Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa Stowarzyszenia (...) w W.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w(...)

z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt IX GC 101/17

oddala apelację.

SSA Andrzej Struzik SSA Sławomir Jamróg SSA Grzegorz Krężołek

Sygn. I AGa 75/18

UZASADNIENIE

Strona powodowa - Stowarzyszenie (...) w W.- domagała się zasądzenia od pozwanej M. S. (1) kwoty 6.450 zł z odsetkami i kosztami procesu tytułem wynagrodzenia autorskiego za korzystanie z utworów w zakresie ich publicznego odtwarzania „ na żywo „(...) , położonym w W..

Dochodzone wynagrodzenie obejmowało okresy pomiędzy 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. oraz od 1 grudnia 2015 r. do 30 czerwca 2016 r., przy ustalonej umownie stawce miesięcznej w wymiarze 246 złotych brutto.

Sąd I instancji wydał w dniu 5 września 2016r nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , którym uwzględnił żądanie Stowarzyszenia w całości , obciążając pozwaną kosztami procesu.

Składając od tego orzeczenia sprzeciw M. S. (1) objęła jego zakresem kwotę 4 428 zł wraz z odsetkami , dotyczącą należności za korzystanie z licencji w okresie pomiędzy lipcem 2013 r. a grudniem 2014 r.. Tym samym nakaz uprawomocnił się co do wynagrodzenia należnego stronie powodowej za okres od 1 grudnia 2015r do 30 czerwca 2016r.

Pozwana w swoim stanowisku procesowym uznawała , że w pozostałym zakresie kwota dochodzona pozwem nie jest kontrahentowi należna albowiem , postępując w zgodzie z § (...) umowy łączącej strony , zgłosiła (...) , że od października 2012 r. do grudnia 2014 r. nie będzie prowadzić działalności gospodarczej, związanej z organizacją wesel, bowiem budynek domu weselnego został wyburzony i w tym okresie będzie przeprowadzana jego przebudowa , co eliminuje możliwość korzystania z licencji. Przyznawała równocześnie wobec tego , iż począwszy od stycznia 2015r , działalność gospodarcza w postaci organizacji przyjęć weselnych została przez nią wznowiona , strona powodowa miała podstawę do naliczania należności za korzystanie z licencji za okres pomiędzy styczniem 2015 a sierpniem 2016r.

Podejmująca polemikę ze stanowiskiem pozwanej (...) stanął na stanowisku , iż obowiązek zapłaty przez korzystającego z licencji na publiczne odtwarzanie utworów nie zależał od rzeczywistego korzystania z nich , a § (...)umowy nie zawieszał obowiązku płatności należności licencyjnych. Tylko w razie niezwłocznego powiadomienia przez licencjobiorcę o ograniczeniu lub zawieszeniu działalności strony mogły podjąć negocjacje dotyczące nowych warunków dotyczących płatności obciążających licencjobiorcę. Takie zawiadomienie ze strony M. S. (1) , w czasie trwania umowy pomiędzy stronami miało już miejsce uprzednio i wówczas strona powodowa zdecydowała o nienaliczaniu opłat licencyjnych. Dotyczyło to jednak innego okresu obowiązywania umowy niż ten za który Stowarzyszenie obecnie dochodzi swojego roszczenia.

Strona powodowa wskazywała ponadto , że to zawiadomienie na które powołuje się obecnie pozwana dotarło do niej w grudniu 2013r . Wobec tego , że nie było , dokonane niezwłocznie po zaistnieniu okoliczności związanych z zawieszeniem działalności (...), pozwana jest zobligowaną zapłacić należność z tytułu opłat licencyjnych także za okres faktycznego nie korzystania z licencji, dla którego to obowiązku, zgodnie z (...) umowy , fakt zawieszenia działalności pozostaje , w tych okolicznościach, pozbawionym znaczenia.

Wyrokiem z dnia 16 maja 2017r , Sąd Okręgowy w (...) :

-zasądził od pozwanej M. S. (1) na rzecz strony powodowej Stowarzyszenia (...) w W. kwotę 1.230 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, liczonymi od kwot:

-

246 zł od dnia 15 sierpnia 2013 r.;

-

246 zł od dnia 15 września 2013 r. ;

-

246 zł od dnia 15 października 2013 r.;

-

246 zł od dnia 15 listopada 2013 r.;

-

246 zł od dnia 15 grudnia 2013 r.;[ pkt I ],

- w pozostałym zakresie zaskarżonym sprzeciwem , powództwo oddalił [ pkt II ] oraz

- zasądził a od pozwanej M. S. (1) na rzecz strony powodowej kwotę 1.362,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. [ pkt III sentencji wyroku ]

Sąd Okręgowy ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

Strony w dniu (...). zawarły umowę licencyjną na publiczne wykonanie utworów „na żywo” podczas organizowanych przez pozwaną wesel w (...) w W. nr(...).

