Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Michalska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018 r. w Warszawie

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 21 czerwca 2017 r. znak:(...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VII U 1238/17

UZASADNIENIE

A. B. w dniu 4 lipca 2017 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 21 czerwca 2017 r., znak: (...)odmawiającej przyznania na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że nie zgadza się z oceną jego stanu zdrowia dokonaną przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS, gdyż nie znajduje ona odzwierciedlenia w przedłożonej dokumentacji medycznej. Podkreślił, że jego stan zdrowia nie rokuje poprawy, natomiast schorzenia ortopedyczne, na które cierpi powodują u niego niezdolność do pracy, uniemożliwiającą podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia. Ubezpieczony powołał się także na swoją trudną sytuację materialną wskazując, że z uwagi na brak osiągania stałych dochodów z tytułu świadczenia pracy, ma problemy z bieżącym regulowaniem opłat mieszkaniowych oraz z ponoszeniem kosztów zakupu leków. W konkluzji odwołania, ubezpieczony zwrócił się więc o przyznanie na jego rzecz prawa do dochodzonego świadczenia (odwołanie z dnia 4 lipca 2017 r. k. 2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że w dniu 8 maja 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W toku postępowania w/wym. został skierowany na badanie do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 26 maja 2017cr. stwierdził, że badany jest częściowo niezdolny do pracy na okres do dnia 31 maja 2018 r. Następnie, w związku ze zgłoszeniem zarzutu wadliwości wskazanego orzeczenia na podstawie art. 14 ust. 2d powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS, sprawa została przekazana do rozpoznania przez Komisję Lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2017 r. orzekła, że badany jest częściowo niezdolny do pracy na okres do dnia 31 maja 2018 r. wskazując jako datę początkową tej niezdolności dzień 17 marca 2014 r. W dalszej kolejności, organ rentowy wyliczył wymagany okres zatrudnienia ubezpieczonego w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. w okresie od dnia 17 marca 2004 r. do dnia 16 marca 2014 r. i stwierdził, że w tym okresie czasu staż pracy udokumentowany przez odwołującego wynosi zamiast wymaganych 5 lat, jedynie 2 lata, 6 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Natomiast w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem zgłoszenia wniosku, tj. w okresie od dnia 8 maja 2007 r. do dnia 7 maja 2017 r. staż pracy odwołującego zamiast wymaganych 5 lat wynosi 2 lata okresów składkowych i nieskładkowych. W ocenie organu rentowego, ubezpieczony nie spełnia więc łącznie wszystkich przesłanek określonych w treści art. 57 i art. 58 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270). Na tej podstawie organ rentowy stwierdził, że zaskarżona decyzja jest prawnie oraz faktycznie uzasadniona (odpowiedź na odwołanie z dnia 21 sierpnia 2017 r. k. 4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. B., urodzony w dniu (...), jest z zawodu mechanikiem samochodowym - kierowcą. W okresie od dnia 3 listopada 1980 r. do dnia 16 października 1987 r. ubezpieczony był zatrudniony w firmie (...) i Spedycyjnych z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy samochodu dostawczego. Następnie w okresie od dnia 15 sierpnia 1988 r. do dnia 11 lutego 1989 r. ubezpieczony świadczył pracę na rzecz Stołecznej (...) z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy, a w okresie od dnia 13 lutego 1989 r. do dnia 29 lutego 1996 r. świadczył pracę na analogicznym stanowisku pracy na rzecz Przedsiębiorstwa (...) w W.. W okresie od dnia 1 marca 1996 r. do dnia 28 lutego 1997 r. ubezpieczony był zatrudniony w firmie (...) M. T. w W. na stanowisku magazyniera – kierowcy handlowca, a w okresie od dnia 1 marca 1997 r. do dnia 31 marca 1998 r. był zatrudniony na tym samym stanowisku pracy w firmie (...) s.c. M. T. z siedzibą w W.. Kolejny okres zatrudnienia ubezpieczonego miał miejsce od dnia 1 kwietnia 1998 r. do dnia 30 czerwca 2000 r. w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy-sprzedawcy. Następnie w okresach: od dnia 1 lipca 2000 r. do dnia 31 maja 2001 r., od dnia 1 czerwca 2001 r. do dnia 4 kwietnia 2004 r., od dnia 17 marca 2005 r. do dnia 19 lipca 2005 r. oraz od dnia 5 września 2005 r. do dnia 9 listopada 205 r. ubezpieczony prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej z siedzibą przy ul. (...) w W.. W okresie od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 31 sierpnia 2013 r. ubezpieczony był zatrudniony w Przedszkolu nr: 57 w W. na stanowisku konserwatora, a w okresie od dnia 1 września 2013 r. do dnia 13 października 2013 r. wykonywał pracę na rzecz Przedszkola nr: 411 na stanowisku dozorcy. Ostatni okres zatrudnienia ubezpieczonego przypada na okres od dnia 1 grudnia 2013 r. do dnia 31 marca 2014 r. w (...) Studenta na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, tj. umów zlecenia. Ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 25 lat, 5 miesięcy i 22 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 3 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 25 lat, 7 miesięcy i 25 dni (informacja dotycząca okresów składkowych i nieskładkowych k. 7-17, świadectwo pracy z dnia 5 sierpnia 198 r. k. 21, poświadczenia o okresach ubezpieczenia k. 23-28, świadectwo pracy z dnia 17 maja 2011 r. k. 28, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 3, świadectwo pracy z dnia 29 lutego 1996 r, k, 35, świadectwo pracy z dnia 28 lutego 1997 r. k. 37, świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 2000 r. k. 41, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 43, świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 2013 r. k. 48, świadectwo pracy z dnia 19 października 2013 r. k. 51-5, umowy zlecenia (...), poświadczenia dla celów emertytalno-rentowych k. 9-101, karta przebiegu zatrudnienia k. 131-132 a.r.).

