Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1447/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Protokolant:

p.o. sekretarz sądowy Paulina Warchoł

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2019 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 5.780, 56 zł ( pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt złotych 56/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

-3.215,12 zł od dnia 20 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty,

-2.565,44 zł od dnia 19 marca 2019 r. do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.107 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 562,61 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Sygn. akt I C 1447/18

UZASADNIENIE

Powód M. K. w ostatecznie sprecyzowanym żądaniu domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 5.780,56 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20.08.2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że w dniu 17.07.2017 r. doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd, należący do powoda. Wskazał, że sprawca wypadku miał zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego zakwalifikował przedmiotową szkodę jako częściową oraz przyznał i wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 4.416,20 zł. Zdaniem powoda zaproponowana przez pozwanego kwota odszkodowania jest rażąco zaniżona, bowiem niezależny rzeczoznawca koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia określił na kwotę 7.631,32 zł, a zatem na kwotę znacznie odbiegającą od ustalonej przez pozwanego ubezpieczyciela. Wyjaśnił, że pozwany m.in. bezzasadnie zaniżył ceny części pojazdu w postaci okładziny zderzaka tylnego, haka holowniczego (sprzęgu przyczepy) oraz pokrywy tylnej, rezultatem czego był zaniżony koszt naprawy pojazdu. Wskazał, że w pojeździe uszkodzeniu uległy części oryginalne i winny być naprawione tymi samymi częściami. Zdaniem powoda doszło również do zaniżenia kosztów materiału lakierniczego oraz stawek za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. (dalej (...) S.A.) przyznał udzielenie pokrycia ubezpieczeniowego sprawcy szkody w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskazał jednak, że powództwo winno podlegać oddaleniu, albowiem wypłacona dotychczas powodowi kwota odszkodowania zapewnia możliwość przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody. Argumentował, że nie jest obowiązany jedynie do pokrycia realnych kosztów naprawy, ale również winien uwzględniać najbardziej ekonomiczne rozwiązania mieszczące się w definicji normalnych następstw szkody. Wskazał, że powód do chwili obecnej nie udokumentował poniesionych przez siebie rzeczywistych kosztów naprawy, a pozwany nie ma wiedzy o tym czy pojazd został naprawiony, gdzie i jakim kosztem. Zdaniem pozwanego o wysokości poniesionej szkody rozstrzyga porównanie stanu majątkowego powoda sprzed i po wystąpieniu szkody, a nie hipotetycznie wyliczony koszt naprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17.07.2017 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...), nr rej. (...), objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach dobrowolnego ubezpieczenia w pozwanym towarzystwie.

(okoliczności bezsporne)

Sprawca kolizji posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym (...) S.A. w W.. Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu towarzystwu ubezpieczeń. W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady decyzją z dnia 27.07.2017 r. zakwalifikował szkodę w pojeździe poszkodowanego M. K. jako częściową oraz przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 4.416,20 zł.

(dowód: decyzja pozwanego z dnia 27.07.2017 r.- k. 12-13, kosztorys naprawy pojazdu – k. 14-16)

Powód, nie zgadzając się z wysokością wypłaconego mu odszkodowania, uznając wypłacone odszkodowanie za zaniżone, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy techniki motoryzacyjnej sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu. Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia wynosi 7.631,32 zł brutto.

(dowód: kosztorys rzeczoznawcy wykonany na zlecenie powoda- k. 17-18)

Powód powołując się na powyższą wycenę wezwał ubezpieczyciela do pełnej kompensacji doznanej szkody. Pozwany po ponownej analizie akt szkody odmówił dalej idącego odszkodowania.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty- k. 30-31v, pismo pozwanego z dnia 9.08.2018 r. - k. 32-32v)

Wysokość koniecznych kosztów naprawy pojazdu według średnich stawek obowiązujących w nieautoryzowanych warsztatach na rynku lokalnym (poza (...)) z części oryginalnych niesygnowanych logo producenta pojazdu (tzw. (...)) wynosi 10.196,85 zł. W/w kwota uwzględnia średnią stawkę dla warsztatów dysponujących odpowiednią technologią zbliżoną do (...) w wysokości średnio 100 zł/rbg. Jednocześnie w kalkulacji naprawy zakwalifikowano zderzak tylny oraz pokrywę tylną pojazdu powoda do lakierowania w stopniu K1R.

