Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 roku w Mrągowie

na rozprawie

spraw z powództwa T. N. i L. Ż.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  oddala powództwa T. N. i L. Ż.,

II.  zasądza od powoda T. N. na rzecz pozwanego M. P. kwotę 908,50 zł (dziewięćset osiem złotych i pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

III.  zasądza od powoda L. Ż. na rzecz pozwanego M. P. kwotę 908,50 zł (dziewięćset osiem złotych i pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  nakazuje ściągnięcie od powodów T. N. i L. Ż. solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w M. kwoty 168,95 zł (sto sześćdziesiąt osiem złotych
i dziewięćdziesiąt pięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 135/18

UZASADNIENIE

Powodowie T. N. i L. Ż. domagali się zasądzenia
od pozwanego M. P. na rzecz T. N. kwoty 3.721 złotych
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 25 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty, a na rzecz L. Ż. kwoty 1.721 złotych z odsetkami ustawowymi
za opóźnienie liczonymi od dnia 25 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty. Nadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazali, że w marcu 2016 roku pozwany bez ich zgody wszedł
na nieruchomość stanowiącą działkę o numerze ewidencyjnym (...) w miejscowości (...)
i piłą motorową dokonał cięcia znajdujących się tam 18 świerków w taki sposób, który rzeczoznawca (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. określił jako akt wandalizmu. Za wskazaną opinię T. N. zapłacił 2.000 złotych, a zgodnie z nią uszkodzeniu uległo wszystkie 18 świerków na łączną wartość 4.602 złote. Powodowie wskazali, że ograniczyli swoje żądanie o kwotę 1.160 złotych jako łączną wartość świerków nr 17 i 18.

W odpowiedzi na pozew pozwany M. P. wniósł o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował powództwo co do zasady i co do wysokości. Przyznał,
że na początku marca 2016 roku dokonał przycięcia świerków opadających na jego działkę, przy czym stanowczo zaprzecza, jakoby w tym celu wszedł na działkę powodów. Podał,
że dokonał przycięcia z uwagi na fakt, iż gałęzie zakłócały korzystanie z jego działki. Powołał się także na art. 87a ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody, zgodnie z którym dopuszcza się usunięcie gałęzi drzew w wymiarze nieprzekraczającym 30 %. Pozwany wskazał, że jego działanie było wykonywaniem przysługującego mu prawa podmiotowego przyznanego przez art. 150 kc.

Sąd ustalił, co następuje:

T. N. i L. Ż. są współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), położonej
w miejscowości (...), dla której Sąd Rejonowy w Mrągowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...). Jest ona zabudowana budynkiem mieszkalnym. Do działki tej przylega nieruchomość M. P., która jest wykorzystywana na cele rolnicze. Wzdłuż granicy działek na nieruchomości T. N. i L. Ż. posadowionych jest osiemnaście świerków na długości około 15 metrów. Na początku marca 2016 roku M. P. dokonał przycięcia gałęzi świerków opadających na jego działkę.

(bezsporne, a nadto dowód: protokół oględzin – k. 47-52)

T. N. zlecił dr. inż. B. M. (rzeczoznawcy (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.) sporządzenie opinii dotyczącej określenia zakresu i wyceny częściowych uszkodzeń drzew świerka pospolitego na działce (...) w miejscowości (...). Z opinii tej wynika, że wycięcie gałęzi świerków spowodowało szkodę o wartości 4.602 złote. Za sporządzenie opinii (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. wystawił na nazwisko T. N. fakturę VAT nr (...) na kwotę
2.000 złotych.

(dowód: opinia dr. inż. B. M. – rzeczoznawcy (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. – k. 8-11, faktura VAT nr (...) – k. 12)

W dniu 9 sierpnia 2016 roku T. N. wezwał M. P.
do zapłaty kwoty 6.602 złote jako odszkodowanie za zniszczenie świerków oraz należność
za opinię rzeczoznawcy (...) sp. z o.o. z siedzibą w O..

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 9 sierpnia 2016 roku – k. 13)

Pismem z dnia 18 sierpnia 2016 roku M. P. odmówił zapłaty.

(dowód: odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 14)

W sierpniu i listopadzie 2017 roku T. N. wielokrotnie w sposób elektroniczny ponawiał żądanie zapłaty, w tym czyniąc to w sposób wulgarny.

