Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Wołczyńska – Kalus

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2019 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa D. I.

przeciwko M. I.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powódki D. I. na rzecz pozwanej M. I. kwotę 5.672,75 (pięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 8 sierpnia 2018 r. powódka D. I. wnosiła o zobowiązanie pozwanej M. I. do złożenia oświadczenia woli, którego treścią jest przeniesienie własności nieruchomości położonej w S. nr (...), gmina B., powiatu (...), województwa (...) o powierzchni 70 arów, dla której w Sądzie Rejonowym w Sieradzu prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...) oraz zasądzenie od pozwanej na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-6)

W odpowiedzi na pozew z dnia 24 września 2018 r. pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według spisu kosztów, który zostanie przedstawiony na rozprawie.

(odpowiedź na pozew- k.29-33)

Na rozprawach w dniach 19 października 2018 r., 30 listopada 2018 r. i 1 lutego 2019 r. pełnomocnik powódki popierał powództwo a pełnomocnik pozwanej wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:02:43 – 00:02:57- koperta k.133, protokół rozprawy- k.94v, protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:01:25 – 00:01:45- koperta k.133)

Na rozprawie w dniu 15 marca 2019 r. pełnomocnik powódki popierał powództwo i wnosił o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu a pełnomocnik pozwanej wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania zgodnie ze spisem, który na tej rozprawie złożył.

(protokół rozprawy z dnia 15 marca 2019 r. na płycie CD 00:01:18 – 00:33:27- koperta k.133)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka D. I. była właścicielką zabudowanej domem mieszkalnym nieruchomości położonej w S. oznaczonej numerem działki (...) o powierzchni 0,70 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Sieradzu powadzona jest księga wieczysta KW nr (...).

(bezsporne, kserokopia wypisu aktu notarialnego z dnia 7 czerwca 2016 r.- k.11-13)

W dniu 7 czerwca 2016 r. powódka zawarła z będącą jej córką pozwaną M. I. umowę darowizny, na mocy której darowała jej nieruchomość położoną w S. oznaczoną numerem działki (...) o powierzchni 0,70 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Sieradzu prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...). Przy zawarciu umowy darowizny pozwana ustanowiła nieodpłatnie na rzecz powódki dożywotnią służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z całego parteru budynku położonego na darowanej działce oraz z pozostałych budynków i pomieszczeń gospodarczych stosownie do potrzeb uprawnionej z prawem swobodnego poruszania się po podwórzu. W czasie, gdy strony zawierały umowę darowizny, stosunki między nimi były dobre i takie też pozostawały po zawarciu tej umowy. Strony cały czas korzystały wspólnie z całego domu i prowadziły wspólnie kuchnię, która znajdowała się na parterze domu.

(bezsporne, zeznania świadka W. K.- k.97, zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, I. K.- k.96, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133, kserokopia wypisu aktu notarialnego z dnia 7 czerwca 2016 r.- k.11-13), kserokopia odpisu z księgi wieczystej- k.14-15)

W maju 2018 r. w domu, jakiego własność pozwana nabyła na mocy umowy darowizny, zaczął pomieszkiwać jej chłopak D. Z. (1). Z chłopakiem tym pozwana była na weselu swojego brata E. M., które odbyło się w czerwcu 2018 r. i w tym czasie stosunki pomiędzy stronami były jeszcze dobre.

( zeznania świadków: A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, S. B.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:21:36 – 01:40:15- koperta k.133, A. B.- k.94v, M. K. (1)- k.95v, W. K.- k.96v, E. N.- k.98, A. Z.- k.99v, D. Z. (1)- k.100, J. Z.- k.101, zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133, wydruk korespondencji smsowej stron- k.37-41, dokumentacja fotograficzna- k.43)

