Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 marca 2018 r w godzinach porannych w O. na ul. (...) przy budynku (...) znalazł zgubiony telefon komórkowy m-ki LG. Telefon był włączony , lecz zablokowany. Ze znalezionym telefonem udał się do swego znajomego A. K.. Gdy G. D. był u znajomego , telefon zadzwonił. Okazało się , że dzwonił właściciel telefonu - oskarżony O. M.. W rozmowie z A. K. oskarżony umówił się ze znalazcą przy skrzyżowaniu ulic (...) w O.. Pokrzywdzony G. D. wspólnie z A. K. udali się w umówione miejsce. Do wymienionych mężczyzn podszedł oskarżony O. M.. Był on pod widocznym działaniem alkoholu. W rozmowie z G. D. oskarżony opisał wygląd swojego telefonu. Gdy G. D. przekazał aparat telefoniczny O. M. , zapytał go o znaleźne. Oskarżony wręczył pokrzywdzonemu banknot pięćdziesięciozłotowy a następnie znienacka uderzył go pięścią w twarz. W wyniku uderzenia G. D. przewrócił się na chodnik. Oskarżony zabrał mu wręczony przed chwilą banknot a następnie kopnął pokrzywdzonego w twarz. Po tym chwycił pokrzywdzonego za kark , uniósł górną partię jego ciała i rzucił nią o chodnik. W wyniku tego pokrzywdzony uderzył prawą częścią twarzy o twarde podłoże. Gdy pokrzywdzony leżał na ziemi O. M. rzucił w niego banknotem mówiąc mu aby „się wypchał”. Po tym jak oskarżony zaprzestał bić G. D. ruszył w kierunku A. K. chcąc go uderzyć. A. K. uchylił się przed ciosem a następnie uciekł. W wyniku pobicia przez O. M. G. D. doznał obrażeń ciała w postaci licznych złamań kości twarzoczaszki naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni w rozumieniu art.157 § 1 kk.

/dowód: zeznanie G. D. k.34-34v,170v-171; zeznanie A. K. k.30v-31,171-171v; zeznanie D. I. k. 24v-25,171v, zeznanie N. I. k.27v-28,171v; protokół użycia alkomatu wobec O. M. k. 2; protokół oględzin osoby oskarżonego k. 6-9; protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 11-19; protokół użycia alkomatu wobec G. D. k 21; dokumentacja lekarska k. 38-41; protokół oględzin ciała pokrzywdzonego k. 43-55; opinia sądowo lekarska k. 60-61; wyjaśnienia oskarżonego k. 69,185-185v/

W dniu 07 grudnia 2017 r w godzinach nocnych oskarżony O. M. jechał samochodem m-ki A. (...) nr rej. (...) na drodze G. – O.. Przed miejscowością O. oskarżony utracił panowanie nad pojazdem a następnie zjechał do przydrożnego rowu. O. M. wydostał się z samochodu a następnie szedł pieszo w kierunku O. pijąc zabrane z pojazdu piwo. O zdarzeniu została zawiadomiona Policja. Patrol policyjny skierowany na miejsce napotkał idącego O. M. w miejscowości S.. Kierując samochodem oskarżony naruszył siedmioletni zakaz sądowy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli z dnia 24.02.2011 r w sprawie sygn. IV K 662/08. Zakaz ten obowiązuje w okresie od dnia 10.09.2015 r. do dnia 10.09.2022 r.

/dowód: zeznanie J. P. k. 110v,172; zeznanie K. S. k. 104v,172-172v; zeznanie D. K. k. 98v; zeznanie M. K. k. 114v,185v; protokół użycia alkomatu wobec oskarżonego k. 77; protokół oględzin samochodu A. k. 87-91; protokół odtworzenia rozmów z rejestratora KPP w P. k. 101-102; ekspertyza z zakresu genetyki k. 133-136; odpis wyroku w sprawie sygn. IV KK 662/08 SR dla W-wy W. w W-wie k. 140; opinia sądowo lekarska k.192-197; wyjaśnienia oskarżonego k. 143v-144, 185-185v/

Oskarżony O. M. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzuconych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień (k. 69,143v-144).

