Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2018 r. w Warszawie

sprawy S. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania S. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 22 sierpnia 2016 r., nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje S. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2016 r. na stałe.

UZASADNIENIE

S. P. w dniu 7 czerwca 2016 r. wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie odwołanie od decyzji w/w organu rentowego z dnia 25 maja 2016 r., znak: (...). Odwołujący wniósł o uchylenie lub zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie, że jest całkowicie niezdolny do pracy na stałe. Ubezpieczony wskazał, że w wyniku wypadku komunikacyjnego z 1996 r. doszło u niego do zwyrodnienia stawów kolanowych i ich niestabilności oraz zwyrodnienia stawów biodrowych. Podniósł ponadto, że w 2007 r. stwierdzono u niego raka nie drobnokomórkowego, co skutkowało usunięciem płuca prawego i zmniejszeniem objętości wydolności oddechowej. Ubezpieczony stwierdził, że zmaga się również ze zmianami związanymi z anatomią i motoryką przełyku ( k. 2-6 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 31 sierpnia 2016 r. wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w stosunku do decyzji z dnia 25 maja 2016 r. z uwagi na jego bezprzedmiotowość oraz o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w przypadku rozszerzenia odwołania na decyzję z dnia 22 sierpnia 2016 r. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony w toku postępowania wyjaśniającego został skierowany do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 4 sierpnia 2016 r. uznała jego za nadal częściowo niezdolnego do pracy na stałe. Na podstawie tego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 22 sierpnia 2016 r. uchylił decyzję z 25 maja 2016 r. i przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe ( k. 22 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. P. na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 20 kwietnia 2015 r., znak:(...) miał przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 5 lutego 2015 r. do dnia 31 marca 2016 r. ( k. 219 a. r.).

Odwołujący w dniu 25 marca 2016 r. złożył do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 229 a. r.).

Zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 20 kwietnia 2016 r. odwołujący został uznany za zdolnego do pracy ( k. 235 a. r.).

Po zgłoszeniu sprzeciwu przez ubezpieczonego, sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 19 maja 2016 r. uznała, że nie jest on niezdolny do pracy ( k. 245 a. r.).

W dniu 2 sierpnia 2016 r. Naczelny Lekarz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 14 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przekazał do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską sprawę odwołującego. W związku z tym Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 4 sierpnia 2016 r. uznała, że odwołujący jest trwale częściowo niezdolny do pracy ( k. 255-256 a. r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. wydał decyzję z dnia 22 sierpnia 2016 r., znak: (...), na mocy której przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. ( k. 263 a. r.).

Rozpoznając odwołanie ubezpieczonego od wymienionej decyzji, Sąd na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującego rozpoznano:

- w zakresie onkologicznym raka nie drobnokomórkowego płuca prawego / płaskonabłonkowego, stan po chemioterapii przedoperacyjnej, stan po torakotomii prawostronnej z dnia 6 sierpnia 2007 r. oraz stan po RTG odcinka Th na wznowę węzłową w śródpiersiu w 2009 r. Biorąc pod uwagę typ schorzenia i jego zaawansowanie, ustalono, że rokowanie jest niepewne. Jednakże biorąc pod uwagę zgłaszane przez ubezpieczonego dolegliwości i stan ogólny oraz opinię pneumonologiczną dotyczącą wydolność oddechowej stwierdzono, że jest on częściowo trwale niezdolny do pracy od dnia 1 kwietnia 2016 r. ( k. 36 a. s.);

- w zakresie reumatologicznym wtórną do wypadku komunikacyjnego chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych i biodrowych oraz wtórną chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa po operacji onkologicznej. Na podstawie całości obrazu nie stwierdzono jakiejkolwiek niezdolności do pracy z przyczyn reumatologicznych zarówno obecnie, jak i w przeszłości ( k. 49 a. s.);

- w zakresie neurologicznym niżej ustawiony prawy bark i ograniczone ruchy zwłaszcza unoszenie nad poziom, bliznę w okolicy prawego kolana po rekonstrukcji więzadeł, słabe odruchy skokowe i podeszwowe, czucie symetryczne, próby móżdżkowe prawidłowe, zaś ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym bólowo ograniczona - skręt w lewo bez wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych. Z przyczyn neurologicznych nie było w przeszłości i nie ma obecnie powodu do uznania całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy ( k. 54 a. s.);

- w zakresie pulmonologicznym stan po pneumonectomii prawostronnej
z powodu raka nie drobnokomórkowego płuca prawego i radioterapii na śródpiersie z powodu wznowy miejscowej w węźle chłonnym przy tchawicznym prawym oraz popromienne zwężenie przełyku. Wskazano również, że ubezpieczony musi mieć wykonane badanie pletyzmograficzne płuc i zdolności dyfuzyjnej tkanki płucnej oraz spirometrię z próbą rozkurczową, jeśli w pierwszej części badania zostanie stwierdzona obturacja. Dopiero po uzyskaniu tych wyników można w jakikolwiek sposób wnioskować o jego zdolności czy stopniu niezdolności do wykonywania pracy ( k. 67-68 a. s.);