Chłopak pozwanej nie spodobał się powódce, która w rozmowach z pozwaną wypytywała ją czy on pracuje i utrzymywała, że on nie pracuje a zamiast do pracy jeździ do swojego wcześniejszego miejsca zamieszkania. Około 24 czerwca 2018 r., gdy pozwana z D. Z. (2) wracali do domu, powódka zagrodziła im furtkę i powiedziała, iż na posesję może wejść tylko pozwana, której ona ma prawo wybrać odpowiedniego partnera. Powódka zaczęła wówczas wyzywać D. Z. (1) i mówić, że wychowała go ulica a on sprowokowany przez nią w nerwach powiedział jej, iż jest ona dnem. Ostatecznie powódka wpuściła na posesję zarówno pozwaną jak i jej chłopaka, jednak sytuacja ta zapoczątkowała konflikt między stronami, gdyż powódka miała pretensje do pozwanej, że podczas scysji z D. Z. (2) nie opowiedziała się po jej stronie, a jedynie stała i przypatrywała się ich kłótni. W kolejnych dniach powódka mówiła do chłopaka pozwanej, że jest bez ambicji i bez honoru, przeklinała na niego i wyzywała go i zaczęła też ona wyzywać pozwaną. Aby uniknąć sytuacji konfliktowych z powódką, pozwana zdecydowała się korzystać ze swoim chłopakiem jedynie z pomieszczeń na górze domu i razem z chłopakiem przeniosła się do nich. W tym czasie powódka zamontowała zamek do pomieszczeń na parterze domu i zaczęła je zamykać przed pozwaną wobec czego pozwana zmuszona była do urządzenia na górze domu kuchni, z której wcześniej nie korzystała. Od tej pory z pomieszczeń na dole budynku korzysta wyłącznie powódka. Powódka korzysta też wyłącznie od tej pory z jednego budynku gospodarczego, w którym zamontowała zamek do drzwi.

( zeznania świadków: częściowo A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, częściowo H. W.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:10:33 – 01:21:36- koperta k.133, częściowo S. B.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:21:36 – 01:40:15- koperta k.133, częściowo C. A.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:40:15 – 01:53:00- koperta k.133, częściowo A. M. (2)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:53:00 – 02:08:33- koperta k.133, częściowo E. M.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 02:08:33 – 02:24:08- koperta k.133, M. D.- k.95, M. K. (1)- k.95v, I. K.- k.96, W. K.- k.96v-97, M. K. (2)- k.97, E. N.- k.98, A. Z.- k.99v-100, D. Z. (1)- k.100-101, J. Z.- k.101, częściowo E. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:22:49 – 00:38:03- koperta k.133, częściowo zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133)

Po powstaniu konfliktu strony przestały się odzywać do siebie a pozwana wszczęła procedurę administracyjną wymeldowania brata E. M. z należącego do niej domu, co zaostrzyło konflikt stron i spowodowało rozciągnięcie się konfliktu na dalszych członków rodziny stron.

( zeznania świadków: A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, S. B.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:21:36 – 01:40:15- koperta k.133, A. M. (2)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:53:00 – 02:08:33- koperta k.133, E. M.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 02:08:33 – 02:24:08- koperta k.133, W. K.- k.97, E. N.- k.98v, E. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:22:49 – 00:38:03- koperta k.133, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133, kserokopia zawiadomienia stron o przeprowadzeniu dowodu- k.45)

Po powstaniu konfliktu pomiędzy stronami powódka cały czas mogła swobodnie poruszać się po podwórku, na jakim posadowiony jest dom. Pomimo sprzeciwu pozwanej powódka powiesiła też wówczas osobną skrzynkę na listy na ogrodzeniu posesji. Przyjmowała też ona gości w pomieszczeniach, w których ma ustanowioną służebność. Przyjeżdżali do niej syn E. M., synowa A. M. (1), matka synowej S. B. oraz przychodzili sąsiedzi C. A. i A. K..

( zeznania świadków: A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, S. B.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:21:36 – 01:40:15- koperta k.133, C. A.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:40:15 – 01:53:00- koperta k.133, A. M. (2)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:53:00 – 02:08:33- koperta k.133, E. M.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 02:08:33 – 02:24:08- koperta k.133, M. D.- k.95, D. Z. (1)- k.100v, A. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:03:29 – 00:13:53- koperta k.133, E. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:22:49 – 00:38:03- koperta k.133, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133)