(dowód: opinia biegłego sądowego M.P.- k. 75-101, opinia uzupełniająca biegłego sądowego M.P.- k. 130-131)

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie okoliczności zdarzenia z dnia 17.07.2017 r. r. oraz poniesionych w jego wyniku szkód w pojeździe, należącym do poszkodowanego M. K.. Bezspornym był także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez poszkodowanego zgłoszeniu. W szczególności w tym kontekście bezsporną pozostała kwota 4.416,20 zł, wypłacona poszkodowanemu tytułem odszkodowania. Bezspornym było wreszcie sporządzenie prywatnej opinii przez rzeczoznawcę na zlecenie powoda. Powyższe wynika tak z niekwestionowanych przez strony dokumentów, jak i twierdzeń samych stron.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie okazała się być wysokość należnego powodowi odszkodowania. Twierdzenia bowiem stron w tym zakresie wzajemnie się wykluczały. O ile bowiem pozwany nie kwestionował prawa poszkodowanego M. K. do odszkodowania, czego dowodem była zresztą zapłata na rzecz poszkodowanego kwoty 4.416,20 zł z tego tytułu, o tyle nie zgodził się z wysokością odszkodowania, dochodzonego przez powoda ponad wypłaconą kwotę.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl natomiast dyspozycji art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągałoby za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. W przypadku wystąpienia szkody częściowej zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do pokrycia kosztów dokonanej naprawy, niezależnie od tego czy naprawa została dokonana (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410).

Przechodząc do zdiagnozowanej wyżej kwestii spornej, dotyczącej wysokości należnego odszkodowania z tytułu szkody w spornym pojeździe Sąd dostrzegł przede wszystkim treść opinii biegłego sądowego M. P., które to opinie wprawdzie początkowo spotkały się z zarzutami strony pozwanej, to jednak ostatecznie obie strony zaaprobowały płynące zeń konkluzje. Przede wszystkim jednak stanowisko biegłego cechuje się wysokim poziomem profesjonalizmu i wiedzy oraz logiką. Szerzej zresztą będzie to dostrzeżone poniżej. Jednocześnie Sąd dostrzegł, że żadna ze stron nie podniosła jakiegokolwiek zarzutu związanego z tym, że w pojeździe poszkodowanego doszło do szkody częściowej.

Sąd, w oparciu o wnioski wywiedzione przez biegłego sądowego dostrzegł, że koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powoda koniecznych do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody z dnia 17.07.2017 r. wedle stawek obowiązujących na rynku lokalnym, dla warsztatów nieautoryzowanych (poza (...)), spełniających wszelkie wymogi do dokonania naprawy zgodnie z technologią napraw producenta, przy zastosowaniu części oryginalnych niesygnowanych logo producenta pojazdu (tzw. (...)) został ustalony na kwotę 10.196,85 zł. Jednocześnie biegły sądowy przyjął do ustalenia w/w kwoty średnią stawkę dla warsztatów dysponujących odpowiednią technologią zbliżoną do (...) w wysokości 100 zł/rbg, wskazując przy tym, że stawki w wysokości 49 zł/rbg jakie zastosował pozwany przy wyliczeniu kosztów naprawy w swoim kosztorysie nie znajdują odzwierciedlenia w przeprowadzonym przez biegłego badaniu stawek blacharsko-lakierniczych na rynku lokalnym. Niewątpliwie zatem doszło do zaniżenia odszkodowania przez pozwanego z tytułu szkody w pojeździe powoda z dnia 17.07.2017 r. Dodatkowo biegły sądowy w opinii uzupełniającej wyjaśnił (w konsekwencji zarzutów zgłoszonych przez stronę pozwaną), że biorąc pod uwagę charakter uszkodzeń i kwalifikację uszkodzonych elementów w pojeździe powoda, biegły w kalkulacji naprawy zakwalifikował zderzak tylny oraz pokrywę tylną do lakierowania w stopniu K1R. Fakt poddania lakierowaniu pokrywy tylnej w stopniu K1R jest powodem, dla którego wymagane będzie zadanie operacji lakierowania wstępnego elementów wybudowanych (Y7), ponieważ element ten będzie trzeba polakierować wstępnie od strony wewnętrznej (od środka) na stojaku. Z opinii biegłego sądowego wynika jednoznacznie, że twierdzenie strony pozwanej, że w/w elementy nie będą wymagały lakierowania wstępnego i należy je poddać lakierowaniu wyłącznie jako elementy wybudowane (Y8) nie znajduje uzasadnienia. Kwestia ta, jak się zdaje ostatecznie została zaaprobowana przez strony, albowiem po analizie opinii uzupełniającej biegłego sądowego żadna ze stron nie zgłosiła zarzutów w tym zakresie.

