Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód Syndyk masy upadłości Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowa w W. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. w pozwie wniesionym w dniu 25 czerwca 2018r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym, domagał się zasądzenia od pozwanej E. O. kwoty 630 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 15.12.2016r. do dnia zapłaty a nadto zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana była członkiem Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w W. posiadając w niej jeden udział obowiązkowy oraz zadeklarowane udziały nadobowiązkowe. Łączna kwota zadeklarowanych i wpłaconych przez pozwaną udziałów obowiązkowych i nadobowiązkowych stanowi równowartość kwoty dochodzonej pozwem. Postanowieniem z dnia 5.02.2015 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, ogłosił upadłość (...) z możliwością zawarcia układu a następnie zmienił sposób prowadzenia postępowania upadłościowego na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego. Decyzją nr (...) z dnia 17 marca 2015 roku zarządca masy upadłości, zaliczył w całości środki zgromadzone w ramach funduszu zasobowego oraz funduszu udziałowego, a także wszelkie wpłacone przez członków (...) udziały na pokrycie straty bilansowej za rok 2014 w wysokości 2.469.289.473,26 zł. Na skutek dokonanego zaliczenia wysokość straty bilansowej za rok 2014 uległa zmniejszeniu do kwoty 2.264.215.497,98 zł. Zgodnie z art. 26 ust. 2 Ustawy o skok, straty bilansowe pokrywa się w pierwszej kolejności z funduszu zasobowego. Jeżeli fundusz zasobowy nie starczy na pokrycie strat, należy na ten cel przeznaczyć środki zgromadzone w funduszu udziałowym. Zasady pokrywania strat spółdzielni przez jej członków normuje art. 19 § 2 Prawa spółdzielczego, stanowiąc, że członek spółdzielni (kasy) uczestniczy w pokrywaniu jej strat do wysokości zadeklarowanych udziałów. Pozwana jako członek (...) uczestniczy z mocy samej ustawy w pokrywaniu straty bilansowej Kasy. Statut (...), podwyższył przy tym ustawową odpowiedzialność członków tej kasy do podwójnej wysokości wpłaconych udziałów. Z uwagi na fakt, że strata w wysokości 2.264.215.497,98 zł nie została w całości pokryta, zarówno z funduszu zasobowego, jak i z funduszu udziałowego, Syndyk stwierdził, że członkowie (...) ponoszą odpowiedzialność za jej stratę bilansową do podwójnej wysokości wpłaconych udziałów, oznaczając granice tej odpowiedzialności w ten sposób, że każdy członek Kasy - w związku z zaistniałą stratą - jest zobowiązany do dopłaty 100% wartości posiadanych i wpłaconych udziałów. Syndyk wezwał pozwaną do zapłaty na rzecz (...) kwoty stanowiącej równowartość wpłaconych przez nią udziałów, jednak bezskutecznie.

Postanowieniem z dnia 9.07.2018r. - Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, przekazał sprawę do Sąd Rejonowy w Legnicy wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.

W uzupełnionym pozwie oraz dalszych pismach procesowych powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Odpowiedź na pozew z dnia 26.10.2018r. złożona przez pełnomocnika pozwanej została zwrócona zarządzeniem z dnia 2 listopada 2018r. na podstawie art. 132§1 kpc wobec braku w jej treści oświadczenia o doręczeniu odpisu pisma pełnomocnikowi drugiej strony albo o jego nadaniu przesyłką poleconą (k. 91 akt).

Wniosek pełnomocnika pozwanej o przywrócenie terminu do złożenia odpowiedzi na pozew został oddalony postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 15 listopada 2016r. (k. 164 akt).

W piśmie procesowym z dnia 29 listopada 2018r. pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia. Na rozprawie podtrzymał swe stanowisko z powołaniem się na przedawnienie roszczenia oraz zarzut nadużycia prawa (art. 5 kc).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana E. O. w dniu 27 czerwca 2013r. złożyła deklarację członkowską w Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej w W. (dalej jako (...)) oraz zobowiązała się opłacić przewidziane w Statucie wpisowe w wysokości 39,00 zł, wnieść obowiązkowe udziały w ilości 1 oraz wpłacić wkład członkowski w wysokości 1,00 zł.