W wystosowanym do pozwanej piśmie z dnia 5 lipca 2018 r. powódka złożyła jej oświadczenie o odwołaniu darowizny zabudowanej nieruchomości obejmującej działkę (...) w S. objętej umową zawartą w dniu 7 czerwca 2016 r. wskazując, iż przyczyną odwołania darowizny jest jej rażąca niewdzięczność względem niej polegająca na używaniu wobec niej przez pozwaną słów uznanych powszechnie za obelżywe, poniżaniu jej i nie wykonaniu postanowień wynikających z § 4 umowy darowizny poprzez uniemożliwianie powódce korzystania z pomieszczeń strychu budynku oraz pozostałych pomieszczeń gospodarczych a także prawa swobodnego poruszania się po podwórzu nieruchomości począwszy od czerwca 2018 r. W kolejnym piśmie z tego dnia pełnomocnik powódki wezwał pozwaną do przeniesienia na rzecz powódki w nieprzekraczalnym terminie do dnia 31 lipca 2018 r. przedmiotu darowizny umową w formie aktu notarialnego zawartą przed notariuszem B. C. pod rygorem skierowania sprawy do sądu z pozwem o złożenie oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz powódki własności nieruchomości będącej przedmiotem darowizny. Pisma te doręczone zostały w dniu 9 lipca 2018 r.

(częściowo zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, (zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133, kserokopia oświadczenia o odwołaniu darowizny- k.16, kserokopia wezwania przedsądowego- k.17, kserokopia dowodu nadania i dowodu odbioru pism- k.18)

W odpowiedzi na pisma powódki pozwana pismem z dnia 11 lipca 2018 r. poinformowała ją, iż nie zgadza się z czynionymi jej przez powódkę zarzutami, by dopuściła się względem niej rażącej niewdzięczności i nie wyraziła zgody na przeniesienie na jej rzecz przedmiotu darowizny.

(zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, kserokopia pisma pozwanej- k.19, (zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133)

Po złożeniu przez powódkę kierowanego do pozwanej oświadczenia o odwołaniu darowizny konflikt między stronami cały czas się zaostrzał. Powódka zaczęła od tego czasu wzywać policję na interwencje do miejsca zamieszkania stron a z czasem także pozwana prosiła policję o pomoc w rozwiązaniu konfliktu z powódką. Strony zaczęły też wzajemnie się nagrywać.

( zeznania świadków: A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, S. B.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:21:36 – 01:40:15- koperta k.133, C. A.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:40:15 – 01:53:00- koperta k.133, A. M. (2)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 01:53:00 – 02:08:33- koperta k.133, E. M.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 02:08:33 – 02:24:08- koperta k.133, I. K.- k.96, M. K. (2)- k.97v, E. N.- k.98, D. Z. (1)- k.100v, J. Z.- k.101, A. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:03:29 – 00:13:53- koperta k.133, E. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:22:49 – 00:38:03- koperta k.133, zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, kserokopia pisma pozwanej- k.19, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133, informacja Komisariatu Policji w B.- k.116, kserokopie notatników służbowych policjantów- k.117-122, kserokopie notatek służbowych-k.123-124)

Po raz pierwszy powódka wezwała policję przebywając u sąsiadki i twierdząc, iż nie może dostać się do domu, drzwi do którego otworzyła w obecności policji swoimi kluczami. Po raz drugi wezwała policję, gdy pozwana chciała zabrać swoje rzeczy ze znajdujących się na dole domu pomieszczeń zamkniętych przez pozwaną. Pozwana natomiast, gdy powódka przywiozła do domu meble w czasie, gdy toczyło się już postępowanie administracyjne o wymeldowanie jej brata, prosiła o pomoc w rozwiązaniu konfliktu dzielnicowego, który rozmawiał z powódką i którego interwencja nie doprowadziła do pojednania się stron.

