Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2019 roku w Mrągowie
na posiedzeniu jawnym

w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela Agencji (...) sp. z o.o. z siedzibą
w W.

przeciwko dłużnikom W. T. i A. T.

prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. w sprawie o sygnaturze akt Km 412/16

o świadczenie pieniężne

w przedmiocie wniosku wierzyciela o przejęcie nieruchomości dłużników

postanawia:

uwzględnić wniosek wierzyciela Agencji (...) sp. z o.o. z siedzibą
w W. o przejęcie nieruchomości będącej przedmiotem postępowania
po drugiej bezskutecznej licytacji i udzielić przybicia prawa własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) o powierzchni 3,7905 ha, położonej w miejscowości G., gmina P., dla której Sąd Rejonowy w Mrągowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) na rzecz Agencji (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (KRS: (...)) za cenę 154.350 zł (sto pięćdziesiąt cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt złotych) .

Sygn. akt I Co 542/17

UZASADNIENIE

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. prowa­dzi na wniosek wierzyciela Agencji (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. postępowanie egzeku­cyjne Km 412/16 przeciwko dłużnikom W. T.
i A. T.. Na wniosek wierzyciela egzekucja skierowana została do nieruchomości stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) o powierzchni 3,7905 ha, położonej w miejscowości G., gmina P., dla której Sąd Rejonowy w Mrągowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą
o numerze (...).

( vide: wniosek egzekucyjny – k. 1-2 akt sprawy Km 412/16)

W dniu 25 maja 2018 roku odbyła się pierwsza licytacja w/w nieruchomości. Wobec stwierdzenia, iż nikt nie przystąpił do przetargu, komornik stwierdził, że licytacja nie doszła do skutku. W dniu 7 grudnia 2018 roku odbyła się druga licytacja w/w nieruchomości. Wobec stwierdzenia, iż nikt nie przystąpił do przetargu, komornik stwierdził, że licytacja nie doszła do skutku.

( vide: protokoły licytacji – k. 105, k. 139 akt sprawy Km 412/16)

W dniu 27 grudnia 2018 roku do tut. Sądu wpłynął wniosek wierzyciela Agencji (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. o przejęcie nieruchomości dłużników.

( vide: wniosek z dnia 14 grudnia 2018 roku – k. 27-69)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 984 § 1 kpc, jeżeli na drugiej licytacji nikt nie przystąpi
do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej
od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna, stosuje się art. 982 kpc z wynikającą z niniejszego przepisu zmianą co do ceny przejęcia. W wypadku gdy osoby określone w art. 982 kpc nie skorzystają z prawa przejęcia nieruchomości rolnej, prawo to przysługuje także wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu.

W ocenie Sądu w niniejszym przypadku zaistniały wszelkie przesłanki
do uwzględnienia wniosku wierzyciela o przejęcie nieruchomości dłużników.
W postępowaniu egzekucyjnym Km 412/16 prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. odbyły się dwie bezskuteczne licytacje. Wierzyciel składając przedmiotowy wniosek dochował terminu z art. 984 § 2 kpc, zgodnie
z którym wniosek o przejęcie nieruchomości wierzyciel powinien złożyć sądowi w ciągu tygodnia po licytacji, składając jednocześnie rękojmię, chyba że ustawa go od niej zwalnia. Druga licytacja nieruchomości dłużników odbyła się w dniu 7 grudnia 2018 roku, zaś wniosek wierzyciela została nadany na urzędzie pocztowym w dniu 14 grudnia 2018 roku.

W realiach niniejszej sprawy wierzyciel był zwolniony z obowiązku uiszczenia rękojmi, bowiem zgodnie z art. 964 § 1 kpc nie składa rękojmi osoba, której przysługuje ujawnione w opisie i oszacowaniu prawo, jeżeli jego wartość nie jest niższa od wysokości rękojmi i jeżeli do tej wysokości znajduje ono pokrycie w cenie wywołania wraz z prawami stwierdzonymi w opisie i oszacowaniu, korzystającymi z pierwszeństwa przed jej prawem. Wierzycielowi egzekwującemu przysługuje zaś hipoteka na nieruchomości w kwocie wielokrotnie przewyższającej wysokość rękojmi.