Na jej podstawie (...) jako organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi – udzieliła pozwanej licencji na publiczne wykonanie utworów ze swojego repertuaru, w zamian za co pozwana zobowiązała się do uiszczania zryczałtowanego wynagrodzenia autorskiego w kwocie 200 zł netto miesięcznie.

Zgodnie § (...)umowy , (...) w ostatnim dniu miesiąca wystawiał fakturę VAT na tę opłatę dany miesiąc z terminem płatności 14 dni od wystawienia faktury, a dokument ten stanowił wezwanie do spełnienia świadczenia przez licencjobiorczynię.

Umowa została zawarta na czas nieokreślony .

W § (...) umowy przewidziana została możliwość wypowiedzenia umowy za 3–miesięcznym wypowiedzeniem na koniec okresu rozliczeniowego. W § (...) strony postanowiły, że licencjobiorca zobowiązany jest do niezwłocznego, pisemnego powiadomienia (...) o zawieszeniu, ograniczeniu lub zaprzestaniu prowadzenia działalności w związku z którą licencja była wykorzystywana.

W warunkach braku takiego zawiadomienia licencjobiorczyni była zobligowaną zapłacić opłaty w niezmienionym rozmiarze.

Strona powodowa wystawiła faktury VAT obejmujące należności z tytułu wynagrodzenia autorskiego, obejmujące okres objęty powództwem, wskazując w nich termin płatności – 14 dni od wystawienia.

Pismem z dnia 30 listopada 2013 r., wysłanym do powoda 12 grudnia 2013 r. M. S. (1) oświadczyła: „(...)

(...)Pismo zostało doręczone stronie powodowej.

Przed jego skierowaniem do strony powodowej , pozwana zgłaszała we wrześniu 2012 r., że nie będzie prowadzić działalności z uwagi na remont, do czerwca 2013 r. W tym okresie strona powodowa nie wystawiała faktur VAT i nie żądała od kontrahentki zapłaty należności licencyjnych.

W dniu 17 października 2012 r. (...) w T. stwierdził wykonanie rozbiórki budynku w którym M. S. (1) prowadziła (...) w W. , organizując przyjęcia weselne , w ramach których wykorzystywane były utwory , których dotyczyła ponoszona przez nią opłata licencyjna.

W dniu 31 lipca 2013 r. Starosta (...) zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwanej pozwolenia na przebudowę tego budynku w którym dotąd funkcjonował (...).

W dniu 26 listopada 2014 r. (...) Inspektor (...)w T. udzielił jej pozwolenia na użytkowanie już przebudowanego budynku z przeznaczeniem na salę bankietową wraz z zapleczem. Decyzja ta uzyskała walor ostateczności w dniu 12 grudnia 2014r.

W ramach oceny prawnej roszczenia strony powodowej Sąd Okręgowy uznał , iż w tym zakresie , w jakim pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty , jest ono usprawiedliwione w części.

Mianowicie strona powoda zasadnie dochodzi nie pokrytych jak dotąd przez M. S. (1) opłat licencyjnych za okres pomiędzy lipcem 2013 r. a listopadem 2013 r..

Odwołując się do art. 67 ust. 1 w zw z art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r o Prawie aktorskim i prawach pokrewnych [ jedn. tekst DzU z 2016 poz. 666] ocenił , że brak było okoliczności zwalniających pozwaną z zapłaty opłat licencyjnych za ten okres.

Zgłoszenie o czasowym zawieszeniu działalności gospodarczej , dokonała wobec drugiej strony w grudniu 2013 r. Wobec czego nie mogło ono dotyczyć należności z tego tytułu za okresy wcześniejsze, po myśli(...) umowy łączącej strony.

W następstwie nie kwestionowania przez pozwaną , że wystawiane również w tym okresie przez (...) faktury Vat były przez nią otrzymywane, obok tej należności Sąd Okręgowy zasądził odsetki za opóźnienie zgodnie z brzmieniem art. 481 §1 i 2 kc oraz postanowieniem (...) umowy stron.