Po podpisaniu i złożeniu deklaracji członkowskiej pozwana wpłaciła wkład członkowski w wysokości 1 zł (§ 14 ust. 1 Statutu), opłaciła 39,00 zł wpisowego (§ 12 ust. 1 Statutu) oraz wniosła jeden udział obowiązkowy w kwocie 30,00 zł (§ 12 ust. 1 Statutu).

Następnie, złożyła oświadczenia o zadeklarowaniu 20 dobrowolnych nadobowiązkowych udziałów w (...), które zobowiązał się wpłacić do Kasy w terminie 30 dnia od daty złożenia niniejszego oświadczenia.

Udziały nadobowiązkowe zostały wniesione i opłacone przez pozwaną

Łączna kwota zadeklarowanych i wpłaconych przez pozwaną udziałów obowiązkowych i nadobowiązkowych wyniosła 630 zł .

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - deklaracja członkowska pozwanej z 27.06.2013r. –

k. 48 akt

- oświadczenia o zadeklarowaniu dodatkowych

udziałów 24.09.2013r. – k. 49 akt

- wyciąg z ksiąg rachunkowych (...) z

dnia 25.04.2018 r. – k. 50 akt

Zgodnie z treścią § 59 ust. 5 Statutu (...) w brzmieniu nadanym uchwałą Zwyczajnego Zebrania Przedstawicieli Członków (...) w W. z dnia 27.06.2013r „odpowiedzialność członków (...) za straty powstałe w Kasie jest równa podwójnej wysokości wpłaconych udziałów” .

okoliczność niesporna

a nadto

dowody: - statut (...) z dnia 24.04.2014 r. – k. 51-

60 akt

- uchwała z dnia 27.06.2013r. – k. 200-203 akt

W dniu 11 grudnia 2014 roku Komisja Nadzoru Finansowego podjęła decyzję o zawieszeniu działalności (...), która od tego dnia nie prowadziła działalności gospodarczej.

Postanowieniem z dnia 5 lutego 2015 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt X GU 53/15, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie ogłosił upadłość (...) z możliwością zawarcia układu.

W dniu 17 marca 2015 roku zarządca (...) podjął decyzję nr (...) o zaliczeniu środków zgromadzonych w ramach funduszu zasobowego w kwocie 170.990.885,28 zł oraz funduszu udziałowego w kwocie 34.083.090,00 zł, a także wszelkich wpłaconych przez członków (...) udziałów na pokrycie straty bilansowej za rok 2014.

Postanowieniem z dnia 19 marca 2015 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt X GUp 87/15, Sąd upadłościowy zmienił sposób prowadzenia postępowania upadłościowego na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - postanowienie SR dla m.st. Warszawy z 5.02.2015r.

– k. 28 akt

- decyzja Zarządcy nr (...) z dnia 17.03.2015 r.

– k. 77 akt

-postanowienie SR dla m.st. Warszawy z 19.03.2015r.

– k. 29 akt

W dniu 21 września 2015 r sporządzone zostało sprawozdanie finansowe (...) za rok 2014, po uprzednim poddaniu go badaniu przez biegłego rewidenta, który wydał opinię potwierdzającą jego rzetelność. Ocena przez biegłego rewidenta została zakończona w dniu 18 września 2015 r.

W sprawozdaniu finansowym wykazano stratę za rok 2014 w wysokości 2 469 289 473,26 zł.

Na skutek dokonanego przez Syndyka zaliczenia na poczet tej straty środków zgromadzone w ramach funduszu zasobowego i funduszu udziałowego jej wysokość uległa zmniejszeniu do kwoty 2.264.215.497,98 zł.

dowód: - sprawozdanie finansowe (...) z

21.09.2015r. – k. 62-76 akt

- opinia i raport z badania sprawozdania finansowego

(...) z 18.09.2015 r. – k. 243-250 akt

Decyzją nr (...) z dnia 28 października 2016 r. Syndyk na podstawie § 59 ust. 5 Statutu w zw. z art. 26 ust. 3 Ustawy o skok stwierdził, że członkowie (...) ponoszą odpowiedzialność za jej stratę bilansową do podwójnej wysokości wpłaconych udziałów, oznaczając granice tej odpowiedzialności w ten sposób, że każdy członek Kasy - w związku z zaistniałą stratą - jest zobowiązany do dopłaty 100% wartości posiadanych i wpłaconych udziałów.