W toku rozprawy sądowej oskarżony przyznał się do popełnienia obu zarzuconych mu czynów. Wyjaśnił , że wynikła awantura o telefon , ponieważ obaj mężczyźni chcieli od niego pieniądze, jakby chcieli mu telefon odsprzedać. Odnośnie drugiego zarzuconego mu przestępstwa O. M. podał, że kierował samochodem, czym złamał sądowy zakaz prowadzenia pojazdów. Prowadząc samochód był trzeźwy. Alkohol spożywał idąc piechotą po opuszczeniu pojazdu (k.185-185v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę dość krótkim wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w trakcie rozprawy głównej. O. M. nie zaprzeczył temu , że dokonał pobicia pokrzywdzonego G. D.. Przyznał również , że kierował samochodem A. (...) mimo orzeczonego zakazu sądowego prowadzenia pojazdów. Wyjaśnienia oskarżonego korespondują z pozostałym materiałem dowodowym przez co stan faktyczny w niniejszej sprawie jest w zasadzie bezsporny.

Sąd dal wiarę zeznaniom świadków przesłuchanych odnośnie pobicia G. D. tj. G. D. (k.34-34v,170v-171) , A. K. (k.30v-31,171-171v) , D. I. (k. 24v-25,171v) oraz N. I. (k.27v-28,171v). Zeznania świadków korespondują z wyjaśnieniem O. M. oraz zasadniczo korespondują ze sobą wzajemnie. Sąd dostrzegł niewielkie różnice między zeznaniami G. D. oraz A. K. odnośnie ich rozmowy z oskarżonym w chwili poprzedzającej jego atak na pokrzywdzonego. G. D. podawał, że nie prosił oskarżonego o pieniądze tytułem znaleźnego. A. K. zeznał natomiast, że złość O. M. wywołało dopominanie się G. D. o jakąś kwotę za znalezienie telefonu. W kontekście pozostałego materiału dowodowego , w szczególności wyjaśnień oskarżonego, przyjąć należy , że A. K. w sposób bardziej obiektywny opisał zdarzenie. Wydaje się, że G. D. chciał pokazać , że został zaatakowany przez oskarżonego bez najmniejszego powodu. W ocenie sądu powodem dla którego O. M. dokonał pobicia pokrzywdzonego była skierowana do niego prośba o znaleźne.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków przesłuchanych odnośnie drugiego zarzuconego oskarżonemu przestępstwa tj. J. P. (k. 110v,172) , K. S. (k. 104v,172-172v) , D. K. (k. 98v) oraz M. K. (k. 114v,185v). Zeznania świadków w zasadzie korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego. Nie są również wzajemnie sprzeczne.

Sąd dał wiarę informacjom utrwalonym w pozostałych dokumentach. Nie ujawniły się okoliczności nakazujące wątpić w ich prawdziwość . W szczególności jako rzetelne i obiektywne oceniono opinie załączone do akt sprawy – opinię biegłego z zakresu medycyny K. Z. (k.60-61), opinię Laboratorium (...) w O. z zakresu badań genetycznych (k. 133-136) oraz opinię biegłej z zakresu medycyny sądowej M. H. (k.192-197). Opinie zostały sporządzone przez osoby dysponujące wiedzą fachową . Zarówno sąd jak i strony postępowania nie mieli zastrzeżeń wobec wywodów oraz wniosków w nich zawartych.