- w zakresie ortopedycznym pourazową chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych i kolanowych z dolegliwościami bólowymi, ograniczeniem ruchomości i niewydolnością chodu oraz raka płaskonabłonkowego płuca prawego po zabiegu operacyjnym i po redio i chemioterapii. Po przeanalizowaniu obecnego stanu zdrowia i po zapoznaniu się z wynikami badań obrazowych uznano, że ubezpieczony jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w okresie od dnia 1 kwietnia 2016 r. do dnia 31 marca 2019 r. Odwołujący nie jest zdolny do pracy fizycznej, w tym do pracy stojącej, chodzącej i wymagającej przenoszenia ciężarów. Ubezpieczony może wykonywać jedynie pracę siedzącą. Jego stan ortopedyczny być może nieco poprawi się po wykonaniu protezoplastyki prawego stawu biodrowego ( k. 83, 96 i 105 a. s.);

- w zakresie medycyny pracy: popromienne zwężenie w górnej części przełyku leczone endoskopowo, raka nie drobnokomórkowego płuca prawego leczonego metodą chemioterapii neoadjuwantowej i operacyjnie poprzez resekcję całego płuca, stan po chemioterapii i pneumonoktomii prawostronnej z powodu raka płuca płaskonabłonkowego, stan po radioterapii z powodu wznowy węzłowej raka płuca, przepuklinę wślizgową żołądka, upośledzenie sprawności wentylacyjnej płuc bardzo dużego stopnia, kamicę nerkową, zaburzenia depresyjne nawracające, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych i biodrowych po przebytym urazie wielomiejscowym, stan po leczeniu operacyjnym obu stawów kolanowych oraz przebyte w 1996 r. złamanie podudzia lewego, panewki stawu biodrowego prawego i stawów kolanowych. Odwołujący jest trwale całkowicie niezdolny do pracy od 1996 r., ponieważ doznał wtedy urazu głowy z utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, złamania panewki prawej kości udowej, złamania lewego przedramienia, zerwania więzadeł w stawie kolanowym prawym oraz przebywał w okresowej śpiączce. Ponadto w 2007 r. z powodu wystąpienia raka nie drobnokomórkowego prawego płuca ubezpieczony poddany został chemioterapii oraz operacji polegającej na całkowitym usunięciu prawego płuca. Poprawa stanu zdrowia nie nastąpiła ( k. 141-148 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym aktach rentowych odwołującego. Autentyczność zgromadzonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań ubezpieczonego oraz o bezpośrednie badania przez lekarzy. Jednakże Sąd nie wziął pod uwagę wniosków płynących ze wszystkich opinii biegłych sądowych, a w szczególności w zakresie reumatologicznym, neurologicznym i pulmonologicznym, gdyż ubezpieczony w głównej mierze zmaga się z zaburzeniami natury onkologicznej i ortopedycznej. Choroby te okazały się schorzeniami najistotniejszymi dla ustalenia prawidłowego stanu zdrowia odwołującego na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Sąd uznał za przekonujące opinie biegłych sądowych z zakresu onkologii i ortopedii wskazujące, że choroby ubezpieczonego z tych dziedzin niewątpliwie powodują jego niezdolność do pracy. Z uwagi na odmienne wnioski dotyczące zakresu niezdolności do pracy oraz na zastrzeżenia organu rentowego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy. Opinia biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy jest logiczna i wzajemnie korelowała z opinią biegłego sądowego z zakresu ortopedii w części dotyczącej całkowitej niezdolności do pracy odwołującego, dlatego też Sąd uznał te wnioski za wiarygodne i rzetelne. Co prawda Sąd uznał za wiarygodne stwierdzenie, że w zakresie onkologicznym ubezpieczony jest osobą tylko częściowo niezdolną do pracy, jednak w połączeniu ze schorzeniami ortopedycznymi, S. P. jest całkowicie niezdolny do pracy, na co też wskazywał biegły sądowy ortopeda. Wnioski płynące z opinii biegłych sądowych wskazujące na całkowitą niezdolność do pracy ubezpieczonego korelowały ze sobą. Jednakże Sąd nie nadał waloru wiarygodności opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii w zakresie uznania czasowej całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego, ponieważ stała ona w opozycji do treści opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy, który ocenił, że całkowita niezdolność do pracy ma charakter trwały. Należy wskazać, że biegły sądowy ortopeda w treści opinii nie przeanalizował każdego aspektu schorzeń odwołującego, do czego niewątpliwie nie był zobowiązany. Natomiast biegły sądowy z zakresu medycyny pracy ocenił wszystkie schorzenia ubezpieczonego, a w szczególności ortopedyczne w połączeniu z onkologicznymi. Dlatego też Sąd uznał, że opinia tego biegłego sądowego była dla sprawy najbardziej wiarygodna.

Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu
z opinii innego biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy, gdyż argumentacja użyta w piśmie procesowym była lakoniczna i nieprzekonującą. Organ rentowy jedynie wskazał, że biegły sądowy nie uzasadnił, dlaczego ubezpieczony jest całkowicie trwale niezdolny do pracy i jaki jest aktualnie jego stopień naruszenia sprawności organizmu, który uzasadniałby takie orzeczenie w odniesieniu do wieku i poziomu posiadanych kwalifikacji oraz wykonywanego zawodu. Należy jednak zwrócić uwagę, że biegły sądowy wyczerpująco wskazał na wszystkie rozpoznane schorzenia odwołującego ze wszystkich dziedzin lekarskich. Wykonywany przez ubezpieczonego zawód nie miał znaczenia przy opiniowaniu sprawy, ponieważ S. P. miał już orzeczoną częściową niezdolność do pracy. W związku z tym zarówno Sąd podczas ustalania stanu faktycznego, jak i biegli sądowi przy sporządzaniu opinii nie byli zobowiązani do rozważenia, czy wykonywany zawód przez ubezpieczonego wpływa na jego zdolność do pracy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy za wystarczający do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 22 sierpnia 2016 r., znak: (...) odmawiającej mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.,
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U.
z 2015 poz. 748 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’ renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że odwołujący cierpi z powodu wielu schorzeń natury reumatologicznej, neurologicznej, pulmonologicznej, ortopedycznej i onkologicznej. Jednakże w niniejszej sprawie ubezpieczony leczył się głównie w związku z chorobami związanymi z dziedzinami ortopedii i onkologii. Sąd doszedł do przekonania, że choroby w/w specjalności z punktu widzenia medycznego oddziałują najbardziej na ogólny stan zdrowia odwołującego, a co za tym idzie w niniejszej sprawie za najbardziej wartościową należało uznać opinię biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy. Za tym przemawia fakt, że biegły przy wydawaniu opinii jako jedyny musiał mieć na uwadze wszystkie schorzenia ubezpieczonego. Należy wskazać, że zarówno biegły sądowy onkolog, jak i ortopeda opiniowali stan zdrowia ubezpieczonego jedynie w zakresie swoich specjalności. Dopiero z opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy wynika, że charakter schorzeń onkologiczno-ortopedycznych skutkuje uznaniem odwołującego za trwale całkowicie niezdolnego do pracy. Zdaniem Sądu biegły sądowy z zakresu medycyny pracy prawidłowo wykonał swoje czynności, a treść i wnioski płynące z jego opinii zredagowane zostały w sposób niebudzący wątpliwości Sądu.

Należy podkreślić, że zarzuty organu rentowego przedstawione w toku postępowania były niewystarczające do kontynuowania postępowania dowodowego w świetle opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy. Organ rentowy wnosił zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy, a następnie do opinii biegłego z zakresu medycyny sprawy, lecz w ocenie Sądu nie było żadnych podstaw do dopuszczania kolejnych dowodów w niniejszej sprawie. Sąd doszedł do przekonania, że powołanie innych biegłych sądowych celem sporządzenia opinii sądowo-lekarskich prowadziłoby do przedłużenia postępowania. Organ rentowy swoje stanowisko opierał głównie na tym, że, w jego ocenie, biegły sądowy nie przeanalizował kwalifikacji odwołującego do wykonywania pracy. Jednakże umknęło uwadze organowi rentowemu, że ubezpieczony miał orzeczone prawo do częściowej niezdolności do pracy na stałe. Oznacza to, że organ rentowy już na etapie postępowania wyjaśniającego uznał, iż wykonywanie pracy przez ubezpieczonego
w wyuczonym zawodzie jest niemożliwe. W ocenie Sądu do oceny biegłego sądowego nie należało ustalenie, czy odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy, a rozważenie, czy występuje u niego całkowita niezdolność do jakiejkolwiek pracy. Sąd doszedł do przekonania, że biegły sądowy, mając na uwadze wszystkie schorzenia, z którymi zmaga się ubezpieczony, trafnie stwierdził, że badany jest całkowicie niezdolny do pracy z przyczyn onkologiczno-ortopedycznych.

Po przeprowadzeniu postepowania dowodowego Sąd ustalił, że ubezpieczony jest trwale całkowicie niezdolny do pracy od 1996 r., ponieważ doznał wtedy urazu głowy z utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, złamania panewki prawej kości udowej, złamania lewego przedramienia, zerwania więzadeł w stawie kolanowym prawym oraz przebywał w okresowej śpiączce. Ponadto w 2007 r. z powodu wystąpienia raka nie drobnokomórkowego prawego płuca ubezpieczony poddany został chemioterapii oraz operacji polegającej na całkowitym usunięciu prawego płuca. Poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego nie nastąpiła.

Na podstawie powyższych ustaleń, Sąd doszedł do wniosku, iż istnieją podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji, gdyż ubezpieczony jest trwale całkowicie niezdolny do pracy od 1996 r. a organ rentowy przyznał mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 129 pkt 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa na wniosek zainteresowanego, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Poprzednio ubezpieczony miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31 marca 2016r., dlatego Sąd zmieniając zaskarżoną decyzję przyznał mu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2016r. na stałe.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu.