatem w przypadku sprzeczności wniosków płynących z przeprowadzonych dowodów, np. sprzecznych zeznań świadków, jednym dać wiarę, a innym odmówić waloru wiarygodności.

Oceny tej nie zmienia dołączony do apelacji wydruk z archiwum pogodowego. Podnieść należy, iż wydruki z portalu internetowego (...) nie mogą stanowić jakiegokolwiek dowodu na okoliczność pogody panującej w dniu 9 maja 2015 roku w miejscowości K.. W związku z powyższym Sąd Okręgowy nie uwzględnił tego wniosku dowodowego pozwanego. Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, iż z przedłożonych wydruków po pierwsze nie wynika rzeczywisty stan pogody w danym dniu i w poszczególnych jego godzinach, lecz stanowi wydruk z archiwalnej prognozy pogody. Prognoza pogody jest sporządzana wcześniej (np. z wyprzedzeniem 25 dniowym – co wynika chociażby z treści wydruku), i stanowi jedynie pewną informację na temat tego jaka pogoda może według osób opracowujących prognozę wystąpić na danym terenie i w danym okresie. Nie jest to jednak dowód na to jakie zjawiska atmosferyczne rzeczywiście wystąpiły w konkretnym miejscu i w konkretnym czasie, bo tego rodzaju ustalenia muszą być oparte na bezpośrednich obserwacji i odnotowaniu tych zjawisk, a nie na ich prognozach, które co jest powszechnie wiadome nie zawsze się potwierdzają w 100%.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy nie uznał za trafne i skuteczne zarzutów pozwanego dotyczących naruszenia art. 233 k.p.c., jak i dokonania błędnych ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy nie dostrzega także jakichkolwiek uchybień Sądu pierwszej instancji w zakresie oceny prawnej ustalonego stanu faktycznego. W myśl przepisu art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Z kolei w art. 556 ¹ k.c. zawarte jest ogólne zdefiniowanie pojęcia wady fizycznej i wskazanie typowych przypadków, w których wada taka występuje. Artykuł ten wyznacza przedmiotowy zakres odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy. Zgodnie z punktem pierwszym paragrafu pierwszego przywołanego artykułu, wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli nie ma właściwości, które tego rodzaju rzecz powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony lub wynikający z okoliczności lub przeznaczenia. Skoro pomimo zapewnień sprzedawcy, że parasol nie przemaka, doszło do jego przesiąknięcia już w pierwszym dniu użytkowania, niewątpliwie doszło do niezgodności sprzedanego towaru z umową.

Stosownie do brzmienia art. 560 §1 i §4 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Wada ujawniona w nabytym od strony pozwanej parasolu niewątpliwie ma charakter wady istotnej, uprawniającej powódkę do odstąpienia od umowy, co skutecznie uczyniła. Odstąpienie od umowy rodzi po stronie sprzedawcy zwrot uiszczonej przez powódkę ceny, dlatego żądanie pozwu jest w całości uzasadnione.

Za chybiony należy zarzut pozwanego o naruszeniu przez Sąd Rejonowy art. 34 ust.4 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tj. Dz.U. z 2019 poz. 134). Powyższy przepis nie ma w ogóle związku z dochodzeniem przez konsumenta praw wynikających z rękojmi za wady fizyczne sprzedanej mu rzeczy, lecz dotyczy uprawnień konsumenta do odstąpienia od umowy bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów w sytuacji gdy zawarł on umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku zgodnie z art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz na podstawie §2 pkt 2 w zw. z §10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 poz.1804 ze zm.).

SSO Grzegorz Buła