Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1439/17 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2019r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Wanat

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Lucyna Szeredy

po rozpoznaniu 6 lutego 2019r. w J.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko D. F.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego D. F. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 710 zł (siedemset dziesięć złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 01.05.2016 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 365 zł (trzysta sześćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

III. przyznać adwokatowi A. D. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w J. przy ul. (...) kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych), tytułem wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, które wypłacić z budżetu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego wJ.

IV. nakazać aby Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w J. ściągnął od pozwanego D. F. kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych), tytułem wydatków związanych z wynagrodzeniem kuratora procesowego ustanowionego dla pozwanego.

Sygn. akt I C 1439/17 upr.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z 14.02.2019 r.

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł w trybie elektronicznego postępowania upominawczego o zasądzenie od pozwanego D. F. kwoty 710 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 01.05.2016 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód domaga się zapłaty z tytułu umowy przewozu, jaką pozwany zawarł z powodem poprzez skorzystanie z usług przewozowych świadczonych przez powoda, nie posiadając przy tym ważnego biletu na przejazd. Roszczenie swoje powód oparł na art. 33a ustawy prawo przewozowe. Powód wskazał, że na wysokość roszczenia składa się opłata taryfowa za przejazd na wybranej przez pozwanego trasie (60 zł) oraz opłata dodatkowa (650 zł), w wysokości przewidzianej przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 20.01.2005 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz.U.2005.14.117)
i cenniku usług przewozowych powoda.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w L. 01.09.2017 r. wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu, jednak wobec braku możliwości doręczenia go pozwanemu – nakazał zapłaty uchylono,
a sprawa została przekazana do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w J..

W odpowiedzi na pozew, działający imieniem nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, kurator procesowy będący adwokatem wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów zastępstwa adwokackiego
z tytułu pełnienia funkcji kuratora.

Odnosząc się do żądania pozwu kurator zarzucił przedawnienie roszczenia oraz brak udowodnienia roszczenia – co do zasady, jak i co do wysokości.

Wskazał, iż skoro z twierdzeń pozwu wynika, że roszczenie było wymagalne już w dacie wystawienia protokołu (...).(...)to od tej daty należy liczyć rozpoczęcie biegu 1-rocznego terminu przedawnienia. Pozew spóźniony powinien zatem skutkować oddaleniem powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwany D. F. 09.04.2016 r. odbył przejazd pociągiem (...) z W. Centralnej do K. przez K.. Okoliczność tę ujawnił konduktor pociągu na stacji W., sporządzając na tę okoliczność pisemny protokół oznaczony jako (...). Pozwany podpisał protokół – bez uwag – otrzymując tym samym wezwanie do zapłaty kwoty 710 zł, z jednoczesnym zastrzeżeniem, że w przypadku uregulowania należności w ciągu 14 dni od daty przejazdu opłata dodatkowa ulega obniżeniu i wraz z opłatą taryfową za przejazd należność do zapłaty wynosi: 222,50 zł. Pozwany nie uiścił należności na rzecz powoda (dowód: protokół (...) - k. 17).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o znajdujący się w aktach sprawy dowód z ww. dokumentu zaprezentowanego przez stronę powodową.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 33 a ust. 3 ustawy prawo przewozowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1173 z późn. zm) w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważnioną pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.

Kwestią bezsporną pozostaje okoliczność, iż pozwany nie wywiązał się
z zawartej z powodem umowy przewozu.

Pozwany nie udowodnił, aby zgłaszał konduktorowi chęć zakupu biletu kredytowanego. Tymczasem podpisując wezwanie do zapłaty bez żadnego zastrzeżenia de facto potwierdził, okoliczności wskazane w tym wezwaniu – tj. jazdę bez ważnego biletu oraz świadomość co do wysokości opłaty dodatkowej.

Powód natomiast wykazał, zdaniem Sądu, istnienie, wysokość
i wymagalność zobowiązania pozwanego. Wysokość opłaty dodatkowej jest zgodna z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 20.01.2005 r.
w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej
(Dz.U.2005.14.117) i cennikiem usług powoda (dowód: cennik
– k. 18 - 19).