Ustalony stan faktyczny uprawniał do przyjęcia w ramach czynu zarzuconego oskarżonemu jako pierwszy , że w dniu 21 marca 2018 r około godz. 11.00 w O. uderzył pięścią w twarz G. D. w wyniku czego pokrzywdzony upadł na ziemię , następnie kopnął go w głowę oraz chwycił pokrzywdzonego za kark i częściowo uniósł jego ciało i rzucił nim o chodnik w następstwie czego pokrzywdzony uderzył twarzą o twarde podłoże , czym spowodował u G. D. obrażenia ciała w postaci licznych złamań kości twarzoczaszki, które naruszyły czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni , przy czym oskarżony działał publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Czyn ten zakwalifikowano jako występek z art.157 § 1 kk w zw. z art.57a § 1 kk. Wymierzając karę oskarżonemu sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art.53 § 1 i 2 kk . O. M. w brutalny sposób zaatakował pokrzywdzonego G. D. zadając mu szereg uderzeń w głowę. Agresję O. M. wywołało zupełnie naturalne zapytanie pokrzywdzonego o nagrodę za znalezienie telefonu oskarżonego. Reakcja oskarżonego była rażąco nieadekwatna wobec słów pokrzywdzonego. Należy uznać zachowanie oskarżonego za akt chuligaństwa. Zapłata nagrody tytułem znaleźnego wynika nie tylko z obyczaju , lecz również jest przewidziana przez prawo. Należy jeszcze dodać , że O. M. pobił G. D. w centralnym punkcie miasteczka , około południa , na oczach wielu osób. W trakcie zdarzenia był nietrzeźwy (k. 2). Swoim zachowaniem oskarżony wyraził pogardliwy stosunek wobec porządku prawnego. W wyniku pobicia G. D. doznał mnogich złamań kości twarzoczaszki . Został narażony na ból fizyczny oraz cierpienie moralne. Oskarżony poniżył go w oczach bliżej nieokreślonej liczby osób. Na niekorzyść O. M. działa również to, że w przeszłości był karany sądownie oraz odbywał kary pozbawienia wolności (k. 179-180). Jako okoliczność łagodzącą poczytano jego przyznanie się do winy. Ważąc powyższe sąd na podstawie art. 157 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności uznając , że jest to sprawiedliwa reakcja wobec bezprawnego zachowania O. M. .

W ramach drugiego zarzuconego O. M. czynu sąd uznał go winnym tego, że w dniu 07 grudnia 2017 r na trasie G. – O. kierował samochodem osobowym m-ki A. (...) o nr rej. (...) , czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Woli na mocy wyroku z dnia 24 lutego 2011 r w sprawie sygn. IV K 662/08 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych . Czyn oskarżonego zakwalifikowano jako występek z art. 244 kk. Sąd nie znalazł wystarczających dowodów aby O. M. przypisać sprawstwo w zakresie kierowania pojazdem znajdując się w stanie nietrzeźwości. Z mocy art. 244 kk wymierzono O. M. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W tym wypadku oskarżony wyraził lekceważenie wobec zapadłego w jego sprawie orzeczenia sądowego. Wbrew zakazowi kierował samochodem po zapadnięciu zmroku na drodze krajowej na odcinku G. – O.. Należy zauważyć, że oskarżony nie posiada uprawnień do kierowania. Być może z tego powodu nie posiada wystarczających umiejętności do kierowania pojazdami , skoro podczas jazdy wjechał samochodem do przydrożnego rowu. W tym wypadku na korzyść oskarżonego wzięto jego przyznanie się do winy oraz złożenie szczerych wyjaśnień.

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonego O. M. karę łączną w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności . Za takim sposobem połączenia kar przemawiał odstęp czasowy dzielący oba przypisane oskarżonemu przestępstwa. Sąd kierował się również celami kary łącznej wyrażonymi w treści art. 85a kk .

Na podstawie art. 57a § 2 kk sąd orzekł wobec O. M. nawiązkę w kwocie 10 000 zł na rzecz pokrzywdzonego G. D.. Kwota nawiązki jest uzasadniona biorąc pod uwagę rozmiar krzywdy jaką oskarżony wyrządził pokrzywdzonemu. G. D. w trakcie rozprawy głównej skarżył się , że mimo upływu czasu nadal odczuwa skutki pobicia .

Na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. Biorąc pod uwagę ustalone okoliczności przypisanego O. M. przestępstwa z art. 244 kk zasadnym jest jego wyeliminowanie z grona kierowców na orzeczony okres.

Na podstawie art. 63 § 1 kk sąd na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 21.03.2018 r .

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Należy przypuszczać , że ewentualna egzekucja mogłaby okazać się bezskuteczna .

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)