( zeznania świadków: A. M. (1)- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 00:45:50 – 01:10:33- koperta k.133, E. M.- protokół rozprawy z dnia 19 października 2018 r. na płycie CD 02:08:33 – 02:24:08- koperta k.133, J. S.- k.98v-99, A. Z.- k.100, D. Z. (1)- k.100v-101, J. Z.- k.101, zeznania powódki D. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:07:13 – 00:20:44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:03:04 – 00:20:38- koperta k.133, częściowo E. K.- protokół rozprawy z dnia 1 lutego 2019 r. na płycie CD 00:22:49 – 00:38:03- koperta k.133, zeznania pozwanej M. I. protokół rozprawy z dnia 15 marca 2018 r. na płycie CD 00:20:44 – 00:21:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 19 października 2018 na płycie CD 00:20:38 – 00:44:02- koperta k.133- koperta k.133, informacja Komisariatu Policji w B.- k.116, kserokopie notatników służbowych policjantów- k.117-122)

Pismem z dnia 27 lutego 2019 r. powódka zawiadomiła Prokuraturę Rejonową w Sieradzu, iż od czerwca 2017 r. a w sposób szczególny od sierpnia 2017 r. do chwili obecnej pozwana i D. Z. (1) uporczywie nękają ją wzbudzając u niej poczucie zagrożenia oraz naruszają jej prywatność poprzez żądanie udostępnienia im pomieszczeń, w których ma ustanowioną służebność mieszkania, ograniczają jej możliwość poruszania się po nieruchomości, używają wobec niej słów wulgarnych a także jej grożą a w dniu 20 lutego 2019 r. sforsowali zamki do jej pokoju i ją okradli.

(zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa- k.126, kserokopia dowodu nadania zawiadomienia- k.128)

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd, biorąc pod uwagę istnienie konfliktu pomiędzy stronami, zarówno do ich zeznań jak i do zeznań świadków podchodził z dużą ostrożnością, poddając je gruntownej analizie we wzajemnym powiązaniu oraz w kontekście nieosobowych źródeł dowodowych.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w tej części, w której twierdziła ona, iż została zaatakowana przez chłopaka pozwanej i pozwaną, którzy ubliżyli jej. Jej zeznania w tym zakresie były bowiem nie tylko gołosłowne ale też i nielogiczne, gdy się zważy na niekwestionowany w przedmiotowej sprawie fakt, iż przed czerwcem 2018 r. pozwana miała zawsze bardzo dobre stosunki z powódką. W tej sytuacji oczywistym jest, iż gdyby do opisanej sytuacji miało dojść, musiałby zaistnieć jakiś powód, którego jednak powódka już nie wskazywała. Kierując się zatem zasadami logiki i doświadczenia życiowego Sąd na podstawie zgodnych, korespondujących ze sobą i logicznie ze sobą powiązanych zeznań pozwanej i świadków D. Z. (1) i A. Z. ustalił, iż rzeczywiście doszło do sytuacji, w której będący chłopakiem pozwanej D. Z. (1) niewłaściwie odezwał się do powódki, będąc jednak do tego sprowokowanym przez nią samą w ten sposób, iż nie chciała go ona wpuścić na posesję, której właścicielką była pozwana i wyzywała go. Na wiarygodność zeznań pozwanej i świadków D. Z. (1) i A. Z. w zakresie takiego zachowania powódki wskazuje przy tym pozostający w przedmiotowej sprawie poza sporem fakt, iż powódka nie akceptowała chłopaka pozwanej i nie życzyła sobie, by pozwana kontynuowała z nim związek. I choć D. Z. (1) przyznał, że źle odniósł się w nerwach do powódki, to jednak z żadnego dowodu nie wynikało, by również pozwana w wywołanej przez powódkę sytuacji konfliktowej niewłaściwie odezwała się do pozwanej. Zauważyć przy tym należy, iż nawet świadkowie A. M. (1), E. M., W. K. i E. N., którym informację o zajściu przedstawiła sama powódka, wskazywali na taką jej relację, iż tylko D. Z. (1) jej ubliżył a pozwana jedynie nie stanęła w jej obronie.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powódki w tej części, w której twierdziła ona, że była także w późniejszym czasie wyzywana przez powódkę. Jej zeznania w tym zakresie pozostawały bowiem nie tylko w sprzeczności z zeznaniami pozwanej, która im zaprzeczała ale też były całkowicie gołosłowne. Nie mogły ich bowiem potwierdzić zeznania świadków H. W., A. M. (1), C. A., A. K., B. N. i E. K., którzy wiedzę o konflikcie stron i zachowaniach pozwanej czerpali tylko z relacji powódki.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powódki w tej części, w której twierdziła ona, że pozwana po powstaniu konfliktu pomiędzy stronami nękała ją. W przedmiotowej sprawie bezspornym bowiem jest, iż po powstaniu konfliktu powódka z chłopakiem wynieśli się z pomieszczeń na dole domu, w których powódka ma ustanowioną służebność i korzystali jedynie z góry domu, co wskazuje na to, że starali się oni zejść z drogi powódce i zmierzali tym samym do unikania kontaktu z nią a nie do eskalowania konfliktu. Za przejaw nękania powódki natomiast nie można uznać żądania przez pozwaną otworzenia jej pozamykanych przez powódkę pomieszczeń na dole domu, z których pozwana po zawarciu umowy darowizny także korzystała, w celu umożliwienia jej zabrania z nich swoich rzeczy.

Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego dowody z odtworzonych nagrań na płytach CD uznając, iż nic one do sprawy nie wniosły.

Sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z uzupełniających zeznań świadków A. M. (1) i A. M. (2) na okoliczność dalszego nękania powódki przez pozwaną, gdyż okoliczność ta nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia oraz na okoliczność zachowań pozwanej względem powódki, gdyż na tę okoliczność świadkowie ci byli już przesłuchani.

Sąd oddalił też wniosek powódki o zawieszenie postępowania w sprawie z powodu zgłoszenia przez nią zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przez pozwaną i zainicjowania tym samym postępowania karnego przeciwko niej. Zawiadomienie to bowiem, mające dotyczyć także zachowań pozwanej już z czerwca 2017 r., powódka złożyła dopiero w dniu 27 lutego 2019 r. wobec czego zainicjowane nim postępowanie jest dopiero w fazie wstępnej. W przedmiotowej sprawie tymczasem Sąd przeprowadził bogate postępowania dowodowe pozwalające mu na samodzielne ustalenie okoliczności niezbędnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd miał przy tym również na względzie fakt, iż zawieszenie postępowania w oparciu o art. 177 § 1 pkt 1 kpc, nie jest obligatoryjne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Art. 898 § 1 kc stanowi, iż darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuści się względem niego rażącej niewdzięczności. W myśl art. 899 § 2 kc zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien liczyć się z obowiązkiem zwrotu.

Wynikająca z art. 898 kc możliwość odwołania darowizny jest wyjątkiem od obowiązującej zasady trwałości i dotrzymywania umów. Jako wyjątek od tej zasady odwołanie darowizny obwarowane jest spełnieniem kwalifikowanej przesłanki w postaci rażącej niewdzięczności obdarowanego względem darczyńcy, która musi przy tym wystąpić po zawarciu umowy darowizny. Przesłanka ta musi być oceniana przy zastosowaniu zobiektywizowanych kryteriów. O tym więc czy została ona spełniona decydują w każdym wypadku konkretne okoliczności. Ich ocena co do tego, czy stanowią przejaw rażącej niewdzięczności, wymaga rozważenia w świetle ogólnie przyjętych reguł zachowania, przy uwzględnieniu zwyczajów panujących w określonym środowisku społecznym. W tym sensie kategoria „rażącej niewdzięczności” ma znaczenie obiektywne, nie zależy bowiem od odczuć darczyńcy.