Oddalając żądanie powodowego Stowarzyszenia za okres późniejszy - pomiędzy grudniem 2013 i grudniem 2014r - odwołując się do postanowienia § (...) umowy , wskazał w pierwszej kolejności , że pozwana dochowała wymagania niezwłocznego zgłoszenia czasowego zawieszenia działalności gospodarczej , w ramach której miała korzystać z licencji udzielonej jej przez stronę powodową.

Wobec tego była, na podstawie wskazanego postanowienia(...) , uprawniona aby nie wnosić przez ten okres opłat licencyjnych skoro faktycznie , w warunkach przebudowy (...) nie mogła z uprawnienia do publicznego odtwarzania utworów korzystać i rzeczywiście z niej , w tym czasie , nie korzystała.

Zdaniem Sądu , tak też rozumiały to postanowienie obie strony umowy , co wynika z treści przed procesowej korespondencji pomiędzy nimi.

Odmienna interpretacja tego zapisu , prowadząca do wniosku , że czasowe zawieszenie działalności i niezwłoczne powiadomienie o tym fakcie przez licencjobiorcę drugiej strony , uprawniałoby go dopiero do ubiegania się o zmianę warunków w zakresie płatności opłat licencyjnych , powodowałaby , że zapis(...)umowy byłby niecelowy i pozbawiony jakiejkolwiek doniosłości , w warunkach takich , jak pisze Sąd I instancji, gdy w ramach swobody kontraktowania , M. S. (1) mogłaby występować w każdym czasie do strony powodowej o zwolnienie jej z obowiązku świadczenia , a ta mogłaby się na to zgodzić.

Ponadto wykładnia tego zapisu umownego , którą zaprezentował, jest zdaniem Sądu , zgodna z właściwością stosunku zobowiązaniowego, albowiem żaden podmiot w relacji umownej z drugą stroną , nie powinien być od niego nadmiernie uzależniony, a stosunek umowny powinien opierać się na równowadze pozycji stron.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art. 100 kpc , w ramach zastosowania której Sąd I instancji koszty te pomiędzy stronami wzajemnie rozdzielił, uwzględniając w zakresie tego rozdziału także to , że w części nakaz , wobec jego niezaskarżenia , uprawomocnił się i w tym zakresie M. S. jest przegrywającą spór.

W konsekwencji, Sąd I instancji zasądził od niej na rzecz strony powodowej połowę poniesionych przez nią kosztów procesu, a na koszty te złożyły się : opłata od pozwu i koszty zastępstwa procesowego, ustalone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015 r. poz. 1804), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu.

Apelację od tego orzeczenia złożyła tylko strona powodowa i zaskarżając go w zakresie objętym punktami 2 i 3 sentencji , we wniosku środka odwoławczego domagała się wydania rozstrzygnięcia reformatoryjnego i uwzględnienia żądania także w tej części w której Sąd Okręgowy powództwo oddalił oraz obciążenia pozwanej kosztami procesu w pełnej wysokości.

Ponadto postulowała przyznanie na swoją rzecz od przeciwniczki procesowej kosztów postępowania apelacyjnego.

Środek odwoławczy został oparty na następujących zarzutach :

- naruszenia prawa procesowego , w sposób mający dla rozstrzygnięcia istotne znaczenie, a to art. 233 §1 kpc wobec przekroczenia zasad swobodnej oceny dowodów.

Zdaniem skarżącej , wada ta wynikała stad, że Sąd w sposób nieuzasadniony uznał , że strony umowy zgodnie rozumiały postanowienie jej (...) w ten sposób , że warunkach zawieszenia działalności przez licencjobiorcę i przy niezwłocznym o tym powiadomieniu drugiej strony , był on wolny od obowiązku zapłaty opłaty licencyjnej przez cały okres trwania zawieszenia i faktycznego korzystania z uprawnień wynikających z licencji .

Zdaniem skarżącego Stowarzyszenia takie rozumienie tego punktu umowy nigdy nie było objęte konsensem stron , a co więcej , nie wynika on , jak nietrafnie ocenił to Sąd, z treści przed procesowej korespondencji jaka miała miejsce pomiędzy przedstawicielami (...) a M. S. (1).