(dowód: wydruk korespondencji elektronicznej – k. 29-32)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 8 lutego 2018 roku sygn. akt
II W 46/18 T. N. został uznany za winnego tego, że w okresie czasu od dnia
19 listopada 2017 roku do dnia 2 stycznia 2018 roku o różnych porach dnia w miejscowości G. poprzez wysyłanie wiadomości sms różnej treści złośliwie niepokoił M. P. i za to na podstawie art. 107 Kodeksu wykroczeń skazano go na karę 300 złotych grzywny.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 8 lutego 2018 roku sygn. akt
II W 46/18 – k. 29 akt sprawy II W 46/18)

Przycięcie świerków przez M. P. nie doprowadziło do uszkodzenia lub zniszczenia drzew. Termin cięcia drzew nie wpłynął negatywnie na drzewa. Z punktu widzenia ochrony przyrody żadna szkoda w drzewostanie nie zaistniała. Drzewa żyją, nie przewróciły się, ich statyka nie została zachwiana. Cięcia drzew dokonane przez M. P. doprowadziły do ubytku w koronie rzędu 7-13 %. Aby w przyszłości zachować statykę drzew, biorąc pod uwagę, że prawie wszystkie dolne gałęzie od strony zabudowań
są martwe, uwzględniając fototropizm, przycinanie korony drzew od strony działki (...) będzie koniecznością. Istniejące na działce (...) drzewa wywierają znaczny wpływ na sąsiednią działkę poprzez ocienienie, konkurencję pokarmową i wodną związaną z rozwojem systemu korzeniowego, tworzenie specyficznych warunków mikrosiedliskowych i zwiększone ryzyko zaistnienia zdarzeń losowych związanych z obaleniem się drzewa.

(dowód: protokół oględzin – k. 47-52, opinia biegłego sądowego z zakresu leśnictwa A. S. – k. 62-68, ustna opinia uzupełniająca biegłego A. S. – k. 102-103, zeznania świadka W. K. – k. 55-56, zeznania świadka M. S. – k. 56-57)

Sąd zważył, co następuje:

Zgłoszone powództwa są bezzasadne i jako takie podlegały oddaleniu.

Na wstępie wskazać należy, że odpowiedzialność strony pozwanej oparta jest
na unormowaniu art. 415 kc, zgodnie z którym, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Przesłanki odpowiedzialności deliktowej na podstawie art. 415 kc, które musi wykazać powód to zdarzenie będące podstawą odpowiedzialności obowiązanego, szkoda oraz związek przyczynowy między tym zdarzeniem a szkodą . Przy czym zgodnie z treścią
art. 361 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła i jedynie w powyższych granicach naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Strona pozwana kwestionowała roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości, podnosząc, że na skutek działania pozwanego nie doszło do żadnej szkody po stronie powodów.

Mając na uwadze charakter ewentualnej szkody powoda, uznać należało, iż jej ocena tak pod kątem wystąpienia, jak i pod kątem ewentualnej wysokości, wymagała wiedzy specjalnej. Stąd też uwzględniono wniosek powoda w tym zakresie i postanowieniem z dnia 26 września 2018 roku dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu leśnictwa na okoliczność wartości szkody spowodowanej przycięciem drzewostanu na działce powodów przez pozwanego, a także oceny, czy sposób tego przycięcia faktycznie spowodował powstanie szkody w tym drzewostanie. Z opinii biegłego sądowego z zakresu leśnictwa A. S. wynika, że przycięcie świerków przez pozwanego nie doprowadziło do uszkodzenia lub zniszczenia drzew, termin cięcia drzew nie wpłynął negatywnie na drzewa, a z punktu widzenia ochrony przyrody żadna szkoda w drzewostanie nie zaistniała. Drzewa żyją, nie przewróciły się, ich statyka nie została zachwiana. Cięcia drzew dokonane przez M. P. doprowadziły do ubytku w koronie rzędu 7-13 %, podczas gdy dopuszczalna norma w tym zakresie wynosi 30 %.