Ubezpieczony A. B. cierpi na zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa z ograniczeniem jego ruchomości. W okresie od dnia 17 marca 2014 r. do dnia 24 marca 2014 r. ubezpieczony był hospitalizowany w Wojskowym Instytucie Medycznym (...) Szpitalu (...) w Klinice (...) w W. z rozpoznaniem spondyloartropatii niezróżnicowanej. W trakcie powyższej hospitalizacji u odwołującego stwierdzono występowanie znacznego stopnia odczynów proliferacyjnych w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa oraz niewielkie odczyny zwyrodnieniowe na krawędzi panewki stawowej prawego stawu barkowego. W dniu 24 marca 2014 r. ubezpieczony A. B. został wypisany z powyższej placówki medycznej z zaleceniem przyjmowania leków, wdrożenia zabiegów fizykalno-usprawniających w trybie ambulatoryjnym oraz dalszej regularnej obserwacji pod nadzorem powyższej Kliniki (...). Przeprowadzone u ubezpieczonego w dniu 11 maja 2016 r. badanie RTG kręgosłupa szyjnego wykazało zaawansowane syndesmofity z tendencją do tworzenia mostów kostnych w całym odcinku szyjnym kręgosłupa, spłycenie lordozy oraz cechy dyskopatii w postaci obniżenia wysokości przestrzeni międzykręgowych na poziomie C4/C5/C6. W 2016 r. ubezpieczony przebył wypadek komunikacyjny na skutek, którego doznał rozległego stłuczenia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego oraz szyjnego. W związku z doznanym urazem, w okresie od dnia 31 sierpnia 2016 r. do dnia 5 września 2016 r. ubezpieczony przebywał w Samodzielnym Publicznym Zespole Zakładów Opieki Zdrowotnej w L. z rozpoznaniem stłuczenia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, gdzie został poddany leczeniu zachowawczemu. Następnie ubezpieczony był ponownie hospitalizowany w Wojskowym Instytucie Medycznym (...) Szpitalu (...) w Klinice (...) w W. w okresie od dnia 25 marca 2017 r. do dnia 22 kwietnia 2017 r. z powodu występujących dolegliwości bólowych kręgosłupa pod postacią bólu w okolicach lędźwiowej, ograniczenia ruchomości całego kręgosłupa we wszystkich płaszczyznach oraz dolegliwości bólowych kręgosłupa w odcinku C i stawów barkowych. W przeprowadzonym wówczas radiogramie kręgosłupa lędźwiowego stwierdzono zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa oraz zmiany zwyrodnieniowe. Na podstawie przeprowadzonej diagnostyki i obrazu klinicznego postawiono rozpoznanie w postaci choroby zwyrodnieniowej wielostawowej. Badanie neurologiczne nie potwierdziło natomiast występowania objawów korzeniowych i deficytów neurologicznych. Ubezpieczony został poddany leczeniu farmakologicznemu oraz postępowaniu fizykalno-usprawniającemu, które doprowadziło do zmniejszenia dolegliwości bólowych oraz poprawy zakresu ruchomości stawów i ogólnej wydolności ruchowej. Ubezpieczony został wypisany do domu z zaleceniem zrealizowania zaplanowanego programu rehabilitacji (karty informacyjne leczenia szpitalnego – dokumentacja załączona do akt organu rentowego).