Wedle interpretacji , która przyjmowało powodowe Stowarzyszenie, dając jej wyraz w toku całego postępowania oraz wcześniej , począwszy od nawiązania stosunku umownego z pozwaną na podstawie czynności prawnej z 15 lutego 2012r ,taka sytuacja stanowiła tylko podstawę do prowadzenia negocjacji przez strony mających doprowadzić do ustalenia zmiany warunków płatności opłaty przez ten okres.,

- naruszania prawa materialnego , w następstwie dokonania przez Sąd I instancji błędnej wykładni

a/ art. 65 §2 kc w zw z art. 67 ust 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r O prawie amatorskim i prawach pokrewnych , w następstwie której niezasadnie uznał , że postanowienie umowy stron zwarte w (...) można tak wyłożyć , iż licencjobiorca jest wolny od obowiązku ponoszenia opłat licencyjnych za korzystanie utworu na danym polu eksploatacji, w warunkach czasowego zawieszenia swojej działalności oraz niezwłocznego powiadomienia o tym fakcie licencjodawcy - strony powodowej,

b/ art. 110 ¹⁶ ust. 2 tej ustawy , wobec jego niezastosowania i nie nietrafnego nieuwzględnienia go w procesie wykładni , mimo , że norma ta statuuje, co do zasady, odpłatność za korzystanie z licencji a odstępstwo od niej traktuje jako wyjątek.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy strony powodowej nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Nie ma racji strona powodowa podnosząc zarzut naruszenia prawa procesowego , w postaci przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów , w ramach której dokonując analizy treści korespondencji przeprocesowań stron sporu , Sąd I instancji uznał , że zgodnie przyjmowały taką interpretację postanowienia (...)umowy licencyjnej z (...)na podstawie której M. S. (1) nie miała obowiązku pokrywania tych opłat , w okresie zawieszenia działalności z którą związane było korzystanie z uprawnień wynikających z udzielonej licencji do odtwarzania utworów.

Na wstępie oceny tego zarzutu przypomnieć należy , odwołując się do utrwalonego i podzielanego przez skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , stanowiska Sądu Najwyższego , wypracowanego na tle wykładni art. 233 §1 kpc , iż jego skuteczne postawienie wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia polemiką oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu , który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można , w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd I instancji wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc , pomimo to , nie zostanie uznany za usprawiedliwiony.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd ocena mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

Tak właśnie należy postąpić w rozstrzyganej sprawie , odpierając stawiany zarzut, albowiem wbrew argumentom skarżącego Stowarzyszenia, Sąd I instancji nie wykroczył poza granice oceny swobodnej , na podstawie analizy przed procesowej korespondencji stron, wyciągając wniosek , iż wówczas strony zgodnie uznawały , że okoliczności podnoszone przez M. S., związane z przebudową (...) oraz powiązana z nią faktyczna niemożność realizacji uprawnień z udzielonej licencji do odtwarzania „ na żywo „ utworów muzycznych , podczas uroczystości weselnych uprawnia ją do nie wnoszenia opłat licencyjnych , w warunkach wcześniejszego , niezwłocznego wobec zaistnienia tych okoliczności powiadomienia o nich drugiej strony - licencjodawcy.

Tak bowiem można , w sposób usprawiedliwiony , odczytać nie tylko treść składanych w ramach tej korespondencji przez pozwaną pism kierowanych do strony powodowej , w których wyraźnie akcentuje ona fakt rzeczywistej niemożliwości korzystania z licencji / por. k. 54 i 55 akt / ale także –[ a wobec argumentacji skarżącej , mającej wspierać omawiany zarzut przede wszystkim ] stanowisko przedstawicieli (...) z dnia 2 października 2013r / k. 56 akt / z którego nie wynika aby wówczas stanowisko M. S. w zakresie takiej interpretacji tego zapisu było przez druga stronę negowane. Z udzielonej wówczas odpowiedzi wynika jedynie to , że (...) kwestionował w niej , iż licencjobiorczyni uznawała , że nie jest obowiązaną do wnoszenia opłat , w warunkach braku wcześniejszego poinformowania Stowarzyszenia o tym , że okres zawieszenia działalności był [ będzie] dłuższy aniżeli uprzednio przez licencjobiorczynię ,we wcześniejszym zawiadomieniu, określony.