Pismem z dnia 21 listopada 2016r. Syndyk wezwał pozwaną do pokrycia straty (...) i zapłatę z tego tytułu kwoty 630 zł.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - decyzja Syndyka nr (...) z dnia 28.10.2016 r. –

k. 78-79 akt

- wezwanie do zapłaty z 21.11.2016r. wraz z

potwierdzeniem odbioru – k. 80-82 akt

W prokuraturach: Okręgowej w G., Okręgowej W.-P. w W. oraz Okręgowej w B. prowadzone są obecnie postępowania przygotowawcze dotyczące działającej od lutego 2009r. do października 2014 r. zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się uzyskiwaniem wielomilionowych pożyczek pieniężnych ze (...).

W toku tych postępowań ustalonej osobie przedstawiono 911 zarzutów oszustwa na łączną kwotę 1 786 677 000 zł z tytułu wyłudzonych pożyczek i kredytów oraz 105 zarzutów na łączną kwotę 210 432 000 zł dotyczących tzw. prania brudnych pieniędzy.

Byłemu prezesowi zarządu (...) w W. przedstawiono m.in. 539 zarzutów w zakresie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzania mieniem na łączną kwotę 660 384 000 zł.

Aktualnie we wszystkich postępowaniach dotyczących (...) przedstawiono zarzuty 872 osobom. Przeciwko 305 osobom skierowano do sądu akty oskarżenia. Prawomocnie skazano dotąd 156 osób.

Ponadto w Prokuraturze (...) w  S. nadzorowane jest śledztwo w sprawie niedopełnienia obowiązków i  przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w okresie od  27 października 2012 r. do 4 listopada 2014 r. w  W. sprawujących nadzór z  ramienia (...) nad działalnością (...) w  W. poprzez zaniechanie zastosowania odpowiednich środków nadzoru, w tym w  związku ze  zwłoką w  ustanowieniu w  tej kasie zarządu komisarycznego i umożliwienia przez to  spowodowania znacznie większych strat zarówno po stronie jej klientów jak i  Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, to  jest, czyn z art.231§1 Kodeksu karnego.

okoliczności notoryjne

(komunikaty PAP, komunikaty Prok. Krajowej)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie nie był sporny. Sporna pozostawała jedynie jego ocena prawna w zakresie: istnienia podstaw odpowiedzialności pozwanej jako członka (...) za jej straty, przedawnienia roszczenia a także jego zgodności z zasadami współżycia społecznego.

W ocenie sądu podstawę prawną odpowiedzialności pozwanej stanowiły przepisy § 59 ust. 5 Statutu (...) w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U.2018.2386 j.t.). Zgodnie z tym ostatnim odpowiedzialność członków kas za straty powstałe w kasie, może zostać podwyższona w statucie kasy do podwójnej wysokości wpłaconych udziałów. W statucie (...) taką podwyższoną odpowiedzialność wprowadzał § 59 ust. 5 dodany Uchwałą nr 1/2013 Zwyczajnego Zebrania Przedstawicieli Członków z dnia 27 czerwca 2013 roku.

Jednocześnie legitymacja prawna Syndyka do dochodzenia przedmiotowego roszczenia wynikała z treści przepisów art. 331 w zw. z art. 173 i art. 144 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe.

Sąd podziela przy tym pogląd powoda oraz przytoczoną w jego uzasadnieniu szczegółową analizę prawną zawartą w piśmie z dnia 27.11.2018r. oraz dołączonej do niego analizie S. G. (k. 251-258 akt), w kwestii tego, że decyzja w przedmiocie dochodzenia od członków (...) kwot odpowiadających wartości wpłaconych przez nich udziałów należała do wyłącznej kompetencji Syndyka i nie była uzależniona od decyzji jakichkolwiek innych organów (...), które z dniem ogłoszenia upadłości utraciły wszelkie kompetencje w zakresie czynności dotyczących masy upadłości.

Nie zasługiwał również na uwzględnienie zarzut przedawnienia roszczenia.