W dniu 8 maja 2017 r. A. B. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy wraz z informacją dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych, świadectwami pracy, zaświadczeniami o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, jak również potwierdzeniem podlegania ubezpieczeniom społecznym. Po dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym: dokumentacji z przebiegu leczenia szpitalnego, kart informacyjnych z leczenia szpitalnego w latach 2014 -2017, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących ubezpieczonego w ww. okresie czasu, Lekarz Orzecznik ZUS w dniu 26 maja 2017 r. ustalił, że w/wym. jest częściowo niezdolny do pracy na okres do dnia 31 maja 2018 r. nie określając przy tym daty początkowej powstania niezdolności do pracy. W związku z wniesionym zarzutem wadliwości, sprawa została skierowana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2017 r. ustaliła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy na okres do dnia 31 maja 2018 r. wskazując jako datę początkową tej niezdolności dzień 17 marca 2014 r. (wniosek z dnia 8 maja 2017 r. wraz z załącznikiem k. 1-20, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 maja 2017 r. k. 75-76, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 12 czerwca 2017 r., k. 78-79 a.r.).

W związku z powyższym, decyzją z dnia 21 czerwca 2017 r., znak:(...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udokumentował wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego, co najmniej 5 lat, który jest wymagany jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Wyliczył na podstawie przełożonych dokumentów, że ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 25 lat, 5 miesięcy i 22 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 3 dni okresów nieskładkowych. Łączny staż (składkowy i nieskładkowy) organ rentowy określił na 25 lat, 7 miesięcy i 25 dni. Jednocześnie wskazał, że w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. w okresie od dnia 17 marca 2004 r. do dnia 16 marca 2014 r. staż pracy udokumentowany przez odwołującego wynosi zamiast wymaganych 5 lat, jedynie 2 lata, 6 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Natomiast w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem zgłoszenia wniosku, tj. w okresie od dnia 8 maja 2007 r. do dnia 7 maja 2017 r. staż pracy odwołującego zamiast wymaganych 5 lat wynosi 2 lata okresów składkowych i nieskładkowych. Na tej podstawie, organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do dochodzonego świadczenia ( decyzja ZUS z dnia 21 czerwca 2017 r., znak:(...) k. 137-138 a.r.).

A. B. w dniu 4 lipca 2017 r. złożył odwołanie od decyzji z dnia 21 czerwca 2017 r., znak: (...) inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 4 lipca 2017 r. k. 2 a.s.).

W toku postępowania Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: ortopedy, neurologa i reumatologa celem ustalenia, czy odwołujący się jest zdolny, czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres oraz, jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego (poprawa lub pogorszenie), to na czym ona polegała ( postanowienie z dnia 24 listopada 2017 r., k. 19 a.s.).