Gdy do tego dodać , że z niekwestionowanej przez apelującą innej części ustaleń Sądu I instancji wynika , że to uprzednie powiadomienie o zawieszeniu działalności z września 2012r było potraktowane przez (...) jako podstawa do nie naliczania należności licencyjnych za okres do czerwca 2013r , wniosek jaki sformułował Sąd w zakresie oceny treści przed procesowej korespondencji stron w odniesieniu do zbornego rozumienia postanowienia (...)umowy, w warunkach zawieszenia działalności gospodarczej przez pozwaną , nie wykracza poza granice oceny swobodnej określonych przez normę art. 233 §1 kpc.

Nie stanowi przy tym podstawy do sformułowania wniosku przeciwnego pogląd skarżącego Stowarzyszenia , które nawiązuje do swojego stanowiska procesowego z którego należało go wyciągnąć.

To stanowisko , zgodnie z którym §(...)umowy należy wykładać jedynie jako ewentualną podstawę , w warunkach faktycznego nie korzystania z licencji do podjęcia pertraktacji mających na nowo ukształtować obowiązek świadczenia licencjobiorcy, rzeczywiście był przez Stowarzyszenie (...) konsekwentnie prezentowany ale dopiero na etapie sądowego sporu z pozwaną , wcześniej takiej konsekwencji interpretacyjnej w relacjach z M. S. potwierdzić nie można . Wystarczy w tym zakresie odwołać się do omówionej korespondencji pomiędzy stronami.

Uznanie tego zarzutu za chybiony ma to następstwo , że ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy , jako poprawne i kompletne , Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne.

Nie ma też racji strona powodowa odwołując się do zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Zarzut naruszenia art. 65 §2 kc w zw z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r o prawie autorskim i prawach pokrewnych , w sposób w jaki jego realizacja jest argumentowana przez skarżącego , nie może zostać podzielony.

W motywach rozstrzygnięcia objętego kontrolą instancyjną nie ma żadnego argumentu mogącego potwierdzić naruszenie norm ustawy autorskiej, dotyczących samej konstrukcji uprawnień autorów do korzystania z utworów na wyróżnionych przez nią rodzajach pól eksplantacji , obowiązku posiadania licencji na korzystanie utworu na określonym polu [ polach ] przez osoby trzecie , czy tego jak treść licencji ma być ukształtowana w zakresie poszczególnych elementów konstrukcyjnych umowy licencyjnej jako takiej.

Sąd Okręgowy naruszył także , wbrew zapatrywaniu skarżącego normy art. 110 ¹⁶ ust. 2 ustawy z 4 lutego 1994r, określającego sposób kształtowania należnego twórcom wynagrodzenia oraz następstw różnic w tym zakresie, pomiędzy obowiązującymi ich tabelami , a postanowieniami poszczególnych umów licencyjnych.

O ile strona powodowa utożsamia naruszenie tej normy ze stanowiskiem prawnym Sądu Okręgowego w zakresie interpretacji postanowienia (...) umowy stron , to zarzut ten również należy odeprzeć albowiem motywując go Sąd nie odnosił się do kwestii zgodności wysokości wynagrodzenia za korzystanie z licencji ustalonego przez strony umowy z (...)z obowiązującymi tabelami wynagrodzeń za udzielenie licencji niewyłącznej na jednym polu eksplantacji z której uprawniona była M. S. (1). Co więcej wysokość tego wynagrodzenia nie były przedmiotem sporu stron.

Stanowisko skarżącego Stowarzyszenia nie jest usprawiedliwione także o ile powołując tę normę jako naruszoną, strona powodowa upatruje podstaw do niego w tym , iż Sąd I instancji przyjął , że w warunkach zawieszenia działalności przez korzystającego z licencji przedsiębiorcę nie ma on obowiązku uiszczać opłat licencyjnych, za okres faktycznego nie korzystania z niej , w jakimkolwiek zakresie.

Z ustaleń poczynionych w sprawie wynika , że pozwana zawiadamiając o tym uprzednio licencjodawcę , w sposób , który trafnie został uznany przez Sąd w odniesieniu do okresu grudzień 2013 - grudzień 2014r za działanie niezwłoczne , nie korzystała z licencji do odtwarzania „ na żywo „ utworów prawa do których pozostawały w zarządzie (...) gdyż wówczas jej działalność gospodarcza była zawieszona wobec trwającej przebudowy budynku w którym prowadziła (...).

Poza sporem pomiędzy stronami , że licencja była przez M. S. była wykorzystywana tylko na potrzeby jego funkcjonowania .