Mając na uwadze rolny charakter nieruchomości dłużników – z uwagi
na uregulowanie art. 982 § 1 kpc w zw. z art. 984 § 1 kpc – wierzyciel Agencja (...)
sp. z o.o. z siedzibą w W. ma prawo przejęcia nieruchomości na własność w cenie nie niższej od trzech czwartych sumy oszacowania i tak też został sformułowany wniosek
w niniejszej sprawie.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w ocenie Sądu in concreto nie mają zastosowania ograniczenia w obrocie prawnym nieruchomością dłużników wprowadzone do ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego ( tekst jednolity: Dz. U. z 2017r. poz. 2196 ze zm.) ustawą z dnia 14 kwietnia 2016 roku o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw ( tekst jednolity: Dz. U. z 2018r. poz. 869). Zgodnie bowiem z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 7 września 2018 roku ograniczenia wynikające z art. 2b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku
o kształtowaniu ustroju rolnego nie maja zastosowania do osoby zbywającej nieruchomość, która uzyskała przysądzenie jej własności po dniu 30 kwietnia 2016 roku w egzekucji
z nieruchomości wszczętej przed tą datą ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 września 2018 roku sygn. akt III CZP 32/18, publ. Biuletyn SN 2018/9/8). P. w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku przyjęto, iż do nabycia własności nieruchomości rolnej w toku egzekucji sądowej z nieruchomości, wszczętej przed dniem 30 kwietnia
2016 roku nie stosuje się ograniczeń w nabywaniu nieruchomości rolnych wynikających
z art. 2a ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego wprowadzonego przez art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 14 kwietnia 2016 roku o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku sygn. akt
III CZP 35/17, publ. Biuletyn SN 2017/8/7).

W sprawie egzekucyjnej Km 412/16 wniosek egzekucyjny został złożony
w Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. w dniu 29 kwietnia 2016 roku. Wniosek ten zawierał żądanie wszczęcia egzekucji z nieruchomości dłużników stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) o powierzchni 3,7905 ha, położonej w miejscowości G., gmina P., dla której Sąd Rejonowy w Mrągowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą
o numerze (...). Z tego też względu miarodajną dla oceny sytuacji datą winien być dzień 29 kwietnia 2016 roku. Przyjęcie odmiennej koncepcji sugerowanej przez pełnomocnika dłużników oderwałoby stosowanie norm prawnych przewidzianych ustawą
z dnia 14 kwietnia 2016 roku o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw od czynników zobiektywizowanych
i zależnych od wierzyciela na czynniki zależne od działań organu egzekucyjnego, co może różnić się w zależności od tego, do jakiego komornika sprawa trafia. W ocenie Sądu takie podejście jest nieracjonalne, a także pozbawione podstaw prawnych i zdroworozsądkowych. Nadto w uchwale z dnia 8 września 2011 roku Sąd Najwyższy przyjął, iż postępowanie egzekucyjne winno toczyć się według przepisów obowiązujących w chwili złożenia wniosku ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2011 roku sygn. akt III CZP 44/11).

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż postanowienie o przybiciu nie przenosi jeszcze prawa własności nieruchomości na wierzyciela, a stanowi jedynie niezbędny krok przed wydaniem postanowienia o przysądzeniu własności.

Chybionym jest również w ocenie Sądu zarzut, iż wierzyciel nie przedłożył uchwały wspólników spółki o zgodzie na nabycie nieruchomości. Po pierwsze, wystąpienie
z wnioskiem o przejęcie nieruchomości nie jest jeszcze czynnością prowadzącą bezpośrednio do nabycia nieruchomości. Po drugie zaś, w uchwale z dnia 21 lutego 2008 roku Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że dopuszczalne jest udzielenie przybicia własności nieruchomości na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, bez uchwały wspólników wyrażającej zgodę na nabycie nieruchomości ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia
21 lutego 2008 roku sygn. akt III CZP 137/07, publ. OSNC 2009/1/10).

Za bezzasadny uznać należało również zgłoszony przez dłużników zarzut braku uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o przejęcie nieruchomości dłużników przez pełnomocnika procesowego wierzyciela. Zgodnie z art. 91 kpc pełnomocnictwo procesowe obejmuje z samego prawa umocowanie do:

1) wszystkich łączących się ze sprawą czynności procesowych, nie wyłączając powództwa wzajemnego, skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego ich wniesieniem, jako też wniesieniem interwencji głównej przeciwko mocodawcy;

2) wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia i egzekucji;

3) udzielenia dalszego pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu;

4) zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa, jeżeli czynności
te nie zostały wyłączone w danym pełnomocnictwie;

5) odbioru kosztów procesu od strony przeciwnej.

W polskim kodeksie postępowania cywilnego przyjęto zatem bardzo szeroki zakres tego typu pełnomocnictwa, a pod pojęciem wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia
i egzekucji (art. 91 pkt 2 kpc) mieści się w ocenie Sądu również uprawnienie do wystąpienia
z wnioskiem o udzielenie przybicia na rzecz wierzyciela. Przy ocenie zakresu tych uprawnień należy mieć na uwadze uprzednio już podnoszoną okoliczność, iż postanowienie o przybiciu nie przenosi jeszcze prawa własności nieruchomości na wierzyciela, a zatem nie wywołuje skutku prawnorzeczowego.

Mając zatem na uwadze powyższe względy – na podstawie art. 984 § 1 i § 2 kpc
w zw. z art. 987 kpc – orzeczono jak na wstępie.

/-/ SSR Krzysztof Połomski