W opinii z dnia 12 grudnia 2017 r. biegła sądowa z zakresu neurologii dr B. A. rozpoznała u odwołującego zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa z ograniczeniem jego ruchomości, bez istotnych objawów neurologicznych oraz stan po stłuczeniu kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego w wypadku komunikacyjnym z 2016 r. Na podstawie analizy akt sprawy, zawartej dokumentacji lekarskiej oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego biegła wskazała, że brak jest istotnych odchyleń od normy pod względem neurologicznym. Biegła nie stwierdziła przy tym niedowładów oraz obecności istotnych objawów ubytkowych. Wskazała nadto, że próba R. wyszła ujemna, a u odwołującego nie występują także objawy uszkodzenia (...). Brak jest także istnienia cech objawów zespołu piramidowego, móżdżkowego oraz objawów patologicznych. Z kolei ruchy odcinka kręgosłupa szyjnego są prawidłowe. W konkluzji opinii biegła stwierdziła, że z punktu widzenia neurologicznego, ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. Przy aktualnym stopniu zaawansowania i nasileniu objawów, ze względu na stan neurologiczny, brak jest upośledzenia funkcji organizmu, powodującego długotrwałą niezdolność do pracy w rozumieniu rentowym. Jednocześnie biegła podkreśliła, że schorzenia stwierdzone u odwołującego wymagają dokonania oceny przez biegłego sądowego z zakresu reumatologii (opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii dr B. A. z dnia 12 grudnia 2017 r. k. 30-31 a.s.).

W opinii z dnia 10 marca 2018 r. biegła sądowa z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii dr n. med. K. W. wskazała, że występujące u odwołującego dysfunkcje w zakresie układu ruchu są podstawą do uznania częściowej niezdolności do pracy z przyczyn reumatologicznych. Jako początek powstania powyższych dolegliwości biegła wskazała na dzień 17 marca 2014 r., tj. początek hospitalizacji z rozpoznaniem spondyloartropatii niezróżnicowanej. Biegła zaznaczyła, że co prawda opisy zmian radiologicznych wykonane w jej trakcie nie świadczą o znacznym zajęciu stawów kręgosłupa jednakże inne przesłanki, w tym ocena przedmiotowa mogą stanowić o tej dacie. Według opinii biegłej sądowej tej specjalności wyżej ustalona data jest co najwyżej początkową datą rozpoczęcia częściowej niezdolności do pracy. Na wcześniejsze ustalenie daty powstania niezdolności do pracy, brak jest danych w dostarczonej dokumentacji w aktach sprawy, a sam fakt wystąpienia choroby nie stanowi o tym. Biegła podała przy tym, że częściowa niezdolność do pracy występuje do dnia 31 grudnia 2018 r., albowiem możliwość zmiany leczenia, w tym ewentualne leczenie biologiczne, systematyczna rehabilitacja niosą prawdopodobieństwo poprawy w zakresie stanu zdrowia ubezpieczonego. Jednocześnie biegła stwierdziła, że brak jest podstaw do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn reumatologicznych (opinia biegłej sądowej z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii dr n. med. K. W. z dnia 10 marca 2018 r. k. 48-49 a.s.).

W opinii z dnia 7 maja 2018 r. biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K. w przeprowadzonym badaniu klinicznym stwierdził pogłębienie się kifozy piersiowej, a także spłaszczenie lordozy lędźwiowej i szyjnej. Biegły wskazał, że badanie RTG kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z dnia 2 września 2016 r. wykazało nasilone zmiany zwyrodnieniowe oraz cechy zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Po zbadaniu ubezpieczonego oraz po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną biegły uznał badanego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 17 marca 2014 r., tj. od daty hospitalizacji w Wojskowym Instytucie Medycznym (...) Szpitalu (...) w Klinice (...) w W.. Biegły podkreślił, że taka funkcja układu ruchu uniemożliwia wykonywanie ubezpieczonemu pracy w zawodach, w których pracował wcześniej. Zdaniem biegłego, ubezpieczony nie rokuje istotnej poprawy w zakresie sprawności i wydolności układu ruchu (opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K. z dnia 7 maja 2018 r. k. 68 a.s.).

Do powyższych opinii żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń (pisma procesowe organu rentowego z dnia 11 kwietnia 2018 r. k. 62 i z dnia 2 sierpnia 2018 r., protokół rozprawy z dnia 16 października 2018 r. k. 87 a.s.).