Wskazać należy w tym miejscu, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen. Opinie sporządzone w niniejszej sprawie są – w ocenie Sądu – wnikliwe i wyczerpujące, logiczne i spójne, a wnioski w nich zawarte prawidłowo uzasadnione. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazał dlaczego wydał opinie powyższej treści, zatem Sąd nie widział jakichkolwiek podstaw do podważenia wyprowadzonych przez biegłego wniosków. Sąd wobec powyższego uznał wspomniane opinie biegłego za fachowe, rzetelne i obiektywne, mogące stanowić opokę dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Powyższe czyni roszczenia powoda usprawiedliwionymi tak co do zasady, jak i co do wysokości. Na marginesie jedynie, w kontekście zarzutów pozwanego ubezpieczyciela co do obowiązku po stronie powodowej udokumentowania poniesionych przez siebie rzeczywistych kosztów naprawy i obowiązku naprawienia tegoż pojazdu, dostrzec należy, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 27.06.1988 r. sygn. akt I CR 151/88) roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana, wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Naprawa pojazdu przed uzyskaniem świadczeń z ubezpieczenia i jej faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia ich wysokości. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu należącego do niego pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy bez względu na to, czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić. Jedynie marginalnie wypada podkreślić, iż z opinii biegłego sądowego wynika, że pojazd powoda został naprawiony w sposób umożliwiający poruszenie się nim, jednak przeprowadzona naprawa nie pozwoliła na przywrócenie jego stanu technicznego do tego, jaki był przed zaistnieniem szkody. Zamontowanie w pojeździe pokrywy tylnej z rynku wtórnego nie jest naprawą zgodną z technologią producenta i nie daje gwarancji restytucji pojazdu do stanu sprzed szkody. Jednocześnie biegły stwierdził brak wymiany haka holowniczego. To wszystko, w ocenie Sądu, czyni wspomniane zarzuty pozwanego całkowicie bezzasadnymi.

Biorąc pod uwagę ustalony przez biegłego sądowego koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 10.196,85 zł oraz dotychczas wypłacone powodowi odszkodowanie w kwocie 4.416,20 zł, roszczenie powoda pozostało zasadne co do kwoty 5.780,65 zł (10.196,85 zł – 4.416,20 zł). Uwzględniając przy tym żądanie pozwu tj. kwotę 5.780,56 zł oraz treść art. 321 k.p.c., Sąd orzekł po myśli powołanych przepisów jak w pkt I sentencji.

O odsetkach jak w pkt I sentencji wyroku Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, uwzględniając przy tym żądanie pozwu oraz fakt zgłoszenia szkody pozwanemu w dniu 18.03.2018 r. (odsetki od należności głównej). O odsetkach od kwoty 3.215,12 zł (dochodzone roszczenie przed rozszerzeniem powództwa) należało orzec od dnia 20.08.2017 r. do dnia zapłaty, uwzględniając zgłoszenie szkody pozwanemu w dniu 20.07.2018 r. Jednocześnie w dniu 18.03.2019 r. doręczono pełnomocnikowi pozwanego pismo stanowiące rozszerzenie powództwa, a zatem o odsetkach od kwoty 2.565,44 zł (o jaką rozszerzono powództwo), należało orzec od dnia 19.03.2019 r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie powództwo (w zakresie odsetek) podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, tj. o treść art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych i celowych kosztów procesu poniesionych przez powoda należało zaliczyć opłatę od pozwu w kwocie 290 zł, koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika 1800 zł oraz poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kwotę 1000 zł tytułem zaliczki na wydatki związane z opinią biegłego sądowego. Mając powyższe na względzie orzeczono jak w pkt III sentencji.

Na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 562,61 zł tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa. W związku z tym Sąd orzekł jak w pkt IV sentencji.