Sąd w składzie rozpoznającym sprawę podzielił wnioski płynące z opinii tego biegłego sądowego. W ocenie Sądu opinia biegłego A. S. została przygotowana
w sposób jasny, rzetelny, fachowy i zasługiwała na uwzględnienie przy rozstrzygnięciu. Biegły A. S. rzeczowo odniósł się do zarzutów strony powodowej tak w formie pisemnej, jak również podczas wygłaszania opinii ustnej na rozprawie w dniu 13 marca
2019 roku, gdzie w wyczerpujący i przekonujący sposób wyłożył przyjęte założenia
i metodologię swojej opinii. Podkreślić również należy, iż wnioski biegłego są spójne
z analizą faktyczną nieruchomości dokonaną na oględzinach w dniu 10 lipca 2018 roku
z udziałem Sądu. Wnioski biegłego potwierdzają odczucia Sądu po obejrzeniu „szkody” i jej rozmiarów. Znamiennym dla oceny sytuacji jest również wniosek biegłego, iż po upływie ponad dwóch lat od zdarzenia drzewa żyją, nie przewróciły się, ich statyka nie została zachwiana.

W tej sytuacji dopuszczanie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej biegłego, czego domagała się strona powodowa, stanowiłoby jedynie zbędne przedłużenie postępowania
i byłoby nieuzasadnione z punktu widzenia ekonomiki procesowej. Z tych też względów wniosek strony powodowej w tym zakresie został oddalony. Sąd nie jest bowiem zobowiązany dopuścić dowód z opinii biegłego w każdym przypadku gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony domagającej się takiego uzupełnienia postępowania dowodowego, a samo niezadowolenie jej z przygotowanego już opracowania nie jest ku temu dostatecznym powodem. Nie jest dla takiego uzupełnienia wystarczającą przyczyną to, że w przekonaniu strony kolejna opinia pozwoli na udowodnienie korzystnej dla niej tezy ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 kwietnia 2015 roku sygn. akt I ACa 119/15, publ. LEX nr 1712675).

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że okoliczności, na jakie został zgłoszony wniosek o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej, byłyby nieprzydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia. Bezprzedmiotowe byłoby bowiem w ocenie Sądu ustalanie szczegółowego procentowego uszczerbku w gałęziach korony przedmiotowych świerków dla każdego świerka ze stosownymi wyliczeniami, skoro nie ulega wątpliwości, iż w przypadku któregokolwiek z nich uszkodzenie nawet nie zbliżyło się
do dopuszczalnego poziomu 30 %, a zawierało się w przedziale 7-13 %.

Podkreślić również należy, iż z okoliczności sprawy wynika, że w sprawie teoretycznie mógłby również znaleźć zastosowanie art. 150 kc, zgodnie z którym właściciel gruntu może obciąć i zachować dla siebie korzenie przechodzące z sąsiedniego gruntu.
To samo dotyczy gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu; jednakże
w wypadku takim właściciel powinien uprzednio wyznaczyć sąsiadowi odpowiedni termin
do ich usunięcia.

Brak jednak danych, by pozwany wyznaczał powodom termin, o jakim mowa w tym przepisie, a nadto nie ulega wątpliwości, iż in concreto sposób przycięcia wykraczał poza granice dopuszczalne z punktu widzenia art. 150 kc.

Mając na uwadze powyższe względy, powództwa jako nieudowodnione podlegały oddaleniu, o czym – na podstawie art. 6 kc i art. 415 kc – orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Jedynie na marginesie zauważyć należy, iż w niniejszym postępowaniu rozpoznaniu podlegało wyłącznie roszczenie odszkodowawcze o charakterze majątkowym. Powodowie nie zgłaszali bowiem roszczenia o charakterze niemajątkowym związanym z ewentualną krzywdą, jaka mogła po ich stronie wystąpić na skutek działania pozwanego. Z uwagi
na uregulowanie art. 321 § 1 kpc kwestia ta pozostawała poza przedmiotem zainteresowania Sądu.

O kosztach procesu orzeczono – stosownie do jego wyniku – na podstawie
art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z art. 99 kpc w zw. z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądzając od powodów na rzecz pozwanego kwoty po 908,50 złotych, w tym kwoty 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (pkt II i III wyroku).

Nadto w punkcie III wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca
2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku poz. 300 ze zm.) Sąd nakazał ściągnięcie od powodów solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Mrągowie kwoty 168,95 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, tj. wydatków związanych z ustną opinią uzupełniająca biegłego sądowego A. S..

/-/ SSR Krzysztof Połomski