Gdy , w ramach weryfikacji prawności stanowiska Sądu Okręgowego na podstawie którego w części roszczenie strony powodowej zostało oddalone, właśnie z tej przyczyny , odwołując się do treści (...)umowy stron powiedzieć należy , że wbrew stanowisku skarżącego, jego interpretacja , która zdecydowała o treści wyroku z 16 maja 2017r , jest poprawna.

Inna , postulowana w ramach stanowiska procesowego strony powodowej , byłaby bowiem sprzeczną z zasadą równowagi stron stosunku zobowiązaniowego oraz regułą takiego wykładania treści i wykonywania wzajemnych obowiązków wynikających z tego stosunku , które odpowiadają jego celowi społeczno - gospodarczemu i regułom wynikającym z zasad współżycia społecznego.

Gdyby przyjąć za trafna argumentację strony powodowej zgodnie z którą w warunkach ograniczenia lub zawieszenia działalności przez licencjobiorcę i niezwłocznego powiadomienia o tym fakcie licencjobiorcy, postanowienie to uprawniało tylko do podjęcia negocjacji mogących doprowadzić do ewentualnego czasowego ograniczenia lub wyłączenia obowiązku świadczenia z tytułu korzystania z licencji należałoby zadać pytanie o cel takiego unormowania z punktu widzenia interesu licencjobiorcy , który w ramach stosunku umownego powinien mieć równą pozycję z udzielającym licencji.

Pytanie to jest tym bardziej usprawiedliwione, gdy wziąć pod rozwagę , że to postanowienie ani też żądne inne spośród składających się na umowę z (...), nie obliguje Stowarzyszenia (...) do podjęcia tych negocjacji ani też nie tylko , dających się zweryfikować, obiektywnych kryteriów , na podstawie których [przy ich podjęciu zależnym wyłącznie od woli strony powodowej ] , może dojść do ograniczenia zakresu względnie wyłączenia, w czasie zawieszenia lub ograniczenia rozmiaru działalności z która związane jest korzystanie z licencji, obowiązku spełniania świadczeń z tytułu opłat przez licencjobiorcę. Wręcz pomija jakiekolwiek kryteria. Czyni to decyzję Stowarzyszenia w tym zakresie zupełnie uznaniową na którą druga strona nie miałaby jakiegokolwiek wpływu.

Nie można przy tym podzielić wyrażanego w tym kontekście zapatrywania strony skarżącej, zgodnie z którym w warunkach zawieszenia działalności , aby uniknąć zapłaty opłat licencyjnych, pozwana powinna zdecydować się na rozwiązanie umowy poprzez wypowiedzenie.

Licencjobiorca może być bowiem z przyczyn dla niego doniosłych, wynikających np. z charakteru działalności , zainteresowany w dalszym utrzymywaniu ,mimo zawieszenia dysponowania licencją. Nie można zatem ten , pośredni sposób, skłaniać go do innego działania w obawie o ponoszenie obciążeń finansowych wynikających z nadal obowiązującej umowy.

Wobec tego prowadząca do tych konsekwencji interpretacja tego postanowienia umowy stron , postulowana przez Stowarzyszenie w ramach motywów omawianego zarzutu , nie może by uznana za trafną, a wcześniej powołane kodeksowe zasady kształtowania stosunku zobowiązaniowego i realizacji wzajemnych, wynikających z niego obowiązków, tym bardziej wykluczają jej poprawność.

Zgodna z tymi regułami jego wykładnia to ta zaprezentowana przez Sąd I instancji, która wbrew odmiennemu zapatrywaniu apelującego, w zgodzie z prawem, doprowadziła do częściowego oddalenia żądania, skierowanego przez stronę powodową wobec M. S. (1).

Z podanych przyczyn , w uznaniu apelacji za niezasadną , Sąd Apelacyjny orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 385 kpc w zw z art. 67 ust. 1 i 110 ¹⁶ ust. 2 ustawy O prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994[ jedn. tekst DzU z 2016 poz. 666]

Sąd II instancji nie rozstrzygał o kosztach postępowania apelacyjnego albowiem pozwana nie domagała się ich wzajemnego rozliczenia z drugą stroną ani też nie wykazała jaka ich sumę, w sposób celowy, na tym etapie sporu, poniosła.

SSA Grzegorz Krężołek SSA Sławomir Jamróg SSA Andrzej Struzik