W judykaturze brak jest jednolitości w kwestii ustalenia, jaki okres przedawnienia należy stosować do roszczeń spółdzielni wobec własnych członków. Wykształciły się w tym zakresie dwie linie orzecznicze. Pierwsza, opierająca się na rozróżnieniu działania spółdzielni "na zewnątrz" (w stosunku kontrahentów) oraz działania "do wewnątrz" (wobec członków), zgodnie z którą za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i podlegające trzyletniemu przedawnieniu uznawać należy tylko roszczenia spółdzielni ze stosunków „na zewnątrz”, natomiast roszczenia spółdzielni ze stosunków „do wewnątrz” – wobec członków – za podlegające dziesięcioletniemu (obecnie sześcioletniemu) terminowi przedawnienia (por. orz. SN z 29 kwietnia 1998 r., III CZP 7/98,OSNC 1998, nr 11, poz. 188, orz. SN z 20 października 1999 r., III CKN 372/98, orz. SN z 20 grudnia 2001 r., III CZP 73/01,OSNC 2002, nr 10, poz. 119, orz. SN z 23 lutego 2005 r., III CK 291/04 , orz. SN z 28 lipca 2005 r., V CK 55/05 (nie publ.), orz. SN z 18 października 2006 r., II CNP 32/06 (nie publ.) , orz. SN z 17 grudnia 2015 r., I CSK 1003/14 (nie publ.). I druga, zgodnie z którą członek spółdzielni mieszkaniowej w relacji ze spółdzielnią ma status konsumenta, zaś spółdzielnia przedsiębiorcy, co uzasadniało zastosowanie krótszego trzyletniego terminu przedawnienia (uchwała składu 7 sędziów SN z 9 marca 2017 r., III CZP 69/16).

Nawet jednak przy przyjęciu, że zastosowanie w niniejszej sprawie znajdował trzyletni termin przedawnienia wynikający z art. 118 kc przedmiotowe roszczenie nie mogło być uznane za przedawnione.

Zgodnie bowiem z art.120§1 zd. 2 kc jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, wówczas bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniejszym możliwym terminie. Wskazana zasada ma zastosowanie do zobowiązań bezterminowych, w których termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania (art. 455 k.c.). Roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie jest zaś takim zobowiązaniem. Omawiany przepis łączy początek biegu przedawnienia nie z terminem wymagalności roszczenia związanym z wezwaniem do zapłaty lecz z obiektywnie ustalonym, najwcześniej możliwym terminem wezwania dłużnika przez wierzyciela do zapłaty.

Powstanie roszczenia o pokrycie straty bilansowej miało immanentny związek ze sporządzeniem sprawozdania finansowego (...) za 2014r. Przed ustaleniem ostatecznego brzmienia sprawozdania finansowego, w którym ujawniono wysokość straty bilansowej za rok 2014, przekraczającą wysokość funduszu zasobowego oraz funduszu udziałowego, nie mogła zaktualizować się odpowiedzialności członków (...) oraz nie można było określić zakresu tej odpowiedzialności. Jednocześnie sąd podzielił również stanowisko powoda w kwestii tego, że w przedmiotowej sprawie podpisanie sprawozdania finansowego przez Syndyka, dokonano w najwcześniejszym możliwym terminie. Dlatego to dzień sporządzenia sprawozdania finansowego (...) za 2014r. (21 września 2015r.) należało uznać za początek biegu przedawnienia w niniejszej sprawie. Na dzień wniesienia pozwu 25.06.2018r., który przerwa bieg terminu przedawniania roszczenie nie było więc przedawnione, nawet przy zastosowaniu – krótszego 3 letniego terminu przedawnienia.

W ocenie Sądu, powództwo należało jednak oddalić z powołaniem się na treść art. 5 kc. Stanowi on, że nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Przyjęta w przepisie art. 5 kc konstrukcja prawna jest jednym z przepisów tzw. moralizacji prawa. Zakaz nadużycia prawa (...) jest postulatem prawa słusznego (A. Szpunar, Nadużycie prawa podmiotowego, Kraków 1947, s. 8). Nadużycie prawa jest to anormalne jego używanie, używanie przeciwne przeznaczeniu gospodarczemu lub społecznemu prawa podmiotowego, potępione przez sumienie publiczne. Zakaz nadużycia prawa podmiotowego stanowi w istocie możliwość korygowania obowiązującego systemu prawnego w sensie prawa przedmiotowego (por. Kazimierz Piasecki, Kodeks cywilny. Komentarz. Księga pierwsza. Część ogólna , Zakamycze, 2003).