W kodeksie cywilnym brak jest bliższego wyjaśnienia zakresu pojęcia „rażąca niewdzięczność”. Doktryna i orzecznictwo sądowe zgodnie przyjmują, że pod pojęcie rażącej niewdzięczności podpada każde zachowanie obdarowanego, niewłaściwe i krzywdzące darczyńcę, nacechowane znacznym nasileniem złej woli skierowanej na wyrządzenie darczyńcy krzywdy bądź szkody majątkowej. Chodzi tu przede wszystkim o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub czci albo mieniu darczyńcy oraz o naruszenie przez obdarowanego spoczywających na nim obowiązków wynikających ze stosunków osobistych lub rodzinnych łączących go z darczyńcą. O rażącej niewdzięczności nie może być zatem mowy, gdy obdarowany dopuszcza się wobec darczyńcy działań godzących w jego dobra, ale czyni to nieumyślnie, a nawet umyślnie lecz działania te nie wykraczając poza ramy zwykłych konfliktów rodzinnych w określonym środowisku.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż pomiędzy stronami panuje obecnie ostry konflikt. Zarzewiem tego konfliktu, jak ustalił Sąd, była niechęć powódki do chłopaka pozwanej i podjęte przez nią działanie zmierzające do rozbicia jej związku z nim polegające na odmowie wpuszczenia go na posesję stanowiącą własność pozwanej i wyzywanie go, przez co został on sprowokowany do kłótni, podczas której powiedział do powódki, że jest ona dnem a pozwana nie opowiedziała się po stronie powódki. Zaistnienie tego konfliktu spowodowało, że relacje, w jakich pozostawały strony w momencie zawierania umowy darowizny i w jakich pozostają teraz diametralnie się różnią. Powódka miała bowiem i ma nadal żal do pozwanej, że wbrew jej zdaniu nadal tworzy związek z nieakceptowanym przez nią chłopakiem i że w czasie jej sporu z nim nie stanęła po jej stronie. Należało jednak ustalić czy pozwana dopuściła się względem powódki rażącej niewdzięczności.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, iż konflikt pomiędzy stronami powstał w drugiej połowie czerwca 2018 r., kiedy to miało miejsce zdarzenie, podczas którego powódka nie chciała wpuścić na teren posesji pozwanej jej chłopaka a oświadczenie o odwołaniu darowizny zostało złożone pozwanej przez powódkę już w dniu 5 lipca 2018 r. przy czym jego treść dotarła do pozwanej w dniu 9 lipca 2018 r. Powódce nie udało się jednak w przedmiotowej sprawie wykazać, by pozwana w ciągu kilkunastu dni od powstania konfliktu do złożenia jej oświadczenia o odwołaniu darowizny dopuszczała się względem niej zachowań wymienionych w piśmie zawierającym oświadczenie o odwołaniu darowizny, mających polegać na używaniu wobec niej słów uznanych powszechnie za obelżywe, poniżaniu jej i uniemożliwianiu korzystania z pomieszczeń strychu budynku i pozostałych pomieszczeń gospodarczych i swobodnego poruszania się po podwórzu, które według treści tego oświadczenia stanowić miały przejawy rażącej niewdzięczności uzasadniające jego złożenie. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że po ujawnieniu się niechęci powódki do chłopaka pozwanej, pozwana, która chciała kontynuować z nim związek, a która miała przecież wcześniej bardzo dobre relacje z powódką, starała się zejść jej z drogi i eliminować ewentualne konflikty pomiędzy powódką a jej chłopakiem i w tym celu razem z nim przeniosła się do pomieszczeń na piętrze domu. W tym czasie jednak powódka, która nie była zadowolona z takiego rozwoju wypadków i kontynuowania związku przez pozwaną, eskalowała konflikt montując zamek do pomieszczeń, w których miała ustanowioną służebność i nie chcąc wydać pozwanej należących do niej rzeczy. Jednocześnie żaden z przeprowadzonych dowodów nie potwierdził tego, by pozwana po zaistnieniu konfliktu z powódką używała wobec niej słów obelżywych oraz, by w jakikolwiek sposób ją poniżała. Świadkowie bowiem, którzy wskazywali na takie zachowania pozwanej nie byli przy nich obecni i swoją wiedzę o nich czerpali tylko i wyłącznie z relacji powódki a przy tym sami są obecnie skonfliktowani z pozwaną. Powódka nie przedstawiła też w przedmiotowej sprawie żadnych dowodów wskazujących na to, by pozwana uniemożliwiała jej korzystanie z pomieszczeń strychu i pozostałych pomieszczeń gospodarczych czy też, by uniemożliwiała jej swobodne poruszenie się po podwórzu.

Ponieważ z ustaleń Sądu wynika, iż pozwana nie dopuściła się względem powódki rażącej niewdzięczności, brak było podstaw do skutecznego odwołania przez powódkę poczynionej na jej rzecz darowizny. W tej sytuacji Sąd oddalił powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 5.672,75 zł, na którą to kwotę złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w kwocie 5.400,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i koszty dojazdu pełnomocnika pozwanej na rozprawy w kwocie 255,75 zł.