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach rentowych A. B.. Ich autentyczność, jak również zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy, nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu, dlatego Sąd Okręgowy uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy, mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Podstawę ustaleń w sprawie stanowiły również opinie biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K. oraz opinie wydane przez biegłe sądowe: z zakresu neurologii dr B. A. i z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii dr n. med. K. W.. Wszystkie wskazane opinie Sąd ocenił jako rzetelne i wyczerpujące oraz jasno i logicznie uzasadnione. Opinie zostały sporządzone przez biegłych sądowych, których kwalifikacje oraz doświadczenie nie budzą wątpliwości, o specjalnościach odpowiadających schorzeniom rozpoznanym u ubezpieczonego. Podstawę do wydania wskazanych powyżej opinii stanowiły dowody obiektywne, opinie zostały bowiem sporządzone w oparciu o dogłębną analizę dokumentacji medycznej oraz akta sprawy. Biegli wyjaśnili wątpliwości dotyczące daty powstania niezdolności do pracy ubezpieczonego, mając na uwadze również dokumentację złożoną na etapie postępowania sądowego. Biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K., jak również biegła sądowa z zakresu reumatologii dr n. med. K. W. uznali, że schorzenia ortopedyczne, na które cierpi ubezpieczony, jak również stopień ich zaawansowania, uzasadniają uznanie go za osobę częściowo niezdolną do pracy od dnia 17 marca 2014 r. Data powstania częściowej niezdolności do pracy – 17 marca 2014 r. jest związana z hospitalizacją ubezpieczonego w Wojskowym Instytucie Medycznym (...) Szpitalu (...) w Klinice (...) w W. i postawieniem rozpoznania w postaci spondyloartropatii niezróżnicowanej. W ocenie Sądu Okręgowego z tą też datą należy rozpatrywać ewentualne prawo ubezpieczonego do renty z tytułu niezdolności do pracy. Sąd przychylił się do stanowiska ww. biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K. oraz z zakresu reumatologii dr n. med. K. W., którzy wskazali, że częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała od dnia 17 marca 2014 r., a więc od daty powyższej hospitalizacji, kiedy to u ubezpieczonego A. B. stwierdzono istnienie spondyloartropatii niezróżnicowanej. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że stanowisko ww. biegłych sądowych w zakresie daty początkowej zaistnienia niezdolności do pracy jest zgodne ze stanowiskiem Komisji Lekarskiej ZUS, która również wskazała na dzień 17 marca 2014 r. W tym zatem zakresie opinie sporządzone przez ww. biegłych sądowych wskazujące, jako początek częściowej niezdolności do pracy dzień 17 marca 2014 r., są prawidłowe. Nie zmienia to faktu, że Sąd Okręgowy zaaprobował również pozostałą opinię wydaną przez biegłą sądową z zakresu neurologii dr B. A. mając jednak na uwadze fakt, że to schorzenia natury ortopedycznej stanowią główną jednostkę chorobową, która wymaga od odwołującego kompleksowego leczenia w (...) oraz Klinice (...). Należy również wskazać, że żadna ze stron postępowania nie kwestionowała ustaleń poczynionych przez biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii oraz zakresu reumatologii, ani co do faktu występowania częściowej niezdolności do pracy, ani w zakresie daty – 17 marca 2014 r., kiedy niezdolność do pracy powstała wraz z ujawnieniem się schorzenia w postaci spondyloartropatii niezróżnicowanej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. z dnia 21 czerwca 2017 r., znak: (...)jest niezasadne i jako takie podlega oddaleniu.

W niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy badał prawo A. B. do świadczenia rentowego, o które się ubiegał, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1270), zwanej dalej ustawą emerytalną. Przepis art. 57 ust. 1 tej ustawy wskazuje, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przesłanka, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wiąże się z koniecznością posiadania przez ubezpieczonego odpowiedniego okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze określonym w art. 58 ustawy. Wymóg ten wynika z tego, że renta z tytułu niezdolności do pracy nie jest świadczeniem o charakterze socjalnym na rzecz osób niezdolnych do pracy, pozostającym bez związku z tytułem ubezpieczenia rentowego, ale stanowi jedną z form zabezpieczenia społecznego powiązaną z wymaganym okresem płacenia składek (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2016r., I UK 424/15). Wskazany wyżej przepis art. 58 określa w ust. 1, że warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1.  1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2.  2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3.  3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4.  4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5.  5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Badając w niniejszej sprawie spełnienie przez ubezpieczonego A. B. warunków uprawniających do nabycia prawa do świadczenia rentowego, wymienionego w treści art. 57 ustawy emerytalnej, Sąd w pierwszej kolejności badał, czy ubezpieczony jest osobą niezdolną do pracy. Celem ustalenia tej okoliczności, Sąd dopuścił dowód z pisemnych opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii, neurologii oraz chorób wewnętrznych i reumatologii. Sąd Okręgowy w zakresie ustalenia daty początkowej niezdolności do pracy oparł się w głównej mierze na najbardziej miarodajnych w jego ocenie opiniach, tj. biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. K. K. oraz biegłej sądowej z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii dr n. med. K. W. – uznając, że są to biegli sądowi z zakresu tych dziedzin medycyny, które są adekwatne do schorzeń, czyniących odwołującego częściowo, okresowo niezdolnym do pracy zarobkowej. Z jednoznacznych i spójnych w swej treści, podzielonych przez Sąd opinii sporządzonych przez ww. biegłych sądowych, wynika, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 17 marca 2014 r. Zdaniem Sądu, wskazane opinie są jasne i pełne. Biegli odnieśli się w nich do kwestii dotychczasowego zatrudnienia odwołującego oraz przeanalizowali możliwość podjęcia przez niego pracy. Dodatkowo, co było już akcentowane, wnioski biegłych sądowych zawarte w opiniach z dnia 10 marca 2018 r. i z dnia 7 maja 2018 r. były tożsame z ustaleniami poczynionymi przez Komisję Lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie określenia daty początkowej niezdolności do pracy i nie były kwestionowane przez żadną ze stron. W ocenie Sądu Okręgowego, wskazana przez biegłych sądowych data powstania częściowej niezdolności do pracy, którą biegli oznaczyli na dzień 17 marca 2014 r. nie budziła wątpliwości. Ustalenie wskazanej daty rzutowało natomiast na kwestię spełnienia przez ubezpieczonego przesłanek, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt. 2 i 3 ustawy emerytalnej. Sąd analizując te przesłanki przyjął, że organ rentowy zasadnie wskazał że A. B. nie udokumentował wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego co najmniej 5 lat. Jak wynika z akt ZUS, w tym z karty przebiegu zatrudnienia, łączny staż pracy ubezpieczonego w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. w okresie od dnia 17 marca 2004 r. do dnia 16 marca 2014 r. wynosi 2 lata, 6 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych, natomiast w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem zgłoszenia wniosku, tj. w okresie od dnia 8 maja 2007 r. do dnia 7 maja 2017 r. wynosi 2 lata okresów składkowych i nieskładkowych. Tymczasem A. B., u którego niezdolność do pracy powstała w dniu 17 marca 2014 r., a więc wówczas, gdy był w wieku powyżej 30 lat powinien, zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt. 3 ustawy emerytalnej, wykazać co najmniej 5-letni okres składkowy i nieskładkowy. Zatem nie spełnił on przesłanki określonej w art. 58 ust. 1 pkt. 5 i ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W realiach rozpoznawanej sprawy nie zachodzi także przesłanka określona w treści art. 58 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zgodnie, z którym przepisu ust. 2 (tj. wymagającego przepracowania w realiach niniejszej sprawy okresu pięciu lat w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy lub przed złożeniem wniosku) nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Ubezpieczony A. B. nie spełnia warunku posiadania 30 lat okresów składkowych, co wynika z akt ZUS, jak również nie został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Podsumowując, ubezpieczony nie legitymuje się 5-letnim okresem składkowym i nieskładkowym wymaganym przez art. 58 ust. 1 pkt. 5 ustawy emerytalnej oraz nie spełnia alternatywnego warunku z art. 58 ust. 4 ustawy emerytalnej, co powoduje, że przesłanka posiadania wymaganego stażu pracy nie została spełniona. Pomimo stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy powstałej w dniu 17 marca 2014 r., prawo do renty nie mogło być zatem przyznane.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy ocenił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 21 czerwca 2017 r., jako odpowiadającą prawu. Tym samym odwołanie A. B. podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., o czym orzeczono w sentencji wyroku.

Zarządzenie: Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć odwołującemu.