Przepis art. 5 kc formułuje zakaz wykonywania praw podmiotowych w sposób sprzeczny z zawartymi w nim klauzulami generalnymi tj. społeczno - gospodarczym przeznaczeniem prawa albo zasadami współżycia społecznego. Zastosowanie tego przepisu nie może prowadzić do modyfikacji normy prawnej, ani do nabycia prawa lub jego zniweczenia. Uwzględnienie zarzutu nadużycia prawa podmiotowego oznacza jedynie, że w konkretnych okolicznościach faktycznych, ocenianych in casu, przyznane normą prawną istniejące prawo podmiotowe zostaje zakwalifikowane jako wykonywane bezprawnie i w konsekwencji nie podlega ochronie. Przepis art. 5 k.c., jako przepis o charakterze wyjątkowym, którego zastosowanie prowadzi do ograniczenia praw, musi być wykładany ściśle oraz stosowany ostrożnie i w wyjątkowych wypadkach (wyrok SN 2017.03.21, I CSK 447/15 LEX nr 2294412 ).

W ocenie sądu orzekającego, taki szczególny przypadek zaistniał w przedmiotowej sprawie z uwagi na atypowe, wyjątkowe okoliczności, w których doszło do powstania straty bilansowej (...), do pokrycia której zobowiązana jest pozwana. Za dosyć kuriozalne należy przy tym uznać twierdzenia strony powodowej o tym, że specyfika działalności gospodarczej (...) oraz sposób nabycia członkostwa przez pozwaną nie wskazują na zaistnienie jakichkolwiek drastycznych, nieakceptowalnych aksjologicznie okoliczności, mogących skutkować oddaleniem żądania pozwu z uwagi na naruszenie zasad współżycia społecznego.

Poza sporem pozostawał bowiem fakt, że przyczyną straty finansowej odnotowanej przez (...) za 2014r. nie były ekonomicznie nietrafne decyzje biznesowe organu nią zarządzającego lecz działanie zorganizowanej grupy przestępczej rozciągnięte na przestrzeni kilku lat. Jest to okoliczność notoryjna, nie wymagająca przeprowadzenia postępowania dowodowego (art. 228§1kpc). Istotne znaczenie ma przy tym uświadomienie skali tego procederu. Obrazuje go najlepiej stwierdzenie, które pojawiało się w pismach Komisji Nadzoru Finansowego z 2015r. (funkcjonujących w przestrzeni publicznej) , że skala nieprawidłowości stwierdzonych w działalności (...), w tym czyny wyczerpujące znamiona przestępstwa, nie była dotychczas spotykana w systemie finansowym.

Jednocześnie wskazać należy, że podstawowym zadaniem Państwa jest ochrona jego obywateli. Zadaniem państwowych instytucji nadzoru finansowego, jest zaś nadzór nad rynkiem finansowym w celu ochrony jego uczestników, w tym konsumentów, przed niezgodnymi z prawem działaniami. Okoliczności, w których doszło do powstania w (...) straty rzędu 2 miliardów złotych wyraźnie wskazują na to, że Państwo nie wywiązało się ze swych zadań albowiem właściwe instytucje podjęły działania z opóźnieniem, które umożliwiło kilkuletnie funkcjonowanie przestępczego procederu.

Trudno zatem uznać za zgodne z zasadą elementarnej sprawiedliwości społecznej aby w takim przypadku skutkiem działań zorganizowanej grupy przestępczej oraz brakiem działań właściwych instytucji państwa, mieli zostać obciążeniu drobni udziałowcy Kasy, którzy z zaistniałym procederem nie mieli nic wspólnego. Udziały w (...)-u musiał bowiem obowiązkowo wykupić każdy, kto chciał się w nim starać o kredyt lub miał rachunki i lokaty.

Ponadto udziałowcy ci, w zależności od ilości posiadanych udziałów, w każdym przypadku ponieśli już stratę finansową, w postaci zliczenia wpłaconych przez nich udziałów na pokrycie straty bilansowej (...) za 2014r. W związku z tą decyzją Syndyka ich wierzytelności z tytułu zwrotu wpłaconych udziałów nie zostaną zaspokojone w postępowaniu upadłościowym. Należy przy tym zaznaczyć, że kwota wpłaconych przez członków (...) udziałów wynosiła około 34 000 000 zł. (...) była bowiem drugą co do wielkości Kasą w Polsce. Jest to więc realna strata finansowa. W przypadku pozwanej wyniosła ona 630 zł.