Odnośnie – podnoszonego przez kuratora procesowego pozwanego – zarzutu przedawnienia roszczenia Sąd zauważa, że zarzut ten jest chybiony
w świetle regulacji art. art. 77 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy Prawo przewozowe.

Zgodnie bowiem z treścią ww. przepisów, roszczenia z tytułu zapłaty należności przewozowych przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym zapłata powinna była nastąpić. Zgodnie natomiast z art. 33a ust. 3 ustawy w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty. Na mocy art. 75 ustawy dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy poprzedzone jest koniecznością wyczerpania przez przewoźnika wstępnego wystąpienia z roszczeniem - wezwania zobowiązanego do zapłaty. Obowiązek wezwania do zapłaty odnosi się do roszczeń wynikających z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie. Dotyczy to zarówno przewozu osób, jak
i bagażu i przesyłek towarowych. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym jest dopuszczalne dopiero po bezskutecznym wezwaniu zobowiązanego do zapłaty, a zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy wezwanie uznaje się za bezskuteczne, jeżeli dłużnik nie zapłacił dochodzonych należności w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia wezwania do zapłaty. Konsekwencją wezwania do zapłaty jest uregulowane w art. 77 ust. 4 zawieszenie biegu terminu przedawnienia na czas udzielenia odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, najwyżej jednak na okres przewidziany do załatwienia wezwania do zapłaty. Termin przewidziany do załatwienia wezwania do zapłaty wynosi 3 miesiące (por. art. 75 ust. 2 ustawy).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że pozwany został wezwany do zapłaty w dniu 09.04.2016 r. Wezwanie do zapłaty zawarte jest bowiem w treści samego protokołu z tego dnia, podpisanym przez pozwanego. Protokół zawiera oświadczenie pozwanego, że wezwanie otrzymał. Zważając, że w okresie 3 miesięcy od wystawienia wezwania termin przedawnienia – zgodnie z treścią art. 77 ust. 4 ustawy – ulegał zawieszeniu, rozpoczęcie jego biegu należało zatem wiązać z datą 09.07.2016 r.

W konsekwencji powyższego, pozew wniesiony 19.04.2017 r. nie może zostać uznany za spóźniony (art. 123 § 1 pkt 1 k.p.c.), a roszczenie – jako wymagalne – podlegało zasądzeniu jak w punkcie I wyroku wraz z odsetkami od dnia 01.05.2016 r. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach poniesionych przez stronę powodową Sąd orzekł w punkcie II wyroku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Na zasądzoną kwotę 365 zł składa się kwota 30 zł tytułem należnej opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 31 zł tytułem opłaty za udzielenie informacji z systemu PESEL (k. 21), kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa (k. 22) oraz wynagrodzenie radcy prawnego, zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

W oparciu o § 2 1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz w zw. z § 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 09.03.2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. 2018.536) w pkt III wyroku przyznano ustanowionemu kuratorowi wynagrodzenie z tytułu reprezentowania interesów pozwanego. Nakład pracy kuratora (sporządzenie i wniesienie pisma procesowego oraz jego stawiennictwo na rozprawie) uzasadniał przyznanie wynagrodzenia w kwocie wyższej, aniżeli określona w § 1 ust. 1,
a odpowiadającej stawce minimalnej z § 2 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zważając na datę ustanowienia kuratora w niniejszej sprawie (13.09.2018 r. –
k. 24), zgodnie z brzmieniem § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z 09.03.2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, do wynagrodzenia kuratora należało stosować przepisy w brzmieniu ustalonym tym rozporządzeniem. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest fakt, że przyznane wynagrodzenie nie podlega podwyższeniu o kwotę podatku VAT, tak jak przewidziane to było w poprzednio obowiązującym stanie prawnym (por. § 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 13.11.2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1476), albowiem rozwiązanie to nie zostało przeniesione do aktualnie obowiązującej regulacji, a która - z uwagi na swój fiskalny charakter - musi podlegać ścisłej wykładni.