Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

protokolant: p.o. protokolant sądowy Zuzanna Poźniak

przy udziale prokuratora Józefa Gacka

po rozpoznaniu dnia 6 lutego 2019 r.

sprawy P. U. (1), Z. i B., ur. (...) w B. - (...)

oskarżonego z art. 177 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, obrońcę oskarżonego i prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 13 marca 2018 r. sygn. akt II K 310/15

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania.

VI Ka 860/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 marca 2018 r. Sąd Rejonowy w Otwocku w sprawie II K 310/15 warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko P. U. (2) o czyn z art.177§1 kk.

Wyrok ten zaskarżyli: prokurator, obrońca oskarżonego oraz pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych.

Prokurator zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na uznaniu przez Sąd, że w sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego i w konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego i zarzucił mu obrazę szeregu przepisów postępowania w tym art.6,9.167,170§1 pkt.5, 201 i 366§1 kpk., a nadto art. 627 i 624§1 kpk. i w konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Pełnomocnik natomiast oskarżycieli posiłkowych zaskarżył wyrok na niekorzyść oskarżonego w zakresie orzeczenia o karze zarzucając obrazę przepisu prawa materialnego a mianowicie art. 46§2 kpk. niemniej także zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych tyczących warunkowego umorzenia postepowania. W konkluzji natomiast wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na rzecz oskarżycieli posiłkowych kwoty 10 tyś złotych o raz wniósł o wymierzenie oskarżonemu kary przewidzianej w art.177§1 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Za zasadną sąd odwoławczy uznał apelację prokuratora w tym zakresie, w jakim zarzucił on wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, iż w sprawie zachodzą wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Wprawdzie nie z cala argumentacją w tym zakresie można się zgodzić niemniej sama konkluzja wywodów prokuratora jest trafna.

Trzeba przede wszystkim wskazać, iż analizując przedmiotowe postępowanie to, choć oskarżony spełnia szereg przesłanek formalnych do stosowania warunkowego umorzenia postępowania, to charakter tego orzeczenia, co wynika z treści art.66§1 kk. musi gwarantować, że oskarżony będzie przestrzegał w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Nie rzecz oczywiście w tym, iż oskarżony nie przyznaje się do popełnienia zarzuconego mu czynu, albowiem jak słusznie sąd rejonowy wskazał sam w sobie ten fakt, nie stoi na przeszkodzie warunkowemu umorzeniu postępowania. Wskazane wyżej wnioski natomiast płyną z postawy oskarżonego i jego stosunku do zarzucanego mu czynu. Rzecz jasna oskarżony może wybierać dowolny sposób obrony, co jednak nie oznacza, iż sąd nie może z tego sposobu obrony wyciągać wniosków.

W przedmiotowej sprawie w ocenie sądu odwoławczego warunkowe umorzenie postepowania nie gwarantuje, iż orzeczenie tego typu podziała na niego wychowawczo w takim rozumieniu ja wskazano w art. 66§1 kk.

Odnoszenie się do apelacji obrońcy jest przedwczesne, albowiem przy ponownym rozpoznaniu sprawy biorąc pod uwagę charakter zarzutów sąd samodzielnie zdecyduje choćby o potrzebie dopuszczania dowodów wskazanych w apelacji czy też o konieczności wezwania biegłych i przesłuchania ich na okoliczność złożonych opinii. Nie sposób też na tym etapie odnieść się do kwestii wynagrodzenia pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych. Trzeba, bowiem zauważyć, że w sytuacji wyeliminowania z zarzutu stawianego oskarżonemu R. G. utraciła ona status pokrzywdzonego i w konsekwencji oskarżyciela posiłkowego, zauważyć też trzeba, że w tym zakresie to jest owej eliminacji wyrok nie został zaskarżony. Z tych też względów sąd odwoławczy nie orzekł wynagrodzenia dla pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych. Złożona, bowiem kserokopia faktury obejmowała dwóch oskarżyciel

Nie sposób natomiast odnieść się do apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Z prawno-procesowego punktu widzenia zawiera ona tego rodzaju uchybienia, iż ustalenie jej kierunku jest wyjątkowo utrudnione. Zauważyć trzeba, iż jej autor wskazuje, że zaskarża wyrok w zakresie kary, gdy tymczasem w wyroku nie orzeczono żadnej kary, a warunkowo umorzono postępowanie. Wskazane zaś w apelacji orzeczenie oparte o art.46§2 kk. jest środkiem kompensacyjnym. Następnie skarżący zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych odnośnie przesłanek warunkowego umorzenia postępowania, przy zaskarżeniu wyroku w zakresie kary. W konkluzji natomiast jak się zdaje autor apelacji wnosi o skazanie oskarżonego, co stoi w sprzeczności z dyspozycją art. 454§1 kpk.

Rozpoznając ponownie sprawę sąd rejonowy weźmie pod uwagę poczynione wyżej uwagi.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.