Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 374/19

POSTANOWIENIE

Dnia 29 kwietnia 2019 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: stażysta Kamila Kupiec

po rozpoznaniu 29 kwietnia 2019 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Ł.

przeciwko E. T.

o wydanie nieruchomości

postanawia:

I.  umorzyć postępowanie;

II.  zasądzić od pozwanej E. T. na rzecz powódki M. Ł. kwotę 396,94 zł (trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych 94/100) tytułem kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

Powódka M. Ł. na rozprawie w dniu 29 kwietnia cofnęła pozew przeciwko pozwanej E. T. o wydanie pomieszczenia piwnicy ze zrzeczeniem się roszczenia i wniosła o zasądzenie na swoja rzecz kosztów procesu, na które składały się: opłata sądowa od pozwu 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 320 zł, koszty dojazdu pełnomocnika 212 zł na trasie W. - K. 110 km w jedną stronę zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy i koszty dojazdu powódki ze S. do (...) km w jedną stronę. Powódka sprecyzowała, że samochód pełnomocnika spala 8 l/100 km oleju napędowego, zaś powódki tego samego paliwa 5,5 l/100 km. Powódka podniosła, że wydanie nastąpiło poprzez zwolnienie piwnicy bez przekazania kluczy.

Pozwana również wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od powódki kosztów procesu w kwocie 437 zł wskazując, że są to koszty: opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 320 zł oraz koszty dojazdu pozwanej ze S. do K. samochodem na etylinę spalającym 5,5 l/100 km oraz pełnomocnika z D. do (...) km w jedną stronę samochodem spalającym 6 l/100 km oleju napędowego. Pozwana podniosła, że próbowała się kontaktować z matką powódki, zgodnie z treścią pisma z listopada 2018 r., która nie odbierała połączeń telefonicznych.

Wobec cofnięcia pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia Sąd umorzył postępowanie na mocy art.355 § 1 k.p.c. mając na względzie przepis art.203 § 4 k.p.c. Skoro nastąpiło zwolnienie piwnicy i obecnie pozostaje ona w dyspozycji powódki, to wydanie wyroku stało się zbędne.

Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki koszty procesu, mimo że powódka cofnęła pozew, ale należało mieć na względzie okoliczności niniejszej spawy, z których jednoznacznie wynikało, że pozwana usunęła swoje rzeczy z piwnicy powódki w kwietniu 2019 r., a pozew w niniejszej sprawie został złożony 27 lutego 2019 r. i doręczony pozwanej 3 kwietnia 2019 r. Pozwana zwolniła piwnicę w dniu 10 kwietnia 2019 r. Ponadto, przed wytoczeniem powództwa pozwana była wzywana do wydania tego pomieszczenia (vide: k.23, 24 - 26, 26 - 29), lecz deklarowała wydanie piwnicy dopiero po zużyciu opału. Ponadto, skoro pozwana nie mogła nawiązać kontaktu telefonicznego z matką powódki , to mogła napisać do niej w tej sprawie sms, bądź skontaktować się z pełnomocnikiem powódki telefonicznie, mailowo lub drogą pocztową. Pozwana natomiast zaangażowała w tej sprawie policję. Z pisma KP w P. wynika, że pozwana wskazywała, iż nie może porozumieć się ze swoją sąsiadką. Nie wynika z tego, na czym poległa ten brak porozumienia. Niezależnie od tego stwierdzić jednak należy, że rzeczą pozwanej było, nawet przy braku odbieranych połączeń, przesłanie pisma mailowo lub listowanie powódce na adres jej, czy też jej pełnomocnika, tym bardziej, że pozwana od 28 listopada 2018 r. korzystała również z pomocy profesjonalnego pełnomocnika i mogła razem z pełnomocnikiem znaleźć korzystne dla niej rozwiązanie. W związku z tym uznać należy, że powódka, by nie przegrać procesu poprzez jego oddalenie, bo piwnica został wydana, zmuszona była cofnąć pozew. W ocenie Sądu cofnięcie pozwu jest dopuszczalne w kontekście art.203 § 4 k.p.c.

Z przepisu art. 203 § 2 i 3 k.p.c. wynika, że w przypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Jednakże dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu (art. 98 k.p.c.) pozwanego należy uznać wówczas za stronę przegrywającą sprawę (tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2013 r., IV CZ 8/13, LEX nr 1318484; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., II CZ 208/11, LEX nr 1214570)

Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia w całości żądanych kosztów procesu, lecz w łącznej kwocie 396,94 zł, na które składały się: opłata sądowa 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 90 zł ustalone na podstawie § 7 pkt 3 w zw. z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (należy je ustalać od wartości sześciomiesięcznego czynszu, wartość ta stanowi jednocześnie wartość przedmiotu sporu, a więc 150 zł, zatem stawka wynosi 90 zł) oraz 89,94 zł koszty dojazdu pełnomocnika powódki obliczone wg faktycznego zużycia tj.17,6 l na dystansie 220 zł, po 5,11 zł, przy czym samochód pełnomocnika powódki spala 8 l/100 km.

Zarówno pełnomocnik powódki, jak i pozwanej wnieśli o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 320 zł, lecz taka stawka kosztów zastępstwa procesowego nie wynika z przepisów, przy czym w niniejszej sprawie przedmiotem żądania było wydanie piwnicy, a nie lokalu lub całej nieruchomości.

Sąd nie uwzględnił kosztów dojazdu powódki na rozprawę, ponieważ stawiennictwo powódki nakazane okazało się zbędne. Skoro powódka dowiedziała się 20 kwietnia 2019 r., że piwnica została przez pozwaną zwolniona, to mogła się za pośrednictwem swego pełnomocnika skontaktować z Sądem, bądź nie przyjeżdżać na rozprawę, na której cofnięty został w jej imieniu pozew. Sąd nie godzi się z generowaniem kosztów procesu, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie było prowadzone postępowanie dowodowe i nie zapadł wyrok. Ponadto powódka mogła cofnąć pozew przed rozprawą, co przecież skutkowałoby zwrotem jej połowy opłaty na podstawie art.79 ust. 1 pkt 3 ppkt a) ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.