Rację ma przy tym strona powodowa wskazując, że z aksjologicznego punktu widzenia najbardziej właściwe wydaje się obarczenie ryzykiem prowadzenia działalności danego podmiotu osób (fizycznych lub prawnych) będących jego właścicielami. Twierdzenie to jest ze wszech miar uzasadnione, ale w sytuacji typowej, tj. takiej w której strata finansowa danego podmiotu jest wynikiem ekonomicznego ryzyka prowadzonej przez niego działalności. Należy zgodzić się z tym, że wówczas to jego właściciele w ramach ponoszonego ryzyka biznesowego powinni być obciążani taką stratą. Taka sytuacja modelowa nie zaistniała jednak w przedmiotowej sprawie. Jak już bowiem wyżej wskazano, strata (...) nie miała związku z ryzykiem związanym z prowadzeniem każdej działalności gospodarczej, lecz z działalnością przestępczą na skalę niespotykaną dotychczas w polskim sektorze finansowym. W związku z tym odpowiedzialność udziałowców kasy, w tym pozwanej, w sposób rażący wykracza poza odpowiedzialność wynikającą z normalnego ryzyka biznesowego właściciela.

Z uwagi na okoliczności, które spowodowały zaistnienie straty w (...), trudno uznać za przekonujące twierdzenie powoda, że pozwana jako udziałowiec Kasy, miała możliwość wpływania na sposób jej działalności (w przeciwieństwie do jej wierzycieli), poprzez wybór reprezentantów na zebranie przedstawicieli. Działalność przestępcza, której efektem było powstanie straty dochodzonej w niniejszej sprawie trwała bowiem kilka lat. W tym czasie instytucje Państwa wyspecjalizowane w kontroli rynku finansowego i ściganiu przestępstw, pomimo posiadania uprawnień o charakterze władczym, nie przedsięwzięły skutecznych działań zmierzających do jej przerwania i w konsekwencji ograniczenia zaistniałej straty finansowej. Dowodzenie więc przez powoda, że to pozwana – posiadaczka 21 udziałów w Kasie - mogła swym zachowaniem i czynnym korzystaniem z uprawień właścicielskich zapobiec zaistniałej sytuacji, skazane być musi na niepowodzenie.

W świetle powyższego, z aksjologicznego punktu widzenia, za bardziej akceptowalne uznać należy obciążenie skutkami upadłości (...) jej głównego wierzyciela, tj. Bankowego Funduszu Gwarancyjnego i w konsekwencji Skarbu Państwa oraz innych podmiotów rynku finansowego (banki, (...)), aniżeli jej szeregowych udziałowców.

Przytoczone powyżej okoliczności w sposób jednoznaczny wskazują na istnienie istotnej niezgodności funkcjonalnej i aksjologicznej między obowiązującymi przepisami dotyczącymi możliwości dochodzenia od członków (...) pokrycia straty bilansowej do wysokości dwukrotności udziałów, a stanem faktycznym w przedmiotowej sprawie. Niezgodność ta powodowała, że realizacja art. 26 ust. 2 ustawy o (...) w niniejszej sprawie prowadziłaby do skutków trudnych do zaakceptowania ze względów aksjologicznych, gdyż była sprzeczna z zasadą elementarnej sprawiedliwości. Powyższe skutkowało oddaleniem powództwa w oparciu o art. 5 kc o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 kpc (punkt II wyroku).

Zgodnie z jego treścią w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Nie obciążając syndyka obowiązkiem pokrycia kosztów zastępstwa procesowego pozwanej, sąd miał na względzie fakt, że bezwzględnie obowiązujące przepisy zobowiązywały Syndyka do dochodzenia roszczeń w przedmiotowej sprawie jako przysługujących masie upadłości (art. 331 w zw. z art. 173 i art. 144 prawa upadłościowego). Czynności związane z dochodzeniem od członków (...) roszczeń związanych z ich odpowiedzialnością za straty kasy stanowią bowiem wykonanie ustawowych obowiązków Syndyka i nie są pozostawione jego uznaniu. Nie powinny go zatem obciążać negatywne konsekwencji oddalenia jego roszczenia ze względów o charakterze aksjologicznym.

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

3. K.. (...)

L., (...)

(...)