Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 kwietnia 2018 r.

w Warszawie

sprawy Z. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 29 stycznia 2018 r. znak: (...)

- oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Z. W. w dniu 20 lutego 2018 r. złożył za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odwołanie do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji z dnia 29 stycznia 2018 r., znak: (...) Odwołujący wniósł o obliczenie i przyznanie mu emerytury w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego bez pomniejszania
o kwoty pobranych emerytur. Ubezpieczony stwierdził, że otrzymał prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych
w dniu 28 listopada 2012 r., a więc przed dniem 1 stycznia 2013 r. kiedy weszły nowe regulacje prawne. W ocenie odwołującego do dnia 1 stycznia 2013 r. nie było różnicy przy obliczaniu wysokości emerytury należnej w wieku powszechnym na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej dla osób korzystających i niekorzystających z wcześniejszej emerytury. Odwołujący wskazał, że nowe zasady w postaci pomniejszania wysokości podstawy emerytalnej nie można stosować w odniesieniu do ubezpieczonych, którzy prawo do wcześniejszej emerytury uzyskali przed dniem wejścia w życie tej regulacji ( k. 3-4 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 1 marca 2018 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy stwierdził, że przyznał odwołującemu prawo do emerytury od dnia 18 października 2017 r., kiedy osiągnął on powszechny wiek emerytalny w oparciu o art. 24 ustawy emerytalnej. Natomiast wysokość świadczenia została ustalona
na podstawie art. 25 i 26 ustawy emerytalnej. W ocenie Oddziału należało pomniejszyć podstawę wcześniejszej emerytury o kwotę pobranych uprzednio emerytur zgodnie z art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej. Organ rentowy jednocześnie ustalił, że nadal będzie wypłacana ubezpieczonemu emerytura wcześniejsza, gdyż jej wysokość jest korzystniejsza od wysokości emerytury ustalonej zaskarżoną decyzją ( k. 6 a. s.).

Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2018 r. Sąd dopuścił dowód
z dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., dołączonych do akt niniejszej sprawy i dotyczących Z. W. ( k. 11 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. W. w dniu 24 września 2012 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. wniosek o emeryturę ( k. 1 a. e., tom II).

Po rozpoznaniu wniosku, organ rentowy decyzją z dnia 3 stycznia 2013 r., znak: (...) przyznał odwołującemu prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 29 listopada 2012 r. ( k. 37 a. e., tom II).

Odwołujący w dniu 20 października 2017 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym ( k. 1 a. e., tom III).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wydał decyzję z dnia 29 stycznia 2018 r. znak: ENP/15/045023757, na mocy której przyznano odwołującemu prawo do emerytury od dnia 18 października 2017 r., tj. od dnia osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Organ rentowy przyznał ubezpieczonemu świadczenie na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej. Oddział wskazał, że emerytura powszechna jest niższa od dotychczas wypłacanej wcześniejszej emerytury, ponieważ wyniosła 2.545,50 złotych. Organ rentowy przy tym wyliczył, że należy pomniejszyć wysokość emerytury powszechnej o sumę kwot pobranych emerytur w wysokości 152.078,89 złotych. Wobec powyższego organ rentowy uznał, że nadal wypłacana będzie emerytura wcześniejsza w kwocie 2.666,27 złotych brutto ( k. 8 a. e., tom III).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w aktach rentowych. Należy wskazać, że dane wynikające z zebranych dokumentów nie stanowiły przedmiotu sporu pomiędzy stronami niniejszego procesu, dlatego też Sąd nadał im walor wiarygodności. W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy, jako nie kwestionowany przez strony, stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 29 stycznia 2018 r., znak: (...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1383) zwanej dalej ,,ustawą’’, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Na podstawie art. 25 ust. 1b ustawy, jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę częściową lub emeryturę na podstawie przepisów art. 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Sąd stwierdza, że art. 25 ust. 1b ustawy został wprowadzony przez art. 1 pkt 6b ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2012 r., poz. 637)

Zdaniem Sadu, system emerytalny wprowadzony ustawą jest tzw. systemem zdefiniowanej składki. Należy przez to rozumieć, że wysokość otrzymywanego świadczenia jest uzależniona od wysokości wnoszonej do systemu składki i poziomu stopy zwrotu z inwestycji oraz od długości aktywności zawodowej.

Ubezpieczony w sporządzonym odwołaniu nie zakwestionował przyjętych przez organ rentowy wysokości kwoty zaewidencjonowanych składek, kapitału początkowego oraz wysokości potrąconych ani pobranych wcześniej emerytur. Ubezpieczony nie zgadzał się jedynie z zastosowaniem do niego znowelizowanych przepisów prawa od dnia 1 stycznia 2013 r. Odwołujący rozpoczął pobieranie wcześniejszej emerytury, przyznanej w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych od dnia 29 listopada 2012 r., po rozwiązaniu umowy o pracę na mocy decyzji z dnia stycznia 2013 r. w wieku 60 lat, czym spowodował uszczuplenie zgromadzonych w takcie zatrudnienia składek. Emerytura ustalona ubezpieczonemu w powyższy sposób okazała się świadczeniem mniej korzystnym od dotychczas wypłacanej wcześniejszej emerytury. W związku z tym do momentu nabycia prawa przez ubezpieczonego do pobierania emerytury z powszechnego wieku emerytalnego, zmniejszono jego świadczenie o sumę kwot pobranych emerytur w okresie od dnia
29 listopada 2012 r. do dnia 17 października 2017 r.

Sąd zważył, że organ rentowy, przy prawidłowym wyliczeniu wysokości emerytury, trafnie zastosował przy rozpoznawaniu wniosku obowiązujące przepisy prawa. Wniosek o powszechną emeryturę został złożony po dniu 1 stycznia 2013 r., a więc w dacie, kiedy obowiązywał już nowy stan prawny.

Mając na uwadze ogólną zasadę zawartą w art. 116 ustawy emerytalnej w związku z art. 129 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą postępowanie wszczyna się na wniosek ubezpieczonego oraz, że świadczenia wypłaca się od dnia powstania prawa, niemożliwym jest wypłacanie bądź też w tym przypadku niepomniejszanie kwoty głównego świadczenia o okresy pobieranych wcześniej emerytur.

Na marginesie rozważań prawnych Sąd wskazuje, że ustawa, na którą powołuje się odwołujący, nie zawiera w swojej treści żadnych przepisów przejściowych czy innych regulacji, które umożliwiałyby niezastosowanie omawianego przepisu art. 25 ust. 1b. W ocenie Sądu, organ rentowy prawidłowo pomniejszył emeryturę ubezpieczonego o kwotę pobranych emerytur w wysokości 152.078,89 złotych.

W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć odwołującemu.